Bir Zanaatkar ve Pazarlık- 5

“Büyücü Kral’ın gücünü ödünç alıp bu konuda bir şey bilmiyormuşuz gibi davransak nasıl olur?”

“Bu, o canavarı kışkırtabilir. Onun yerinde olsam ben bile üzülürdüm. Sonuçta bizler kendi kazancımız için askeri güç ödünç almayı umursayan tek kişileriz.”

“Yine de bunun zamanlaması tesadüf olmak için biraz fazla iyi. Büyücü Kral ipleri arkadan çekiştiriyor olmasın?”

“Muhtemel, fakat kanıtımız yok. Yapabileceğimiz tek şey tahmin etmek.

“Buradaki önemli kısım, Büyücü Kral’ın Quagoa yerine bizi seçmiş olması. Eğer onu tatmin etmezsek, kendi kuyumuzu kazmış oluruz. Onu soruşturmaya çalışmak da çok tehlikeli olur.”

“...Büyücü Kral içebiliyor mu?”

“Sence içebiliyor mudur? ...Sanırım içemeyen bir adama gerçekten güvenemiyorsun.”

“Yine de...”

Şimdiye dek sessiz kalan Tüccarlar Loncası Ustası, nihayet konuştu.

“Hepimizin Büyücü Kral’ın dediğini kabul edebileceğini düşünüyorum. Çok mantıklı. Onun yerinde olsam ben de Quagoa yerine Cüceleri seçerdim.”

Eğer Quagoa’yı kolayca yok edebilecek bir ordu yönetiyorsa, o zaman Quagoaların Cüceleri öldürmesi için yardımcı olmak, ona pek bir şey kazandırmaz.

“Bize namevt çalışanlar vermek istediğini söyledi. Madenleri kendine alması daha kârlı olmaz mıydı?”

“Bizi köle olarak almasının hiçbir anlamı yok. ...Ayrıca, dağı biliyoruz, değil mi?”

“Demek öyle. Gayet muhtemel. Dağları kendi başına keşfetmenin can sıkıcı olduğunu düşünüyor, bu yüzden cevherleri keşfetme işini bizden istiyor. Bu yüzden bizi tatmin etmek için güzel bir tasma verecek yani?”

“...Yine de Büyücü Kral’la konuştuktan sonra, eğer onunla ticaret yaparsak her şeyin yoluna gireceğini hissettim. Yani bizi adil olmayan ticaret anlaşmalarıyla sömürmeye bile çalışmıyor sonuçta.”

“Neden bize bu kadar cömert şartlar sunduğunu anlayabiliyorum. Yine de teklifini kabul etmek iyi olmaz mıydı?”

“Neden öyle dedin?”

Çünkü birbirimize yardımcı olabiliriz. Büyücü Kral cevherleri istediği sürece bizi koruyacak. Büyücü Kral’ı, çok fazla şarap isteyen bir paralı asker olarak düşünebiliriz yani.”

Genel kanı “onunla uğraşmak çok tehlikeli olur”dan “değerimiz olduğu sürece güvendeyiz”e döndü. Ancak bu değişim esnasında bir Cüce soğuk bir konuşma yaptı.

“O namevt yaratığın dalkavukları olmaya mı niyetlisiniz?”

Tüm gözler, başından beri Ainz’e karşı olan adama, Dökümcübaşı’na döndü.

“Olay iyilik veya kötülük değil. Şu an ülkemiz bir krizin eşiğinde. Eğer Quagoa konusunda bir şey yapmazsak, kesinlikle yok edileceğiz.”

“...Ve gücümüz tek başımıza Quagoa’yı yenmemiz için yeterli değil.”

“O hâlde İmparatorluk’tan yardım istemeye ne dersiniz? Onlarla yıllardır anlaşma yapıyoruz. Bu daha güvenli olmaz mı? Büyü Krallığı konusunda hiçbir şey bilmiyoruz.”

“İmparatorluk’tan yardım istesek bile, Quagoa karşısında hiçbir şansları yok. Silah kullanan herkese karşı çok zorlu rakipler. En önemlisi de insanlar karanlıkta göremiyorlar ve yer altı savaşlarına uygun değiller. Onları yüzeye çekebilirsek bir şansları olabilir, fakat bunu yapmanın imkânı yok.”

“O hâlde Büyü Krallığı’yla anlaşma yapmak tek şansımız. Ne olursa olsun işe yardım istemekle başlayacağız ve ticaret anlaşmalarını Büyü Krallığı’nı gördükten sonrasına bırakacağız. Sen ne düşünüyorsun?”

Bu, bu işi yapmanın en kolay yolu olabilir. Yine de Quagoa’yı yenmeleri için onlarla iş yapacağız, değil mi? O hâlde onlarla anlaşma yapmasak bile, sağlanan hizmetler için ödeme yapmamız gerekecek, değil mi? ...Bir ülkeyi kurtarmanın fiyatının ne kadar olduğunu düşünmek bile istemiyorum.”

Cücelerin hepsinin yüzü ekşidi.

“Sanırım ülkeyi kurtarmanın tek yolu teklifini kabul etmek. Bu, sonraki birkaç on yıl boyunca Büyücü Kral’ın gücüne güveneceğimiz anlamına geliyor.”

Onaylama mırıltılarının arasında, Mağara ve Madenler Ustası, “Namevtleri amele olarak kullanmak, on yıllar boyunca devam edebilecekleri anlamına geliyor,” dedi ama kimse ona dikkat etmedi. Bunun sebebi kulaklarına çalınan farklı bir bildiri olmasıydı.

“Önemli bir şeyi unutuyor gibi görünüyorsunuz. Buna karşı çıkıyorum. Halkımızın onun köleleri olmasına asla izin vermeyeceğim!”

