Saldırı - Kısım 2

“Şunlar onlar mı?”

Kötücül hortlak yaratıklar grubun önlerine geçen Nell ve Remiero’nun görüş alanına girmişti. Nell’de bıraktığı ilk izlenim, nispeten büyük olmalarıydı. Her biri iki metrenin üzerindeydi ve biçimsiz görünecek seviyede kaslılardı. Kolları ve bacakları ağaçların gövdeleri kadar kalındı ve boyunları öyle iriydi ki sanki morarıp şişmiş gibilerdi.

Nell, öncelinin ona verdiği bilgi olmadan dahi onların yapay yaratımlar oldukları sonucuna kolaylıkla varabilirdi. Bir zamanlar şu anki formlarıyla yaşayamayacak kadar doğa dışı görünüyorlardı.

Vücut ölçüleri tamamen yanlıştı. Elleri ve ayakları, kol ve bacaklarının uzunluklarına göre fazla büyük kalıyorlardı. Ama vücutları ne kadar tuhaf görünürse görünsün, Nell bunun etkili olduğunu kabul etmek zorunda kalmıştı. Ağırlık ve kaba kuvvet dışında bir şey kullanmayan saldırıları toprağı parçalayacak kadar ağırdı. Tek bir savuruşları bir ağacı ya da bir elf yapısını zorlanmadan halledebiliyordu. Doğrudan böyle bir saldırıya maruz kalmak muhtemelen ölümcül olurdu.

Ancak yaratıkların en sorun yaratan kısmı saldırı kuvvetleri değildi. Birinciliği kazanan sorun, yenilenebilme yetilerinin hızıydı. Yaraları ne kadar derin olursa olsun, kendilerini saniyeler içinde tamamen yenileyebiliyorlardı. Başlarını gövdelerinden ayırmak bile yaratıkların işini bitiremiyordu. Gözlerini ve beyinlerini ayırmak kısa süreliğine dengelerini kaybedip düşmelerine sebep oluyordu ama çok geçmeden etleri yeniden büyüyor ve tekrar ayağa kalkıyorlardı.

“Bu bana Shii’nin yenilenme yeteneğinin çalışma şeklini hatırlattı... ama onları karşılaştıramam. O şirin ama bu şeyler tamamen mide bulandırıcı!” Nell bağırırken bir yandan kutsal kılıcını yaratıklardan birinin göğsünün içinden geçiriyordu.

Zaten öldüğü için kanamadı bile, en azından şırıl şırıl akmamıştı. Aslında yaratığın tek tepkisi geriye doğru birkaç adım tökezlemek olmuştu. Nell, iyileşme yeteneklerini gördüğü için tabii ki daha azını beklemiyordu, bu yüzden hemen Yuki’nin parşömen kullanarak ona bahşettiği eşsiz yetenek olan Ekipman Sentezi’ni etkinleştirdi.

Bu yetenek, belirli bir zaman süresince manasını kullanarak geçici bir silah veya bir zırh parçası yaratmasını sağlıyordu. Yeteneğin hayal gücüne dayanıyor olması hem bir nimet hem de bir lanetti. Aklına gelen her şeyi yaratabilirdi ama eşinin aklına gelen türde şeyler yapamıyordu; onun aksine Yuki, her gün sayısız, eşsiz görünen silahları hiç teklemeden yapabiliyordu.

Ama bu zayıflığını bilmesi kolay yolunu bulmasını sağlamıştı. Yeni bir şey bulmaya çalışmak yerine Yuki’nin önceden yaptığı birçok silahtan gördüklerini düşünmeye karar verdi. Durandal’ı kınına geri koyduktan sonra, doğrudan Yuki’nin cephaneliğinden fırlamış birkaç replika ellerinde belirmişti. Bunları sadece eğlenmek için yapmıştı ama yine de her bir silah kendi içimde inanılmaz güçlüydü ve hortlakların etini delip geçemde hiç zorluk çekmiyorlardı.

Ve yaptığı şey de tam olarak buydu.

Yaratımlarını hala açık, yenilenmekte olan yaralara sapladı. Ve orada bıraktı.

Sinirlenmiş yaratık şişkin kollarından biriyle ona saldırdı ancak Nell kendini yaratığın vücudundan sıçratarak kaçtı ve kendini yaratığın menzilinin dışında bir yere konuşlandırdı.

