Takatsuki Makoto Durgunluk Döneminde

“Kuh!” 

[Kaçınma]!

[Kaçınma]!

[Kaçınma]!

Goblinler, orklar ve devlerden oluşan bir ordu beni takip ediyordu.

Hepsi öfkeliydi.

Yani, kimin evine molotof atarsanız atın çıldırırdı. 

Bu yüzden koşmaya devam ediyordum.

Benim görevim canavarları Lucy’nin menziline çekmekti.

“[Toprak Büyüsü: Büyük Kaya]! [Ateş Büyüsü: Element Bağışı]!” (Lucy)

Lucy, asasını kaldırdı.

Havada dev yanan bir kaya ortaya çıktı.

““““?!”””

Canavarlar garip bir şeyin olduğunu fark etmişlerdi ama çok geçti.

“Her biriniz Düşen Meteor ile yanacaksınız!” (Lucy)

Lucy-san tamamen kendini vermişti.

Bu arada, Düşen Meteor diye bir büyü yoktu.

Lucy ona sadece bir isim vermişti.

[Kaçınma]!

*BOOM!* Yanan kaya, canavarları sürükleyerek patladı.

Toprak ve toz dağıldı ve patlama etraftaki her şeyi uçurdu.

Geriye kalan tek şey bir kraterdi.

“Bu her zamanki gibi bir güç, Düşen Meteor.” (Makoto)

“Sen de etkileyicisin Makoto. Yaklaşık 50 canavar yemledin, biliyor musun?” (Lucy)

“…Haha.” (Makoto)

“Şimdi loncaya dönelim! Bugün çok para alacağız!” (Lucy)

“Ondan önce yangını söndürmeliyiz.” (Makoto)

Lucy’nin büyüsünün orman yangına dönüşmemesini sağladım.

Son zamanlarda, su büyümün sadece bu tür bir rolü vardı.

Ruh Büyüsü sayesinde, su kaynağı olmadan bile su büyüsünü kullanabiliyordum.

Ama yangınları söndürmek için öğrenmemiştim.

◇◇

Her zamanki şiş tezgahında akşam yemeği yiyorduk.

“Patron, 1 tane daha bira.” (Makoto)

“Tamamdır. Son zamanlarda oldukça sık içiyorsun, Makoto.” 

“Son zamanlarda lezzetini öğrendim.” (Makoto)

Her zamanki gibi acıydı.

Bira, boğazımdan aşağı indiği zamanki duygu ile ilgiliydi.

“Haha! Biranın tadını anladığına göre, artık yetkin bir maceracısın.” 

“Hmm, Gerçekten sevmiyorum.” (Lucy)

Lucy meyve kokteyli içiyordu.

Aslında menüde değildi ama patron özellikle Lucy için sürekli yapıyordu.

“Ooi, Lucy-chan, burada iç.” 

“O büyücü çırağını bırak. Yarın birlikte bir grup kuralım.”

“Bugün de büyün harikaydı.”

Etraftaki maceracılar Lucy'yi çağırıyorlardı.

Onun uzun zaman önce hiçbir gruba katılamayacak bir baş belası olduğuna inanmazlardı.

Ne de olsa güçlü büyü kullanabilecek büyücüler her grupta aranıyordu.

“Makoto’nunki dışında hiçbir grupta olmak gibi bir niyetim yok!” (Lucy)

Lucy'nin bunu söylediğine minnettardım.

“Fuuuh.” (Makoto)

Biranın yaklaşık yarısını içtikten sonra aniden biraz başım döndü.

“Oh, burada içiyorum.” 

“Lucas-san da aynı şekilde.” (Makoto)

Görünüşe göre Shimei Gölü'nde bir balıkçıya saldıran bir su ejderhasına boyun eğdirmişti.

Bu dünyaya geldiğimden beri hala bir ejderha görmemiştim.

Güçlü olmalılardı.

Bir gün biriyle savaşabilecek miydim merak ediyordum.

“Oi, Makoto, Makkaren'in Maceracı Loncası'nda Demir Rütbesine ulaşan en hızlı kişi rekoruna sahip olmana rağmen, orada oldukça hüzünlü görünüyorsun.” (Lucas)

Evet.

Lucy ve ben şimdi Demir Rütbe idik.

Şimdi Orta seviyeli Maceracılardık.

“O lanet olası Makoto, Lucy-chan’ın büyüsüne sülük gibi yapıştı.” 

“Turnayı gözünden vurmuş.” 

“Şşş! Çok fazla konuşursan kişinin kendisi seni duyar.”

Zaten duyuyordum.

Sonuçta [Gizlice Dinleme] becerisine sahiptim.

“Hey! Makoto inanılmazdır, biliyorsun! Garip şeyler söyleme!” (Lucy)

Doğuştan iyi kulakları olan Lucy, bizimle ilgili dedikodu yapan maceracılara kızdı.

