Takatsuki Makoto Tanrıça ile Konuşuyor

“Merhaba~, Mako-kun.” 

Nuh-sama'nın yanında elini sallayan güzel kadın.

İlahi bir aura salıyordu ve etrafına hafif kontur çizen bir ışıkla kaplıydı.

Elbette, onunla ilk kez yüz yüze görüşüyordum.

Ama bu figürünü iyi biliyordum.

Su Tapınağı’nda, Makkaren'de, Horun'da, Rozes'in her yerinde heykelleri ve portreleri sergileniyordu.

Rozes'te herkesin taptığı şahsın adı...

“Eir-sama...?” (Makoto)

“Doğru~” (Eir)

Gülümsüyor ve gözleri garip bir altın rengi ile parlıyordu.

Bu parlaklık, ruhumu emiyormuş gibi hissettirdiği noktaya kadar güzeldi ve gözlerim ona sabitlenmiş gibi bakışlarımı engelleyemedim...

Bu… senin Çekici Gözlerin, değil mi Eir-sama?

"Kes şunu!" (Nuh)

Nuh-sama, Eir-sama'nın kafasına vurdu.

“Aah. Cazibe gerçekten Mako-kun'da çalışmıyor, ha~” (Eir)

Eir-sama başını ovuşturdu ve hiçbir özür dileme belirtisi göstermedi.

“Sana karşı gardımı indiremem. Makoto, benden başka kimseden etkilenmemelisin, tamam mı?” (Nuh)

“Ben senden de etkilenmedim Nuh-sama.” (Makoto)

Yine de başka bir tanrıçaya boyun eğmeye niyetim yoktu.

Eir-sama, Nuh-sama ile yaptığım konuşmayı izliyordu, ama birdenbire şaşkın bir ifade yaptı.

“Hey Nuh! Bu figürünü Mako-kun'a gösteriyor musun?” (Eir)

“Doğru, ne olmuş yani?” (Nuh)

“…Bir rüyanın içinde olsa bile, doğrudan bir Tanrıçaya baktıktan sonra akıl sağlığını koruyabilen bir insan var, ha.” (Eir)

Eir-sama şaşkınlıkla mırıldandı.

“Bununla tam olarak ne demek istiyorsun?” (Makoto)

Bu konuşma beni rahatsız ediyordu.

Akıl sağlığını korumak…

“Mako-kun, normal bir insan doğrudan bir Tanrıça figürüne bakamaz. Varoluş alemleri o kadar farklıdır ki beyniniz patlar. Bu nedenle biz Tanrıçalar Kahinlerimizle konuştuğumuzda sadece sesimizi kullanırız. Kendimizi gösterirken bunu net olmayacak şekilde yaparız.” (Eir)

Eir-sama açıkladı.

Kahinlerin yalnızca, Tanrıçalarının sesini duyabildiği iyi bilinmekteydi.

Ayrıca Eir-sama'nın vücudu bir süredir ışık saçıyor ve gözlerimi kamaştırıyordu.

Bu ışık bunun için miydi?

Hm? Ama Nuh-sama bana en başından beri onun figürünü gösterdi.

“Nuh-sama…” (Makoto)

Onunla ilk görüşmemizden beri tehlikede değil miydim?

Nuh-sama bir ‘eee’ suratı yaptı ve dilini tatlı bir şekilde çıkardı.

Kaçış yolu tıkandı!

“Makoto'nun 'dünya dışı bakış açısı' gibi bir hile yeteneği var, bu yüzden çekicilik onun üzerinde hiç işe yaramıyor. Sen de Eir, o ışık halkasını kullanmana gerek yok, Makoto'nun herhangi bir sorunu olmayacak.” (Nuh)

“Aa, öyle mi? O zaman ışığı durduracağım.” (Eir)

Bunu söyleyerek, Eir-sama'yı örten ışık kayboldu.

Aah, böylece özgürce açıp kapatabiliyordu.

