Takatsuki Makoto, Mafya Patronuyla Konuşuyor (2)

“Ah, yaşlı adam, yüzündeki yara izi inanılmaz.” (Aya)

Sa-san! Ne diyorsun sen?!

*Çat*

Hava dondu.

Güzel eskortlar, siyah takım elbiseli insanlar ve Castor ailesinin oğulları gözle görülür biçimde gerildiler.

Fuji-yan ve Nina-san'ın yüzleri sertleşti. Muhtemelen benim de.

“Ü-Üzgünüm! Sasaki-sama da özür diliyor—” (Nina) 

“…Hey küçük kız.” (Jenova)

Nina-san'ın sözleri kesildi.

Sa-san başını bir ‘Hm?’ diyerek eğdi.

“Yüzümdeki yara izine ne olmuş?” (Jenova)

“Bu havalı bir yara.” (Aya)

“Hah?” (Jenova)

“Bir tür Patron havası veriyor!” (Aya)

Herkesin yüzünün donduğu bu alanda Sa-san parlak bir şekilde gülümsüyordu.

Böyle deyince Patron sırıttı.

Bu gülümseme korkutucuydu.

“Haah… Hey, Kahraman çocuk. Sen ne düşünüyorsun?” (Jenova)

Bana geldi!

Tabii ki, güvende olmak için Sa-san ile aynı şeyi söylemeliydim…

[Mafya Patronun yara izini öv.]

Evet

Hayır ←

Bu zamanlamadaki seçim.

Tehlikeden kaçınmak konusunda beni uyarıyormuş gibi hissediyordum.

… Aynı cevabı vermekten kaçınmalıydım. Burada dürüst olalım.

“Hm… bence, biraz korkutucu.” (Makoto)

Patron-san'ın gözleri güçlüydü ve yara izinin şiddetini daha da arttırdı.

“Hah… Anladım. Korkutucu, ha. Ahahahahahaha!!” (Jenova)

Patron komik bulmuş gibi gülüyordu.

Ben de dahil olmak üzere etraftaki insanlar bununla şaşkına döndü.

“Duydunuz mu çocuklar? Yaram oradaki hanım için havalı görünüyor ve Kahraman Çocuk için korkutucu.” (Jenova)

Eğleniyor gibi görünüyordu.

Doğru mu seçmiştim?

Söyleyemiyordum.

“Bir düşman örgütünün kavgasında yenildikten sonra bu yara izini aldım. Büyü ile iyileştirebilirim ama o acıyı hatırlamak için orada bıraktım. Yara izimle dalga geçen her insanı ezdim. Fark ettiğim zaman, bu büyük grubun patronu oldum...” (Jenova)

“V-Vay be… bu inanılmaz, Oji-san.” (Aya)

Şimdi Sa-san ‘acaba batırdım mı?’ yüz ifadesi yapıyordu.

Artık çok geç!

“Böylece, şimdi kimse yara izimden bahsetmiyor. Astlarım, oğullarım, hatta ilk kez benimle tanışan insanlar.” (Jenova)

O kadar korkuyorlar ki tabii bu konuda konuşamazlar.

“Kahraman Çocuk, neden korkutucu olduğunu söyledin? Hanımefendinin söylediği gibi onu övebilirdin, değil mi?” (Jenova)

“Ben bir korkağım, görüyorsunuz…” (Makoto)

Dürüstçe konuştum ve nedense gülümsedi.

“Kahraman olmana rağmen bir korkaksın, ha… Bu iyi. Mafyada en uzun süre kalanlar korkaklar, dikkatliler ve beceriksiz olanlar.” (Jenova)

Konuşmasından sanki benimle dalga geçiyormuş gibiydi ama öyle hissettirmiyordu.

Beni övüyor muydu?

“Sizinle iyi geçinmek istiyorum arkadaşlar.” (Jenova)

Patron bardağımın içine şarap döktü.

Patronun kendisi sana bir içki doldurduğunda… reddedemezsin, değil mi?

“Bekle, Jenova-sama!” (Fuji)

Fuji-yan aceleyle konuşmaya daldı.

“Sen diğer dünyalı tüccar Fujiwara-san’sın, değil mi? Seni duydum. Yetenekli bir adam olduğunu.” (Jenova)

Patron konuşmanın aniden kesilmesine karşı hoşnutsuzluk belirtisi göstermedi.

Fakat oğulların ve astların hepsi dikkatlerini buraya veriyorlardı, gergindiler.

“…Bu bir onur. Üzgünüm, ama eğer Jenova-sama'nın döktüğü alkolü içerse ailenin bir parçası olarak kabul edildiği anlamına mı geliyordu?” (Fuji)

“Ah, bunun için endişelenmene gerek yok Fujiwara. Castor Ailesi'nin bir parçası olmak için Kan Anlaşması adlı bir tören yapmalısın. İçecek alışverişi Castor ailesinin bir tarzı değildir.” (Jack)

Jack-san açıkladı.

