(Ek Bölüm) Domuz-san ile!

Bugün kayınpederim ile jambon yapacaktık.

“Şimdi kurutulmuş jambon yapacağız. Füme değil.”
“Hah~”

Normal jambondan farklı olarak kurutulmuş jambon adı verilen tütsülenmemiş jambon, yaklaşık üç yıl saklanabilir ve ısıtmadan yapılırdı. Kayınpederime göre, normal jambondan farklı olarak nemli ve ağır bir tada sahipti, erimiş lezzet unutulmaz hale gelirdi.

But kullanacaktık. Etin ahırdan geldiğini ve henüz olgunlaşmamış et olduğu anlaşılıyordu.
Ayrıca, domuz görünüşe göre özel bir domuzdu.

“Bu, peynir altı suyu ile beslenerek yetiştirilen bir domuz.”

Peynirden elde edilen peynir altı suyunun birçok besin maddesi vardı ve bu ete de geçerdi. Buna ek olarak bir yaştan küçük domuzlardan gelen etin kurutulmuş jambon yapmak için kullanılıyor gibi görünüyordu.

“Olgunlaşma da sürece dahil olduğundan üç günlük taze et daha iyi.”

Kandan kurtulmak için et tuzlu suya yerleştirilirdi ve serin bir yerde bırakılırdı.
Kanı çıkardıktan sonra tuzu çıkarmak için tekrar temiz su ile durulanırdı, daha sonra tekrar tuz eklenir, sonra et bu kez bir gün bekletilirdi.

Sonra asit çözeltisi yapıyorduk. Bununla, jambonun lezzeti zenginleşir ve jambon uzun süre saklanabilirdi.
Asit çözeltisi için bileşenler birçok çeşit baharat, çilek, tuz, pekmez, nitrat, su ve biraydı. Bir tencereye su ve üç çeşit arpa eklenirdi. Kurutulmuş yapraklar, baharat, işlemin ortasında bağlanır ve eklenirdi. İnce tozlar bir beze sarılır ve daha sonra ilave edilirdi. Su kaynamaya başladığında diğer bileşenler ilave edilirdi.
Biraz kaynatıldıktan sonra altı söndürülür ve bir süre soğumaya bırakılırdı. Tenceredeki katı şeyler süzülür ve sadece sıvı kalırdı.
Bitmiş asit çözeltisi daha sonra büyük bir kavanoza konurdu. Domuz etinden tuz çıkardıktan sonra oraya konurdu, daha sonra serin bir yerde yarım aydan bir aya kadar bırakılırdı. Sıcaklığa bağlı olarak, asit çözeltisi bozulabilirdi, bu yüzden günde en az bir kez kontrol etmem gerekiyordu.

Et salamura edildikten sonra, iki ila üç gün boyunca kuruması için havaya asılırdı.

Ancak bu son değildi.
Kuruduktan sonra olduğu gibi yemek de mümkündü, ancak uzun süreli depolama için daha fazla çalışmaya ihtiyaç vardı.

"Kesilmiş yüzeye un, tuz ve su karışımı uygula."

Bu işlemle etin lezzeti artıyordu.

“Eh, biraz zaman alıyor, ama kurutulmuş jambon yapmak çok basit. Ancak, dikkatsizce yapılırsa kötü kokabilir.”

Jambon yapma işlemi sırasında hoş bir jambon kokusu vardı. Kayınpeder bana bu durumu korumamı söyledi.

Sonra, kurutulmuş jambon deposundan, kayınpederim sanki bir bebek taşıyormuş gibi bir parça jambon çıkardı.

“Kayınpeder, o da ne!?”
“Üç yıllık kurutulmuş jambon.”
“Vay be!”

Kurutulmuş jambonun yarım yıldan bir yıla kadar olgunlaştığı söylenirdi. Ancak, üç yıllık olanlar nadir lüksler olarak kabul edilirdi.

Kayınpeder ile böyle bir jambon yiyecektim.

Bir bıçakla ince bir dilim kesti.
İyi olgunlaşmış jambon, belki daha yüksek sıcaklığa maruz kaldığı için beyaz yağ akıtıyordu.
Ağzıma yağı damlayan jambonu aldım.
Jambonda saklanmış etin lezzeti, yeterli tuz ve baharatlarla birlikte yoğunlaşmıştı. Bunu düşündüğüm an ağzımda eridi. Sadece bir dakika sürdü.

“Bu çok lezzetli!”
“Evet.”

Çiftlik hakkında konuşmaya başladık.
Bu arada, bana jambon parçaları vermeye devam etti, kendimi köpek gibi hissettim ama tadı nedeniyle kendimi durduramadım.