“Tamam, sadece bırak onları.” (Makoto)

“Ama…” (Lucy)

“Bu adamlar 2 yıldır Bronz Rütbesindeler. Makoto'yu kıskanıyorlar. Diğer insanların arkasından nasıl konuştukları bakılırsa bu onlar adına üzücü.” 

Lucas öfkeyle konuştu.

“Maakoto-kuun~!” 

Mary-san bana sarıldı.

“Bu ablan, son zamanlarda onunla birlikte içtiğin için mutlu.” (Mary)

“Ben zayıf bir içiciyim, bu yüzden sadece 2-3 içecek içebilirim.” (Makoto)

Ne kadar içersem içeyim hiç güçlenemiyordum.

Lucy ise şimdi oldukça dirençliydi.

Alkole karşı gücünüz İstatistiklerinizle de mi ilgiliydi?

Ya da sadece alkolü çok sevmiyordum.

Buna rağmen içiyorum… ruh halim yüzünden.

“Endişeleri olan birinin yüzüne sahipsin. Burada Lonca Onee-san ile görüş.” (Mary)

“Bekle, Mary! Grup üyemin endişelerini dinleyecek olan benim.” (Lucy)

“Eeh? Bu tür şeyleri büyük birine söylemek daha kolay, anlarsın ya.” (Mary)

“Makoto'dan daha büyüğüm!” (Lucy)

“Oh, gerçekten mi? Bu arada, orta seviye bir zindana gitmenizin zamanı gelmedi mi?” (Mary)

“Söylediğim gibi! Bu tür şeylere ikimiz karar vereceğiz!” (Lucy)

“Patron, bir bira daha!” (Mary)

“Bana da!” (Lucy)

“Ooh, popülersin, Makoto.” (Lucas)

Lucas onu ilgilendiren bir şey olmamasına rağmen gülüyordu.

Son günlerde günlük olay Lucy ve Mary-san arasındaki böyle atışmalardı.

Kavga noktasına gelmiyordu, sanki Mary-san Lucy ile alay ediyormuş gibiydi.

“““““Tch!”””””

Cidden, neden kötü bakışlarınızla beni işaret ediyorsunuz çocuklar.

Haah…

◇◇

 “Lucas-san, nasıl daha güçlü olabilirim?” (Makoto)

Ona fısıldadım.

Son zamanlardaki kaygım buydu.

“Ha? Zaten çok güçlüsün Makoto. 1000 yıllık bir Kızıl Akbaba ve bir Kimera’yı yendikten sonra ne istiyorsun?” (Lucas)

Bana bakarken gözleri sanki “Sen aptal mısın?” diyordu.

“Kızıl Akbaba’yı Jean yendi, Kimera’yı Nina-san yendi.” (Makoto)

“Ama onlar sen olmadan o şeyleri yenemezlerdi, değil mi? Ben böyle duydum.” (Lucas)

“Bunu merak ediyorum. Sanırım Lucy’nin ateş gücüne bağlıydı.” (Makoto)

“Grupların işleyişi böyledir. Destekçiler ve saldırganlar olarak rollere ayrılırlar.” (Lucas)

“Bu doğru, ama…” (Makoto)

Biramı bitirdim.

“Patron, bir tane daha …” (Makoto)

“Tamamdır. Çok fazla içme, tamam mı?” 

“Bu benim sonuncum olacak…” (Makoto)

Aslında oldukça sarhoştum.

Bu iyi değildi, kendimi kontrol edemiyordum.

Son zamanlarda, ben yem olarak hareket ederken Lucy'ye saldırıyı bırakıyordum.

En son kendi başıma güçlü bir canavarı yendiğim zaman bir Devi yenmiştim.

Fakat onu tuzağa düşürmüştüm.

“Şu an seviyen ne Makoto?” (Lucas)

“Şu an 20. seviyeyim.” (Makoto)

“Maceraperest olmandan bu yana 1 yıl geçmedi, ancak yine de Demir Rütbesi ve seviye 20'sin.” (Lucas)

“Ne kadar memnuniyetsiz.” 

Lucas-san ve Patron birbirlerine şaşkınca bakıyorlardı.

“Olay memnun olmamam ile ilgili değil.” (Makoto)

Kendi Ruh Kitabımı çıkardım.

“Oh, Makoto-kun’un Ruh Kitabı mı?” (Mary)

 “Mary-san, izinsiz bakmak kötü bir davranış.” (Makoto)

“Ben bir lonca personeliyim, bu yüzden sorun değil~, hehehe.” (Mary)

İyi değil, tamamen sarhoş olmuştu.

