Son Söz (Beşinci Cilt)

Furiae-san'ın peşinden gittim.

Herkesin gürültü yaptığı loncanın önündeki meydandan geçip Makkaren halk mezarlığına ulaştım.

Furiae-san mezarlıkları seviyor gibiydi...

Bana onunla ilk tanıştığım zamanı hatırlattı.

Açık renkteki tek parça uzun siyah saçları ay ışığında parlıyordu ve hayali bir görüntü oluşturuyordu.

Onunla konuşmak biraz zordu, bu yüzden bir ağacın gölgesinden onun durumunu izliyordum.

“Tsui~ Urya, urya.” (Furiae)

"Miyav, miyav."

Furiae-san tanıdık bir kara kedinin çenesini ovuşturuyordu ve o da tepki olarak mırıldandı.

Bekle, kara kedinin adı belirlenmişti, ha...

Bir süredir izliyordum ve o buraya döndü.

“Bir şeye mi ihtiyacın var Şövalyem?” (Furiae)

Ah, fark edildim.

“Gizlice ortadan kayboldun, bu yüzden sorunun ne olduğunu merak ettim.” (Makoto)

Kafamı kaşıyarak ağacın arkasından çıktım.

Tabii ki Gizlilik kullanmadan fark edilirdim.

“…Bugün zor geçti, değil mi? Antik Ejderhayı yenmek için ömrünü kısalttığını duydum?” (Furiae)

"Başka bir yöntem yoktu." (Makoto)

Kara kedi Tsui yanıma geldi ve pantolonuma yüzünü ovuşturdu.

Bu küçük şey çok tatlıydı.

"Bu şeytani canavar senden hoşlanmışa benziyor." (Furiae)

"Evet, oldukça sevimli bir kedi – şeytani canavar mı?!" (Makoto)

Titredim ve kara kediye baktım.

Yuvarlak gözleri bana bakıyordu.

Şivava benzeri gözleri vardı.

Bu şeytani bir canavar mıydı? Olamaz.

Bu bir şakaydı, değil mi?

“Fark etmedin mi? Zayıf Cazibe Büyün bile etkiliydi, bu yüzden muhtemelen su elementi manasına sahip. Belki bilinçsizce onunla senkronize oldun?” (Furiae)

"…Ciddi misin? Sen Büyülü bir kedi miydin?” (Makoto)

Kara kedinin kafasını ovaladım.

Sevgiyle kafasıyla beraber bana sokuluyordu.

Gelecekte orta seviye su büyüsünü kullanmayacaksın, değil mi?

Bunu yaparsan ağlarım, biliyorsun?

“…Bu arada, tehlikeli değil, değil mi?” (Makoto)

“Bu bir canavar larvası, bu yüzden zayıf. Ve ilk olarak, Büyülenmiş, bu yüzden sorun değil.” (Furiae)

Anladım. Sorun olmadığını söylüyorsa tamam.

Sıradan sohbeti burada bitirelim.

"Moralsiz görünüyorsun." (Makoto)

Furiae-san'ın ifadesi koyulaştı.

Bunun hakkında konuşmak istemiyor muydu?

Onu bunu söylemeye gerçekten zorlamak istemiyordum...

"Şövalyem..." (Furiae)

Furiae-san doğruca bana baktı.

"...Görünüşe göre Yılan Kilisesi bugünün izdihamının arkasındaki şeydi." (Furaie)

"Aah, loncadaki insanlar mı bunu söyledi?" (Makoto)

Hala bir söylenti düzeyindeydi.

Soruşturma ilerledikten sonra açıklığa kavuşturulmalıydı.

“Yılan Kilisesi şeytanlardan oluşuyor. Doğru olduğunu biliyorsun?" (Furiae)

Furiae-san karanlık bir ifadeyle konuşmaya devam ediyordu.

“Bunu biliyorum.” (Makoto)

Neye ulaşmaya çalışıyordu?

"...Bende şeytan kanı var... Başka bir deyişle, ben de bir şeytanım." (Furiae)

Bunu kısacık bir sesle ve uzak bir bakışla söyledi.

"Anlıyorum." (Makoto)

Laphroaig'de yaşayan insanların çoğunun şeytan olduğunu duydum.

