Kanat Taşıyıcılarının Köyü - Kısım 1

Nell ve Ronia cilalanmış ahşap zemini olan büyük bir odanın ortasında oturuyordu. Hem geniş hem de yüksek olan dojo benzeri bu yapı, içinde düzinelerce kanatlı bulunmasına rağmen boşluk açısından en ufak bir sıkıntı çekiyormuş gibi görünmüyordu. Şahin başlı iblisler, çevrelerinde bir duvar gibi dizilmişti. Keskin bakışları ve ölümcül gagaları, kahraman ve arkadaşına doğru çevrilmişti.

Gizliliklerini kaybetmiş, gerçek ırkları ortaya çıkmıştı. Ama hala özgüvenli bir şekilde duruyorlardı.

“Bir ittifak arayışı içinde değiliz. Bunu istemenin çok fazla olduğunu biliyoruz.” Nell, karşısında oturan, klandan ve onun refahından sorumlu tüylü adama konuşmuştu. “Tek istediğimiz, bu zamana kadar olduğu gibi tarafsız kalmanız.”

“İnsan gibi önemsiz tiplerden gelen isteklerden hiç hoşlanmayız.” diye tatsız bir ses tonuyla konuştu, kızgın lider. Belirgin bir şekilde ondan büyüktü ve sırtından çıkan tüylü kanatları, siluetinin daha da büyük ve korkutucu görünmesine sebep oluyordu.

Ama Nell bundan korkmamıştı... Her ne kadar baskılı olsa da, onun aurası tarafından ezilmeyi reddediyordu. Onunla kesin bir ses tonuyla konuşuyordu. “İblislerin, onlardan daha güçlülere itaat ettiklerini duymuştum.”

“Doğru duymuşsun. Övgümüze layık olacak şekilde davrandıkları sürece, bizden daha güçlü olanlara saygı duyarız.”

“O zaman bana itaat edin.” dedi Nell. “Çünkü sizden daha güçlüyüm. Hepinizden.”

Bu bir sataşma değildi. Ağzından çıkan sözler, sadece bir gerçeği belirten, olabilecek en kaygısız ses tonuyla söylenmişti. Ve buna rağmen gerginlik oluşturmuştu. Duvarı oluşturan genç kanat taşıyıcılardan biri ayağa fırladı ve kılıcını kaldırdı. Silahı, kılıç-mızrak karışımı bir silah olan naginataydı. Bir mızrağın gövdesine sahipti, ama ucunda tam boyutlarda bir kılıç vardı. “Bizi aşağılamaya cüret mi ediyorsun küçük kız!? Sadece bir çocuksun.”

Ani saldırgan davranışı, birçok klandaşının da sırayla silahlarını çekmesine sebep olmuştu. Ronia da aynısını yapmıştı. Asasını kaldırdı ve anında büyü yapmaya başlayabilecek şekilde büyü enerjisini yönlendirmeye başlamıştı.

Ortam tam olarak patlamaya hazır bir bomba gibiydi. Ortamda bulunan herhangi birinin yapacağı en ufak bir yanlış hareket, alevlerin yükselmesine ve onu çevrelemesine sebep olurdu. Ama bu bile, Nell’i korkutmaya yetmemişti. Bakışları, odayı dolduran gergin havaya rağmen tereddütsüz ve sakin bir şekilde önündeki adamın üzerindeydi.

“Hiç değilse, özgüveninden etkilendim.” dedi kanat taşıyıcıları klanının lideri. “Her birimizi tek seferde alt edebilecek kadar güçlü olduğuna gerçekten inanıyor musun?”

“Yarasız atlatacağımı sanmıyorum. Epey hasar alacağımdan eminim. Bir kol, bir bacak, belki de ikisini birden kaybedebilirim. Ama günün sonunda, ayakta kalacak olan tek kişi ben olacağım.”

“Bu ne cüret!”

