Birden Çıkan Papağan Oyunu

“Sahip, sahip!” Zindan sakini yapışkan heyecanla pıtı pıtı asıl taht odasına girip kayarak masamın tam önünde durduktan sonra bana seslendi.

“Hey Shii, naber?”

“Sana hiç söylemedim ama ses kopyalamada çok iyiyim! Dinle şunu!” Muzip bir şekilde güldü. “Öncelikle, ‘Seni seviyorum Lefi’ ve sonrasında ‘B-ben de. B-ben de seni seviyorum.’”

ASDK?FHASDKG&ASDR!?!? NOLUYOR LAN!?

Şansıma hiçbir şey içmiyordum. İçiyor olsaydım, bardağımın içindekilerini kesinlikle püskürtürdüm.

“...Bunu yapmayı tam olarak ne zaman öğrendin?”

“Şeyyyy... bir süre önce! Ve Lefi’nin sesini taklit ederken gerçekten utanmış gibi olmaya çalışmam gerektiğini biliyorum! Çok çok fazla utangaç.”

Taklit nokta isabetti. Hatta öyle isabetliydi ki gerçekten gelip gelmediğinden emin olmak için etrafımda gümüş saçlı ejderhayı aramıştım. Ürkmüş olsam da şaşkınlığım uzun sürmemişti. Shii’nin muhtemelen sadece taklit yapmadığını fark etmem çok uzun sürmemişti. Hatasız taklit, muhtemelen Lefi’nin ses tellerini kopyalamasından kaynaklanıyordu. Yapışkan işleri işte.

Bir dakika, ilk sesin benimki olması lazım değil mi? Kendimi duymaya alışkın olmadığımdan biraz garip gelmişti ama Lefi’ninki mükemmeldi, sanırım benimki de öyleydi.

Durum her neyse, yapışkanın papağanlık olayına bayağı çaba harcadığı belliydi. İkimizin de sesini ve davranışını mükemmel bir şekilde taklit etmesi kısa sürede, kopyalamak istediği hedefi dikkatlice gözlemlemeden yapılabilecek bir şey değildi.

“Nell ve Lyuu’yu da kopyalayabiliyorum. Duymak ister misin?”

“Şeyyy... çok etkileyici olsa da sanırım ben şimdilik almayacağım,” dedim garip bir şekilde.

Tereddüdümün bir kısmı şaşkınlığımdan kaynaklanıyor. Shii’nin Lefi’yle bu kadar samimi olduğumuz anları duyduğunu hiç bilmiyordum. Tamam, belki biliyor olabilirdim. Ama öyle flörtleştiğimiz zamanları normalde yalnızken yaptığımıza yemin edebilirim! Nasıl oldu da bizi bu kadar mükemmel kopyalayabildi!?

“Shii, bana bir iyilik yapıp o yeteneği bir kenara kaldırabilir misin?”

“Ha? Herkesin sesini mükemmel taklit etsem bile mi?”

“Evet. Aslında sebebi de bu. Durman için yalvarmama sebep oluyor.”

Yeteneğinin kalbime garanti kritik darbe vurma yetisi vardı. Öyle etkiliydi ki, beni tamamıyla etkisiz hale getirmeden önce onu durdurmak zorundaydım.

“Ahhh... Lefi ve Nell için hep yapıyorum, o yüzden senin de seveceğini düşünmüştüm!”

“Ah... Ne?”

“Lyuu benden istememeye çalışıyor ama yaptığım zaman çok çok mutlu oluyor!”

Kızlar pls... Hepinizin kafasına şaplak lazım.

Her ne kadar içimden elimi yüzüme bıkkınlıkla yapıştırsam da Lyuu’yu şımartmak için çaba harcamam gerektiğini not almıştım. Aşağılık kompleksini hafifletmek ve onu daha kendinden emin yapmak için öz güvenini daha da büyütmek istiyordum. İki düşüncemin de ortaya çıkmasına izin vermediğimi ve başını okşayarak maskelemeye çalıştığımı söylememe gerek bile yok.

“Bunda bu kadar iyi olmana gerçekten çok şaşırdım. Senden harika bir seslendirme sanatçısı olur. Hatta kafanı buna koyarsan, daha önce kimsenin olamadığı kadar iyi olabilirsin.” [1]

“Seslendirme sanatçısı mı? O da ne? Bir iş mi?”

“Doğru bildin. Sesinin gücüyle bir şeylere hayat üfleyebildiğin harika bir iş."

“Vay canına! Bir seslendirme sanatçısı olabileceğimi gerçekten düşünüyor musun?”

“Tabii ki ama çok çalışman gerek.”

“Tamam! Çalışacağım!”

Ne Japon alt kültürü vardı ne de onunla alakalı şeyler vardı ama ona eş değer bir şeyler olduğundan hala emindim. Çok iyi bir kukla ustası olabilir ve karakterlerine kişilik katmak için sesini kullanabilirdi. Aslında bu hiç de fena bir fikir değildi. Eğer üçüzlerin kuklaları ele geçirerek kendisine yardımcı olmalarını sağlayabilirse, muhtemelen harika bir şeyler yapabilirdi. Hmmm... Galiba bir ara onlara bir denetmeliyim. Kulağa kesinlikle görmek isteyeceğim bir şey gibi geliyor.