Furiae-san, Ay Ülkesi’ndendi.

Bunun o kadar da şaşırtıcı bir şey olmadığını düşündüm.

"Şaşırdın mı? Ay Kahini bir şeytan.” (Furiae)

"Pek değil..." (Makoto)

"Yalan söylüyorsun!" (Furiae)

Heee…

“Yılan Kilise'nin yöneticisi olmam için davet edildiğim bir zaman vardı. Açıkça reddettim, ancak bu seferki saldırı beni hedefliyor olabilir...” (Furiae)

Furiae-san'ın sesi kasvetliydi.

Bunu düşünüyordu, ha.

Makkaren'in neden saldırıya uğradığını bilmiyorum ama koca bir şehre saldırmanın sebebinin Furiae-san olduğunu sanmıyordum.

“Şeytan kanı olan Lanetli Kahin ile birlikte olmak iyi bir şey getirmez. Hey, Şövalyem, kısa süreli oldu ama çok eğlendim. Ryosuke senden istedi diye Muhafız Şövalyem olmaya devam etmiş olmalısın, ama Muhafız Şövalye anlaşmasını geri alacağım…” (Furiae)

"Bekle, Furi!"

Sessiz mezarlıkta bir haykırış yankılandı.

Geriye baktığımda Lucy ve Sa-san oradaydı.

Hım? Ne zamandan beri buradalardı?

"Lu-chan, ‘Takatsuki-kun ve Fu-chan gizlice birlikte dışarı çıktı, bu yüzden onlarından peşinden gitmeliyiz’ dedi." (Aya)

Sa-san, açıklarken kıkırdadı.

"NE?! Aya! Onlara bunu söylemek zorunda değilsin." (Lucy)

Bunun için endişelendiler mi?!

"İlk olarak, Takatsuki-kun böyle bir şey yapmazdı... Zaten 3 kız arkadaşı var..." (Aya)

S-Sa-san, Gözdağın sızdırıyor!

Tespitim burada alarmlar çalıyordu.

Ayrıca ışıksız gözler korkutucuydu.

Sa-san'ın Gözdağı beni ürpertiyordu.

Ayaklarımın dibindeki Tsui dikkatsizce kendini yalıyordu.

Cidden bir tehlike hissinden yoksundu.

Bu, ejderhaların bile kaçmasına neden olan bir Gözdağı’ydı, biliyorsun...

Bu küçük şey, düşündüğümüzden daha büyük olabilirdi.

“Buraya ne yapmaya geldin, Büyücü-san?” (Furiae)

Furaie-san’ın ses tonu sertti.

"Ne diyorsun? Makoto'nun grubundan ayrılmayı mı planlıyorsun, Furi?" (Lucy)

Direkt olarak konuya girdi, bu Lucy.

"Evet. Benim gibi sorunlu bir kız sadece size sorun çıkarır." (Furiae)

"Bu doğru değil. Değil mi Takatsuki-kun?" (Aya)

Sa-san bana yardım istiyormuş gibi bakıyordu.

"Yalnız seyahat etmek bir kız için tehlikelidir." (Makoto)

"İyi olacağım. Bu mezarlıktan bir dizi ölümsüz şövalye yapacağım ve beni korumalarını sağlayacağım." (Furiae)

Bunu doğru düzgün düşünmüş gibi görünüyordu.

Ama yine de ‘O zaman tamam’ diyemezdim.

(Hm, bu böyle olmalı…) (Makoto)

Sakurai-kun ile yaptığım sohbeti hatırladım.

◇◇

Bana Kılıç Büyüsü öğretirken onunla yaptığım konuşma.

"Furiae, sana ve Sasaki-san'a isimlerinizle hitap etmiyor, değil mi?" (Sakurai)

"Aah, bu doğru. Nedenini merak ediyorum." (Makoto)

Bana "Şövalyem" diyordu.

Lucy "Büyücü-san".

Sa-san "Savaşçı-san".

Onlara iş isimleriyle sesleniyordu.

Sadece Sakurai-kun’a kendi adıyla sesleniyordu.

Aslında pek umursamadım.