Silahını ilk çeken kanat taşıyıcı, sinirli bir şekilde bağırmaya devam etmişti, ama ne kahraman ne de klan lideri onu umursamıştı. Nell onun olduğu yöne doğru kısa bir bakış atmıştı, ama hepsi buydu. Kısa süre sonra onun liderine dönmüş ve bir önem addetmiyormuş gibi konuşmasına devam etmişti. “Ama hepinizi tek seferde halledemezsem bile tarafsız kalmayı kabul edeceğinizden eminim.”

“O da nedenmiş?” Klan liderinin ilgisi artmıştı.

“Çünkü kanat taşıyıcılarının onur düellolarını biliyorum. Seni teke tek düelloya davet edersem diğerleri araya giremezler.”

“Haklısın. Eğer bana meydan okusaydın, halkım sadece bekler ve sessizce düelloyu izler.”

“Eğer düello yapsaydık, kazansam da kaybetsem de sana, seni ölümün eşiğine taşıyacak bir yara vereceğimden eminim. En azından bunu yapacak kadar güçlü olduğumu bildiğinin farkındayım.”

“...” klan lideri, onu değerlendiriyormuş gibi gözlerini kısmıştı.

“Ve eğer kaybedersen ya da ölüm döşeğine düşersen, klanın kesinlikle bir kaos ya da çatışma dönemine gider. Bu, iblis diyarının şu anki durumu göz önünde bulundurulduğunda, gücünün yeteceği bir şey değil. Bunu riske atmak istemediğin için benimle düello yapmak istemezsin. Benim önerimi dinleyip tarafsız kalmak-bu zamana kadar olduğu gibi-daha iyi bir seçenek olur.”

Köyün başı, gözlerini kızdan aldı; gözlerini kapadı ve seçeneklerini düşünmeye başladı. Nell her şeye rağmen ona bakmaya devam ederken, odada sessiz gerilim dalgaları yayılıyordu.

Uzun bir sessizlikten sonra, yavaş yavaş gözlerini yeniden açtı.

“Peki.” Yüzünde bir sırıtış vardı, geniş bir sırıtış. “Cesaretini takdir ediyorum, küçük kız.. Cesaretin seni değerli kılıyor. Klanım ve ben, seni bizden biri olarak kabul edecek ve isteklerine saygı duyacak. Zaten ne olursa olsun bunu yapmayı planladığımız için, tarafsız kalacağız.”

Şahin yüzlü iblis, bir anlık duraksadı ve bakışlarını bir kez daha kıstı. “Ama yanılgıya düşme. İnsanlığı bütün olarak tanımaya ya da kabul etmeye niyetimiz yok. Sadece seni ve yoldaşlarını topluluğumuzun üyeleri olarak göreceğiz.”

“Bu bizim için yeterince iyi. Çok teşekkür ederim.” dedi Nell. Dudaklarında küçük bir gülümseme belirirken rahat bir nefes almıştı.

“Ne!? Aklın nerede senin şef!?” Duyduklarına inanamayan adam ayağa kalktı ve naginatasını Nell’e doğrultarak bağırmaya başladı.

“Yeter!” Köyün başı, onu bir bakışıyla susturdu. “Kararım kesindir. Anlaşıldı mı?

“...Tabii ki şef. Anladım.” Köyün başındaki adamdan yayılan baskı, adamın geri adım atmasına sebep olmuştu. Hemen başını eğerek itaatini gösterdi ve yerine oturdu.

“Dinleyin, hepiniz.” Şef, konuşurken etrafına baktı. “Ne bu kızlara ne de yoldaşlarına zarar vermeyeceğinizi iyi bilin. Onlar bizden biri olarak kabul edilecektir. Kararıma boyun eğmek istemeyenler şimdi konuşabilir. Bu, itiraz için tek ve son şansınız.”

Odada bulunan şahin başlı iblislerin hiçbiri, şeflerine karşı çıkmaya cüret etmemişti. Emrini kabul ettiklerini gösteren bir şekilde eğildiler, bu da memnun bir şekilde başını sallamasına sebep oldu.

“Ah, ve unutmadan,” İki kıza geri döndü. “Geceyi bölgede geçirmeyi mi planlıyordunuz?”

“Öyle umuyorduk.”

