Symphonia Başkentinde Kargaşa (4)

“Ben Güneş Şövalyeleri 1. Bölüm Kaptanı, Ortho. Tanıştığımıza memnun oldum Rozes’in Kahramanı-sama.” 

“2. Bölümün Kaptanı, Sutora. Birlikte savaşalım.” 

“Kuzey Gökyüzü Şövalye Düzeni, Teğmen, Baugh. Tanıştığımıza memnun oldum.” 

Kuzey Kapısı'na giderken bizimle savaşacak olan birliklerin komutanları bizi karşıladı.

“Rozes’in ilk Prensi, Buzul Kahramanı Leonard. Tanıştığıma memnun oldum.” 

“Rozes Kahramanı, Makoto…” 

Ben böyle dikkat çekmeye alışkın değildim.

Yine de bana deli gibi bakan birisi vardı.

Sarı saçlı, altın zırhlı ve eğimli gözlerle güzel bir kadın şövalyeydi.

Bu bizim ilk karşılaşmamız olmalıydı, ama birine benziyordu.

Ah, buraya geldi.

“Tapınak Şövalyeleri biriminin kaptanı Janet Valentine. Geçen gün kardeşim sizin sorumluluğunuzdaydı.” 

“… Hm…” (Makoto)

Aah, Geralt-san'ın küçük kız kardeşiydi!

Ona benziyor!

Hm? O zaman… Kuzey Gökyüzü Şövalye Düzeni…

“Üzgünüm, Kahraman-dono. Kaptan Geralt'ın aslında burada olması gerekiyordu.” 

Teğmen bunu söyledikten sonra fark ettim.

Bu Geralt-san'ın birimi miydi?!

Kuzey Gökyüzü Şövalye Düzeni’nin bakışlarının soğuk olduğunu hissediyordum.

Genel-san! Su Ülkesi’ni neden buraya koydun?!

Zorbalık? Zorbalık mı?

(Aah, çok garip…) (Makoto)

Yoldaki konuşma hiç canlı gelmemişti.

◇Kuzey Kapısı’nın önünde◇

Canavarların ilerlemesi hızlı değildi.

Bizi korkutmaya çalışıyormuş gibi yavaş ilerliyorlardı.

Belki de terbiyecileri tarafından kontrol edildiklerinden, canavarlar ürkütücü derecede uysaldı.

… Daha sonra saldırmak için enerjilerini korumak zorundalardı.

“Yakınlar, Makoto-san…” (Leonard)

Prens Leonard'ın solgun bir yüzü vardı.

“Korkmana gerek yok! Yaklaşık 5.000 canavar var! Burada 10.000'den fazla asker var!” 

Koruyucu Şövalye yaşlı adam enerjikti.

Şimdi düşünmüştüm de nihayet bu yaşlı adamla pozisyonlarımız denk gelmişti, ha.

“Neden bu kadar aşırı ve iddialı davranıyorsun? Zayıf bir ülkeden şövalye olsan bile.” 

“Doğru, yolumuza girmeyin.” 

“Su Ülkesi askerlerine ihtiyaç yoktur, değil mi? Hahaha.” 

Bizimle alay eden sesler yukarıdan aşağıya yağıyordu.

Yukarı baktım ve…

(Kanatlı at şövalyeleri mi?) (Makoto)

Janet-san ve yanındaki kadın şövalyeler kanatlı atlara biniyorlardı ve havada zarif bir biçimde süzülüyorlardı.

Tüm kadın şövalyeleri iyi görünüyordu ve buna eklenen kanatlı atlar ile çok ilginç bir görüntüydü, ama…

(Korkunç bir kişiliğe sahip insanlar gibi görünüyorlar.) (Makoto)

Onlara yaklaşmak istemiyordum.

“Rozes Kahramanı, Makoto, kardeşimi yenme yeteneğinin, sadece şans olmadığını umuyorum.” (Janet)

Tapınak Şövalyesi Kaptanı Janet kavgacı bir sesle konuşuyordu.

Şey, ister istemez buna katlanmak zorundaydım.