"Görünüşe göre geçmişte Furiae-san'a yakın olan insanların hepsi öldüğü için." (Sakurai)

“……”

“Onu büyüten insanlar, arkadaşları, Ay Kahini’ne tapanlar; hepsi öldü. Bu yüzden insanlara isimleriyle seslendiğinde, öldüklerinde ve ondan ayrıldıklarında üzülüyor, bu yüzden insanlara isimleriyle hitap etmiyor.” (Sakurai)

“…Bu çok ağır.” (Makoto)

Cidden mi?

Sebebi bu muydu?

“Bu arada, ben Işık Kahramanı olduğum için ‘Ne olursa olsun ölmeyeceksin, bu yüzden sana isminle sesleneceğim’ dedi.” (Sakurai)

“A-Anladım…” (Makoto)

Sadece sevdiği kişiyi ismiyle çağıran bir tsundere^{1} olduğundan emindim.

“Bunu bana neden söylüyorsun?” (Makoto)

“Belki de Furiae'nin kalbini açabileceğini düşündüm.” (Sakurai)

“Heee~” (Makoto)

İletişim kaygım olmasına rağmen.

“Sen çok tuhaf insanların ilgisini çeken bir insansın, değil mi?” (Sakurai)

“…Bu doğru değil.” (Makoto)

“Ortaokuldaki İngilizce öğretmenimiz Takahashi-sensei senden hoşlanmıştı, değil mi? Diğer tüm öğrencilere katı davranmasına rağmen, sadece sana karşı nazikti Takatsuki-kun.” (Sakurai)

Sakurai-kun yaramaz bir bakışla sırıttı.

"Lütfen bu hikayeyi unut..." (Makoto)

Bu benim karanlık bir geçmişimdi.

Sonunda, oyun merkezinde stresini azaltırken İngilizce öğretmeni Takahashi-sensei'yi (30 yaşında, evlenmemiş) aradım ve o zaman onunla mücadele ettim.

O zamandan beri benden oldukça hoşlanıyordu...

Birbirimizle iletişim bilgilerimizi paylaştık.

Uzun postalar gelmeye başladı.

Her gece telefon ediyordu.

Bu korkutucuydu...

"Furiae-san'ın kalbini açmak için elimden geleni yapacağım." (Makoto)

"Evet, sen olursan sorun olmayacağını biliyorum Takatsuki-kun." (Sakurai)

Geçmişle ilgili konuşmayı bir kenara bırakarak, Sakurai-kun'a elimden geleni yapacağımı söyledim.

O konuşmayı hatırladım.

◇◇

(Görünüşe göre onun kalbini açmasını sağlayamadım, Sakurai-kun.) (Makoto)

Furiae-san kendi başına ayrılmaya çalışıyordu.

Ama bundan önce biraz açıkça konuşmanın sorun olmayacağını düşündüm.

"Hey, senin içinde şeytan kanı olduğu gerçeğinden rahatsızsın, değil mi?!" (Lucy)

Lucy, Gizlice Dinleme’yi kullandı, değil mi?

“…Doğru. Hiç kimsenin bir küçük şeytanla iyi geçinmek istemeyeceği aşikar...” (Furiae)

“Bu arada, babam bir iblis! Başka bir deyişle, ben yarı iblisim! Bunun hakkında ne düşünüyorsun, Furi?” (Lucy)

“Hah?” (Furiae)

Ah, bu nadirdi.

Güzel Furiae-san şok oldu.

Şimdi düşünüyorum da ona geçmişimizden bahsetmedik.

“He? Sen bir elf değil misin? Ah, ama saçın kırmızı… Ama yarı… iblis?” (Furiae)

“Doğru! Ama Makoto bunu önemsemedi! Tamamen bir insana benziyorsun, bu yüzden şeytan kanın benimkinden daha az olmalı, değil mi?” (Lucy)

Lucy, ‘bu nasıl?’ ifadesi oluşturdu.

Furiae-san, ne yapacağını bilmiyormuş gibi bir ifadeyle buraya bakıyordu.

"Hm, Şövalyem ve Savaşçı-san... aldırmaz mı?" (Furiae)

Sa-san ve ben birbirimize baktık.

"Bu… doğruyu söylemek gerekirse ben böyleyim." (Aya)

Sa-san, Değişim’i geri aldı.

Lamia Sa-san belirdi.

