Yan Hikaye: Gülümsemeler Dünyayı Döndüren Şeydir

Sevgililer günüydü, daha doğrusu bu dünyadaki eş değeri olan gündü. Her ne kadar Kutsal Sevgi Günü olarak bilinse de önceki dünyamda bildiğim geleneklerle birçok benzerlik taşıyordu. Ve üç eşi olan bir adam böyle bir günü nasıl geçiriyor diye sorabilirsiniz. Cevap basit. Dövüşerek tabii ki.

Lyuu iki kolunu öne uzatmış ve kaşları çatılmış bir şekilde sanki bir ışık ışını atacakmış gibi duruyordu. Hedefi? Ben.

“Al bakalım patron! Bu benim gizli tekniğim Maskeli Hizmetçi Alevi!”

“İşe yaramaz. Kitaptaki öyle eski bir numara ki, daha kitabı elime almadan anladım yapacağını!” diye bağırdım. “İblis Lordu Buz Bariyeri!”

Bir homurtuyla, var olmayan ateş topuna karşı sanki kendimi savunuyormuş gibi kollarımı yüzümün önünde çapraz yaptım ve sanki ayaklarımı yere sapladım.

“Kendini öyle koruyacağını biliyordum! Tuzak kartımı etkinleştirdin. Maskeli Hizmetçi Toprak Tuzağı! Gerçekten tehlikelidir ama sadece birisi savunma yaptığında çalışır!”

“’Graaaaghh!?’ gibi bir şey derdim eğer bunu yemiş olsaydım, ama benim de cebimde bir koz vardı! İblis Lordu Çift Büyü Silindirim sadece saldırını korumaz, ayrıca iki katını sana geri yansıtır. Dümdüz oldun! Kendi kendine!”

“Gerçekten şaşırıp ‘Aaaaah!?’ diyebilirdim ama şansa bak ki ne yapmam gerektiğini biliyorum! Kendimi Süper Shii Şifası’yla tamamen iyileştireceğim!”

“İşte geliyor!”

Şirin, tasasız yapışkan, sanki saftirik köpek hizmetçiye bir büyü yaptığını gösterircesine bir elini kaldırdı.

“Fena değil... Hiç fena değil. Eğer sen Shii’yi kullanıyorsan ben de ağır toplarımı çıkaracağım. Bilge Hizmetçi’nin Karşıtlıklar Kanunu’nu etkinleştiriyorum. Bu alanda iyileştirici olan  her şey şu andan itibaren hasar verir. Shii sana artık yardımcı olamayacak!”

“Derhal Lordum.”

Bilge hizmetçi, sanki açıkladığım tersine alanı kurarcasına, işaret parmağını soldan sağa metronom gibi salladı. Koyun boynuzlu iblis daha önce haber vermemiş olmama rağmen hiç duraksamadan hemen durumu kavramış ve ayak uydurmuştu.

“Henüz beni alt edemedin patron! Sana tam karşılık verecek şeye sahibim. ‘Lyuu Sayısız Ev İşinde Başarısız Olur” kartını oynuyorum. Artık Leila yerini değiştirmek ve benim batırdığım her şeyi düzeltmek için çok çalışmak zorunda. Yeteneğini etkin tutamayacak kadar meşgul olacak!”

“...Yanlış mı anlıyorum, yoksa sen az önce kendine laf mı çakmış oldun?”

“Sus bakalım patron. Bunu düşünmeye başlamak istemiyorum. Bana bunu düşündürtme. gerçektne yapmak istemediğim bir şey bu.”

E madem niye kullandın? Bana göre benim sana şu ana kadar verdiğimden daha çok mental hasarı kendi kendine verdin...

Bir bakışta Lyuu’yla giriştiğimiz rekabette herhangi bir kural yok gibi görünüyordu. Birbirimizin tekniklerine spesifik karşılıklarını bağırıyorduk, ki çoğu üçüncü kişi tarafından tamamen rastgele ve mantıksız görünüyordu. Ama gerçekte, aslında gayet iyi yapılandırılmış, sıra tabanlı ve bayağı stratejik olan bir zeka oyunuydu.

Oyunun amacı gayet doğrudandı. İki oyuncunun zayıflık tabanlı bir sistem kullanarak rakibini bozguna uğratmak için teknikler doğaçlaması gerekiyordu. Mantıksız karşılıklar doğrudan reddedilecekti. Örneğin suya karşı ateşle savunmak diye bir şey yoktu.

Bu amaçla, her bir saldırının havuzda bulunan bir elementle uyuşması gerekiyordu ve her elementin kendine ait zıt bir elementi vardı. Örn. Bilge Hizmetçi teknikleri Çöp Hizmetçi teknikleriyle bertaraf ediliyor, iyileştirmeler iptal ederek hasarı yener vs. vs.

İki oyuncu ayrıca hakem görevi görüyordu ve oyunu oynayan tek kişiler olduğumuzdan Lyuu’yla ben, sportmenliğe öncelik veren bir davranış kuralları tüzüğü üzerine anlaşmıştık. Temelde, eğer yenilgiyi hak ettiğinizi hissediyorsanız,      muhtemelen yenilgiden sıyrılmayı başaramazdınız.

