Kilisenin Niyetleri

Kem gözün video yayını, süslü ama papaz gibi olan bir cübbe giyen, kendini beğenmiş gibi görünen bir adamın olduğu bir odaya girdiğini göstermişti. Açık bir şekilde, örgütün emir komuta zincirinin üst kademelerinden biri gibi görünüyordu.

“Eee? Anlat bakalım.” Bakmakta olduğu dokümanları masaya koyduktan sonra gözlerini adamına doğru çevirdi ve bulduklarını anlatmasını istedi.

“Derhal efendim.” dedi izleyici. “İkisinin birbirine düşkün olduğunu hemen belli oldu. Bir ilişkide oldukları gayet açık.”

“Bana adamı, askerlerin Maskeli Üstat dediği adamı anlat. Prensin isyanı sırasında, kralın tacını korumasına yardım ettiğini biliyorum ama, onun hakkında çok az şey duydum. O tam olarak kim?”

“Henüz herhangi yeni bir şey öğrenmedim efendim, ama birkaç anahtar bilgi parçası belgeledik. Daha önceden bizim yeraltı tesisimizi ziyaret ettiği zaman onu Değer Biçme Kristalimizle incelemiştik. Kristalin ortaya çıkardığı bilgilerin sadece bizde olduğunu düşünüyorum.”

“Ah? Bu harika bir haber.” dedi papaz, ya da her neyse, gülümseyerek. Sanki sonraki avını tuzağa düşürmeye hazırlanan bir yılana benzeyen, mide bulandırıcı bir ifadeydi. “Sanırım bu, elimizin altındaki araç listesine yeni bir ekleme oluyor. Eee? Kristal bize tam olarak ne söyledi?”

“Adı Wye efendim. Bir insan ve Hırsız sınıfından.” Diye hemen karşılık verdi casus. Bilgi önceki rapordan değil de hafızasından gelmişti. “Bunlar elimizde olan üç anahtar bilgi, ama sorun bu değil efendim. Peşine düşmemiz gereken tek ipuçları bunlar--eğer siz de bunu dilerseniz.”

“Çok garip... Wye ismi bana hiç tanıdık gelmiyor. Hünerlerinin boyutlarına bakarsak onun daha ünlü birisi olmasını beklerdim.” Papaza benzeyen adam kaşlarını çattı. “Durum buysa, nereden geldiğini araştırın, ama bunu en düşük öncelikte tutun.” Elini çenesine götürmek için bir anlığına durakladı. “Bizim tarafımıza geçmek için onu ikna etme ihtimalinin olduğunu düşünüyor musun?”

“Bu inanılmaz zor olur efendim. Kısa süre onunla çalışmış Carlotta’nın onun hakkındaki raporu, bu kişinin toplumdan çok uzak bir yerde yaşadığını, ve bu yüzden paraya ve otoriteye ilgi duymasının pek muhtemel olmadığını ifade ediyor. Kriz dönemi sırasında bizimle çalışmış olmasının tek sebebinin, sadece kahramanın tarafında olmak istediği için olduğundan gayet eminiz. Eğer onu kızdırırsak bize karşı hareket edeceğini tahmin etmek gayet yerinde olur.”

“Bu... talihsiz.” dedi papaz, cıklayarak. “Görünüşe göre planımızı her şeye rağmen devreye sokacağız. Neyse ki, kahramanın gücü birçok kişi tarafından sorgulanmaya başladığı için, şu anda koşullar mükemmel.”

“Haddimi aşmak istemem efendim ama, onun zayıflığı hakkındaki suçlamaların haksız olduğu izlenimi altındayım.” dedi izleyici. “Pozisyonunu kesinlikle hak edecek güce sahip.”

“Öyle.” diye kabul etti papaz adam, “ama öncülünün gölgesinde kalıyor. O öyle güçlüydü ki, ‘kahraman’ tanımına yeni bir anlam getirdi. Hizmet verdiği tam kırk yıl boyunca zaferi garantiyle eşdeğer hale getirdi. İlerlemiş yaşına rağmen, yenilgi kavramını yok etmeye devam etmişti. Belirlediği standarda o erişemez.”

