Kenja No Mago Bölüm 7: Ciddi bir meseleyi fark etme

Bugün, bir kez daha büyükbabayla birlikte dışarı çıktım.

‘’Dışarı çıkmak’’ demiş olsam da bir şey satın almak için veya pikniğe gittiğimizden değildi.

Bugünkü dışarı çıkışın amacı ne kadar büyü kullanabildiğimi görmekti. Bir başka deyişle,  bir büyü sınavı gibiydi. Her zamanki ormanda değil de ağaç veya otun büyümediği bir düzlükte olmamızın nedeni buydu.

Büyükbaba bana bu yeri söylediğinden beri büyümü geliştirmek için kullanıyordum.

‘’Hmmm? Bu yer, hep bu tarz bir araziye mi sahipti?’’ Büyükbaba bir şeyler hakkında mırıldanıyordu.

‘’Belki de  uzun bir zamandır gelmediğin için yanlış hatırlıyorsun? Neyse bunu geçelim de hemen başlayalım.’’

Bir anlığına soğuk terler akıttım ve büyükbabayı başlaması için dürttüm.

‘’Doğru. Tamam o zaman, bakalım Shin şimdi ne kadar büyü kullanabiliyor.’’

Ve böylece, sözde ‘’mezuniyet sınavı’’ başladı.

Hemen manamı topladım. Acaba hangi büyü ile başlamalıyım? Temel ‘Ateş’ ile mi başlasam?

İlk olarak bir yanma hayal ettim. Havadaki oksijeni yakarak bir tutuşma yarattım. Dahası, etraftaki oksijeni topladım ve tutuşmayı körükledim. Sonra, oluşan alev bolca oksijenle beslendi ve ısısı giderek arttı.

‘’İlk defa böylesine soluk mavi bir alev görüyorum...’’

Sonra, etrafta aynı alevden birkaç tane daha yaptım.

‘’Aynı zamanda ilk defa bu kadar alevi bir arada görüyorum...’’

Başlangıçtan sona kadar alevleri yaratmam sadece bir dakikamı aldı. Sonra, alevleri bizden biraz daha uzağa, yere doğru saldım.

Tuuuuff!!!

Boğuk bir sesle salındıktan sonra yere indi.

Ultra-yüksek dereceli bir alev yakmış olsam da patlayıcı bir alev olmadığından dolayı, patlama veya sıçrama olmadı. Ancak, ultra-sıcaklığın indiği yer eridi ve magmaya benzedi. Hatta bazı yerler kristalleşti.

‘’...’’

Hmm? Büyükbabanın izlenimleri ne acaba?

Neyse, güzel. Bir sonraki adıma geçelim.

Sıradakinde, önceden yaptığımın aynısı bir alev oluşturdum tekrar ama bu sefer, alevi uzun ince bir şekle getirdim, ayrıca bir rotasyon da ekledim. Hayal ettiğim şey bir mermiydi.

Fırlatılan alev önceki alevlerin indiği yere indi ama diğer alevlerle karşılaştırılamaz bir hızı vardı.

Booooommm!!

‘Hız’ denilen faktör arttığından dolayı, mermi sadece ısı ürettiği için yeri eritmekle kalmadı, aynı zamanda taşıdığı momentum ve ivme sayesinde etrafı patlattı.

‘’...’’

Ne? Yine mi tepki yok?

O zaman, sıradaki, sıradaki.

Bu sefer, oksijen ve hidrojenden oluşan bir karışımı daha önce yaptığım benzer alevlerin etrafına sardım, birbirlerine değmediklerine emin oldum. Sonra, çok daha uzak bir noktaya döndüm ve alevleri ateşledim.

Kaboooooomm!!

Ah, devasa bir krater oluşturdu. Neyse ki burayı böyle nedenlerden dolayı seçtiğimiz için sorun değil; eğer böylesine bir büyü olsaydı bile, sıkıntı olmazdı.

‘’...’’

Hmm? Neden büyükbaba hiçbir şey söylemiyor bana?

Yapacak bir şey yok, ona başka bir büyü göstereceğim...

‘’...Haa! Bu! Bekle! Bu kadarı çoktan yeterli.’’

Oh, sonunda konuştu.

‘’Nasıldı büyükbaba?’’

‘’Gerçekten, hiç bu kadar olacağını düşünmemiştim... Buraya sık sık tek başına geldiğinden, senin için bu kadar gelişmiş olman...’’

‘’Başka bir deyişle?’’

‘’Şikayetim yok, geçtin.’’

O-oh!

‘’İşte bu!!!’’

İki kolumu havaya kaldırıp zafer pozu verdim. Doğrusu, büyükbaba tarafından kabullenmek için verdiğim çaba buna değdi.