“Herhangi bir plan var mı?” (Makoto)

Güneş Şövalyesi Kaptanı Ortho-san'a sormaya çalıştım.

“Öncü birliğe göre, buraya yaklaşan canavarların içinde Tabu Canavarları yok.” (Ortho)

“O halde bu adamlar bir şaşırtma mı?” (Makoto)

Güçlü canavarlar yoksa bu iyiydi.

“Öyle görünüyor. Ancak gardlarımızı düşürmek hayatımıza mal olabilir.” 

“Canavarlar gelmeden önce büyücü birimlerinin hepsini bir kerede vurmalarını sağlayacağım.” 

“Büyü saldırılarıyla sayılarını yarı yarıya azaltabileceğimizi düşünüyorum Kahraman-dono.” 

“Ah.” (Makoto)

Bir bakışta, 3.000'den fazla büyücünün yoğunlaştığını söyleyebilirdim.

Yoğunlaşmalarından yola çıkarak, hepsi Yüksek Rütbe Büyücü idi.

Bu iyi bir önleyici saldırıydı.

Canavarlar buraya gruplar halinde geliyordu.

İyi hedefler haline gelebilirlerdi.

(Yine de deniz kenarı bir yer olmasını tercih ederdim.) (Makoto)

Yine de bu noktada artık çok geçti.

Ancak deniz kenarının Yılan Kilisesi'nin ana kuvvetleri olduğuna karar verildiğinden, Güneş Ülkesi’nin en güçlü savaş gücünü oraya yönlendirdiler.

Diğer bir deyişle…

*CIZ!*

Bir saniyeliğine gözlerimi kamaştıran bir ışık bana saldırdı.

Arkamı döndüm ve Batı Kapısı'nda haç haline gelen dev bir ışık direği parlıyordu.

Bu…

“Işık Kahramanı-dono, hah.” 

“Efsanevi Işık Kılıç Becerisi. Kaç kez görürsem göreyim fark etmiyor, inanılmaz bir güç açığa çıkarıyor.” 

“Tabu Canavarları orada ortaya çıkmış olmalı.” 

Güneş Şövalyelerinin konuşmasını duydum.

Sakurai-kun'un Becerileri her zamanki gibi gösterişliydi.

Ve deniz kenarındaki canavarlar asıl hedefti.

“Batı Kapısı’nda savaş başlamış gibi görünüyor.” 

“Yakında bizim tarafımızda da… Hm?” 

*KIEEEEEEEEEEEE!*

Kuş çığlığı gibi bir çığlık duyduk.

“Ooh! Bu da ne?” 

Koruyucu Şövalye Yaşlı Adam'ın işaret ettiği Güney Kapısı’nda, kanatlarını çırpan ateşten yapılmış dev bir kuş vardı.

“Ateş Anka Kuşu... Ateş Hükümdar Büyüsü. Böyle güçlü bir insan olduğunu düşünmek.” 

Güneş Şövalyeleri şaşırdı.

Aslında ben de çok şaşırdım.

Bu büyüyü kullanan kişinin manası, o Lucy değil mi?

“Lucy artık Hükümdar Büyüsü kullanabiliyor, ha…” (Makoto)

Savaştan önce olmasına rağmen gözlerim ısınıyordu.

Bana Lucy ile Makkaren'de ateş büyüsünde birlikte çalıştığımız zamanı hatırlattı.

Dürüst olmak gerekirse Lucy’nin Ateş Hükümdar Büyüsü Becerisi’nin sadece gösteri için olduğunu düşündüğüm bir zaman vardı.

Çok büyüdün…

Bir dahaki sefere bana büyüsünü yakından göstermesini sağlayacaktım.

“B-Bu Lucy'nin büyüsü mü?!” (Leonard)

“Ne?! Ne kadar kuvvetli!” 

Prens Leonard ve Koruyucu Şövalye yaşlı adam şok oldular.

Bu arada, Sa-san'ı Lucy ile birlikte yolladım.