Yaklaşık otuz tur süren en uzun atışmamız beraberlikle sonuçlanmıştı. Başka şansımız yoktu. Lefi geç olduğunu bize hatırlatmıştı ve henüz banyo yapmamış tek kişiler biz olduğumuzdan maçı sonlandırmak zorunda kalmıştık. Şimdi düşündüm de, hiç sağlık ya da yaşam puanlarının çetelesini tutmamıştık, o yüzden büyük ihtimalle büyük çoğunluğu beraberlikle... Ah peki, her neyse.

Şeyy, bir saniye, bunu daha iyi şekillendirebilirim. Oyunları sonlandıramadığımızdan değildi, sadece savaşımız öyle epik seviyelerdeydi ki kolaylıkla sonuca ulaşmıyordu. Evet, ondan. Kesinlikle boş yapmıyorduk ve kesinlikle saçmalık değildi. Aynen. Kesinlikle.

“Patron. Dalıp gittin. Sıra senin,” dedi Lyuu. “Yoksa bu seferkini benim kazanmama izin mi vereceksin?”

“Öyle bir şey olmayacak ve bunu biliyorsun,” dedim. “Sana birkaç gerçek dalavere göstermeye hazıranıyordum sadece. Bir iblis lordunun gerçek özünü sana göstermemin zamanı---”

“Yemeği hazırladık. Katılmanızın zamanı geldi.”

Tam Lyuu’ya son formumu göstermek üzereyken Lefi kafasını mutfak kapısından uzattı ve bizi çağırdı.

“Geliyorum.”

“Geliyorum.”

Lyuu ile aynı anda cevap verdik, sonra bizi bekleyen özel gün yemeğine giderken Shii ve Leila’ya katıldık.

Ve böylece, bu günde, evrensel bir gerçek pekiştirilmişti: ruhunun son zerresini bile adadığın bir savaşı guruldayan bir mideyle kazanmanın imkanı yoktu.

***

“Etkilendin mi Yuki?” Lefi kollarını birleştirdi ve göğsünü gururla kabarttı. “İşte bu Yüce Pasta’nın ta kendisi.”

“Evet, yani cidden, vay be.”

Memnuniyetini gösteren tek kişi Lefi değildi. Heyula kızlar, çocuklar ve Lyuu da aynı şeyi yapıyordu. Sadece Nell ve Leila farklı davranıyordu. İkisi, sanki gardiyan gibi diğerlerinin arkasında duruyordu. Dur, neden Lyuu öyle gururlu davranıyordu ki? Benimle boş yapmaktan başka bir şey yapmadığına yemin edebilirim.

...Aslında, bir düşündüm de, sanırım beni meşgul etmeye başlamadan önce pişirmede üzerine düşen yardımı yapmıştı muhtemelen. Hmm, ilginç, Lyuu gerçekten iyi iş başarmış.

Eleştirimin sadece köpek kulaklı hizmetçiye yönlenmiş olmasının tek sebebi Shii ve Leila’nın bize katılmadan önce üzerlerine düşeni yaptığını bilmemdi. Shii diğerlerinin ayağına bağ olmamak için yanlarından uzaklaşmış, Leila ise muhtemelen sahneyi terk etmeden her şeyi tek başına, yardıma ihtiyaç duymadan halletmişti.

“Geçen yılki hatamızdan dersler çıkardık Yuki,” dedi Lefi. “Bu sefer işbirliği yaptık ve kendimizi tek bir tatlı yapmaya adadık. Artık her bir lokmayı yemek için kendini zorlamak zorunda değilsin ve biz de tatlının tadına bakabiliriz.”

“İstediğin kadar yağ çekebilirsin ama ikimiz de biliyoruz ki bu şekilde yapmış olmanın asıl sebebi paylaşma kısmı.”

“Kesinlikle. Seninle ilgili olan kısım sadece bir tesadüf,” dedi.

“Herkese teşekkürler. Çok mutluyum.” Hafif bir gülmenin ardından geriye kalan çok sayıdaki yemeği taramaya başladım. “Her şey harika görünüyor.”

“Evet evet! Herkes çok şey yaptı!” dedi Illuna. “Ben bunu yaptım ve sonra Shii bunu yaptı, Enne bunu yaptı ve Rei bunu...”

Farklı farklı yemeği işaret etti ve kimlerin yaptığını saydı. Hepsini saymasının sonsuza kadar süreceğini fark edince başını okşadım ve işleri hızlandırdım.

“Yani bana demeye çalıştığın şey, sofranın bu kadar harika olmasının sebebinin, hazırlanması için herkesin birlikte çalışmış olması, değil mi?”

“Hı-hı! Bu doğru!”

“Yemek yerken hangisini kimin yaptığını bana söylersin, olur mu? Çok acıktım ve başlamak için sabırsızlanıyorum.”

“Ah, tamam! O zaman hadi hemen başlayalım!”

“Çooooook yiyeceksin! Sonra karnın dolacak ve mutlu olacaksın!” dedi Shii.

İki neredeyse birbirine benzeyen kız ellerimden tuttu ve beni sandalyeme doğru çekiştirdi.