“Bu arada, neden buradasın Eir-sama?” (Makoto)

Rüyalarıma kolayca girebiliyor musun…? Benim canımı sıkan bir kısımdı, ama o bir Tanrıça. Eminim ki her şeyi yönetebilirdi.

“Hm, bu soruyu cevaplamadan önce ne söylemen gerektiğini duymak isterim. Buraya Nuh'a soracak bir şeyin olduğu için geldin, değil mi?” (Eir)

“Ah evet. Doğru.” (Makoto)

“Kesinlikle. Makoto ile yalnız zamanımın önüne geçmez misin?” (Nuh)

Eir-sama zarif bir şekilde gülümsedi ve Nuh-sama kötü bir ruh halinde görünüyordu.

(Eminim Eir-sama da aklımı Nuh-sama gibi okuyabilir.) (Makoto)

Hiçbir şey saklamanın bir anlamı yoktu.

Dürüst konuşmalıydım.

“Nuh-sama, sana bir şey sormaya geldim.” (Makoto)

“Dinliyorum.” (Nuh)

Kısa bir yanıt verdi.

“Daha önce tanıştığım, Titan Yaşlı A… Yani, Titan-sama, onu benim için çağırabilir misin? Makkaren'i koruyan devasa bir savunma duvarı oluşturmasını istiyorum.” (Makoto)

Fuji-yan'a bahsettiğim fikir buydu.

Titan Yaşlı Adam sonuçta toprak büyüsünde uzmanlaşmış gibiydi.

Devasa bir duvar oluşturmasının onun için kolay olacağını düşünüyordum.

Bana bir kez yardım edeceğini söylemişti.

Bu iyiliği kullanmayı amaçlıyordum.

“Hm, sana yardım etmek istiyorum ama...” (Nuh)

“Zor mu olacak?” (Makoto)

Nuh-sama bakışlarını anlamlı bir şekilde yanına yönlendirdi.

“Düşmanımız burada, görüyorsun.” (Nuh)

“Aa, beni üzüyorsun. İyi geçinelim. Arkadaşız değil mi?” (Eir)

“Hah, o zaman Titan'ı çağırmanın sorun olmadığını mı söylüyorsun?” (Nuh)

Eir-sama, Nuh-sama'nın sözleri ile gülümsedi.

“Haha, ama bir Titan'ın ölümlüler düzleminde istediğini yapmasını sağlayamam. Althena-neesama bunu öğrenirse sorun olur, değil mi?” (Eir)

“Güneş Tanrıçası Althena-sama, ha…” (Makoto)

Batı Kıtasındaki Altı Büyük Tanrıça Kilisesi içinde en yüksek otoriteye sahip olanıydı.

Onun merkezindeki Tanrıça.

O aynı zamanda adaleti ve zaferi temsil eden Tanrıça idi.

Tanrıça Kilisesi'nde, onlara ne olursa olsun o Tanrıça'ya karşı gelmemeleri öğretilirdi.

“O kadın kimin umurunda. O mantığı dinlemeyen bir taş kafa.” (Nuh)

Nuh-sama, kollarını çaprazlayarak mutsuz bir şekilde söyledi.

“Yapamazsın. Azarlanacak olan benim. Ve böylece, madem soruyorsun Rozes Kahramanı-kun…” (Eir)

Eir-sama başını bana çevirdi ve sırıttı.

Ah, içimde kötü bir his vardı.

Eir-sama ağzını açtı ve şöyle dedi...

“Aslında, bu hızla giderse Rozes yok olabilir.” (Eir)

“?!” 

“He? Eir, sen ciddi misin?” (Nuh)

Ne diyeceğimi bilemedim ve Nuh-sama şaşkınlıkla sesini yükseltti.

“’Geleceği görme’ konusunda iyi değilim, bu yüzden kesin olarak söyleyemem. İçimde kötü bir his var. Lütfen bunu çözebilir misin?” (Eir)

Bana birdenbire böyle önemli bir şey söylesen bile...

“Bana tam olarak ne yapmam gerektiğini söyleyebilir misin…?” (Makoto)

Ayrıntıları onaylamam gerekiyordu.