Deneyinin sonuçları olumluydu. Yaraları iyileşiyordu ancak içinde bıraktığı silahlar hala içindeydi. Remiero’nun anlattığı gibi, yaratıkları tam olarak yok etmek yerine hareketsiz hale getirmek kolaydı.

Başka bir durumda genellikle kutsal büyüsüne güvenirdi. Hortlaklar ona karşı zaafiyete sahip olma eğiliminde olurlardı ama bu özel olanlar öyle bir modifiye edilmişti ki kutsal ögelerin çok az etkisi oluyordu. Ama bu bir sorun değildi.

Artık yaratıkların özelliklerini anladığından onlarla çok daha etkili bir şekilde mücadele etmeye başlamıştı. Rastgele silahlar yaratmak yerine ince meç kılıçlardan yaratmayı seçmişti. Her elinde birer tane meçle yaratığa yaklaştı, dirseğinin altından kaydı ve kılıçlarını doğrudan dizlerine sapladı.

Bacaklarının arasına atlayarak bir başka saldırıdan kaçtı, sırtına atladı ve başını uçurdu. Bir başka çift meç doğrudan yaratığın boynuna spladıktan sonra saldırısının sonuçlarını gözlemlemek için bir kez daha konumunu değiştirdi.

Bir başka başarı daha.

Silahlar engel olduğu için düzgün bir şekilde yenilenemiyordu. Ne bacakları ne de kafası artık işe yaramıyordu. Yaratık, ona verilen emirlerin dışında kaldığından, etinden yabancı maddeleri çıkartmaya çabalayacak kadar zeki de değildi.

“Etkileyici. Yaratım büyüsünü ne zaman öğrendin?” diye sordu Remiero.

“Çok sıkı çalışıyordum,” dedi Nell, belli belirsiz bir gülüşle. Hedefinin kollarını da vücudunun geri kalanına yaptığı şekilde ayırdıktan sonra önceline doğru baktı. “Bir dakika, onların tam olarak yok edilmesinin zor olduğunu söylememiş miydin?”

Kahyanın ayaklarının altındaki yaratık hiçbir yenilenme belirtisi göstermiyordu. Vücuduna açtığı derin kesiklerin hepsi yerli yerinde duruyordu.

“Birçok başka yenilenebilen yaratıklarda da olduğu gibi, onları sadece kaba kuvvetle boğarak yenmek mümkün.” Her zamanki soğuk haliyle absürt bir söz söylemişti. “Bu yaklaşımdaki sorun büyük miktarlarda mana tüketiyor olması. Ne yazık ki, onlardan fazla sayıda bulunan böyle durumlarda en iyi seçim değil.”

“Neden senden daha azını beklediğimden emin değilim,” dedi Nell. “Ah şey, o konu hakkında... Sanırım mana sorunların için bir yardımım olabilir.”

Beline bağlı bir sürü şişeden birini aldı ve ona doğru fırlattı.

“Yüksek seviye mana iksiri mi!? Sorun olmadığından emin misin?”

“Y-eşimden bir sürü aldım, o yüzden bu bir sorun değil!” dedikten sonra çarpıştığı yaratığa doğru bir el hareketi yaptı. İşi bittiğinde hortlak sakatlanmış, aşırı gelişmiş vücudundaki göze çarpan her bir eklem artık bir meçe ev sahipliği yapıyordu. “Carlotta, bunun işini bitirebilir misin?”

“Hiç sorun değil!”

Carlotta’nın biriminin etkisiz hale getirdiği yaratıkla ilgileneceğini öğrendikten sonra, Nell bir başka ucube hortlağı doğradı.

Durum, tümüyle istikrarsız görünüyordu. İki taraf güç bela birbirine denkti. Elfler ilk savunma hatlarını kaybetmişti ve şehirlerine girilmişti. Yine de tepkileri hızlıydı ve iblislerin ve insanların destekleri ile, saldırganlara doğrudan saldırmak için gerekli kuvvetler sağlanmıştı. Ama onları kolaylıkla püskürtememişlerdi; savaş kolaylıkla her iki yöne doğru ilerleyebilirdi.

