Rızam olmadan Verilen Bir Karar - Kısım 1

Vücudum parçalara ayrılmışken içimde oluşan his, en azından tuhaf denilebilecek bir histi. Parçalara söküldükten sonra bile bilincim hala yerindeydi; etrafın karardığının gayet farkındaydım. Bir süre sonra, tam zıttı bir his yaşadım. Vücudum baştan aşağı yeniden inşa edildi. Yavaş yavaş olsa da gözlerim işlevlerini geri kazandığında, asıl taht odasına döndüğümü fark ettim. İblis diyarına yaptığım yolculuk mazide kalmıştı.

Kendi geçit kristalimi kullanmamıştım. Benimki bir dizi kötü zamanlamalı tesadüfler sonucu Nell’in eline düşmüştü. Neyse ki yedek bir tane vardı. Enne silah formundayken ihtiyacı olmayacağı varsayarak, kullanışlı ışınlanma cihazını ondan ödünç aldım ve hem onu hem kendimi doğrudan zindana geri ışınladım.

“Amanın...” yoldaşım Leila, gözlerimin düzelmesi tamamlandığı anda şaşkınlığını dile getirdi. Bunu yapmakta çok haklıydı. Dönüşümüzde algıladığımız ilk şey kahramandı.

Yarı çıplak kahraman.

Donup kalmıştı. Işınlanmamıza tanık olması onu öyle şaşırtmıştı ki, zaman onun için donmuş gibiydi. Pekala... Galiba birilerini tam kıyafet değişikliğinin ortasında yakaladık.

Zamanlamamız kötüydü, ama daha kötüsü de olabilirdi. En azından tamamen çıplak değildi; alt kısmı bir pijama tarafından kapatılmıştı. Ancak aynısı üst kısmı için söylenemezdi. Göğsünü görmemizi engelleyen tek şey, önünde tutmakta olduğu koluydu. Güneşten bronzlaşmış teni, zindanın yapay ışıklarının altında sanki parıldıyordu. Bir dakika, bu pijamayı biliyorum. Lyuu’nun pijaması olduğuna eminim.

“...”

Leila’nın yorumunun arkasından sadece sessizlik gelmişti. Ne ben, ne de kızlar konuşmamıştı. Olduğumuz yerde öylece kalakaldık ve uzun, rahatsız edici bir bakışma yarışına tutulduk. Peki öyleyse. Bu çok garip bir durum. Muhtemelen bir şeyler demem gerek. Evet, bu muhtemelen gerginliği azaltır.

Her ne kadar çabalasam da konuşmaya çalışmak işe yaramamıştı, en azından ilk seferinde. İlk birkaç denemem, bir japon balığı taklidi yapmaya çalışmaktan öteye gidememişti. Beynim, durumu kavramayı tamamlamayı henüz bitirememişti; bir döngüye girmişti. Ancak, bir iki zihinsel darbe ile sorunu çözdükten sonra balık taklidini bir kenara bırakıp ağzımdan bir selamlama cümlesi çıkarabilmiştim.

“Biliyor musun, kıyafetlerin üzerindeyken söylemesi zor ama, gerçekten güzel bir çift memeye sahipsin.”

“Dik dik bakmayı kes artık seni sapık!”

Eleştirel bir şey söylemek istemiştim, sanki ‘Sapık mı? Nerede? Ne sapığı?’ ama ne yazık ki şans bile bulamamıştım. Yüzümdeki ifade niyetimi açık ederken, suratım yumruğu tarafından karşılanmıştı.

Aniden gelen yumruk beni tamamen hazırlıksız yakalamış ve birden bilincimi kaybetmeme sebep olmuştu. Bayılmadan önce hatırladığım son şey, zindanın duvarlarından birine doğru uçarken inlememdi. Hay sıçayım... sanırım... bunu...  söylememeliydim...

***

“Senden neden pişmanlığını dile getirmeni istediğimi anladığını umuyorum?”

Bilincimi geri kazanmamın ardından, şişmiş yüzüm ve ben, kendimizi asıl taht odasının ortasında bulmuştuk. Lefi, dizlerimin üzerine, sırtım dik ve bacaklarım kıçımın altında karşısına oturmamı istemişti. Bu oturuş, genellikle pişmanlık ya da disiplini simgeleyen, geleneksel bir Japon oturuşuydu. Ve bu seferki, pişmanlık içindi.