Büyük Bilge-sama ile olsa bile Lucy'nin tek başına olmasını istemedim.

“Rozes'ten bir büyücü, ha…” 

Gökyüzü Düzeni’nin Teğmen’i şaşkına dönmüştü.

Yoldaşımın övgü alması iyi hissettiriyordu.

Ama beni rahatsız eden bir şey vardı…

“Temizlendi…” (Makoto)

Belki Sakurai-kun'un Işık Kılıcı veya Lucy'nin Hükümdar Büyüsü yüzündendi…

Büyük Bilge’nin yaptığı yağmur gitti.

Hala bulutlar vardı, ama yağmur durdu.

Su Büyüsü’nü kullanabilir miydim…?

Bakışımı yaklaşan canavarlara geri döndürdüm.

Uzaktan büyük canavarların figürünü görebiliyordum.

“Geliyorlar.” (Makoto)

“Evet.” 

Güneş Şövalyelerinin Kaptanı sesime kafasını salladı.

[RPG Oyuncu] etkinleştiriliyor.

(He?) (Makoto)

[Antik Canavarlar ile savaşa başlayacak mısınız?] 

Evet ←

Hayır

(Burada bir seçim mi…? Ne kötü bir zamanlama.) (Makoto)

Bu noktada kaçmak gibi bir niyetim yoktu.

Fakat…

(Antik kelimesi beni rahatsız ediyor…) (Makoto)

Antik… yani, uzun zamandan beri yaşıyorlardı, değil mi?

“Burada Değerlendirme Becerisi olan biri var mı? Mümkünse Üstün veya daha yüksek Rütbe olan.” (Makoto)

Bunu Güneş Şövalyeleri ve Gökyüzü Düzeni insanlarına sordum.

“Ben de var, Kahraman-dono.” 

Büyücü görünümlü biri elini kaldırdı.

“Bu noktada neyi kontrol ediyorsun? Korkak, Su Ülkesi'nin Kahramanı?” 

“Korkak.” 
“Canavarların çetesini gördükten sonra ödün mü koptu?”

Beni kışkırtan kadın şövalyeleri görmezden gelerek büyücüye sordum.

“Lütfen bu canavarlarda 1000 yıllık bir canavar olup olmadığını kontrol edebilir misin?” (Makoto)

“Kahraman-dono! Orada 1000 yıllık bir canavar olduğunu mu söylüyorsun?” 

“Muhtemelen…” (Makoto)

“Lütfen biraz bekleyin…” 

Herkesin dikkati bana ve büyücüye toplandı.

“O-Onayladım…” 

Büyücünün sesi titriyordu.

“Nasıl olur?” “1.000 yıllık bir canavar var mıydı?” “Çok korkmuyor musun, Su Ülkesi’nin Zayıflığı?” 

“Hepsi!” 

Ah lanet olsun, hepsi ha?

Doğru hatırlıyorsam 1.000 yıl önceki canavarlar normal canavardan 3-4 kat daha güçlüydü, değil mi?

“Yaklaşık 5.000 canavardan oluşan bir ordu… ve hepsi 1.000 yıllık canavarlar, öyle mi?!” 

“O-Olamaz…”

“Bu bir yalan, değil mi…?”

“Bu imkansız…” 

Herkesin ifadeleri değişti.

Tanrım… bu ana güçleri olabilir miydi?!

Başpiskopos Isaac, Tabu Canavarlarını Sakurai-kun'u oraya çekmek için yem olarak mı kullandı?

“Büyücüler, ateş!” 

1. Bölüm Güneş Şövalyesi Kaptanı Ortho-san, sinyal verdiğinde, binlerce flaş ateşlendi.

Flaşlar canavarların merkezine doğru ateşlendi ve büyük rüzgarlar yaratarak patlamalar meydana geldi.

“Hemen bir sonraki atış için yoğunlaşmaya başlayın! Önünüzdeki düşmanların hepsi 1000 yıllık canavarlar! Sadece bununla yenilmeyecekler!” 

