Çeşitli Değişiklikler

Artık ev kuruyan mantarlar ile doluydu, tekrar böğürtlen toplamaya başladık. Sadece bu mevsim boyunca olgunlaşan çeşitleri vardı, bu nedenle mevsim bitmeden önce toplanmaları gerekiyordu.

Sieg ve ben böğürtlenleri bulmak için ormanda yürüdük.

“Buldum!”

Bulduğum şey açık yeşil, yarı saydam bir meyveydi.

“Bunlar da mı böğürtlen?”
“Evet. Bektaşi üzümü, kuş üzümünün kuzeni.”

'Böğürtlen’in yabancı bir dilde 'kaz' anlamına geldiğini duymuştum ve böğürtlenler bu şekilde adlandırılmıştı, çünkü bu meyvelerden yapılan sos kaz yemekleri ile iyi gidiyordu.
Bektaşi üzümü daha büyük ve daha tatlıydı, bu yüzden haşlandığında bile lezzetliydi. Yaprakların yaraları tedavi etmesi gibi tıbbi özellikleri vardı.

“Dalların dikenleri vardır, bu yüzden dikkatli ol.”
“Tamam.”

Böğürtlen ağaçlarının çoğu çalıydı. Bu yüzden böğürtlenleri yine rahatsız bir pozisyonda topladık.

Sonra sarı böğürtlenleri bulduk.

“Vay, çok fazla var——!”

Önümüzde, güneş ışığından taşlar gibi parıldayan böğürtlenler vardı.

“Ritz, bunlar ne?”
“Ahududu.”
“Hahh.”
“Bu kısımlarda yetişenler çoğunlukla sarı olanlardır. Kırmızı, mor veya siyah olanlar daha nadirdir.”

Tatlı ve ekşi meyvelerin temsilcisi, ahududu. Onlar piyasada oldukça pahalı ve boyutları da büyüktü. Vahşi doğada yetişenleri bulursam neredeyse kaybım varmış gibi geliyordu.

“Düşün, dükkan sahibi hanım bu sarı ahududuları ilk gördüğünde kırmızı olmadıklarına şaşırmıştı.”
“Ben de ilk defa sarı rengini görüyorum.”
“Anladım~”

Sarı ahududu yabancılar için nadir görünüyordu.

Sepetleri böğürtlenle doldurduktan sonra eve döndük.

Öğle yemeğinden sonra, Sieg ve ben ayrı hareket ettik.
Önce köyün eteklerinde olan boş bir eve gittim.

Diğer evlerden saklanan bu ev, babamın araştırmaları için inşa edilmişti. Ancak, nihayetinde kullanılmıyordu, çünkü her şeyin kontun konağından taşınması çok zor bir işti. Yani buna para israfı da denilebilirdi.

Emmerich'e bir ev ödünç vereceğime söz vermiştim, bu yüzden bir göz atmaya geldim.

Kapının kilidini açıp içeri girdiğimde sadece toz kokuyordu. İçeride bir masa, sandalyeler, kitap rafları ve bir yatak vardı, günlük yaşam için gerekli her şey vardı. Hepsi ahşap mobilyalardı, bu yüzden onları temizledikten sonra kullanıma hazır olmalıydı.

Getirdiğim temizlik araçlarıyla biraz temizlik yaptım ve dışarı çıktım. Evi düzgün bir şekilde temizlemek bir gün alacağı için biraz mola vermeye karar verdim.

Sonra Aina'ya gittim.
Her zaman karanlık bir sokakta bulunuyordu, burada gözden uzaktı.

“Aina!”
“!”

Dikiş yapan Aina’ya seslendiğimde yakın olmama rağmen şaşırmıştı.
O kadar odaklanmış görünüyordu ki çevresini fark etmiyordu.

“N-Ne!”
“Hayır, sadece annenin ve büyükannenin daha iyi olup olmadıklarını merak ediyordum.”
“Annem şimdi daha iyi. İlacın sayesinde…… belki.”
“Anladım. Çok şükür.”

Aina’nın annesi sırtını incitmişti. Bu yüzden limandan sırt ağrısı için ilaç alıp getirmiştim. Ayrıca büyükannesi için besleyici bir bitkisel demleme getirmiştim ama içmemişti.