‘’Gerçekten muhteşem biri oldun... yarın, 15 yaşına basacaksın ve bir yetişkin olacaksın. Bununla beraber, özgür olacaksın...’’

‘’Oh...’’

...Bu doğru. Yarın 15 oluyorum. Bu dünyada 15 yaş yetişkin olarak kabul ediliyor. İstisnaları saymazsak, kişi 15 olduğunda toplumun içine çıkmalı. Bu yer ormanın derinliklerinde olduğundan toplumun içine çıkmak, bu evi terk etmem gerekiyor demek.

Aslında, burada yaşamam için bir engel yoktu. Bu yüzden evi terk etmesem bile sorun olmayacağını düşündüm. Ancak, büyükbaba, büyükanne ve diğerleri buna izin vermedi.

Bu yüzden 15 olduğumda, ormandaki evi terk edip başka bir yerde yaşamama karar verildi.

Bu arada kıyafetler, günlük ihtiyaçlar vesaire buraya sıkça gelen, yetişkinler arasında ticaret yapan bir amca tarafından getiriliyordu. Hal böyle olunca, ormanı hiç terk etmek zorunda kalmamıştım.

Bu yüzden, içimde karmaşık duygular yaşansa da ve büyükbabayı terk edeceğim için yalnız hissetsem de aynı zamanda ormanı terk etmek ve yeni bir hayata atılmak için can atan bir yanım da vardı.

Hala karmaşık hisler içindeyken eve dönmek için bir ‘’kapı’’ açtım.

Bu ‘’kapı’’ büyüsü benim özgün olanlarından bir tanesiydi. Kişinin var olan şeyleri depolayabileceği bir boyut yaratan bir büyü. Büyükbaba da kullanıyor bunu ve bana öğreten de büyükbabaydı. Öyle görünüyor ki bu nispeten büyük bir büyü.

‘’Kapı’’, başka bir boyuta müdahale edebildiğin bir çeşit büyü.

Bu büyü ile kişi, şu an bulunduğu yer ile gitmek istediği yeri bir çizgiden çok bir noktada birleştirdiğini hayal etmeli.

...Anlaması zor hah? Örnek olarak, bir kağıda iki nokta çizmek ve bu iki noktayı mümkün olan en kısa mesafede birleştirmek gibi ki bu, düz bir çizgi çizerek olmaz. İkisinin arasındaki en kısa mesafe kağıdı katlayarak noktaları direk olarak birleştirmektir.

Kişi bu şekilde hayal ederse, kapı kolay bir şekilde açılabilir.

Direk olarak ışınlanmamamın nedeni, ışınlanmanın; kişinin vücudunu ayrıştırması ve varış yerinde tekrar birleştirmesi ile olduğu içindi. Bir şekilde, hayal ettiğim zaman vücudumu düzgünce birleştiremeyebilirim. Korktum ve test etmeye olan şevkim kaçtı.

Ve böylece, eve giden kapıyı açtım ki...

‘’Haa... Bu büyü çok pratik... Bu büyüyü kullanabildiğinden dolayı istediğin zaman eve gelebilirsin, o yüzden ümidini kaybetmene gerek yok.

Ah, anlıyorum! Buna sahip olduğumdan dolayı istediğim zaman eve dönebilirim!

...Evet... Şimdiye kadar bunu fark etmemiştim.

En büyük endişem gittiği için oldukça rahatladım ve eve döndüm.

                                                                     ***

Ertesi gün, 15.yaş günümü kutlamak için bir parti düzenlendi. Katılımcılar büyükbaba, büyükanne Melinda, Michel-san, Dis Amca, Chris-neechan, Sieg-niisan ve Tom amca idi.

İsimleri yalnızca bir kere geçen ya da ilk defa bahsedilen insanlar da burada ha?

Dis Amca orta yaşlı, altın saçlı, bıyıklı ve zümrüt yeşil gözlü hoş bir amca. Her zaman iyi kalite giysiler giyer ve iyi bir stil ve karizma anlayışı vardır. Ve bir şekilde şirket başkanı olabilme aurasına sahip.

Chris-neechan kızıl saçlı ve at kuyruklu ve açık kahverengi gözleri olan erken yirmilerinde birisi. Hareketlerini engellemeyen bir zırh giyiyor ve katı, ince bir vücuda sahip.

Çok inatçı ve ciddi bir insan olduğu için güldüğünü çok az görüyorum. Yine de kibar birisi. İçine kapanık olması üzücü... Büyük gözleri ve tatlı bir suratı olduğunu düşünsem de çeşitli kusurları da var.

Sieg-niisan gümüş saçlı iyi görünüşlü mavi gözlü bir ağabey. Kolay hareket edilebilir kıyafetlerine ve giydiği cübbeye bakılırsa büyü kullanıcısı olduğunu düşünüyorum. Ancak iyi görünüşlü ve rahat biri olduğundan dolayı eğer jigolo olduğu söylenseydi bile, garip bir yanı olmazdı.