*Ooooooooooooh!!*

Canavarlar Şövalye Kaptanı'nın sesine cevap veriyormuş gibi değildi, ama hepsi gözdağı verme kükremelerini çıkardı.

Ve sonra, bize doğru hücum etmeye başladılar.

Düşmüş canavarlar… görebildiğim kadarıyla, düşmüş tek bir tane yok muydu?!

Yarısını yenebileceğimizi söylememiş miydi?

Yani normal canavarlara göre hesaplanmıştı, ha…

“Bunları yenebilir miyiz?” (Makoto)

2. Bölüm Kaptanı’na sormaya çalıştım ama…

“Onları bu sayılarla yenememe şansımız yüksek. Takviye için bir istek gönderdik, Kahraman-dono.” 

Sesi inanılmaz derecede gergindi.

Fakat o sakindi.

Eğer takviye istediyse yapacak tek bir şey vardı.

“O zaman biraz zaman kazanalım. Prens Leonard, bana yardım et.” (Makoto)

“E-Evet!” (Leonard)

Prens Leonard kadınsı bir ses çıkardı ve bu konuda kendimi kötü hissettim, ama…

“Senkronize! Ve Ruh-sanlar, lütfen bana gücünüzü verin!” (Makoto)

Prens Leonard'ın manasını ve Ruhların manasını birleştiriyorum.

“Buz Büyüsü: [Buz Duvarı]!” (Makoto)

*Zuzzzzzz!*

Biz ve canavarlar arasında olabildiğince kalın bir buz duvarı oluşturdum.

“V-Vay be.” “… Bu büyük bir yoğunlaşma olmadan buz duvar…” “Ne kadar inanılmaz bir mana.”

Şövalyeler gürültü çıkarıyorlardı, ama bu sadece zaman kazanmak içindi.

“Toprak Büyüsü kullanabilen insanlar! Kahraman-dono’nun duvarını güçlendirin!”

“Duvara tırmanan canavarları avlayın ya da etrafından dolaşmaya çalışın!”

“Büyücüler, bir sonraki atışınızı duvarın diğer tarafına atın! Mananız bitene kadar ateş edin!”

Her iki taraftan da dolaşmaya çalışan canavarlara karşı yoğun bir savaş başladı.

Büyücüler büyü ateşlemeye devam ettiler.

“Griffonlar!” 

“Ejderler de var!” 

Uçabilen canavarlar duvarın üzerinden geçti ve bize saldırdı!

Bildiğim Griffon gibi değildi, tüm vücudu zifiri karanlıktı.

Bu 1000 yıllık bir canavardı!

“Burayı dinleyin! Kahraman-donoları koruyun! Kahraman-donoları böyle bir dövüşte kaybedemeyiz!” 

““““Evet!””””

(He? Bu da ne demek?) (Makoto)

Burada ne yapmaya çalıştıklarını anlamadan, Güneş Şövalyeleri merkeze bizi alıp bir düzene girdiler.

“Hm, Ortho-san?” (Makoto)

“Bu Prenses Noel'in bir emridir. Bize diğer ülkenin kahramanları Leonard-sama ve Makoto-sama'nın güvenliğinin en yüksek öncelik olduğunu söyledi.” (Ortho)

“Bu…” (Makoto)

“Sayende, Makoto-sama, önceden 1.000 yıl canavarlar olduklarını öğrenmeyi başardık ve hatta defansif bir buz duvarı oluşturdun. Gerisi bizim işimiz!” (Ortho)

“Lütfen geri çekilin.” 

Gökyüzü Düzeninin Teğmen bile önümüzde durdu ve bizi korumaya çalıştı.

“Aah!” “Aaaaah!” “Lanet olsun!” 

Güneş Şövalyeleri ve Gökyüzü Şövalyeleri iyi bir mücadele veriyorlardı, ama tek tek düşüyorlardı.

Bu canavarların her biri anormal derecede zorluydu.

Yenildiklerini düşünsek bile yine ayağa kalkıyorlardı.

Canavarları koruyan Buz Duvarı’nda çatlaklar oluşmaya başladı.

