Uzak Kara Bar Planı!

Bar için plan yavaş yavaş ilerliyordu.
İşletmenin yeri hediyelik eşya dükkanının yanındaydı. Neyse ki dükkan sahibi hanım ve eşi bizi hoş karşıladı.

Bina sorunsuz bir şekilde yapılıyordu.
Köyün ustaları gayet iyi gidiyordu.
Dükkan tek katlı ahşap bir binadaydı ve çatıyı beyaza, duvarları maviye boyamayı planlıyordum.
Köyde çok sayıda kırmızı ev olduğu için öne çıkmasını ve Sieg'in sevdiği renkte olmasını istedim.

İki ay sonra bitecekti.
Kutup gecelerinden önce açmak istiyordum.
Kutup geceleri yaklaşık üç ay sonra başlayacaktı.

Alkol ve konserve yiyecekler satın almak, iç mekanı tasarlamak, menüyü düşünmek, yapılacak bir yığın iş vardı.

İnsanların iç karartıcı kutup gecelerini mutlu bir şekilde geçirebilecekleri bir yer olmasının güzel olacağını düşünerek her gün elimden gelenin en iyisini yaptım.

◇◇◇

Yatak odamızda oğlumuz uyuduktan sonra zayıf ışık altında hışırtılar çıkarıyorduk.

Hediyeler Sieg’in ailesinden geldi. Üç büyük tahta kutu vardı.
Bir kutu patates ve bir kutu elma. Kayınpederime göre diğer kutuda göre birçok çeşitli eşya vardı.

“Elmalar bu dönemde hasat edilir.”
“Anladım~”

Bu bölgede elma yoktu, bu yüzden onlardan yememiştim. Görünüşe göre, kayınpederim onları çiftliğin bir köşesinde yetiştiriyordu.
Sieg bana bir elma uzattı. Denemek benim için sorun değil gibi görünüyordu.
Ona teşekkür ettikten sonra bir ısırık aldım.

“——Ah, ekşi!!”

Arno'yu uyandıracağım için ağzımı çabucak kapattım.

Sieg kahkahalara boğuldu.

“Bu çok ekşi değil mi?”
“sen ekşi diyorsun.”

Ona yarısı yenmiş elmayı verdim ve gerçekten ekşi olduğunu söyledim.
Ama beklenmedik bir şekilde, eşim ifadesini değiştirmeden ekşi elmayı yedi.

“Eh, ekşi değil mi?”
“Hayır, peki değil.”
“bu olamaz~”
“Bu sadece normal bir elma ve lezzetli.”
“Hm.”

Biz ondan bahsederken kafamda bir yıl öncesinden bir hatıra netleşti.

“Ah!”

Hatırladım.
Yabancı bir limanda elmalarımız vardı.
Bir yıl önceydi. O gün Sieg'in hamile olduğunu keşfettik.
Hamile kadınlar ekşi yiyecekleri seviyordu.

“Ekşi yemeği sevmek, o-olabilir mi!?”
“Hayır, sanmıyorum.”
“!?"
“Uzun zamandan beri ekşi elmaları seviyorum.”
“Gerçekten mi?”
“Üzgünüm.”
“H-Hayır.”

Ah, ikinci bir çocuk ummak için açgözlüydüm. Dahası, doğum yapmak anneyi çok zorluyordu. Hala dinlenmek zorundaydı.
Sadece Arno'nun doğması zaten bir mucizeydi.
Yerde diz çöküp üzülürken, Sieg beni okşadı.
Rahatsız bir ifadesi vardı, bu yüzden hemen açıkladım.

“Ah Üzgünüm! Hm, hayal kırıklığına uğramıyorum, ama sadece kendimden utanıyorum...”

Zayıf bir sesle düşündüğüm şeyi itiraf ettim.
Sonra Sieg elimi sıkıca kavradı.
Endişeyle yüzüne baktığımda, yüzünde yumuşak bir gülümseme vardı.

“İkinci bir çocuğumuz olsa güzel olurdu.”
“!”

Beklenmedik bir şekilde, Sieg bana harika bir dilek söyledi.

Bunu duyduğum an, ona sarılıp öpmeyi düşündüm, ama hemen arkasını döndü ve üçüncü kutuyu açmak için valizlere doğru yöneldi.

Uzanmış ellerim havada sallanıyordu ve o momentumdan kayarak alnımı yere vurdum.
Hem vücudum hem de kalbim acıdı.

“İ-İyi misin?”
“E-Evet, Arno uyandı mı?”
“Hayır, uyanmadı.”
“O zaman sorun yok.”

Bana ne yapmaya çalıştığımı sordu, ama yalan söyledim ve kalkmaya çalışırken kaydığımı söyledim.

Kayınpederimin üçüncü kutusunda meyveler, kuruyemişler, böğürtlenler, şekerlemeler ve şişelenmiş ürünler vardı.

“Meyveler güzel kokuyor ~”

Kutu tatlı bir koku ile doluydu.
Armut, kırmızı şeftali, erik, ceviz, kestane. Sonbaharın lezzetleriyle doluydu.

“Sieg’in ülkesinde pek çok meyve türü var.”
“Bizim ülkemizde o kadar fazla yok”
“Anladım.”