“Sör Remiero’nun da gerçekte başarısız olduğu ve bunun bir değil, aslında birkaç sefer olduğunu sanıyorum.”

“Oldu da, ama hiçbir başarısızlığı halkın bilgisine sunulmadı. Aksine, şimdiki kahramanın yetersizliği hakkında halka verilen ipuçları bir değil, iki tane. Aralarındaki fark da bu.” dedi papaz. “Bana bu kadar soru soruyor olmanın sebebi, planı ilerletmeye tereddüt etmen mi?”

İstihbarat ajanına sert bir bakış attı. Yine de, düşüncesini gergin olsa dahi belirtmişti.

“P-pek değil efendim. Bu sadece... affınıza sığınarak söylüyorum ama, Nell bizlerin, paladinlerin, düzen olsa da olmasa da, kalbinde yeri büyüktür. Şu anki kişi haline gelmesini izledik efendim. Eğitimi her ne kadar sert olsa da, kendini zorlamasını ve beklentilerimizden fazlasında efor sarfetmesini izledik. O bizim için, ebeveynler olmadan yetiştirdiğimiz bir bir kız kardeş gibi. Mümkünse, onun mutlu olmasına izin vermek isteyen tek kişinin ben olduğumu düşünmüyorum. Onu, siyasi kazanç uğruna Ekselanslarıyla istenmeyen bir ilişkiye zorlamaktansa, seçtiği adamla evlenmesini tercih ederiz.”

“Bu kadar saf olma.” Papaz, bu içten itirafı tereddüt etmeden boşa çıkarmıştı. “Bu siyasi evlilik, senin düşündüğünden çok daha önemli. Onu Ekselanslarıyla evlendirmek hem kilisenin hem de ülkenin selahiyeti için önemli. Böyle harika, vatansever bir amaç uğruna kendini ortaya memnuniyetle atacağından eminim.”

Yerini bildiği için, ajan, kutsal şövalye, sessiz kalmayı tercih etmişti. İkna olmamış bir buruşuk yüz, fikrini ifade eden tek şeydi.

“Hmph...” diye homurdandı papaz. “Kararım hakkında ne düşündüğün önemli değil. İşini yap paladin. Onları izlemeye devam et ve kayda değer bir şey bulursan derhal bana rapor ver.”

***

“Sahip. Sakin ol.”

Enne’in hatırlatması biraz geç gelmişti. Çoktan, yaslandığım taştan çiti yanlışlıkla paramparça edecek kadar sert sıkmıştım.

“Benim hatam...” dedim birkaç derin nefes aldıktan sonra. “Bunu gördüğün için üzgünüm. Şimdi iyiyim.”

Öğrendiğim bilgiler beni hem sinirlendirmiş hem de ikilinin bahsettiği “Ekselanslarının” muhtemelen peşinde olduğum fikir babası olduğunu bana göstermişti.  Papazın kararı, çok mantıklı olan bir karardı. Kralın özgürleştirilmesinde ve haliyle ülkenin kurtuluşunda anahtar rol oynamak, kilisenin Allysia’nın siyasi dünyasında bir anahtar figür olarak yükselmesine sebep olmuştu. Hükumet işlerinin kontrolünü ele geçirmek, yüksek makamdakilerin mecliste pozisyonlarını güçlendirmek için farklı yöntemler aramasını sağlayacağından, onların işine yarardı. Nell’i bir siyasi evliliğe zorlamak, kolay halledilebilir olmasından dolayı, doğal olarak izlenebilir bir yoldu.

“Ekselanslarını” ikna etmek, iki tarafla karşılıklı bağları güçlendireceğinden, bu yüzden de iki taraf için de faydalı olduğundan, başarması şüphesiz kolay bir işti. Kilisenin yardakçısı, aynı şekilde kendi nüfuzunu artırmak istiyor olmalıydı, özellikle dini örgütün büyük nüfuz sahibi olduğu bölgelerde. Nell’in şu anki durumu göz önünde bulundurulduğunda, işlerin papazın planladığı gibi gitmesi, kesinlikle olasıydı.