İtaat etmem gerekiyordu. Ejder kız mutlu değildi. Koşullar her ne olursa olsun, “hayır”ı kabul etmeyeceğini gösteren, azametli, hükmedici bir aura yayıyordu. Yalnız da değildi. Karşımda kollarını bağlamış bir şekilde duran Illuna da ejderhanın pozunu ve aurasını taklit edebilmek için elinden geleni yapıyordu. Diğer tarafta, diğerleri gibi mutluluktan uzakta olan ve arka arkaya öfkeli bakışlar atmaya devam eden Nell vardı. Gerçi, diğer ikisinin aksine o, karışık duygular içerisindeymiş gibi görünüyordu; kaza yüzünden yanaklarında hala kırmızılıklar vardı. Bana mı öyle geliyor yoksa son zamanlarda çok fazla olmaya mı başladı? Yemin ederim, gerçekten benim hatam olmamasına rağmen, herkes sanki ben yapmışım gibi davranıyor. Neden dostum, neden...?

“Sanırım bu, bana öldürecekmiş gibi bakan hanımefendiyle alakalı, sayın yargıç.” Lefi belirgin bir şekilde hakim rolünü oynadığından, ben de duruma eşlik etmeye ve her zamankinden daha nazik bir ses tonuyla konuşmaya karar verdim.

“Kabahatlerinizden tamamen habersiz olmadığınızı bilmekten memnun oldum. Şimdi konuş, günahını en ince detayına kadar itiraf et!”

“Üzgünüm sayın yargıç. Mesele, onu çıplak görmüş olmak.”

“Öff Yuki, bir kaza olduğunu biliyorum, ama en azından biraz daha anlayışlı olamaz mıydın!” Nell hemen sözde nezaketsizliğimden yakınmaya başladı.

“Hatalısın! Senden böyle önemsiz bir mesele için özür istemem.”

“Evet Yuki! Onu duydun! Daha dikk--bir dakika, ne?”

Lefi’nin tepkisi Nell’i tamamen hazırlıksız yakalamıştı. İkisinin hemfikir olmadığını nihayet fark ettiği anda jetonu düşmüş ve verdiği nasihati kendi kendine yarıda kesmişti.

“Kızgınlığım, karşı cinse karşı gösterdiğin davranışlardan kaynaklanıyor. Bir başka kadını yanında oturması için davet etmen beni dehşete düşürüyor. Ve bu sadece şikayetimin yarısı! Hem Leila hem de Enne tarafından, diğer kadınlarla olan etkileşimlerinde tamamen samimi olduğun söylendi. Açık uyarılarıma rağmen onları ayartmaya devam ettin. Sana inanamıyorum! Söylediklerimin hangi kısmını anlayamadın!?”

“A-ah, ondan bahsediyorsun... Yine de haklı Yuki! Onu duydun! Senin sorunu--bir dakika! Az önce ayartıldığımı mı ima etti!?”

Nell, tekrar anlamadan lafa girip bana ders vermeye kalktı, ta ki düşüncelerinin ejderhadan farklı olduğunu fark edince jetonu düşene kadar. Ah Nell, seni küçük şapşal şey.

“Neden gülüyorsun Yuki? Davranışlarını açıklamanı emrettiğimi anlamıyor musun?”

“Özür dilerim, ‘sayın yargıç”, “cezamı” kesinlikle “çekeceğim”, falan ama öncelikle söylemem gerekiyor.” Tüm hakim-davalı oyununu devam ettirmiştim, ama her zamanki, aşırı rahat konuşma şeklime geri döndüm. Sırf canım istediği için biraz kinaye de katmıştım.

“Evet, nedir?”

“Pekala, bana yönlendirdiğiniz suçların hepsini kesinlikle hatırlamıyorum. Ne duyduğunuzu bilmiyorum, ama tamamen masumum.”

“Hah!” Dedi. “Daha utanmaz bir yalan hiç duymadım. Enne, seni kürsüye çağırıyorum. Derhal şahitliğini yap!”

“Hıhı...” Lefi’nin arkasında dikilen kılıç kız öne çıktı.

Hissettiği şeyleri anlaması zor birisiydi. İfadesi hiç değişmezdi. Ama son zamanlarda, çeşitli duyguları arasındaki farkları ayırt edebilecek seviyeye gelmiştim. İşte bu yüzden, her nedense, çok da neşeli görünmediğini söyleyebiliyordum... Hatta, o da bana bir suçluymuşum gibi baktığından, diğerleriyle aynı durumdaydı.

“Sahip, kedi kulakları olan bir kız tarafından rahatsız edildi. Ve büyük göğüsleri olan bir iblis tarafından.”

