Yan Hikaye: Dönüş Yolculuğu

“Öfff...” Nell, Ronia ile Ay ışığının aydınlattığı gökyüzünün altında yürürken iç çekti. “Yuki, sorun yaratmaya cidden bayılıyor.”

Varış noktaları olan kaldıkları hana giden yol, hem yıldızlar hem de yol boyunca dizili olan büyülü eşyalarla aydınlanıyordu. Loş, kısılmış aydınlatmalar, harikulade bir atmosfer yaratmıştı. Öyle güzeldi ki, sahne sanki bir resimden, bir sanatçının zihninden koparılıp çıkarılmış bir şehir manzarasından fırlamış gibiydi.

İki kız da çevreleriyle pek ilgilenmiyordu. Tamamen hazırlıksız görünüyorlar ve zihinlerinde ise tamamen hazırlıksızdılar. Ama ikisi de öyle iyi eğitim görmüşlerdi ki, çevrelerini herhangi bir tehlike işaretine karşı bilinçsiz bir şekilde taradıklarının farkına bile varmamışlardı. İkili, takip edildiklerini ya da bir şeylerin yaklaştığını kesinlikle fark etmişti.

“Her zaman çılgınca şeyler yapıp duruyor.” diye şikayet etti Nell. “Sağduyunun ne olduğunu bildiğini bile sanmıyorum.”

“Ama yine de eğleniyor gibi görünüyorsun.” dedi Ronia, şüpheci bir şekilde. “Özellikle bu kadar şikayet eden birisi için.”

Büyücünün tepkisi, arkadaşının yüzündeki ifadeden kaynaklanıyordu., Sözleri huysuz olsa da, gülümsemesi bambaşka bir şey anlatıyordu.

“Ö-öyle miyim?” Uykulu arkadaşına cevap veren Nell’in sesi içine kaçmıştı.

“Onu gördüğüne gerçekten sevindin mi?”

“E-evet.” dedi kahraman. “O gerçekten çok güçlü. Onu burada görmeyi beklemiyordum, ama onun burada olduğunu bilmek güven veriyor.”

“O kadar güçlü mü?”

“Hıhı. Her zaman çok güçlüydü. Neden bilmiyorum ama şu anda daha da güçlü görünüyor. Artık ne kadar uğraşırsam uğraşayım, onunla pek fazla mücadele edebileceğimi sanmıyorum.” dedi Nell, başıyla onaylayarak.

Bu sözler Ronia’nın diğer kıza şüpheli bir şekilde bakmasına sebep oldu. Bardaki boğuşma, adamın güçlü olduğunu kanıtlıyordu. Ama yanında yürüyen kişiden daha da güçlü olduğuna inanamamıştı. Nell’in insanlığın en güçlü kişisi olduğunu söylemek abartı olmazdı. Sadece orikalkum seviyesindeki maceracılar onunla aşık atabilirdi. Ve bunun sebebi de sadece en üst seviyesine henüz ulaşmadığı içindi. Nell hala gelişiyordu. Sadece daha da güçlenebilirdi.

İblislerin, iblis diyarının sakinlerinin, insanlardan daha güçlü olduğu genel olarak bilinen bir şeydi. Fiziksel ya da büyüsel olarak, kaba güç kullanmada çok daha yetkindiler. Ama bu, teknoloji ve tekniğe sahip olduğu için, insanlığın ölüme mahkum olduğu anlamına gelmiyordu. Kati bir şekilde kalitesiz oldukları anlamına asla gelmiyordu.

Kafasında bu düşünceler içinde Ronia, Nell’in burada, iblis diyarında bile kendi başının çaresine bakabileceğini biliyordu. Ve buna karşın o, az önce karşılaştıkları bir adamla mukayese bile edilemeyeceğini söylüyordu. Gerçi, kimse adamın ırkının ne olduğunu söylememişti ama, adamın insan olmadığı belliydi. O bir iblis olmalıydı ve diyarın en güçlülerinden biri olmalıydı.

Bu büyücünün çıkarabildiği bir sürü gerçekten sadece biriydi. Nell’le olan konuşmasında onun kim olduğuyla ilgili bir sürü ipucu gizliydi. Ve Ronia, bunları çoktan birleştirmişti. En önemli olan bilgilerden birisi, ikisinin Lady Iryll ismindeki bir kızdan bahsetmiş olmalarıydı. Ronia biliyordu; Allysia’da, kahramanın bile ünvanıyla bahsetmeyi düşüneceği tek bir Iryll vardı.

Bu, Yuki ismindeki adamın sadece kahramandan daha güçlü olduğu anlamına değil, ayrıca ülkenin en önemli şahsıyla tanışık olduğu anlamına da gleiyordu. Ve bu onun, prensin isyanını bastıran, bir ay önce başkentte birden beliren ve aynı hızla kaybolan, gizemli, maskeli şahsın muhtemelen aynı kişi olduğunu anlamasına yetiyordu.