*ÇAT! ÇAT!*

Duvara çarpan canavarların sesi duyuluyordu.

(Bu duvar kırıldığında, kara canavarları bize hemen saldırır…) (Makoto)

Şimdi olduğumuz gibi geri itilmemize rağmen, bu da olsaydı, biterdi.

Anında acele edecektik.

“Kyaaaa!” 

“Kırmızı Ejderha!” 

Kanatlı at şövalyeleri bir ejderha tarafından saldırıya mı uğradı?!

Su Büyüsü: [Buz Mızrağı]!

Ejderha dişi şövalyeyi ısırmadan hemen önce, Ejderhanın gözünü deldim.

“Gyaaaa!” 

Ejderha acı içinde kıvranmaya başladı.

“Beni kurtardın!” 

“Daha değil!” (Makoto)

Sadece dikkatini dağıttım.

Ejderha yüksek sesle kükredi ve ateşli nefesi için hazırlık yaptı.

“Su Büyüsü: [Buz Mızrağı]!” (Makoto)

Son kalan manamı da kullanarak ejderhanın diğer gözünü deldim.

Ateş nefesi, kadın şövalyenin olduğu yerden tamamen farklı bir yönde gitti.

(Ruh-sanlar… Ruh-sanlar…) (Makoto)

İyi değildi.

Kutsal Tanrıların gücü burada, Güneş Ülkesi’nin Başkenti’nde güçlüydü.

Burada sadece birkaç Ruh vardı ve sesleri düşüktü.

Buz Duvarı’nı oluşturduğum zaman, Ruhların bana ödünç verebileceği mana sınırına ulaşmıştım.

(Ne yapmalıyım…?) (Makoto)

Canavar sayısı artıyordu.

Sayılarımız yavaş yavaş azalıyordu.

[Salim Zihin] ile bile, huzursuzluk ve kaygı kafamı ele geçirdi.

O anda…

“[Yıldırım]!”

Dev bir yıldırım, Kızıl Ejderha ve etrafındaki ejderleri vurdu.

Büyük yağmur damlaları düşmeye başladı ve rüzgar şiddetlendi.

(Büyük Bilge-sama mı?!) (Makoto)

“Sizi piçler! Kendinize böyle en güçlü Kuzey Gökyüzü Şövalyeleri diyebiliyor musunuz?! Canlanın hadi!” 

Altın gibi parlayan bir zırh ve göz kamaştırıcı sarı saç.

Aura içinde onurlu bir figür, sanki tüm vücudu üzerinden elektrik geçiyormuş gibiydi.

Yıldırım Kahramanı, Geralt.

Ooh, ne mükemmel zamanlama!

Kahraman geç geliyor!

“““““Oooooh!”””””

Kuzey Gökyüzü Şövalyeleri, Yıldırım Kahramanı’nın konuşmasına cevap verdiler.

Güneş Şövalyelerinin gülüşlerinde bir rahatlama oluştu.

Ne, yani gerçekten sana mı güveniyorlardı, Geralt-san?

*ÇAT!*

Savunma duvarı kırıldı!

Canavarlar açıklıktan içeri girmeye başladı.

“Geberin, canavarlar!” (Geralt)

Geralt-san, canavarların çıktığı yerin tam ortasına hücum etti.

Ah, gerçekten oraya hücum ediyor muydu?

Bu etkileyiciydi, Yıldırım Kahramanı.

“M-Makoto-san, Geralt-dono onların 1000 yıllık canavarlar olduğunu bilmiyor, değil mi?” (Leonard)

““Ah.””

Ben ve yanımdaki Şövalye Kaptanı şaşkın sesler çıkardık.

Kahretsin. Onu uyarmalıyız!

“Hey, Geralt-san~!” “Geralt-dono~!” 

“GEBERİN!” (Geralt)

Şövalye Kaptanı'nın sesi ve benim sesim ona ulaşmadı ve canavarlardan oluşan kalabalığa hücum ettikten sonra bir toz bulutu içinde kayboldu.

… Hm, iyi olacak mıydı?