Bu formu görmeyeli epey oldu~

“Ah! C-Canavar!” (Furiae)

Furiae-san çığlık attı.

“Aah, böyle çığlık atarsan acıyor.” (Aya)

“Ü-Üzgünüm, Savaşçı-san.” (Furaie)

“Ah şey, sorun değil~” (Aya)

Sa-san gülerken insan formuna geri döndü.

“Sen bir diğer dünyalı değil miydin, Savaşçı-san...?” (Furiae)

"Evet, Takatsuki-kun ile aynı dünyadan. Ama ben farklı bir şekilde yeniden hayata geldim… Görünüşe göre Laberintos'ta bir Lamia olarak." (Aya)

"…B-Bu olabilir mi?" (Furiae)

Hem Lucy'ye hem de Sa-san'a bakıyordu.

Furiae-san sonra bana baktı.

“Hey, Şövalyem, ya sen?” (Furiae)

“Ne?” (Makoto)

“Aslında bir iblis ya da canavar olarak mı yeniden hayata geldin?” (Furiae)

“Hayır, ben saf bir diğer dünyalıyım.” (Makoto)

“A-Anladım.” (Furiae)

Furiae-san rahat bir nefes aldı.

"Eh, ben de Kötü bir Tanrı’nın Öncüsü’yüm." (Makoto)

“Hah?!” (Furiae)

Bugün çıkardığı en yüksek ses buydu.

"Rozes'in Kahramanısın, değil mi?! Uydurma şeyler söylemeyin! Kandırılmayacağım!" (Furiae)

Bunu söylesen bile...

"Bu doğru. Can sıkıcı olabilir ama Kahraman Makoto, Eski Bir Tanrı'nın Öncüsü."

Net bir ses aniden yankılandı.

“Sofia?” (Makoto)

Rahibe kıyafetleri içinde Prenses Sofia.

O neden buradaydı?

“Prenses Sofia, sen Su Kahinisin, değil mi?! Su Tanrıçası'nın Kötü Tanrı Öncüsü’nü Kahraman olarak atamasına imkan yok!" (Furiae)

"…Ondan şahsen izin aldım." (Sofia)

Prenses Sofia biraz bozguna uğramış bir tonda konuşuyordu.

"... İmkansız... Böyle saçma bir şey..." (Furiae)

Şok olup donup kalmış Furiae-san'ı bir kenara bırakırsak...

“Sofia, neden böyle bir yerdesin?” (Makoto)

Burası bir mezarlık, biliyorsun değil mi?

"Eir-sama bana Kahraman Makoto'nun burada olduğunu söyledi." (Sofia)

Eir-sama… Sohbetlerinizde oldukça açık sözlüsünüz, ha.

Nuh-sama ile aynıydı.

“…B-Bu doğru olsa bile! 1000 yıl öncesinden kalma bir Felaket Tanrısı’nın insan bedeninde vücut bulmuş reenkarnasyonu olduğum söyleniyor! Nereye giderseniz gidin, nefret edileceksiniz! Benimle birlikteyseniz kesinlikle talihsizlikle yüzleşeceksiniz! Ben hiçbir ülkeye uymayan sıkıntılı bir varlığım!” (Furiae)

Furaie-san kendini aşağılamaya devam ediyordu.

"Hey, Prenses." (Makoto)

Bir adım attım ve elini tuttum.

“‘‘......’’”

Lucy, Sa-san ve Prenses Sofia'nın bakışları şiddetlendi.

Hayır, tuhaf bir şey yapmayacağım, tamam mı?

"Bir Öncü olarak amacımı size söyleyeyim mi?" (Makoto)

"…Bu da ne, çok ani oldu." (Furiae)

"Büyük İblis Efendisi’ni yenmek, Kutsal Tanrıların bu dünyadaki otoritesini götürmek ve Nuh-sama'nın ailesini yeniden oluşturmak." (Makoto)

““?!””

Ah! 

Sadece Furiae-san değil, Prenses Sofia bile sertleşti.

Doğru, bunu ona henüz söylemediğimi sanmıyorum.

“E-Eir-sama! Kahraman Makoto'nun amacını biliyor muydunuz... He? Biliyordunuz? Anlıyorum… Hah, sorun yok mu diyorsun…Emin misiniz?” (Sofia)

Çok şükür. Eir-sama beni koruyordu.