Etkilendiği zehirli etkinin ne kadar yayıldığını tam olarak bilemiyordum, ama bütün tarikatın bilfiil düşman olma olasılığı vardı. Öyle öfkeyle doluydum ki, mantığı bir kenara bırakıp, öylece her şeyi yakıp yıkmak istiyordum. Ama gözümü kan bürümesine izin vermemem gerektiğini iyi biliyordum.

Bizi takip edenden anladığım kadarıyla, kiliseyle bağlantısı olan herkes çürük yumurta değildi. Bazısı Nell hakkında iyi düşünüyordu ve onun çıkarlarını en iyi şekilde gözetiyordu; onunla, onun da değer verdiğine emin olduğum, kişisel bağları vardı,. Onları dikkatli düşünmeden ayağımın altında ezemezdim. Ayrım göstermeden, papazın her bir arkadaşını katletmek yerine suçluyla masumu ayırmam gerekiyordu.

“Beni iyi dinle seni piç. Seni yok edeceğim.” Köpürmekte olan öfkemin sorumlusu olan adamın beni duyamayacağını biliyorum. Ama yine de küfür etmiştim. Çünkü bu bir yemindi.

Nasıl göründüğünü biliyorum. Ve onu nerede bulacağımı da biliyorum.

Kaçmasının imkanı yoktu. Nell’i, kendi çıkarını gözetmek için bir araç olarak gören herkes acı çekecekti. İşler kötüye gidecek olsa bile, paladin dostum bundan yırtacak. Takip işinden pek hoşnut olmasam da, adam Nell için elinden gelenin en iyisini yaptı. Patronunun bir orospu çocuğu olması onun suçu değil.

“Siyasi evlilik nedir?” diye sordu Enne, paladin dostumuzu izlememde bana katılmıştı.

“Hmmm...” sınırlı bilgi dağarcığı sebebiyle, anlamasını kolaylaştıracak bir açıklama bulmak için bir anlığına duraklamıştım. “Lefi, Nell ve Lyuu ile, onları sevdiğim için evlenmeyi seçtiğimi biliyorsun değil mi?”

“Hı-hı?”

“Normal evlilikler işte böyle olmalı. Ama siyasi evlilikler böyle değildir. Otoriteyi büyütmek amacıyla, insanları sevgisiz bir ilişkiye zorlarlar.”

“Nell’e yapmaya çalıştığı şey bu mu?”

“Aşağı yukarı evet.”

“O zaman o kötü adamlardan biri.”

“Evet.” başımı salladım. “Ama istediğini yapmasına izin vermeyeceğim.” Konuşurken sesime öfke sızmaya başlamıştı. “Nell’i böyle kullanmaya çalışan her kim varsa, öfkemin tadına bakacak.”

“Benimkinin de. Nell’e kötü şeyler yapmaya çalışan herkesi keseceğim.”

“Sağ ol Enne. Zamanı geldiğinde sana güvenebileceğimi biliyorum.”

“Ben de seninle evlenmek istiyorum sahip. Bütün bu işler sona erdiğinde evlenebilir miyim?”

Teklif öyle habersiz gelmişti ki, bir şey içiyor olsam kesin püskürtmüştüm.

“S-sen büyüyene kadar bunu ertelemeye ne dersin?” Dedim her zamanki tepkimle. “Sen, Illuna ve diğerleri bunun için çok küçüksünüz.”

Teknik olarak cansız bir cisim olsa da, Enne’in diğer kızlar gibi büyüyeceğinden pek de emin değildim. Ve bunun hakkında düşünmeyeceğim de. Bu, başka zaman çözülecek bir gizem.

“...Hı-hı.“ Bir anlık gecikmeden sonra, kabul ederek başını salladı.

Şükürler olsun. Derin bir oh çekmiştim. Bu aptalca bahanenin ne zamana kadar gideceğini merak ediyorum. Ve bana mı öyle geliyor, yoksa bahanelerim beni gittikçe köşeye mi sıkıştırıyor...?