Bir ülkenin düşmesi büyük bir meseleydi.

‘Felaket Getiren: Ülke’ canavarı mı ortaya çıkacaktı?

“Sebep Şeytani Orman olabilir. O yer bana kötü hisler veriyor.” (Eir)

“Bu çok belirsiz…” (Makoto)

Hiçbir bilgim yoktu.

Şeytani Orman zindanının çok geniş olduğu söyleniyordu.

“Geleceği öğrenmek istiyorsan o kıza sor – Kader Tanrıçası, Ira.” (Nuh)

“Hm, Kader Tanrıçası, Ira, ha. Kendini gözlerden uzak tuttu ve bizimle görüşmedi. Ayrıca, gelecek hakkında konuşmayacağını da ilan etti.” (Eir)

“Gerçekten mi? Şey, kötü birisi, bu yüzden bize hiçbir şey söylemeyeceğinden eminim.” (Nuh)

Kader Tanrıçası kötü bir kişiliğe mi sahip…?

Nuh-sama ve Eir-sama’nın konuşması bu düzlemin dışında olduğu için korkutucuydu.

Eir-sama kıkırdadı.

“Ira'nın, Nuh'a böyle davranmasının nedeni, baba Jüpiter-sama'nın Nuh'a çok derinden aşık olmasıdır. O kız babayı çok seviyor, bu yüzden Nuh'tan hoşlanmıyor.” (Eir)

“He?”

Şaşkın bir ses çıkaran bendim.

Jüpiter, Kutsal Tanrıların Tanrı Kralı Jüpiter gibi mi?

O inanılmaz Tanrı Nuh-sama'yı mı seviyordu?

(C-Cidden mi…?) (Makoto)

Doğru hatırlıyorsam Nuh-sama, İlahi Alemin bir numaralı güzelliği olduğunu söyledi (Kendi Bildirdi).

Bu durumda, Tanrıların içindeki kodamanların ona aşık olması garip olmazdı, ama...

Bu biraz can sıkıcıydı.

Neden bilmiyordum.

“Hey, böyle garip şeyler söylersen Makoto yanlış anlar. Makoto, Tanrı Kral Jüpiter inanılmaz bir kadın avcısı. 1.000'den fazla eşi var ve yine de yeni eşler arıyor. Bir bok parçasının en somut örneği! Böyle bir adamın karısı olmamın hiçbir yolu yok!” (Nuh)

Nuh-sama ‘Hıh!’ dedi ve bunu şiddetle reddetti.

1,000 eş mi?! 

Kesin bir Kahraman ile bile kıyaslanamayacak bu çirkin sayı da neyin nesiydi?!

“Anladım... Tapınak’ta bana onun tüm Kutsal Tanrılara örnek olduğu ve yine de muhteşem bir Tanrı olduğu öğretildi.” (Makoto)

Bu dünyaya geldiğimde bana ilk öğretilen şey, Tanrı Kralı Jüpiter'in ne kadar muhteşem bir Tanrı olduğuydu.

…Bu duyduğumdan gerçekten farklı geliyordu.

“İlk olarak, Altı Büyük Tanrıça’nın hepsinin babası Jüpiter, ama annelerinin hepsi farklı, biliyor musun? Bu tür bir adam muhteşem bir Tanrı mı? Ha, bu komik.” (Nuh)

“N-Nuh-sama, fazla ileri gitmiyor musun?” (Makoto)

Tanrıça senin yanında, biliyorsun değil mi?

“Şey, Babanın bir Kral olarak gücü inanılmaz, ama bir baba olarak... bu biraz...” (Eir)

Eir-sama kıkırdadı.

…Kendi kızı bile onu sorguluyor…

“Hey, konudan saptık Nuh. Pekala bana Öncü’nün gücünü ödünç verebilir misin?” (Eir)

“Ama geleceği göremezsin, değil mi? Makoto'ya ne yaptırmayı planlıyorsun?” (Nuh)

“Hm, geleceği göremememin Yılan Tanrısı Elçisi Tifon ile bir ilgisi olmalı.” (Eir)

“Yılan Kilisesi…” (Makoto)

Tanrıça olsa bile, farklı bir Tanrı'ya inananların durumunu göremiyordu.