En büyük sorun asker sayısıydı. Her bir hortlak yavaştı ama inanılmaz savunma yetenekleri ve yıkım kapasiteleri, her biri için küçük bir birimin atanması gerektiği anlamına geliyordu. Sayılarının çokluğu, işler onların yararına gittiği anda savaş alanını ele geçirebilmelerini sağlıyordu.

“Dikkat et!”

Büyü enerjisinde ani bir artış hissettikten sonra, Nell hortlaklardan birini büyülerinden biriyle, Hapseden Bariyerle kıstırmıştı. Kısa süre sonra büyü patladı. Bir patlama büyülü kalkanının içini büyük bir toz bulutu doldurmuştu.

“Teşekkürler insan, sana canlarımızı borçluyuz!” dedi bir iblis.

“Hiç fena değil hanım kız. İyi hamlelerdi!” diye bağırdı bir elf.

Teşekkürlerini bir elini kaldırarak kabul ettikten sonra planlardaki değişikliği müttefiklerine haber verdi.

“Remiero, Carlotta, bence bir öncü saldırı bizim için en iyisi olur. Bana bütün patlamaları baskılayabilmemde yardımcı olabilir misiniz?”

“Hallediyorum. Benim birimim sağ tarafıyla ilgilenecek. Sör Remiero, lütfen onun sol tarafını siz alın!”

“Derhal!”

Saldırı planları kararlaştırıldıktan sonra, yeni kurulmuş vurucu ekip doğrudan düşman hatlarına hücum etti.

***

“Pekala Naffy, şehri boşaltmamız konusunda ne düşünüyorsun?” diye sordu Phynar. “Çoktan senin de şüphelenmeye başladığından emin olduğum üzere, muhtemelen düşmanların arasında uzay büyücüleri var. Bölgenizin bu kadar derinlerine ulaşacak başka bir yöntem bilmiyorum.”  [1]

Sert bir yüz ve çatılı kaşlarla, “Bu, hesaba kattığımız olasılıklardan birisi,” dedi Elf kraliçe. “Muhtemelen bu, birçok saldırı dalgasından ilki. Boyutuna bakılırsa bir tür ritüel büyüsünün çalışmakta olduğundan şüpheleniyorum.”

“Bu kesinlikle mümkün. Son zamanlarda ifritlerin büyüde özellikle iyi olan bir grupla ufak bir ittifak kurduğuna dair vahim haberler duyduğumdan, bir iki ritüel büyüsü kesinlikle imkansız değil,” dedi Phynar, “Ve diğer noktada da sizinle aynı fikirdeyim. Muhtemelen başka bir şey deniyorlar. İşleri iki adımda yapmayı gerçekten seviyorlar. İlki her zaman şaşkınlık yaratırken, ikincisi normal olarak bunu avantajına kullanır ve doğrudan niyetli oldukları hedefe doğru giderler. Bunu bildiğimden, burada kalmanın akla uygun olduğunu düşünmüyorum. Her şeyi tek bir seferde bizden kurtularak sonlandırmaya çalışacaklardır.”

“Hmmm... Anlıyoruz. Durum hakkında bir düşünceniz var mı Allysia’nın Kralı?”

“Ekleyecek hiçbir şeyim yok,” dedi Reiyd. “Kabul etmesi acınası olsa da, askeri işlerden ben sorumlu değilim. O işleri adamlarıma bıraktım ve sanıyorum şu anki en iyi seçenek önderliği size bırakmak olur.”

“Biz de öyle yapacağız,” dedi Napholahz, başıyla onaylayarak. “Bu ağacın altındaki bir tahliye bölgesini koruyan bir Bekçi’nin Bariyeri bulunmakta. En dış Bekçi’nin Bariyeri çoktan aşılmış olduğundan, gerçekten güvenli olduğu sonucuna varamıyoruz ancak konferans salonumuzda kalmak yerine orada kalmanın daha iyi olduğunu düşünüyoruz.”

Yakınlardaki elf askerler kraliçenin önerisini harfiyen uyguladı ve üç hükümdarı merdivenlere götürmek üzere peşlerine taktılar. Ama harekete geçtikleri anda, binanın bulunduğu ağacın gövdesi, hükümdarlarla savaş alanını birbirinden ayıran tek şey patlayarak yok oldu.