Kim olduğunu bulmak, gizlenmesinin arkasındaki sebebi de açığa çıkarmıştı. Ronia, krala bilgi sorulduğunda neden çenesini kapalı tuttuğunu ve dudaklarını mühürlediğini şimdi tam olarak anlamıştı. Bunun sebebi, onun bir iblis olmasıydı. Alshir’i kurtaranın iblis olduğu gerçeği asla ortaya çıkmamalıydı; eğer açığa çıkarsa halkın itiraz etmesi kaçınılmazdı. Daha henüz düzen sağlanmışken, Allysia tekrar istikrarsızlığın içine düşerdi. Aynı şekilde, kahramanın, Nell’in de iblisle arkadaşça bir ilişki içinde olduğu öğrenilirse, kilisenin de bundan zarar görme ihtimali vardı.

Ronia’nın şahsen pek umurunda değildi ama. Arkadaşı, onun ırkına rağmöen ona güvenmeye hazırdı, ve bunu yapmamak için aksi bir sebep de göremiyordu. Geri kalan müttefiklerinin aynı şekilde düşünmeme ihtimali vardı, ama onlara her şeyi söylemeye gerek yoktu. Diğerlerinin bilmesi gereken şey, birlikte hareket etmeye niyetli olan birini bulmuş olmalarıydı. Ve bu muhtemelen o kişiyle alakalı bilmek isteyecekleri tek şeydi. Daha fazla detay istemeleri pek de olası değildi.

“Tek sebebi bu mu gerçekten?” Ronia kızın ağzından laf koparmak için baskı yapıyordu. Nell’in, sadece adamın gücünden dolayı böyle tepki vereceğinden bayağı şüpheliydi.

“G-gerçekten o kadar mı mutlu görünüyorum?”

“Bence öyle.”

Nell’in, adamın varlığından ve yardım etmeye niyetli olmasından dolayı güvende hissetmesine karşın, Ronia bundan daha fazlası olduğunu kolaylıkla görebiliyordu. Gözlerindeki bakışlar, duyguyla, sadece aşk denebilecek bir özlemle doluydu.

“Anladım...”

Nell zorla gülümsemeye çalıştı, ama bu, utangaçlığını daha da ayyuka çıkarmıştı... İşin aslı, beklenmedik bu karşılaşmadan dolayı çok mutluydu. Ronia onu, fikirleri ve idealleri aklın tamamen dışında, saçma ve bencil biri olarak gömüştü. Barda yaşanan olay, bunun Nell için ne kadar önemli olduğunu gösteren mükemmel bir örnekti. Her ne kadar tamamen kendi suçu olsa da Yuki birden ve anlaşılamaz bir şekilde fikrini değiştirmiş, suçu, sözlü olarak saldırdığı adama attı, ve tüm saldırganları baygın hale getirdi.

Dövüştüğü kişiler de pek uslu değildi. Çabuk öfkelenen tiplerdi ve her ne kadar olayı başlatan kişi olsa da olmasa da, hakaretlerini takip eden olayların olma ihtimali yine de vardı. Ama durum her neyse, suçun ondan başka kimsede olmadığı gerçeği değişmiyordu.

Durum mantıksızdı. “O” mantıksızdı. Ama bu, Nell’in onun etrafında olmayı eğlenceli bulmasının sebeplerinden biriydi. Etrafta o varken, hiç sessiz bir an yaşanmazdı. Her zaman bir şeyler olurdu.

Bir şeyin kendini ona doğru çektiğini hissediyor gibiydi. Ne iblis lordu olmasından kaynaklanan bir yetenekle, ne de kişiliğiyle alakalı bir şey mi bilmiyordu. Ama onun gibi, boynuzlu kızın ve kızı olarak bahsettiği kızın da aynı şekilde hissettiğini kesinlikle biliyordu.

Ve evlendiği kız da öyle hissediyordu.

Sonunda olmuştu.

Kavga etmeye eğilimli olmalarına rağmen ikisinin birbirine mükemmel bir şekilde uyumlu olduğunu düşünmüştü. Ve düşünceler zihninden geçerken, acı da göğsünden geçmişti. Ama bunu kafaya takmamaya çalıştı. Enerjik olduğunu düşündüğü bir ses tonuyla diğer kızla konuşurken bu düşünceleri kafasından uzaklaştırdı.

*Çünkü, onun etrafta olması eğlenceli. Onunla yeterince vakit geçirdiğin zaman tam olarak ne kastettiğimi anlayacağından eminim.” dedi. “Şimdi acele edelim de hana geri dönelim. Eminim diğer herkes dönüş yoluna çoktan geçmiştir.”

Bunu söyledikten sonra, Nell tekrar yolun kenarında “mutlu” bir şekilde yürümeye başlamıştı.

“...Tamam.” Ronia onaylamadan önce bir anlık duraksamıştı. Arkadaşı, duygularını sakladığını sanıyordu. Ama büyücü onun içini görebiliyordu. Ronia bir şey söylemek için ağzını açtı, ama ne diğer kıza ne demesi gerektiğini ne de nasıl söylemesi gerektiğini bilmiyordu. Bilebildiği tek şey, geçici ikametlerine geri dönerken diğer kızı takip etmeyi kabul ettiğiydi.