Çünkü karşıt bir Tanrı'nın ilahi korumasına sahiplerdi.

Horun'da bir olaya ve Makkaren'de bir izdihama neden olan terörist grup.

Kaderlerimiz hala bağlantılı, ha.

“Rozes Kahramanı, Mako-kun için bir kehanet.” (Eir)

Birdenbire mi?!

“Şeytani Orman'a git ve yıkıma neden olan ‘bir şey’ bul. Ve oradayken, Yılan Kilisesi☆'ni çıkar.” (Eir)

Sana güveniyorum~, Eir-sama’nın omzuma vururken söylediği şeydi.

Olamaz. Bu benim ilk kehanetim miydi?

Eir-sama’nın inananı olmamama rağmen.

“Eir, Makoto hayatının çoğunu bu dövüşte daha önce kullandı. Onu çok fazla zorlama.” (Nuh)

“Ah doğru! İzliyordum! Mako-kun yasak olan Kendini Yok Etme Büyüsünü kullandı!” (Eir)

Tanrım, bunu ona söyledin mi?

Nuh-sama, bu bir mayın konusu değil mi?

“Bu kötüydü... değil mi?” (Makoto)

“Kötü olan senin ömrünün, Mako-kun. Şu anda ne kadar kaldı?” (Eir)

“Hm, buralarda olmalı…” (Nuh)

“Nuh-sama, ne zamandan beri…” (Makoto)

Ruh kitabım çalındı.

Her zamanki gibi.

“Ah… 5 yıl.” (Eir)

“Makoto… Seninle ilk tanıştığım zamandan bile daha kısa.” (Nuh)

“İçimi emdin, Nuh-sama!” (Makoto)

Yine de Fedakarlık Tekniği ile ona ben ‘Teklif ettim’.

Nuh-sama'ya göre, dakika ayarlamaları yapılamazdı.

…Fedakarlık Tekniği gerçekten korkutucuydu.

Bu arada, ömrüm son zamanlarda yaklaşık 30 yıla çıkmıştı, ama yine de...

Şimdi başlangıcımdan daha düşüktü...

Su Ülkesi’ni bu şekildeyken bile tehlikelerden kurtarabilir miydim?

“İster istemez~” (Eir)

Eir-sama imalı bir şekilde gülümsedi.

“Ömrünü uzatmak için sana gizli bir numara söyleyeceğim, sadece senin için.” (Eir)

“Öyle bir şey mi vardı, Eir?” (Nuh)

“Hahaha, sadece dünyanın yöneticileri olan Kutsal Tanrılar için özel bir yöntem. Mako-kun, bana Nuh’un hançerini ödünç verir misin?” (Eir)

Eeh, bunda sorun yok mu?

Nuh-sama'ya baktım.

“Sorun olmamalı. Niyetinin kötü olduğunu sanmıyorum.” (Nuh)

Hafif bir tepki geldi.

“Buyur.” (Makoto)

Hançeri tereddütle Eir-sama'ya verdim.

“Peki öyleyse bunu yapıyoruz ve bu...” (Eir)

Eir-sama havaya karmaşık ışık sembolleri çizdi ve bunlar hançerin içine çekildi.

Nuh-sama’nın hançerinin uğursuz ışığı güçlendi.

◇◇

“Ve işte böyle kullanılıyor.” (Eir)

“…Ciddi misin?” (Makoto)

Eir-sama tarafından 'değiştirilen' Tanrıça hançerini nasıl kullanacağım öğretildi.

Dürüst olmak gerekirse beklediğimin çok ötesine geçti...

“Bununla yaşam süreni uzatmak için elinden geleni yap, tamam mı?” (Eir)

“Bize bu kadar yardımda bulunman uygun mu?” (Nuh)

“Sorun değil, sorun değil. Bu yöntem Kutsal Tanrılar'a da bir şekilde katkıda bulunuyor, bu nedenle Althena-sama bundan çok fazla şikayet etmeyecek.” (Eir)

Bana çeşitli konularda çok yardımcı oldu.