“O zaman kabalık için özür dilerim—” (Fuji)

“Ama yine de içecek alışverişi bahanesini kullanarak insanları zorla işe aldım.” (Jenova)

Patron sırıttı.

Bekle!

“Ne diyorsun, baba?” (Jack)

“Kardeşim, sorun değil. Bu durum böyle değil.” (Peter)

Jack-san ve Peter-san aceleyle açıklamaya çalıştılar.

“Bu bir şaka. Az önce mutlu oldum.” (Jenova)

Bunu söyleyerek Patron yüksek konsantrasyonda güçlü bir şarap aldı ve doğrudan şişeden içmeye başladı.

İyi bir ruh halinde miydi?

“Bu yara benim onur madalyam. Kimse bundan bahsetmiyordu, bu yüzden üzülüyordum. Oğullarım bile bundan bahsetmedi.” (Jenova)

“Anladım. Buyrun, devam edin, Patron-san.” (Aya)

Sa-san, Patronun bardağına bir içki daha doldurdu.

Nasıl söylenir, saygılıydı ya da daha çok cesur…

“Su Ülkesi Kahramanı-dono'nun söylentileri son zamanlarda bir numaralı gündem. Benden korkması bir onurdur.” (Jenova)

“Evet! O Kardeşin bir Kahraman olduğunu öğrendiğimde şok oldum.” (Peter)

He? Gerçekten benden bahsedilmiş miydi?

“Bu arada, ne tür konuşmalar?” (Makoto)

“Birincisi Horun başkentindeki olay. Buzul Kahramanı Prens Leonard'ın Tabu Devi’ni yenen kişi olduğunu herkes biliyor. Ama aslında yeni diğer dünyalı Kahraman’ın gücüydü bu.” (Peter)

Hey hey, bilgiler deli gibi sızıyor Prenses Sofia.

“Buz Heykeli Prensesi’nin, Prenses Sofia, yeni Kahraman'dan yüksek beklentileri olduğunu söyleyen söylentiler de var. Soylular arasında Prenses Sofia ve Su Ülkesi Kahramanı’nın şu an ‘bir eşya’ olduğunu söyleyen konuşmalar da var, Kardeşim.” (Peter)

“Bu bir yalan Peter.” (Makoto)

Prenses Sofia bunu duysaydı sinirlenirdi.

“Takki-dono…” “Takatsuki-sama…” “Takatsuki-kun…” 

“…Ne?” (Makoto)

Fuji-yan, Nina-san ve Sa-san bana düz bir bakışla bakıyorlardı.

Sorun ne?

“Ama biliyorsun kardeşim. Prenses Sofia tutkuyla Dağlık soylularına ve etkili insanlara 'yeni Kahraman’ın, Takatsuki Makoto, Su Ülkesi için gerekli olan yetenekli bir adam' olduğunu söyledi. Oldukça iyi anlaşılıyor. Başkalarına soğuk olmasıyla ünlü Prenses Sofia! Tabii ki bir söylenti haline gelecektir…” (Peter)

Dedi Peter.

He… Prenses Sofia bunu mu söyledi?

Ben Nuh-sama'nın Öncüsü’ydüm, bu da beni Kötü Tanrı’nın bir astı haline getirecekti…

Su Ülkesi hakkında konuşsak bile sadece Makkaren ile duygusal bağlarım vardı.

Belirsiz hissediyordum.

Nuh-sama'nın Öncüsü olduğumu saklamak suç muydu?

“Kahraman-san, Su Tanrıçası'nın İlahi Koruması’na sahipsin değil mi? Bir Kahraman olarak özel bir yeteneğe sahip olmalısın, ha.” (Jack)

Jack-san sordu.

“H-Hm…” (Makoto)

Sahip olduğum sadece Su Büyüsü: Temel idi.

Üstelik ben Su Tanrıçası’nın dininden de değildim.

Yani gerçekten Su Tanrıçası'na inanan biri olduğumu düşünüyorlardı, ha.

Bu bir eziyetti, bu yüzden inkar etmedim.

“Ona farklı şeyler sorup durma. Kahraman-dono’yu rahatsız etme.” (Jenova)

Patron-san iyi bir insandı.

O sırada bu konuyu sormaya çalışmalıydım.

“Yeraltı kanallarında Yılan Kilisesi'ni arıyorduk. Bununla ilgili bir şey biliyor musunuz?” (Makoto)

“Hah?” (Jenova)

“Gerçekten mi Kardeşim?” (Peter)

“Bunun anlamı da ne?” (Jack)

Castor ailesinin ifadeleri biraz daha keskinleşti.

“Bu konuyla ilgili olarak ben açıklayacağım.” (Fuji)

Fuji-yan Su Ülkesi olayındaki olayları açıklamaya başladı.

