Takatsuki Makoto Varsayımda Bulunuyor

Yüzlerce insan: canavar, yetişkinler, çocuklar. Hepsi zemin üstüne yığılmıştı.

(…Ö-Öldüler mi?) (Makoto)

Benim gözümde bir ceset dağına benziyordu.

Gerçeküstü manzara vücudumu dondurdu.

“Lanet olsun! Bu neden oldu?!”

“Bu nasıl olabilir?! Hey, kendine hakim ol!”

Yaptırım Şövalyesi, Koruyucu Şövalye Yaşlı Adam ve şövalyeler yakınlardaki insanlara koştu.

Ben de aceleyle takip ettim.

İnsanlardan birine endişeyle yaklaşıp yüzlerine dokundum.

Derileri hala sıcaktı.

Göğüsleri hafifçe yukarı aşağı hareket ediyordu.

Zayıf nefes alışını duyabiliyordum.

Ş-Şükürler olsun.

Ölmemişlerdi.

Ancak, hepsi bilinçsizdi ve onlara seslendiğimizde bile uyanmıyorlardı.

“[Şifalı Su].”

Ooh! Yaşlı adam, iyileştirme büyüsü kullanabiliyor musun?

Kabadayı bir tip gibi görünse de yetenekli biri!

Görünüşe göre tüm Su Tapınak Şövalyeleri şifa büyüsü kullanabiliyor ve bilinçsiz insanları iyileştiriyorlardı.

Su Ruhları yoktu, bu yüzden orta seviye büyü olan iyileştirme sihrini kullanamıyordum.

“Burada Yılan Kilisesi’nden kimse yok! Buradakilerin hepsi köle olan insanlar! Üstelik nedeni bilinmemekle birlikte hepsi ölmek üzere. Şifacıları hemen buraya getirin!”

Yaptırım Şövalyesi, büyülü bir araç gibi görünen bir şeyle takviye istiyor gibiydi.

İyileştirme büyüsünü kullanamıyorum ve yardım çağıracak hiçbir yolum yok.

Ve böylece çöken insanları detaylı bir şekilde gözlemledim.

“…Hm?” (Makoto)

Bir şeyin tuhaf olduğunu hissettim.

Vücutlarındaki mana olağanüstü derecede düşük.

Sanırım dayanıklılıkları da azaldı.

Sanki yaşam güçleri onlardan emilmiş gibi...

Ve bu duruma aşinayım.

“Yaşlı Adam, Ruh Kitabın var mı? Mümkünse boş bir tane.” (Makoto)

“Hayır, yok ama... onu ne için kullanacaksın?”

“Kahraman-dono! Bunun nedenini buldun mu?!”

Koruyucu Şövalye Yaşlı Adam'a seslendim ve Yaptırım Şövalyesi tepki verdi.

“Muhtemelen bir Fedakar Te—Kendi kendini yok etme büyüsü kullandılar. Hayır, kullanmak için yapıldı.” (Makoto)

Geçmiş deneyimlerimden çıkarım yaptım.

Zihinsel gücümün ve bedenimdeki dayanıklılığın elimden alındığı o zamanın hissi zihnimde yeniden su yüzüne çıktı.

Kendini yok etme büyüsünü de kullandım ve ondan bilincimi kaybettim.

“Güçlü bir büyüyü etkinleştirmek karşılığında yaşam sürenizi kullandığınız... Bunun yasak büyü olması gerekiyordu!”

Koruyucu Şövalye Yaşlı Adam sesini yükseltti.

“Kendi kendini yok etme büyüsünün kullanılması Tanrıça Kilisesi tarafından kesinlikle yasaklanmıştır. Her şeyden önce onu kullanmanın yolu bile bilinmiyor... Nasıl… Onu bu kadar kesin bir şekilde ayırabiliyorsun, Kahraman-dono?”

Aman.

Bilmek benim için kesinlikle tuhaf olurdu.

“Büyük Bilge-sama öğretmişti.” (Makoto)

Bunu söylersem sorun olmaz.

“Büyük Bilge-sama... Kıtanın bir numaralı büyücüsü olan ve 1000 yıllık bilgi birikimine sahip olan kişi, ha... Bu kesinlikle mantıklı.”

“Ve bu yüzden, yaşam sürelerini araştırmak istiyorum. İyi bir yöntem var mı?” (Makoto)

Bir Ruh Kitabımız olsaydı yaşam sürelerini de araştırabilirdik.

“Bu durumda sorun yok. Ömrü kontrol edebilen büyü kullanabilirim.”