“Yine de büyükannem şimdi ayağa kalkabiliyor. Eskisinden daha iyi.”
“Anladım.”
“İlaç parası, biraz bekle.”
“Sorun yok. Bunu herkes için yapardım.”
“Borçlanmayı sevmiyorum.”
“Çok inatçısın.”

Aina konuşurken dikiş dikiyordu.

“Hey, neden burada dikiş yapıyorsun?”
“Bilmen gereken bir şey değil.”
“Burada zor değil mi?”
“……”

Gerçek şu ki yaptığı iş, esmeye devam eden hafif bir esinti tarafından engelleniyordu.

“Bu bir sır mı?”
“……”
“Hey, Aina.”
“Hayır!”

Bunu bağırırken, bezi elinden bıraktı. Onu aldım ve bir şey keşfettim.

“Bu-Bu...”
“Onu geri ver!”

Mendile ‘Emmerich David’ adı işlenmişti.
Evinde bir yabancının adını işleyemeyecekti.

Aina koyu kırmızı kızardı ve ağzını açıp kapatmaya başladı.
Bunu görmemiş gibi davranarak bir şey önerdim.

“Doğru!”
“?”

Ona Emmerich’in evinin anahtarını verdim.

“Bu nedir?”
“Emmerich’in evinin anahtarı.”
“!”
“İçerisi hala biraz kirli, ama temizledikten sonra kullanılabilir.”
“Ne demek istiyorsun?”
“Emmerich gelene kadar evi kullanabilirsin.”
“!”

Gelen mektupları gizlice okuyan veya dışarıda nakış yapan Aina için mükemmel bir yer olduğunu düşündüm, bu yüzden geçici olarak ona ödünç verdim.

“Köyün eteklerindeki kırmızı çatılı evi biliyor musun?”

Aina başıyla onayladı. Görünüşe göre babamın araştırma evi perili bir ev olarak çocuklar arasında meşhurdu.

“Büyükbaban tarafından yakalanmamaya dikkat et.”
“Tamam.”
“Ama annene söylemek iyi olabilir. Emmerich konusunu da.”
“……”

Bergholm ailesiyle evlenen annesi gerçekten yabancı düşmanı değildi. Her ihtimale karşı, ona haber vermenin daha iyi olacağını düşündüm. İşlerine burnumu sokuyor olmama rağmen, ona bunu yapmasını tavsiye ettim.

“Tamam.”
“İyi şanslar.”
“Şey…”
“?”

Aina yumuşak bir sesle, ‘Teşekkür ederim’ dedi.

O da bir yetişkin oluyordu. Bu çocuğun büyümesinden etkilenmiştim.

◇◇◇

Eve döndüğümde Miruporon bana bir misafirim olduğunu söyledi, bu yüzden oturma odasına gittim.

“Aa, merhaba.”
“Merhaba.”
“Aniden geldiğim için üzgünüm.”
“Hayır, hayır.”

Ahşap bebek ayıları satın alan tüccardı. Mallar son seferde iyi satıldığı için daha fazla sipariş vermek istiyordu.

“Şimdi, kaç taneye ihtiyacınız var?”
“Yirmi beş tane istiyorum.”
“H-Hm.”

Avlanma yasağı yakında kalkacaktı. Avcılık başladıktan sonra ayıları oymak için yeterli zamanım olmayacaktı.
Bunun üzerine, topladığım böğürtlenleri işlemeye bile başlamamıştım ve sonbahardan önce balık tutup ot toplamam gerekiyordu.

Kaşlarımı çattığımda tüccar kağıda kararlı bir şekilde bir şeyler yazdı.

“Peki, bu fiyata ne dersiniz?”
“……”

Beklediğimden çok daha yüksek bir fiyat teklif etmişti.

Yakında, ren geyiği çitlerinin bakımı başlayacaktı. Bunun için yeterli bütçe olmadığı konusunda endişeliydim. Ama bu parayla gerekli bütçeye sahip olabilirdim.
Gelecek aya kadar yirmi beş. Biraz ayakta kalırsam yapabilirdim. Bu yüzden parayı kabul ettim.

Böylece, tüm boş zamanlarımı ayı oyarak geçirdim.

Bundan birkaç gün sonra çok uykusuzluk çektim ve uykusuzluktan sallanıyordum.
Sieg bana bir mola vermemi söyledi, ancak başladığım bir işi bırakamadığımdan yine de devam ettim.

Ancak sınıra ulaştım.

“Daha fazla yok. Artık yapamıyorum.”
“Sana bu yüzden söyledim.”
“…… Üzgünüm.”