Sieg-niisan ve Chris-neechan su ve yağ gibilerdi. Ne zaman karşılaşsalar, bir kavgaya dönüşürdü. Genellikle büyükanne Melinda ve Michel-san tarafından kavga etmemeleri için azarlanırlardı, benim önümde.

Tom Amca daha önce bahsedilen, evimize gelen Tüccar. Oldukça büyük bir işin temsilcisi gibi görünüyor ama şimdi bile büyükbabanın borcu altında olduğundan dolayı kendi elleriyle malları bize getiriyor. Kendisi açık kahverengi saç ve gözleri olan ve bir Tüccarın itibarını taşıyan vücudu olan tıknaz bir amcadır. Çok kibardır ve her zaman benim için kitap filan getirir.

Chris-neechan ve Sieg-niisan buraya sadece son zamanlarda Dis Amca ile birlikte geldiler ve büyükanne Melinda,  Michel-san, Dis Amca ve Tom Amca’ya gelince, onlar çok önceden sıkça gelirlerdi.

Ve böylece, büyükbabanın ziyaretçileri aynı zamanda benim doğum günüm için geldiler.

Bu arada, gerçek doğum günüm bilinmediğinden dolayı alındığım gün olarak seçildi. Ancak, alındığım zaman nerdeyse bir yaşındaydım.

Sonra, 15.yaş günümün kutlanışı başladı. Başlatan kişi Dis Amcaydı.

‘’Pekala, bu vesilede, kahramanımız Usta Merlin’in torunu 15 yaşına bastı ve bir yetişkin oldu. Bunu kutlamak için, bir kadeh kaldırmak istiyorum. Hadi millet, kadehlerinizi kaldırın. 15 yaşındaki Shin-kun ve yetişkin oluşu için, şerefe!’’

‘’ ‘’ ‘’ ‘’ ‘’Şerefe!’' ‘’ ‘’ ‘' ‘’

‘’Herkese çok teşekkür ederim.’’

İşte bu şekilde, parti başladı.

‘’Gerçekten minnacık bebeği düşününce, Shin, bir yetişkin oldu demek...’’

Bir süreliğine, büyükbaba ve büyükanne torunları hakkında böbürlenmeye devam etti ve inanılmaz derecede utandım. Çok geçmeden, konu şu andan sonra ne yapacağım oldu.

‘’Gel düşün biraz Shin-kun, bundan sonra ne yapacaksın?’’

Dis Amca sordu.

‘’Şey... Şimdilik yakın bir kasabaya gitmeyi deneyeceğim.’’

‘’Sonrasında?’’

Bir düşününce, kasabaya ulaştıktan sonra ne yapacağımı hiç düşünmemiştim.

Aniden, etrafta gizli bir sessizlik oldu.

‘’Ne? Bir şeyler olmalı değil mi? Bir kasabaya ya da şehre gidersen Shin-kun, muhtemelen bir İblis Avcısı olarak çalışabilirsin ya da  efsun büyünle Büyülü Eşyalar Dükkanı açabilirsin ve bir de güzel bir kızla tanışıp, yakınlaşıp seni desteklemesini sağlama seçeneğin de var.’’

‘’Sadece sen böyle bir fikirle gelebilirdin.’’

Sieg-niisan ve Chris-neechan birbirine nefretle bakışmaya başladılar.

‘’Bir avcı mı? Kendi büyülü eşya dükkanımı açmam o kadar kolay mı?’’

Ne? İblis zapt ederek para kazanabiliyor muyum? Büyülü eşya dükkanının ne olduğunu anlasam da anında bir dükkan açamam değil mi?

‘’İmkansız bir düşünce olsa da... Shin-san sakın bana daha önce alışverişe gitmediğini söyleme!’’

‘’Ah, bir düşününce, eşyaları Tom Amca’dan almanın yanında daha önce hiç alışverişe çıkmadım. Ayrıca büyükbabam olduğu için para karşılığında bir şey alma gereksimi de hiç duymadım.’’

Tom Amca’nın sorusuna cevap verdiğimde oda tekrar sessizlikle boğuldu.

‘’Merlin... sen...’’

‘’Usta Merlin, bu...’’

Büyükanne Melinda ve Michel-san'ın ikisi de büyükbabaya baktı.

Sonra büyükbaba dedi ki...

‘’Ah, ona sağduyu öğretmeyi unuttum.’’

‘’ ‘’ ‘’ ‘’ ‘’ ‘’ Ne dedin sen??!!! ‘’ ‘’ ‘’ ‘’ ‘’ ‘’