“Harika. O zaman bu gece ziyafet var.” dedi gülümseyerek. “Size handa bir oda hazırlayacağız. Şenliğin tadını çıkarmak için iyice dinlenin.”

“Teşekkür ederim efendim. Cömertliğinize minnettarız.” Nell eğildi.

“Bana teşekkür etmeni gerektirecek bir şey yapmıyorum. Sadece güçlü bir savaşçıya hak ettiği saygıyı gösteriyorum.” dedi köyün lideri. “Rehber! Bana gel! Misafirimize ve yoldaşlarına hanı göster.”

Kahraman ve yoldaşlarına rehberlik edecek adam emredildiği gibi onlara hanı gösterdi. Nell arkasını dönüp ayrılırken sanki kızgın bir bakışın onu delip geçtiğini hissetmişti, ama bunu kafasına takmadı. Başından beri kötü niyetten bihaber olduğundan, bunun üzerine çok düşünmemişti; kanat taşıyıcıları, kesinlikle

***

“Öff... Çok yoruldum...” kahraman yatağa kendini bırakırken derin bir iç çekti. “Çok gergindim...”

“Görünüşe göre, her şey gayet yolunda gitti.” Nell’in grubundan üçüncü bir kişi iki kızla konuşmuştu. Onların aksine, bu şahısta olgun bir hava vardı. Başkalarıyla ilgilenmede çok başarılı biriymiş gibi görünüyordu. “İkiniz orda iyi iş başardınız.”

Nell ve Ronia, Allysia kökenli olmasına rağmen Mekina değildi; başka bir milletten geliyordu. Kıtanın büyük güçlerinden olması nedeniyle krallık, kahramanın dahil olduğu bu operasyonun, şüphesiz, en büyük destekçilerinden biriydi. Ama iblis tehdidinden endişelenen tek millet onlar değildi. Allysia’nın dostça bağlarının bulunduğu birçok ülke de bu teşebbüse güç vererek katkıda bulunuyordu. Bu, Mekina’nın anayurdu olan Germanya Birliği için de geçerliydi.

Dahil olanlar, sadece ülkeler de değildi. Herhangi bir hükümdarlığa bağlı olmayan, bireysel olarak katılan kişiler bile vardı. Her birinin ayrı bir hayat hikayesi olan, farklı farklı insanlar bu operasyona dahil olmuştu. Ama, amaç bir yana, hepsinin ortak bir noktası vardı.

Onlar, insanlığın en iyileriydi-ve sadece güç açısından da değil. Aslında çoğu, savaşta pek başarılı değillerdi, ama yine de kendi alanlarında uzman, elitlerin arasına girmiş, olağandışı istisnalardı.

“Nell, iyi iş başardı.” dedi Ronia.

“Nasıl oldu emin değilim ama bir şekilde başardım.” dedi kahraman. “Sanırım kanat taşıyıcılarının gagalarını bizden sakınacağını söyleyebilirim.”

Nell ve iki yoldaşının, kanat taşıyıcılarının köyünü ziyaret etmelerinin sebebi, ifritlerin bir süre, düşmanlarının iblis diyarında fink atıp fazladan müttefik bulmaya çalıştıklarını farz etmiş olmalarıydı. Nell, ifritlerin gözlerinin üzerinde olduğu ırklardan biriyle müzakereleri henüz bitirmişti. Kanat taşıyıcıları, iblis diyarının en nüfuzlu gruplarından biriydi. Ve buna rağmen, iki büyük güçle müttefik olmayı seçmemişlerdi. Tutumlarını değiştirdikleri an, güç dengelerinin bozulacağı, iblis diyarının savaş tarafından yutulacağı an olurdu.

İblis diyarında patlak verecek büyük bir savaşın bunun ötesinde sonuçlar doğuracağını hayal etmek kolaydı. Çoğu insan ülkesi bu fırsatı kullanarak iblis diyarına savaş açıp, şu anda sürenlerden daha agresif askeri operasyonlar başlatacakları kesindi. İblisler ve insanlar, savaş alanlarını bir kez daha kanla sulayacaklardı. Ve iblis diyarının anlaşmazlığı büyüdükçe, insanlar daha da agresifleşecekti. Nell’in araya girmesinin nedeni buydu. Elinden geleni yaparak, tarafsız topluluğu büyütüp, anlaşmazlık seviyesini olabildiğince düşük tutmaya çalışıyordu. Tarafsızların sayısını artırmak, savaşın en temel prensiplerinden birine sadık kalmak anlamına geliyordu: düşmanın güçlerini azaltıp kendininkileri güçlendirmek.