“Köleler mi?”

“Rün ustaları!”

“Büyücü Kral köle olmayacaklarını zaten söylemedi mi?”

“Gerçekten mi?! Dediklerine ciddi ciddi inanıyor musun?!”

Azarlanan cüce başını eğdi.

“Hey, bak. Onu göz ardı edemeyiz.”

Büyücü Kral bunun gerçek olduğunu söylese bile, canlılardan nefret eden namevtleri tanıyan herkes, buna inanmayabilir.

“Rehine mi olacağız peki?”

“Hayır. O zaman özellikle rün ustaları diye belirtmesine gerek kalmazdı. Onun yerine aile üyelerimiz üzerinden istekte bulunabilirdi.”

“O hâlde rün ustaları olayını reddedip, başka bir şekilde ödeme yapıp yapamayacağımızı mı sormalıyız?”

“...Fikrini değiştirebilecek başka hazinemiz var mı?”

“Hayır. Eğer başkenti geri alırsak ve hazineye ellenmediyse, içindeki her şeyle ona ödeme yapabiliriz.”

“Hayır, bunu kabul etmez. Kraliyet Başkenti’ni almak için gücüne ihtiyacımız olacak, değil mi? Eğer onları ona verirsek, ‘Bunları sizin için geri aldığım şehrin kasalarından mı aldınız’ diye sormaz mı? Onun yerinde olsaydınız siz nasıl bir anlaşma isterdiniz?”

“...Dürüst olmam gerekirse, bence şartlarını kabul edersek sıkıntı olmaz.”

Dökümcübaşı, Tüccarlar Loncasının Ustası’na baktı.

“—Köleler!!”

“O yalnızca senin görüşün! Büyücü Kral zaten onları köle olarak almayacağını söyledi! Yapmamız gereken tek şey bunu doğrulamak için birilerini yollamak, değil mi? Ve daha da önemlisi... Bu biraz fazla görünüyor olabilir, ama Rün zanaati tarihi geçmiş bir teknoloji. Her an kaybolabilir zaten, ona vermemizde bir sorun görmüyorum. Aldığımız şeye karşın oldukça ucuz bir bedel, değil mi?”

“Ama zanaatımızın o kısmını tamamen kaybetmez miyiz?”

“Yine de şu an satmak için en iyi an, değil mi?”

“Karşı çıkıyorum!”

Bağırırken Dökümcübaşı’nın ağzının kenarından baloncuklar çıktı.

“Duygu yerine mantık kullanmanın sonucu bu mu? Bana hiç de öyle gelmiyor.”

“Büyücü Kral’a neden bu kadar güvendiğinize dair hiçbir fikrim yok!!”

Başkumandan soğuk bir ses tonuyla konuştu. Savaşta Quagoa’yla yüzleştikten sonra, şehrin durumunu herkesten daha iyi biliyordu. Bu yüzden gereksiz konuşmalarda boşa laf etmek istemedi ve gözlemci olarak kenarda durdu, ama artık sınırına ulaşmıştı.

“Güven mevzusu bir kenara, eğer Büyücü Kral’ın gücünü ödünç almazsak, şehir kesinlikle yok edilecek. Yaptığınız şey bizi tutan tek ipi de kesmek.”

“Ne dedin, seni velet!”

“Bu şehrin ordusunun başında ben varım. Ve ben de şehri korumamızın tek yolunun Majestelerinin gücünden geçtiğini söylüyorum! Bu şehri yok etmek mi istiyorsunuz? Eğer istemiyorsanız, bana Quagoa’yı onun gücünü kullanmadan yenmenin bir yolunu söyleyin! Sizi ihtiyarlar!”

“Sen var ya! Bu odaya adımını attığından beri, o canavara Majesteleri deyip deyip duruyorsun! Ülkene ihanet mi ettin?!”

Dökümcübaşı, başkumandanı yakalarından tuttu.

“Bu ne saçmalık, seni ahmak ihtiyar? Kavga mı istiyorsun?! Bu kadar güçlü birine saygı göstermek gayet doğal! Esas güvenilmezler sizlersiniz! Bu ülkeyi kolayca yok edebilirdi, farkında mısınız?! Eğer bu ülkeye ihanet ettiğimi düşünüyorsanız, o zaman sizler de halkın güvenliğini tehlikeye atıyorsunuz!”

Başkumandan da Dökümcübaşı’nı yakalarından tuttu ve alınları çarpıştı.

“Hop! Farklı fikirlerde olabilirsiniz, fakat savaşmayın!”

Diğer cüceler ikiliyi ayırmak için hemen yerlerinden kalktı.

Ancak ikisi hâlâ birbirlerine bakıyordu, sanki ikinci bir raunda hazırlanıyor gibilerdi.

“Hadi gelin bir oylama yapalım. Eğer karşı çıkan varsa daha sonra tartışırız. Bu, yumruk yumruğa dövüşmekten daha yapıcı olur.”

“Neyin oyunu kullanacağız?”

“Öncelikle, Büyücü Kral’ın gücünü kullanmak için rün ustalarını Büyü Krallığı’na yollayacak mıyız onu belirleyelim. Onaylayanlar elinizi kaldırın.”

Dökümcübaşı hariç herkes ellerini kaldırdı.

“Mm. Ardından sonraki madde: Büyü Krallığı’yla ilişki kurup ticaret yapmaya başlamak istiyor muyuz? Onaylayanlar elinizi kaldırın.”

Sonuç öncekiyle aynıydı.

“Demek öyle. Ardından Büyücü Kral — Majestelerine yönelik oylamanın sonucu belli oldu. Üzgünüm başkumandan, ama Majestelerini geri çağırabilirsin.