“Ha, o tür bir büyü var mı?” (Makoto)

Bilmiyordum.

“Karşı tarafın Durumunu ve Becerilerini ortaya çıkarıyor, bu yüzden normalde bunu kişinin rızası olmadan kullanmam ama… bu şu anda acil bir durum. Daha sonra özür dileyeceğim.”

Yaptırım Şövalyesi bir çocuğun alnına dokundu ve bir ilahiyi mırıldandı.

Soluk bir ışık parladı.

Ruh Kitabı’nın kullanıldığı zamanla aynı ışıktı.

“…Bu nasıl olabilir…” 

Yaptırım Şövalyesi yüzünü eğdi ve mırıldandı.

“Sonuç neydi?” (Makoto)

Sordum.

“Bu çocuğun ömrü yalnızca birkaç güne indirilmiş.”

“Birkaç gün?! Ne kadar zalimce bir şey!”

Yaptırım Şövalyesi’nin söylediği şey Koruyucu Şövalye Yaşlı Adam'ın öfkeyle bağırmasına neden oldu.

“Bu çocuğa... buradaki insanlara ne olacak?” (Makoto)

Yapabileceğimiz bir şey var mı?

“Sorun değil. Onları Kahin-sama'ya götürürsek Sol-sama'dan ömürlerini uzatmasını isteyebiliriz... Fakat uygun bir bedel gerekecektir.”

“Bedel?” (Makoto)

“Tekliflere atıfta bulunuyor, Kahraman-dono.”

Yaptırım Şövalyesi-san'ın ne dediğini anlayamayıp başımı yana eğdim ve Yaşlı Adam bana söyledi.

Evet! Bu dünyada parayla ömür satın alabilirsiniz!

“Ama bu gerçekten yüksek bir fiyat olmaz mı?” (Makoto)

“Evet... ama başka bir yöntem yok. Bu konuda Kral Majesteleri ile görüşeceğim.”

En güçlünün hayatta kalması için uğraşan Ateş Ülkesi'nin kölelerin yaşamlarıyla ilgili herhangi bir endişe duyup duymayacağından endişeliydim, ama görünüşe göre -en azından- Yaptırım Şövalyesi buradaki insanları terk etmeye niyetli değildi.

Şükürler olsun.

O anda yaklaşan birçok insanın ayak seslerini duydum.

“Hey, bu ne?!” “Yılan Kilisesi'nden kimse yok mu?!” “İmkansız. Bu bize Ateş Tanrıçası-sama tarafından önceden bildirilmişti!”

Ateş Ülkesi’nin pek çok şövalyesi görünmeye başladı.

İçlerinde şifacı görünen insanlar vardı.

“En zayıf görünen insanlarla başlayın!”

“Boşta olanlar! Onları dışarıya taşıyın. Burası iyileştirmeyi kullanmak için çok sıkışık.”

“Burada başka bir ülkeden insanlar var, ama onlara kaçış rotasından bahsetmek doğru mu?!”

“Sorun değil. Bu acil bir durum. General Tariska'dan izin aldım.”

Emirler yoğun bir şekilde atılıyordu.

Şifacılar kritik olanlara öncelik veriyor ve tıbbi muayeneler yapıyordu.

Yaptırım Şövalyesi, gelen şövalyelere emir verdi.

Koruyucu Şövalye Yaşlı Adam ve ben, insanları kaçış yolu üzerinden dışarıya taşımaya yardım ediyorduk.

Gücümle, ancak çocukları taşıyabildim...

(Düşük istatistiklerim gerçekten can sıkıcı…) (Makoto)

Bu konuda şikayet etmek hiçbir şeyi çözmeyecek.

Bacaklarımı hareket ettirmek zorundayım.

Takviye peş peşe geldi ve yerde baygın köle sayısı anında yarıya inmişti.

“Kahraman-dono, burayı biz devralacağız, Sasaki Aya-dono'nun tezahüratına geri dönmeye ne dersin?”

Yaşlı Adam beni düşündü.

“Hayır, herkes taşınana kadar burada kalacağım.” (Makoto)

İnsanları muhtaç bıraktığımı bilse Sa-san'ın bundan mutlu olacağını sanmıyorum.

Yer altından yüzeye gidiş-dönüş geziler yaptık.

Birkaç saat sonra herkesi taşımayı bitirdik.

Ciddiyet sırasına göre kiliseye taşınacaklar gibi görünüyordu.