“Ah, kayınpederim, kıymetli jambon bitiyor.”
“Endişelenme. Kesildikten sonra çok uzun süre korunamaz.”

Ne kadar muazzamdı.
Aa, bu evin çocuğu olmak istiyordum. Kayınpederimle çiftlikte çalışmak ne kadar iyi olurdu.

Ancak, Sieg uzak köye gitmek istiyordu, bu yüzden elimden bir şey gelmezdi. Buna ek olarak, ailem için de endişeliydim.

"Bunu bir düşün."
"Efendim?"
“Bugün Sieg sosyalleşecek.”
"Evet kesinlikle."

Çay partisine davet edildik.
Panik halinde, hazırlanmak için geri döndük.

◇◇◇

Önce banyo yaptım, sonra temiz yabancı kıyafetlerimi giydim ve saçımı yaptım. Bunu yaptığımda, Sieg odaya geldi.

“Ah, Sieg!”

Kapıdaki Sieg'e koştum ve onu destekledim.

Karnındaki çocuk şimdi oldukça büyümüştü. Yürümekte bile sorun yaşıyormuş gibi görünüyordu, ama kayınvalidem bana aşırı korumacı olmamamı söylemişti. Kimse bakmadığında iyi olacağını düşünerek onu şımarttım.

“İyi misin?”
“Ah, benim için endişelenme.”

Geçmişe baktığımda hastaneye yakın olduğu yerde doğum yapmaya karar verdiğim için rahatlamıştım. Köy kadınları yardım edecekti, ancak bir şey olduğunda en güvenilir kişiler doktorlardı. Bu ilk doğumdu, bu yüzden ister istemez tedirgin hissediyordum.

“İsim konusunda ne yapmalıyız?”
“Henüz erkek mi yoksa kız mı olduğunu bilmiyoruz.”
"Doğru."

Büyükbabam da çocuğu görmeyi dört gözle bekliyordu ve sık sık ziyaret ediyordu.

“Dün bir mektup geldi, büyükbabam tekrar geliyor.”
"Gerçekten mi?"

Son ziyaretinde bir koyun festivali düzenlemiştik. Festival derken, sadece bahçede koyun eti pişiriyordu, ancak yine de parti havası vardı.

“Doğru, Ritz.”
“Efendim?”
“Neden büyükbabamın isme karar vermesine izin vermiyoruz.”
“Aa, iyi fikir.”

Böylece büyükbabamdan ilk çocuğumuzun adını istemeye karar verdik.

Daha sonra kayınvalidem tarafından düzenlenen çay partisine gittik.
Burada acılara katlanan bir yabancı gibi davranmam söylendi. 'Sınır Ülkelerinin Yetisi' utanç verici unvanım vardı, bu yüzden bu itibarımı silmek için bir taktikti.

“Aman Tanrım, ne değişik bir saç rengi. Ve ne kadar güzel gözler.”

Kayınvalidemin yaş grubundaki hanımlarla çevriliydim. Bu yüzden sevimli bir gülümseme yaptım. Çok fazla konuşmamanın zor olabileceğini düşündüm ama bu gereksiz bir endişeydi.
Çünkü çay partisinde dinlemeye devam etmek zorunda kaldım.

“Sonra, böyle bir zorluk haline geldi!”

Sieg ile rahatça vakit geçirdim, sadece hanımların konuşmasını dinledim. Bazen el yapımı bir şekerleme servis ettiğimde, bir erkeğin nasıl yemek yapmasını bilmesinin güzel olduğunu söyleyerek beni övdüler.

“Kocamın hobisi sadece binicilik ve avcılık. O kadar da ilginç değil.”
“Gerçekten hobisi yemek yapmak olsaydı birlikte daha fazla zaman geçirebilirdim.”
“Seni kıskanıyorum Sieglinde-san.”

Her gün itibarımı daha da karartmamak için elimden geleni yaptım. Kayınvalidem de itibarımı geliştirmek için elinden geleni yaptı, birçok şey yaptı.

Her şey bittikten sonra gece, rahatlayabileceğimiz tek zamandı.

“Tüm o hanımlarla uğraşmaktan yoruldun mu?”
“Evet, bu imkansız bir görev.”

Bunu söylediğimde Sieg gülümsedi.

Uyarmadan elini tuttum ve parmaklarını öptüm.

Sonra saçlarını ve yanağını okşadım. Sieg’in ifadesi yumuşadı ve gri gözlerini kapattı.

Onu sevdiğim için, Sieg'e fazla yük yükleyemezdim.

“Sieg, seni seviyorum.”

Böylece, romantik sözleri sadece kulağına fısıldadım.

Bu şekilde, bu yabancı ülkedeki hayatımız devam etti.