“Hmm… Fakat 20. seviye ve bu istatistikler, ha. Bunlar oldukça düşük, ueeeeh?!” (Mary)

“Sorun ne, Mary?” (Lucas)

“B-Burası, Su Büyüsü yeterliliği.” (Mary)

“Hm, nerede…eh, 99 mu?!” (Lucas)

“Yani yeterlilikte 99'a kadar gelen insanlar var…” 

Üçü bana bir manyağa bakıyormuş gibi bakıyordu.

“Sonuçta gerçekten harikasın Makoto!” (Lucy)

Lucy zaten biliyordu.

Fakat…

“Bu benim endişemin kaynağı.” (Makoto)

“Neden?” (Lucy) 

“99'a ulaşmama rağmen o kadar güçlü değilim.” (Makoto)

Evet, düşük mana ile ben bile eğitim yaparsam yeterliliğimi artırabilirdim.

En yüksek yeterlilik seviyesi 99'du.

Bu son noktasıydı.

Ama sadece sihrimin hassasiyetini ve aktivasyon hızını arttırdı ama güç hala düşüktü.

Onu yükseltmek için elimden geleni yapmama rağmen, umduğum gibi olmadı.

Ustalık bonusu alacağımı düşünüyordum.

“A-Anladım. O zaman, Ruh Büyüsü?” (Lucas)

“Onda da tıkandım.” (Makoto)

Yaşlı adam devden duydum ama Ruhları hiç göremiyordum.

Gerçekten yapabilir miydim?

◇◇

“Makoto! Uzun süre oldu.” 

“Lucy, her zamanki gibi ince giyiniyorsun.” 

“Ne, bir sorun mu var?” (Lucy)

Sonra Jean ve Emily ile buluştuk.

Arkalarında dövüşçü bir adam ve büyücü bir kız vardı.

Yeni grup üyeleri gibi görünüyordu.

Bu biraz ani oldu.

Her seferinde birlikte maceraya çıkacağımızı düşünmüştüm.

Hayır, onunla konuşmamak benim hatamdı.

“Hey, Jean.” (Makoto)

“Birlikte yemek yiyebileceğimizi düşündüm, ama bugün koltuklar dolu gibi görünüyor.” (Jean)

Jean bunun hayal kırıklığı ile söyledi.

Patron’un şiş tezgahında sadece küçük bir oturak bulunuyordu.

Lucy, Lucas-san, Mary-san ve ben oturduğumuzda zaten yer kalmıyordu.

“Son zamanlarda oldukça iyi bir şekilde kazandığınızı duydum.” (Jean)

Jean omzuma bir elini koydu ve bana gülümsedi.

Bu o umut vadeden çocuk mu?

Artık benim hakkımda şikayet eden bir kılıç ustası gibi görünmüyordu.

“Gösterişli olan Lucy. Ben arka planda kalıyorum.” (Makoto)

“Bu… iyi, bu konuda söylentiler duydum.” (Emily)

Emily’nin yüzü, buna uygun kelime bulamıyormuş gibi görünüyordu.

Ne de olsa atmosferi okuyabilirdi. Cesaretimin kırıldığını söyleyebilirdi.

“O zaman Gümüş Rütbeye ulaşmak için elimizden geleni yapalım!” (Jean)

Jean bunu bir gülümsemeyle söyledi ve farklı bir tezgaha doğru gitti.

Dövüşçü adam ve büyücü kız bizi hafifçe selamladı.

Görünüşe göre son zamanlarda katılan ve Jean’nin yardım ettiği çaylak maceraperestlerdi. Şimdi ise onunla arkadaş olmuşlardı.

Sihirli kılıç ustası, dövüşçü, büyücü, rahip; iyi bir grup.

“Hmm, Jean-kun'un Makoto-kun ile grup kurmak istediğini sanıyordum.”, Mary-san böyle demişti.

Ben de öyle düşünüyordum.

“Ben istemiyorum. Emily ile anlaşamadığımı biliyorsun.” (Lucy)

Hayır, merak ediyordum.

Siz ikiniz hep tartışıyorsunuz, ama ikinizin birkaç kez birlikte öğle yemeğine çıktığını gördüm. Gerçekten iyi anlaşmıyor musunuz? 

Pekala, bu birlikte çalışmakla aynı şey değildi.

“Bugün uyuyacağım. İyi geceler, Lucy.” (Makoto)

“Eh? T-Tamam. İyi geceler…” (Lucy)

“Yarın ara verelim. Ne de olsa son zamanlarda çok kazanıyoruz.” (Makoto)

“Ö-Öyle mi. O zaman, birlikte alışverişe gitmeye ne dersin…” (Lucy)

“Yarın Fuji-yan’ın mağazasına gitmem gerekiyor.” (Makoto)

“Anladım, tamamdır…” (Lucy)

Loncanın dinlenme alanına doğru gittim.

“Reddedildin~” (Mary)

“Kes sesini, Mary!” (Lucy)

“Tamam, biraz daha içelim!” (Mary)

O seslerin arkadan geldiğini duydum.