Cam kenarındaki sandalyeye düştüm ve yorgunluğumla başa çıkmaya çalıştım, ama elimden bir şey gelmiyordu.

“Sieg, beni on beş dakika sonra uyandır, hayır, on dakika sonra.”
“Tamam.”

Sonra Sieg oturdu ve gelmem için beni çağırdı.

“Bana kucak yastığı mı veriyorsun?”
“Evet, uyumaya git.”

Teklifini memnuniyetle kabul ettim.
Uyumaya giderken yumuşak kalçalarının tadını çıkarmayı planlıyordum, ama yattığımda bilinçsizce düştüm.

◇◇◇

Kafamı nazikçe okşayan ellerden uyandım.
Sıcak eller kafamı okşamaya odaklanmıştı.
Yorgun bedenim rahatlamıştı ve artık uyumadım. Bu Sieglinde’nin gücüydü! Bunu düşündüğüm an zil çaldı.

“—— Aah!!”

O çan akşam olduğunu haber veriyordu, bu yüzden panik içinde ayağa kalktım. Her ihtimale karşı, saati kontrol ettim, ama akşam olmuştu. Öğle yemeğinden sonra kestirdiğimden beri yaklaşık üç saat uyuyordum.

Beyaz geceler yüzünden dışarıda hala parlaktı. Zaman algım bozulmuştu.

“Ha, beni uyandırmaya çalıştın ama uyanmadım mı!?”
“Hayır, seni uyandırmadım.”
“N-Neden?”
“Çok huzurlu uyuyordun.”
“……”

Kafamı okşuyor gibiydi beni nasıl uyandırması gerektiğini merak etmişti. Biraz daha uyuyormuş gibi davranmalıydım, pişman oldum.

“Neden bu kadar fazla çalışana kadar o ayıları yapıyordun?”
“Bu…”

Paramın olmadığı için olduğunu söyleyemedim. Ancak Sieg şüpheli davranışlarımı fark etti.
Dahası, bunu ondan saklamak istemedim, bu yüzden dürüstçe her şeyi söyledim.

—— Köyün bütçesi yoktu, bu yüzden ek para kazanmaya çalışıyordum.

Acınası. Para eksikliği, ne kadar acınası, gerçekten.
Büyükbabamın bütçe için eksik parası yoktu. Ama eğer benim bir şeyim eksikse bir şeyler ters gitti demekti.

Bunu Sieg'e itiraf ettim.

“Öyle miydi?”
“……”

Bunu mırıldandıktan sonra, Sieg sırtımı okşadı.

Sonra bana bir tavsiye verdi.

“Hermann Artonen'den tavsiye istemeye ne dersin?”
“!”

Hermann Artonen, burada kaleye yeni atanan kaptandı. Orduda mali işleri içeren ofis işleri yapmış gibi görünüyordu, bu yüzden yardım istememi önerdi.

“Aslında. Bunu denemeliyim.”

Sieg ayıların yapımında da yardımcı oldu. Böylece bir şekilde son teslim tarihinden önce yirmi beş tanesini tamamlayabildim.

Bunu gören tüccar malları çok mutlu bir şekilde aldı.

“O zaman…… şimdi meşgul olacakmış gibi görünüyorsun.”
“Kesinlikle.”

Bunu bilmeden önce, orman sonbaharın renkli tonlarında boyanıyordu.
Ayıları yapmak için içeri kapanırken yaz gidiyordu.

“Eee, eğer senin için uygunsa lütfen bunu al.”
“!”

Tüccara verdiğim şey, ahşap ayının nasıl yapılacağı hakkında ayrıntılı bir talimattı.

“İyi bir usta, sadece talimatlara bakarak bu ayıları yapabilir.”
“B-Bu çok önemli bir şey, gerçekten sorun değil mi?”
“Evet. Bir süre, daha fazlasını yapabileceğimi sanmıyorum.”
“Bu, mükemmel bir usta olarak kariyerini tehlikeye atmaz mı?”
“Hayır, sorun değil.”

Çünkü ahşap ayıları yapmada bir usta değildim……

Bu para kazanma yöntemini son kez deneyişimdi.
Hermann’ın mali açıdan müthiş kabiliyeti sayesinde köy bütçesinde para kalmıştı.

Aklıma dert olan şey çözüldü ve kendimi çok daha iyi hissettim.