Kanat taşıyıcılarının gösterdiği üzere, müzakereyi seçen klanlar genellikle Nell’i kabul etmeye, kendilerinden biri olarak görmeye eğilimliydi. Aynen böyle devam ederse, anlaşmazlığı bir bütün olarak sonlandırıp, insanoğlu ve can düşmanları arasındaki uzun süren kan davasını bitirebillme şansı vardı.

Bir sürü ülkenin ve bireysel katılımcının dahil olmayı seçmesinin sebebi de buydu. Evlerini zehirleyen körükleyicileri ezmek.

“İblisler güce saygı duyduğu için gerçekten özgüvenli görünmek zorunda olduğumu biliyorum, ama gerçekten benim olayım değil.”

Nell’in yatakta yuvarlanırken şikayet etmesi, Ronia’nın kıkırdamasına sebep olmuştu.

“Fena batırdın ve onları kızdırdın. Neyse ki, şefleri akıllı.”

“Öfff... Biliyorum, hatırlatmana gerek yok.” diye homurdandı kahraman. “Eğer iş savaşa gitseydi, kazanabileceğimi biliyorum ama ucu ucuna olurdu. Bundan kaçınabildiğimiz için memnunum.”

“Aman, bu kulağa berbat geliyor.” dedi Mekina. “Şefleri gerçekten o kadar güçlü mü?”

“Öyle! Onu yenerken bayağı zorlanacaktım. Ama sanırım Bay Remiero kolaylıkla yenerdi.”

“Yani, tabii ki yenerdi. Emekli olmuş olabilir, ama hala diyarın en güçlü maceracısı o. Eğer birini yenemediyse, hiçbir insan onu yenemez.” Devam etmeden önce Mekina kısa bir iç çekmişti. “Üzgünüm kızlar. Yardım etmek isterdim, ama savaşa gelince pek iyi değilimdir.”

“Sorun değil.” dedi Ronia, gerçekçi bir şekilde. “Size sadece yüküm. İblisler çok güçlüler.”

Mistik sanatlar hakkındaki bilgisi rakipsizdi. Abartısız, sadece birkaç seçkine denk, dünyadaki en güçlü insan büyücülerinden biriydi. Ve buna rağmen, iblisler ondan üstündü. Bu, her bir iblisin ondan daha iyi büyü yaptığı anlamına gelmiyordu. Bir sürü farklı iblis türü vardı, ve her birinin farklı güçleri vardı. Bazı iblis büyücüler, Ronia’dan çok daha zayıftı. Ama, büyüye daha yatkın olanlar, onu tamamen aşıyordu.

Nell’in aksine onun, ön saflarda olamamasının sebebi, tam olarak buydu. Onun görevi savaşmak değildi. Onun görevi, gizlilik ve yardım ederek destek sağlamaktı.

En iyi savaşçılardan biri olmayabilirsin, ama ikiniz yine de gerçekte önemlisiniz.” dedi Nell yumruklarını sıkarak. “Yapamayacağım bir sürü şeyi yapabiliyorsunuz. Biliyorum, hala gidecek çok yolum var, ama ikinizi güvende tutmak için elimden geleni yapacağım.”

“Eminim harika bir iş çıkaracaksın.” diye kıkırdadı Mekina.

“Ve biz de karşılığında senin zayıf taraflarını kapatacağız.” diye ekledi Ronia.

“Teşekkür ederim. İkinize de.” Kahraman büyük, mutlu bir gülümsemeyle konuşmuştu. Yoldaşlarının yanında olması, ona güven veriyordu; birkaç dakika önce hevesle içinde bulunduğu inleme ve homurdanma halinden artık eser kalmamıştı.