Artık yapabileceğimiz bir şey yok gibi görünüyordu, Yaptırım Şövalyesi bulunduğumuz yere geldiğinde bunu düşünüyordum.

“Kahraman Makoto-dono, Su Ülkesi Şövalyeleri, çok yardımcı oldunuz. Neyse ki, hiç ölü yok gibi görünüyor.”

“En önemli olan bu.”

İhtiyar, Yaptırım Şövalyesi’nin sözlerine gülümsedi.

“Yılan Kilisesi'nin bununla tam olarak başarmak istediği şey ne?” (Makoto)

Köle satın almak için büyük meblağlarda para harcadılar, hayatlarının sonuna kadar kendini yok etme büyüsünü kullanmalarını sağladılar...

Ne için?

Yaptırım Şövalyesi söylediklerime sert bir ifade takındı.

“Şu anda bir arama ekibi kuruyoruz ve onları Yılan Kilisesi'nin peşinden gönderiyoruz. Şimdiye kadar yüzmelerine izin veren tüm kilise halkını yakaladık ve onları sorguluyoruz, ancak herhangi bir yararlı bilgi elde edemedik.”

"Bizim gelişimiz yüzünden planları düşmedi mi?"

“Durum böyle olsaydı harika olurdu...”

Salim Zihin’i kullanarak bugünkü olayların izini sürerken ikisinin konuşmasını dinledim.

O anda kafamda bir ses yankılandı.

(Makoto, kölelere fedakarlık tekniği uygulandı ve ömürleri alındı. Bununla ne yapmaya çalıştıklarını bile bilmiyorum ve... bu büyük olasılıkla Eir ve Sol için de aynı.) (Nuh)

(Sen bile mi, Nuh-sama?) (Makoto)

(Bu kez mesele, Typhon'dan güçlü ilahi korumaya sahip olan inananların etkisi altında görünüyor. Geleceği iyice saklıyorlar. Sadece ‘bir şey’ olacağını söyleyebiliriz. Dikkatli ol.) (Nuh)

(Anlaşıldı. Teşekkürler, Nuh-sama.) (Makoto)

Tanrıça'ya teşekkür ettim.

“Kölelerin ömrünü kullanarak etkinleştirmeye çalıştıkları büyü hakkında bilgi edinmek daha iyi olur.” (Makoto)

Yaptırım Şövalyesi ve Yaşlı Adam konuştuğumda bana baktılar.

“Kendini yok etme büyüsü işe yaramadı mı? Hiçbir şey olmadı, Kahraman-dono. Kendi kendini yok etme büyüsü, beden pahasına bir büyüyü harekete geçiren bir teknik değil mi?”

“Hayır, kendi kendini yok etme büyüsü, yetersiz manayı telafi etmek için ömrü kullanan bir teknik, bu nedenle ömürlerinin kısaltılmış olması, bir büyünün kullanıldığı anlamına gelmeli.” (Makoto)

Yaşlı Adam'ın ifadesini reddettim.

“Kahraman Makoto-dono, kendi kendini yok etme büyüsü hakkında hiçbir bilgimiz yok. Herhangi bir sorun yok, lütfen bize ne fark ettiğini söyler misin?”

Yaptırım Şövalyesi ciddi bir ifadeyle başını eğdi.

Bu kişi gerçekten ciddi bir adam.

Bunu cevaplamak için dikkatlice düşündüm ve sonra konuştum.

“Kendini yok etme büyüsü ile ilgili olarak daha önce söylediğim gibi; bu sadece yetersiz manayı telafi etmenin bir yolu… Bundan sonra söyleyeceğim şey sadece spekülasyon, ancak bu vesileyle Yılan Kilisesi ile ilgili olaylara dayanarak konuşacağım.” (Makoto)

Nuh-sama'nın dediği gibiyse hata yapılmamalıydı.

İkisi sözlerime hafifçe başını salladı.

“Yılan Kilisesi çoğu durumda tek başına hareket etmiyor. Su Ülkesi’nde Tabu Dev'di; Güneş Ülkesi’nde uçan ejderhalar ve canavarların saldırısı; Makkaren'de canavarlar da vardı ve onlar da bir Kadim Ejderha getirdiler; Odun Ülkesi’nde Canavar Kral ve İblis Efendisi’nin doğrudan astı… Bu durumda, bu sefer onlar için de çalışan bir miktar dış güç olabilir.” (Makoto)

“Ve bunun köle alımları olduğunu mu söylüyorsun?”

Yaptırım Şövalyesi sordu.

“Ama tüm o köleleri burada bıraktılar, Kahraman-dono.”