Bunu ona daha sonra düzgün bir şekilde açıklamalıydım.

Furiae-san hala donmuş durumdaydı.

“Hey, Prenses.” (Makoto)

“……Şövalyem bir aptal mı?” (Furiae)

Hm, amacımın biraz görkemli olduğu doğruydu, ama kesin olarak söyleyebileceğim bir şey vardı.

“Burada olsan da olmasan da Ben Kötü bir Tanrı'nın Öncüsü’yüm ve bütün dünyanın düşmanıyım.” (Makoto)

Bir saniyeliğine durdum ve…

“Bu yüzden, benimle birlikte dünyayı dön!” (Makoto)

(Başardım.) (Makoto)

Mükemmel iletişim becerileri, müzakere 100.

Bunun oldukça iyi olduğunu düşündüm ama...

“““……”””

Lucy, Sa-san ve Prenses Sofia şüpheli tepkiler veriyordu.

Önemli olan şey Furiae-san açıklaması zor bir ifade oluşturuyordu.

Ne düşündüğünü bilmiyordum.

Ama bir şey söyledi.

“…Anlaşmayı geri alma meselesini askıya alacağım.” (Furiae)

Diye mırıldandı.

Onu durdurmayı başardık!

Başardık, Sakurai-kun!

Siz üçünüz, duygusuz ifadeler yapmayı bırakın!

◇◇

Loncaya birlikte döndük.

Ah, Prenses Sofia korumalarıyla birlikteydi.

Lonca çevresi her zamanki gibi sarhoşlarla doluydu.

Biri bize yaklaştı.

"Hey~, Makoto-kun. Seninle konuşmam gereken bir şey var." (Emily)

“Emily? Seni sarhoş görmek nadir." (Makoto)

Beni ve Lucy'yi içki gruplarına sürüklerken Emily'nin yüzü kızarmıştı.

Hey, Jean, bu kızla ilgili bir şeyler yap.

O senin nişanlın, değil mi? Ona düzgün bir şekilde dikkat et.

Düşündüğüm şey buydu, o ama yere yayılmış uyuyordu.

“İzdihamda savaşırken Lucy'yi öpüyordun, değil mi? Herkes çaresizce savaşıyor olsa bile... Bu inanılmaz~.” (Emily)

“İ-İzliyor muydun Emily?!” (Lucy)

“Hayır… Ruh Büyüsü kullanmak içindi…” (Makoto)

Lucy ve ben telaşlanıp açıklama yaptık.

“Ah! Bunu ben de duydum Makoto-kun! Kahraman olsan bile, savaşın ortasında bir kızla ahlaksız şeyler yapmak iyi değildir! Böylece, ben de~” (Mary)

Mary-san bile katıldı!

Bekle, beni bu kadar gelişigüzel öpme!

Beni aşağı itme!

Ömrüm kısaldı ve şu anda hiç dayanıklılığım yok!

Maceracılar ‘Vay!’ diyorlardı ve diğerleri de cıklıyordu.

Her zamanki Makkaren Maceracı Loncası’ydı.

"Ah, saldırıya uğrayan benim nişanlım gibi görünüyor."

Soğuk bir ses geldi.

Prenses Sofia dondurucu bir bakışla bize baktı.

Evet, sonuçta birlikteydik.

Mary-san tarafından yere itilmiştim.

“…So…fia…-sama?” (Mary)

Ah, Mary-san’ın ayıldı ve şimdi ten rengi soluk beyazdı.

“Hey, bunu duydun mu? Nişanlı.” “Heeee?!” “Olamaz, Sofia-sama?!” “Aman Tanrım!” 

Her yerden bağırışlar duydum.

Her zamanki gibi popülerdi, Prenses Sofia.

"Kahraman Makoto, burada ‘Kahraman’ gibi davranman iyi, ama ölçülü tut." (Sofia)

Yanımdan geçerken iğrenç bir adamı izliyormuş gibi bana bakıyordu.

Koruyucu Şövalye Yaşlı Adam ve korumalar onu arkasından takip ediyorlardı.

Prenses Sofia, Koruyucu Şövalye Yaşlı Adam'a bir şeyler fısıldadı.