“…Anlıyorum. Bir sonraki hedef Symphonia, ha.” (Jenova)

Patron düşüncelere daldı ve sakalını sıvazlamaya başladı.

“Onları yeraltı kanallarında görmedim, ama… etraftaki ot miktarı arttı.” (Jack)

“Kardeş Jack, sadece 9. Bölge’de değil, aynı zamanda 7. ve 8. Bölge’de. Normal fiyatın yarısında dolaşıyorlar. Ne düşünüyorlar?” (Peter)

Jack-san ve Peter-san'a göre, etrafa yayılan ot miktarı artmıştı.

“Para kaynağı elde etmek için mi?” (Nina)

“Ancak Nina-dono, Yılan Kilisesi'nin çok miktarda silah satın aldığına dair hiçbir işaret yok. Silah alımlarının çoğu canavarlar tarafından yapıldı.” (Fuji)

Nina-san’ın sorusu Fuji-yan tarafından cevaplandı.

“…Canavardan gelen bir isyan hakkındaki söylentiler, ha.” (Jenova)

Patron mırıldandı.

“Bunun hakkında bilginiz var mı?” (Makoto)

“7. ve 8. Bölge'nin nüfuzlu insanların maskeleri bir anda kaldırıldı. Bir şey olup olmadığını araştıracağız.” (Jack)

Jack-san karmaşık bir ifadeyle söyledi.

“Kardeşim, bir şey öğrenirsek size söyleyeceğiz. Yine de ücretsiz olacağını söyleyemeyiz.” (Peter)

Peter gülümsedi.

“Fujiwara Şirketi bu bilgiyi satın alacak, Peter-dono.” (Fuji)

“Ooh! O zaman gelecekteki ilişkilerimizi dört gözle bekliyorum.” (Peter)

Ve bunun gibi normal bir sohbet ettik ve bundan sonra etkinlik sona erdi.　

◇◇

Dönüş yolunda.

“Haah… bu sinir bozucuydu.” (Makoto)

VIP odasından çıktıktan sonra çok gerildim.

“Aah, yemek lezzetliydi.” (Aya)

““Hm?””

Sa-san ve ben birbirimize baktık.

İkimizin de görüşleri tamamen farklıydı…

“Sa-san, sinirlerin çok güçlü.” (Makoto)

“Gerçekten mi?” (Aya)

Sa-san'ın şaşırmış bir ifadesi vardı.

Ne kadar tatlı! Lanet olsun.

“Doğru! Söylediklerin ömrümü azalttı, Sasaki-sama!” (Nina)

Nina-san ve ben onu hafifçe eleştirdik.

“Hmm… ama benim [Sezgi] Becerim Patron'un hiç tehlikeli olmadığını söylüyordu.” (Aya)

Görünüşe göre Sa-san Sezgi Becerisi ile onu yargılamıştı.

Ama o mafyanın en iyisiydi, biliyorsun değil mi?

“Laberintos'ta Sezgi'ye güvenerek her gün hayatta kaldım.” (Aya)

“Vahşi içgüdülerinizi cilalamak için en iyi ortam, ha…” (Fuji)

Fuji-yan, Sa-san'ın sözlerine hayret etti.

“Fuji-yan, şimdi ne yapacaksın?” (Makoto)

“Yılan Kilisesi'ni araştırmaya devam edeceğim. Ot işlemlerinin artmasıyla ilgili kısım beni rahatsız etti.” (Fuji)

Nina-san Fuji-yan'a yardım edecekti.

Bunu ikisine bıraktığım için üzülüyordum, ama bilgi toplamak söz konusu olduğunda Sa-san ve ben acemiydik, bu yüzden hanın yanına döndük.

◇◇

“Makoto-san! Nee-sama seninle görüşmek istediğini söyledi!” (Leonard)

Prens Leonard geldi.

“Bana söylemeye Prens’in kendisi mi geldi?” (Makoto)

Bir elçi gönderilebilirdi.

“Son zamanlarda birlikte antrenman yapmadık!” (Leonard)

Prens Leonard yanaklarını şişirdi.

Ah, tatlıydı…

Bir süre Prens Leonard ile su büyüsü antrenmanı yaptım ve sonra 1. Bölge’ye gittim.

Prens Leonard'ın kaldığı hana gideceğimizi düşündüm, ama burası soylular için bir restorandı.

Görkemli bir şekilde dekore edilmiş bir kapı açıldı, merdivenlerden yukarı çıktık ve yerin en derin odasına yönlendirildik.

“Lütfen devam edin. Bu sadece kraliyet ailesi tarafından kullanılabilen özel bir oda.” 

“Teşekkürler.” (Makoto)

Bize rehberlik eden restoran garsonuna teşekkür ettim.

(Son zamanlarda VIP odalara giriyorum.) (Makoto)

“Seni bekliyordum, Kahraman Makoto.” (Sofia)

İçeride beni bekleyen kırmızı elbiseli Prenses Sofia idi.