Bu topraklarda yetişen meyveler böğürtlenlerdi.
Pazarda pek çok meyve var ama bunların çoğu ithal ürünlerdi. Üstelik pahalılardı.
Bence burada bir meyve bahçesi olması güzel olurdu ama ağaçlar soğuktan solardı.
Sieg, kendi ülkesinde de durumun benzer olduğunu söyledi.
Çok fazla çeşidi yoktu, ancak karda yetişebilen meyveler aromatik, tatlı ve ekşiydi, başlıca örneği elmalardı.

Sieg bana meyveler hakkında bir hikaye anlattı.

“Memleketimde, meyve türlerini tanımlamak için üç kelime var.”

Sieg, elinde bir şişe çilek reçeli kaldırdı.

“Çilek gibi meyvelere ‘Beeren’ adını verdik.”

Anlamı, taneli meyve demekti.
Sieg’in ülkesinde de böğürtlenler yetişiyordu, ancak çeşitlilik benim ülkemle aynı değil gibi görünüyordu.

“İkincisi, içinde büyük çekirdek olan meyveler, ‘Steinobst’.”

Anlamı çekirdekli meyve demekti.
Kayısı, erik, şeftali ve kiraz bu çeşide dahildi.

“Son olarak, merkezinde küçük taneler olan meyveler, ‘Kernobst’.”
Genellikle elma ve armutlar bu gruptaydı.
Görünüşe göre ‘kenobst’ talebi yüksekti.

“Benim ülkem, diğer ülkelerdeki insanlar tarafından ‘elma ülkesi’ olarak adlandırılıyor.”

Sieg’in ülkesi, uzun zaman önceden beri sevilmiş çok sayıda elma ve meyve üretiyordu.

“Bir yabancının, çantamdan bir elma çıkardığımı görünce şaşırdığını hatırlıyorum.”

“Bu gerçekten şaşırtıcı.”

Bir çantada meyve taşırken, böyle bir şeyi ilk kez duydum. Doymak, susuzluğu gidermek gibi birçok kullanım alanı vardı.

Bu gerçekten güzeldi. Sieg'in elmaları bu kadar sevdiğini bilmiyordum.
Ara sıra pazarda elma satıyorlardı, biraz elma almanın iyi olacağını düşündüm.

Bu sefer gönderilen meyveler uzun süre saklanabilir ve genellikle şekerlemelerde kullanılırdı.
Birçoğu vardı, bu yüzden içinde onların olduğu bir menü düşünebilirdim.

Elmalı turta, elmalı kek, pişmiş elma, elmalı çörek.
Hayır, sanki hepsi çok tereyağı ve yumurta harcayacakmış gibiydi.
Süt ürünleri çok değerliydi, bu yüzden kutup gecelerinde bunları mümkün olduğunca barda kullanmak zorunda kalmak istemiyordum. Ayrıca kutup gecelerinde yumurta temin edemiyorduk.

“Burası bir bar, bu yüzden şekerlemelerin olmaması daha doğru olmaz mı?”
“Ama yine de.”

Sadece erkekleri değil, kadın müşterileri de istiyordum.

Ancak unlu mamuller yapmak için yumurta ve tereyağına ihtiyacım olacaktı.
Tereyağı satın alabilirdim, ancak kolayca bozulan toplu yumurta satın alamıyordum.

“Karamelize elmaların sınır olacağını düşünüyorum.”
“Kraker veya bisküviyle iyi gidebilirler.”
“Peki.”

Kraker ve bisküvilerin ithal edilmesi gerekiyordu, ancak bunlar uzun süre saklanabilirdi.
Kadın müşteriler için kahve veya siyah çay sunabilirdim.

“H-Her nasılsa artık gerçek bir bar değil.”
“Bir kafe de değil.”

Sadece yemek servisi de yapmıyorduk, bu yüzden restoran da değildi.
Acaba bar gibi bir şey, bir şey……? Yoksa bu farklı mıydı?

“Sorun değil. Özgürlükçü ‘Sieglinde’ hiçbir şeye bağlı değil.”
“İsmini yanlış söyledin.”
“Doğru! ‘Kızıl Kartal’.”

Dükkanın sıcak bir iç mekana ve parlak bir havaya sahip olmasını istiyordum.
Afiş kızı elbette Sieglinde olacaktı…… sanrılar yaşarken, aniden bir şeyin farkına vardım. Henüz ondan barda garson olarak çalışmasını istememiştim.

Ona hemen anlattım.

“Şey, Sieg.”
“Ne oldu?”
“Bir isteğim var.”

Boyun eğip bara yardım edip edemeyeceğini sorduğumda, ben sormasam bile yardım edeceğini söyledi.

“Mümkün olduğunca yardımcı olacağım.”
“Çok sevindim!”

Sieg gibi çok tatlı biri varsa onu görmeye gelen erkekler olabilirdi.

Bunu ona söylediğimde Sieg'in tuhaf bir ifadesi vardı.

“Tatlı kızların içeri girme olasılığının daha yüksek olduğunu düşünüyorum……”

D-Doğru!

Sieg'in kadınlar arasında popüler olduğunu hatırladım.

Mağaza açılmadan önce bile birçok kadın müşteri olacağını hissettim, bu yüzden menüyü birçok tatlı yiyecekle doldurmak zorunda olduğum gizemli bir görev duygusuyla yanıp tutuştum.