"Bugünkü kutlamanın havasını bozduğumuz için özür dileriz! Gönlünüzce kutlayın! Her şey bugün Rozes kraliyet ailesi tarafından ödenecek!"

Yaşlı adam bunu duyurduğunda, maceracılar "UOOOOOOH!!" diye gürültü çıkardılar.

Prenses Sofia o anda konuşuyordu.

"Ancak, orada duran Kahraman Makoto nişanlım, bu yüzden artık ona yaklaşmak isteyen önce beni geçmeli." (Sofia)

Bunu açıkça duyurdu.

Şu andan itibaren, ha.

“Görünüşe göre sorun yok, Mary-san.” (Makoto)

“H-He? Ciddi misin? Resepsiyonist olarak işimden kovulmayacak mıyım?” (Mary)

“Bence sorun yok.” (Makoto)

Yine de emin değildim.

Bundan sonra Prenses Sofia ve Su Tapınağı Şövalyeleri loncanın derinliklerinde özel bir masaya yerleşti.

Bir süre Prenses Sofia ile konuştum ve Koruyucu Şövalye Yaşlı Adam tarafından içmeye zorlandım.

Ondan sonra, bir sürü masada içmeye zorlandım.

(Bu kötü. Bu kadar içmeyeli epey oldu…) (Makoto)

Rastgele bir yerde oturuyordum ve su içiyordum.

Loncadaki gürültü herhangi bir durma belirtisi göstermiyordu.

Etraftaki insanların konuşmalarını duymak istedim, bu yüzden Gizlice Dinleme’yi kullandım ve...

— Bunlar duyduğum konuşmalar.

“Adamım, bu etkileyici, değil mi? Makkaren Kahramanı-sama.” 

“Evet evet. Canavar sürüsünü uzaklaştırdığında ürperdim. Üstelik ‘lütfen beni kucakla!" diye bile düşündüm!”

“Ah, Bronz Rütbe iken Lucy ile gruplarına katılmalıydım.” 

Benim hakkımda konuşuyorlardı.

"Kes şunu. Prenses Sofia’nın dikkatini çekeceksin"

"Doğru, şu an Makoto, gelecek kralın kayınbiraderi."

“Üstelik Lucy-chan ve Aya-chan ile romantik bir ilişkisi var, değil mi?”

“Cık! Kahrolası piçin haremi var.”

Ekstrem şeyler diyen, Prenses Sofia'nın nişan duyurusunda çığlık atan adamdı.

Muhtemelen Prenses Sofia'yı seviyordu.

“Pekala! Makoto için bir takma ada karar verelim! Üçlü Yollu Kahraman mı?” 

“Hayır, görebildiğim kadarıyla, o Makoto piçi ellerini Mary-san ve Furi-san'ın üzerine de koymuş olmalı.” 

“…Ciddi misin? 5 kıza ne isterse yapıyor mu?” 

“Utanmaz Kahraman.” 

“İşte Utanmaz Kahraman! Makkaren’in Utanmaz Kahramanı’nın doğumu!”

“Pekala! Bu lakabı yayıyoruz!” 

“““““Eveeeet!”””””

“Hey siz! Aylaklık etmeyin!” (Makoto)

Ben bakirim! 

Açıkçası bunu göz ardı edemedim ve o masaya baskın yaptım.

“B-Bekle, Makoto?!” (Lucy)

“Takatsuki-kun, sakin ol!” (Aya)

Sa-san ve Lucy hemen beni geri çekti.

Bırakın gideceğim!

Onlara Su Topları ile vuracağım! (0 hasar)

Kollarımı bacaklarımı salladım ama Sa-san tarafından tutulduğum için bir santim bile kıpırdamadım!

“Şövalyemi ilk kez bu kadar hırçın olarak görüyorum.” (Furiae)

“Ah, o sadece sarhoş. Sonuçta Makoto-kun alkole karşı zayıftır.” (Mary)

“Hah… Bugün Kahraman Makoto ile yalnız konuşabileceğimi sanmıyorum.” (Sofia)

Bu sesler kulağıma ulaştı.

Kutlama sabaha kadar sürdü... görünüşe göre.

Ortasında bilincimi kaybetmiştim.