Shii’nin yetenekleri üzerine düşündüğümde, birden onların göz ardı edilemeyecek şeyler olduğunu fark ettim.

“Bir kere daha düşündüm de, yapmanı istediğin bir şey var. Lefi’nin sesiyle beni tekrarlar mısın?”

“Tamam!”

“Pekala, işte başlıyoruz. Abe nabarsınız? Beğn sizin Yüje Ejderiniz Leficios’um be.” [2]

“Abe nabarsınız? Beğn sizin Yüje Ejderiniz Leficios’um be.”

DFLKGADFG

Kahakahalarımın arasında, “Fena değil, hiç fena değil,” dedim. “Sesin aynı onunkine benziyor. Pekala, sırada şu var, “E ben öyle keeğndini beğenmiş, gururlu bi eejder olabilirim, te bu işe yarar şeeyler yapacağım anlamına gelmez bea!”

“E ben öyle keeğndini beğenmiş, gururlu bi eejder olabilirim, te bu işe yarar şeeyler yapacağım anlamına gelmez bea!”

“Pffffffftttttttttt” kontrolsüz bir kahkaha krizi içinde eğilmiştim. “Bu aşırı komik. Harika bir oyuncusun ve insanları güldürmekte çok çok iyisin. Peki şimdi şöyle söyle, ‘Özür dilerim. Seni memnun etmek için her şeyi yap---’”

“Ne yaptığını sanıyorsun sen Yuki?”

Lefi’nin sesini duyar duymaz tüylerim diken diken olmuştu. Ve ses Shii’den gelmemişti. Paslı bir robot gibi, isteksizce arkamı döndüm. Hassiktir hassiktir hassiktir!

“Her ne yapıyorsan, eğlendiğini görüyorum.” Bana attığı bakış, bu zamana kadar onda gördüğüm en soğuk bakıştı.

“Ne zamandır buradasın?” Masum olduğumu öne sürecektim.

“Shii’ye dalga geçme sanatını öğretmeye başladığın andan beri izliyorum.”

“P-pekala, sakin ol Lefi. Aceleci olma ve derin nefes al.”

“Benden niye bunu istediğini anlayamadım. Gayet sakinim. Gülümsememi göremiyor musun? Sabah güneşi kadar parlak olduğunu temin ederim.”

“Pekala Lefi, sana kötü haberi ben vermiş olmak istemem ama mutlu insanlar yumruklarını öfkeyle sıkmaz.”

“Sanıyorum bu, bakış açılarımız arasındaki farklılığın bir sonucu. Gerçekten mutluyum Yuki. Seninle işim bittiğinde ağzının burnunun ne güzel yer değiştirdiğini hayal etmek günümü güzelleştiriyor.”

“Biliyordum lan! Beni yumruklamaya can atıyorsun!”

Yüzüme yapıştırmadan önce kanatlarımı çıkardım ve havalandım.

“Benden kaçamayacaksın Yuki!”

O da aynısını yaptı ve hemen beni kovalamaya başladı. Ezici hızı, kısa süre içinde hemen peşime yapışmasına sebep olmuştu, önden başlamama rağmen.

“Son zamanlarda çok vahşileştin!” Bir yandan bağırırken bir yandan da hızlanmak için çaresizce kanatlarımı çırpıp duruyordum. “Karşılaştığın her lanet olası problemi şiddetle çözemezsin, biliyor musun?!“

“Çok güçlendin Yuki. Kendimi tutmadan, tam gücümle sana vurabileceğim!”

“Aaaaaaahhh hayatta olmaz! Beni burdan çıkarın!” Bağırırken, bir şekilde kanatlarımı daha hızlı çırpmayı başarmıştım. “Aile içi şiddet küçük düşürücüdür!”

“Aile içi şiddet mi? Bu öyle bir şey değil,” dedi soğuk “mutlu” sesiyle. “Bir embesil gibi davranmaya başlayan eşimin aklını zorla başına getirmem gayet doğal bir şey. Her sağlıklı evin ihtiyacı olan doğal bir iletişim şekli.”

“Sağlıklı bir ev hakkında hiçbir şey bilmediğin belli! Ve ayrıca, sanki sen Shii’den bir şeyler demesini istemedin! Neden cezasını çeken bir tek benim!?”

“B-bunu sana söyledi mi!?” Lefi ciyaklamıştı. Mırıldanarak tamamen korkutucu bir şeyler söylerken yüzü kapkara olmuştu. “Bana hafızanı tamamen silmekten başka bir çare bırakmadın.”

“Ah hadi ama! Bu tamamen haksızlık!”

Havanın ortasında gerçekleşen kovalamaca için yapışkanı geride bırakmıştık. Ancak bu gelişmeden dolayı kızgın değildi. Hatta tam tersiydi. Bize mutlu mutlu bakıyordu.

En şirin haliyle, “Yine birbirlerini ne kadar sevdiklerini gösteriyorlar,” dedi.

Her ne kadar suçlamalarını reddetmeyi kesinlikle çok istesek de bununla uğraşamayacak kadar önemli bir kedi fare oyunuyla fazlasıyla meşguldük.

Ne kadar uğraşırsam uğraşayım, eşimden çaresizce kaçma girişimim az çok beklendiği gibi sonlanmıştı.