Ama beni rahatsız eden bir şey vardı.

“Bağışlar ile ve felaketleri durdurarak yaşam süreleri uzatılabilir, değil mi?” (Makoto)

“Bu kadar küçük bir şekilde kazanırsan sonunda ölürsün. Düşmanların neyi beklediğini bilmiyorum ama önceki Antik Ejderha’dan daha zayıf olacağını sanmıyorum.” (Eir)

“…Antik Ejderha’dan daha güçlü diyorsun. Makoto bir rakiple böyle başa çıkabilir mi?” (Nuh)

Nuh-sama endişeli bir şekilde dedi.

“Bundan daha güçlü mü?” (Makoto)

Bunu duyduğum için kendimi ağır hissettim.

Ancak Su Ülkesi’nin yok olması beni rahatsız ederdi.

Burada çok arkadaşım vardı.

“O zaman Şeytani Orman’a gideceğim.” (Makoto)

Şeytani Ormanı keşfetmek için Odun Ülkesi’ne gitmem gerekiyordu.

Zaten bir Kahraman olarak Odun Ülkesi’ne gitmem gerekiyordu.

Bunu yaparken… Su Ülkesi’ni kurtaracağım.

“Yani Eir-sama, Titan-sama'nın gücünü ödünç almamda bir sorun yok değil mi?” (Makoto)

“Evet, sorun değil. Onu Althena-neesama'dan düzgün bir şekilde saklamaya çalışacağım. Makkaren surlarını güçlendirmekten başka bir şey yapmamalısın, tamam mı?” (Eir)

“Anladım. Nuh-sama, lütfen Titan-sama'yı çağır.” (Makoto)

“Onu çoktan çağırdım. Sanırım 30 dakika içinde varacak.” (Nuh)

Hızlı!

Tüm dünyayı dolaşacağını söylemişti ve yine de 30 dakika içinde gelebiliyor muydu?

Makkaren'e dönmem gerekiyordu.

“Makoto, kendini zorlama... bunu yine de yapacaksın, ama dikkatli ol.” (Nuh)

Bu sözler için minnettardım, Nuh-sama.

“Elinden geleni yap, Mako-kun.” (Eir)

Eir-sama her zaman çok hafif bir tonda konuşuyordu.

İki tanrıçaya da teşekkürlerimi sundum.

Yavaş yavaş, ışık etrafımı sardı.

Muhtemelen yakında uyanacaktım.

“Ah, sana söylemem gereken bir şey daha var, Mako-kun!” (Eir)

“Hey, Makoto'ma kaç şey soracaksın? Çok küstahsın!” (Nuh)

Hala dahası mı vardı?

“Sofia-chan'ı ağlatırsan seni affetmem, tamam mı?!” (Eir)

Bunu söyleyen Eir-sama parmaklarıyla silah şeklini taklit etti ve ‘Pat!’ Şeklinde bir atış hareketi yaptı.

Nuh-sama da ‘Ah, evet’ dedi ve başını salladı.

Biliyordum.

Lütfen kadınları ağlatacak türden biriymişim gibi konuşmayın.

◇◇

Uyandım.

Prenses Sofia’nın yüzü tam önümdeydi.

Eir-sama az önce söyledi.

Etkileşimlerime dikkat etmeliydim.

He? Prenses Sofia küçüldü mü?

“Makoto-san!”

Bana sarıldı.

Aah, sabah ilk iş olarak epey ileri gidiyorsun, düşündüğüm şey buydu, ama kollar Prenses Sofia'nınkinden çok daha küçüktü.

“Sakin ol Leo.”

Prenses Sofia arkadan göründü.

Doğru, bu çocuk bir kızın yüzüne sahipti, ama aslında bir erkekti.

“Uzun zaman oldu, Prens Leonard.” (Makoto)

“Evet!” (Leo)

Prensin kocaman gülümsemesi.

Görünüşe göre Rozes Prensi gelmişti.