“Yaşlı Adam'ın dediği gibi, köleleri bir savaş gücü olarak düşünmüyorlar. Onlar sadece bir büyü için yakıttı ve geçmiş kalıplara bakılırsa Yılan Kilisesi genellikle canavarları kullanıyor.” (Makoto)

“Öyleyse Ateş Ülkesi’nde bir canavar izdihamı yaratmaya çalıştıklarını mı söylüyorsun?!”

Yaşlı Adam sesini yükseltti.

Ateş Ülkesi şövalyeleri şaşırdı ve buraya baktı.

Yaptırım Şövalyesi aceleyle büyülü bir iletişim aracı çıkardı.

“Başkentin gözcülerine söyle, yaklaşan canavarların izini sürüp görmediğini hemen teyit etsin!”

Hızlı davranıyor.

Bu harika.

“Kahraman-dono, çok teşekkür ederim. Yılan Kilisesi'nin başkentten kaçmasına izin vermemeye odaklanıyordum, ama kesinlikle dışarıdan hedef alınma ihtimali var. Onlara dışarıdan bir saldırı durumunda hazırlanmalarını söyledim.”

Yaptırım Şövalyesi konuştu.

“O zaman canavarlara karşı dikkatli olursak sorun olmaz, değil mi?!”

“E-Evet...” (Makoto)

Yaşlı Adam ve Su Tapınak Şövalyeleri, sanki işler çözüldü diyormuş gibi ifadeler takınıyordu.

Su Ülkesi insanları çok iyimser değil mi?

Bu onların iyi bir özelliğiydi, ancak Büyük İblis Efendisi ile bir savaş yaklaşırken güven verici bir özellik değildi.

“Çok teşekkür ederim, Kahraman-dono. Arama ekibiyle Yılan Kilisesi’ni arayacağım. Dövüş Sanatları Turnuvası’na dönmeye ne dersin, Kahraman-dono? Savaşçı yoldaşın katılıyor, değil mi? Kazandıysa şimdi finallerde olmalı.”

Bunu söyleyen Yaptırım Şövalyesi koştu.

Sonuna kadar iyi bir gençti.

“O zaman Sofia-sama'nın olduğu yere dönelim, Kahraman-dono.”

“Evet, Yaşlı Adam.” (Makoto)

Su Tapınak Şövalyeleri ve ben, kolezyuma yöneldik.

Sabahtan itibaren Yılan Kilisesi'nin boyun eğdirilmesine katıldık, ama çoktan öğle vakti geçti.

Sa-san güvenle kazandı mı?

Yolda, kolezyuma koşarken Yaşlı Adam ile konuştum.

“Yaşlı Adam, daha önce Ateş Ülkesi Dövüş Sanatları Turnuvasına katıldın mı?” (Makoto)

“Geçmişte, sadece bir kez... Ne yazık ki ön elemelerde mağlup oldum.”

“A-Anladım.” (Makoto)

Kötü bir şey sormuştum.

“Su Ülkesi savaşçılarının ilk etapta ön elemeleri bile kazanması nadir. Ama eğer Aya-dono ise oldukça yüksek bir noktaya geleceğine eminim!”

“Evet, eğer Sa-san ise hala devam ettiğine eminim.” (Makoto)

Bu arada, Dövüş Sanatları Turnuvasını bir günde bitirmek görünüşe göre sabırsız vatandaşların doğasıydı.

Yine de eğlence uğruna birkaç güne uzatmanın daha iyi olacak gibiydi.

Bu arada yaralar Ateş Ülkesi’nin en iyi şifacıları tarafından anında tedavi ediliyordu, yani görünüşe göre bununla ilgili bir sorun yoktu.

Biz bu konuşmayı yaparken kolezyum görüş alanımıza girdi.

Yaşlı Adam kimliğini gösterdi ve kapıyı geçtik.

İçeri girdiğimizde, sabahtan gelen tezahüratları duyduk… hayır, bundan daha da yüksek tezahüratlar.

Oldukça heyecanlanmışlardı.

(Geç kaldığım için özür dilerim… Sa-san'ın durumu ne merak ediyorum.) (Makoto)

Katılımcı koltuklarında Lucy ve Furiae-san'ı aradım.

O anda büyüyle güçlendirilmiş bir ses duydum.

“Ateş Ülkesi’nin Dövüş Sanatları Turnuvasının birincisi, Sasaki Ayaaaaaa!!”

Tüm tezahüratlar arasında spikerin çığlığı kulaklarıma ulaştı.

…He?