Büyük göğüslü mü? Ah, faytonda tanıştığımız Rouinne adlı kızdan bahsediyor olmalı. Bu kızı hatırlamak için kendimi çok zorlamama gerek olmamıştı. Tanıştığım diğer kişilerin aksine o, hem kıvrımlı hatları yüzünden, hem de giymesi gerekenden çok daha az şey giymesi yüzünden, akılda kalıcıydı.

“İşte! Suç mahallinde bulunan bir tanık senin aleyhine konuşuyor!” dedi Lefi. “Böyle sağlam bir kanıt karşısında diyecek çok az şeyin var!”

“Evet! Bu seferkinden konuşarak kurtulmana imkan yok!” Illuna yine Lefi’yi taklit etmiş, hatta konuşurken bir elini de kaldırmıştı. Ayyyy. Çok sevimliydi. Ne sevimli şey.

“B-bakın, durumun benim için kötü olduğunun farkındayım, ama bir beni dinleyin. Açıklayabilirim.” dedim. “Anlarsınız ya, bu Enne’in durumları yanlış yorumlamasından kaynaklanıyor. Aslında durum öyle değil. Gerçek şu ki, ben tamamen masumum. Kedi kız olayı, daha önce hiç onun gibi bir şey görmediğim için çok merak etmiştim. Ve memeli kızdan da hoşlanmış değildim!” İlgimin olmamasının sebeplerinden biri, Enne’in kendinden kaynaklıydı. Güvenilir kılıcım, ben kontrolü kaybetmeden önce her zaman araya girmişti. Yani lanet olsun, birilerini yerin dibine sokmakta öyle iyi ki, Goriyi bile yerin dibine sokardı. Hatta istese imza hareketi olan Goril Smacını bile kolaylıkla engellerdi. [1]

“Mmrphh…” Enne memnuniyetsiz bir şekilde homurdandı. “Kötü sahip. Yalan söylemek yok.”

“Hadi ama. Yalan söylemiyorum. Tamamen yanlış anladın. Yani hadi ama, zaten tüm sevgimin her bir zerresini siz kızlar tüketin diye ayırmışken, neden başka kızların peşine gideyim. Sonuçta biz bir aileyiz. Ayrıca, zaten bu dünyadaki en güzel kızla evliyim. Başka birinin peşinde koşturmam için hiçbir sebep yok.”

“S-sanırım durum gerçekten böyle.”

“Vay canına! Teşekkür ederim! Ben de seni seviyorum Yuki!” diye kıkırdadı Illuna.

“Hıhı. Ben de.” diye onayladı Enne.

Hücuma geçmek işe yaramıştı. Hem Illuna hem de Enne ani bir utangaçlık hissiyle dolmuştu. Lefi’nin durumu daha da vahimdi. Kekeleleyip dili dolanırken kızarmaya başlamıştı.

“B-bir dakika kızlar, durun! Sizi kandırmasına izin vermeyin! Dikkatinizi dağıtmaya ve ona neden kızgın olduğunuzu unutturmaya çalışıyor!” Ne yazık ki, savunmama dahil etmediğim bir kişi, planlarımı anlamıştı. Argghhh, çok yaklaşmıştım! Lanet olsun sana kahraman! sana ve dikkatlice hazırlanmış planlarımı ortaya çıkarma yeteneğine lanet olsun! Eminim, sadece bir iblis lordu olduğum içindir!

“D-durum her neyse, davranışlarını gözden geçirmeye çalışman gerek!” diye kekeledi Lefi. “K-karşı cinsle olan etkileşimlerinde daha dikkatli olman gerekir!”

“Kesinlikle karıcığım. Yapacağım.” Lefi’nin verdiği dersleri dinlemedim ve o konuşurken sadece onaylayıp durdum.

“Ve benim k-kocam olduğun için, bu şekilde davranmak zorundasın. Yuvamızdan her ayrıldığında, Yüce Ejderha’nın eşine utgun bir şekilde hareket etmen gerekiyor!

“Hay hay karıcığım. Emredersin.”

“Emirlerime uymaya hazır olmanı görmek beni memnun etti. Sana bugün söylediğim şeyleri unutmadığın sürece, bugünkü uyarıyı sonlandırmakta bir sakınca görmüyorum.”

“Pekala karıcığım. Anladım.”

“Mükemmel.” dedi Lefi gülümseyerek. “O zaman başka bir gelin almadan endişelenmiyorum. Pekala. Nell’i de eşlerinden biri olarak almana izin veriyorum.”

“Sağ ol karıcığım. Beni anladığına çok mem---”