Takatsuki Makoto Tanrıçalardan Öğreniyor

Tanrıçanın alanı.

“Merhaba~ ☆. Aferin, Mako-kun.”

Su Tanrıçası-sama tek bir pişmanlık duymadan gülümsedi.

“Merhaba... Eir-sama.” (Makoto)

Eir-sama neden benimle inananı olduğum Nuh-sama'nın önünde konuşuyordu?

“Makoto.” (Nuh)

Nuh-sama kollarını kavuşturmuş ve uysal bir ifadeyle orada duruyordu.

“Nuh-sama, İblis Efendisi’nin dirilişini güvenli bir şekilde durdurdum. Tanrı Zırhı büyüsü için çok teşekkür ederim.” (Makoto)

Diz çöktüm ve teşekkür ettim.

Ama Nuh-sama'nın ifadesi neşelenmedi.

“Bunun için üzgünüm. Ömrünü kullanmana bile izin verdim ve sonunda Bahar Kütüğü’nü kurtarmak zorunda kaldın. Savaşman için hiçbir neden olmasa bile.” (Nuh)

Bundan rahatsız mıydı?

“Yoldaşlarım güvende ve Makkaren ile Rozes'in herhangi bir zarar görmeden çıkmasıyla sona erdi, tamam değil mi? Bu arada, taşlaşmıştım. İyi miyim?” (Makoto)

Bu taşlaşma... beni öldürmedi, değil mi?

“Bununla ilgili bir sorun yok. Furiae-chan, Bahar Kütüğü savaşçılarına yapılan taşlaşma lanetini ortadan kaldırıyor. Orman Ülkesi rahipleri de yardım ediyor, ancak Ay Kahini başka bir ligde. Zaten onlarca insanın taşlaşmasını geri aldı.” (Nuh)

Hah, kalmasına gerçekten sevindim.

Ya da daha çok, Setekh, çok fazla taşlaştırmışsın...

“Ve böylece, Eir...” (Nuh)

Nuh-sama, Tanrıça'ya baktı.

“Aman Tanrım, nedir o?” (Eir)

“Aptalı oynama! Su Ülkesi'nin yok olması bir yalandı ve Makoto'ya yardım edeceğini söyledin, ama yine de Makoto'ya iblislerin ruhlarını toplatıyordun! Makoto'yu kullanmaya nasıl cüret edersin!” (Nuh)

Nuh-sama öfkeyle iki kolunu kaldırıp ‘Kiih!’ sesini çıkardı

“Evet, Eir-sama. Bunu saklamaya gerçekten gerek yoktu.” (Makoto)

““Ha?””

Nuh-sama ve Eir-sama aynı anda döndü.

“Mako-kun, kızmadın mı?” (Eir)

“Pek sayılmaz.” (Makoto)

Ağaç Kahramanı Maximilian-san ile tanışmayı başardım, Lucy'nin annesinin çılgın savaş gücünü öğrendim ve bir İblis Efendisi ile konuşmayı başardım.

Verimli bir maceraydı.

“...Hey, Nuh, Mako-kun biraz tuhaf, değil mi?” (Eir)

“Herhangi bir tehlike duygusu yok. Makoto, bir İblis Efendisi tanıştığın için mutlu olman oldukça garip, biliyor musun?” (Nuh)

Sizin derdiniz millet, bana deli gibi davranıyorsunuz.

“Bu arada, sunduğum iblis ruhu, onu reenkarne mi ettin, Eir-sama?” (Makoto)

Bifrons'un sözlerini hatırladım.

Fedakarlık Tekniği: Adak ile kurban edilen canlı, görünüşe göre Kutsal Tanrılar tarafından yeniden doğuyordu.

“Doğru. Güçlü bir iblisin ruhu yeniden doğduğunda, sonuçta güçlü savaşçılar olurlar ☆. Onları iyi kullanmalıyım. Yendiğin iblis Shuri-chan muhteşem bir Kahraman olarak yeniden doğacak.” (Eir)

Su Tanrıçası sevimli bir ‘kya’ ile cevap verdi.

“Hah, peki, eğer bu Su Ülkesini daha güçlü yapacaksa, sanırım sorun değil...” (Makoto)

Dürüst olmak gerekirse benim gibi birinin Su Ülkesi için en güçlü savaş gücü olduğu gerçeği zaten büyük bir sorundu.

Öyle olsa bile, bu Shuri-san'ın gelecekte benimle çalışacağı anlamına mı geliyordu?

“…Bununla ilgili, Eir. Bir Kahramana Dönüşen Yüksek Dereceli Bir İblis, spektrumun böylesine şiddetli zıt taraftaki birinin ruhu iyi olacak mı?” (Nuh)

Nuh-sama, onaylanmayı bekledi.

“Nuh-sama, bununla ne demek istiyorsun?” (Makoto)

“Hmm, iblislerin ruhları Şeytanların İlahi Korumasını aldılar ve ruhları o tarafa geçti. Bunu bir Kutsal Tanrı Kahramanı yapacaklarsa istikrarsız varlıklar haline gelecekler.” (Nuh)

Heeh, Nuh-sama gerçekten çok şey biliyordu.

“Normalde, ruhları fazla güce sahip olmadan yavaş yavaş temizlenirdi... Makoto'nun yendiği bu Shuri, aniden bir Kahraman olarak reenkarne olsaydı, onu hemen delirtmez miydi?” (Nuh)

“Ne?” (Makoto)

Buna şok oldum ve gülümseyen Eir-sama'ya baktım.

“Hmmm, doğru... Eh, yüksek bir şans var.” (Eir)

Eir-sama umursamazca konuştu.

“Ne korkunç bir kişilik.” (Nuh)

Nuh-sama, ona keyifsiz bir bakış attı.

“Elden bir şey gelmez. Su Ülkesi savaş gücünden yoksun. İblislere karşı kazanma şansımız %50'den az.” (Eir)

(He?) (Makoto)

“Salak! Makoto'nun önünde gelecekten bahsetme!” (Nuh)

“Sorun değil. İlahi Alemdeki gözlerin Derin Deniz Tapınağına ulaşamaması için bir bariyer koydun, değil mi? Hahaha, burası gizli görüşmeler için gerçekten çok iyi çalışıyor.” (Eir)

Bir süredir birçok tehlikeli konu hakkında bir konuşma yapılıyordu.

Ve beni en çok rahatsız eden şey...

“Eir-sama, insanların kaybetme şansı yüksek mi?” (Makoto)

“Evet, Kader Tanrıçası Ira'nın tahminine göre, yani. Ancak gelecek belirlenmedi.” (Eir) 

“Ve böylece Eir, insanların kaybettiği senaryo için güç topluyor. Eir şimdi güçlü Kahramanlar yapacak olsa bile, sonuçta bunu zamanında yapamaz.” (Nuh) 

Nuh-sama, Eir-sama'nın açıklamasına bir şeyler ekledi.

“İşte bu yüzden bana çok daha fazla iblis ruhu sunmanı istiyorum, Mako-kun ☆. 10 Kahraman yaparsak savaşı kaybetsek bile onları daha sonra geri alabiliriz. Yine de düzgün çalışabilen 5 kişiden az kişi olabilir. Kalanlar deliye dönecek ve ölecekti, sanırım?” (Eir)

“…”

Bu Su Tanrıçası zifiri karanlık birisi!

Bu kötü. Bu bir Kötülük Tanrısı değil miydi?

“...Hayatlara bu kadar hafif davranmak sorun olmaz mı...?” (Makoto)

Burada saygısız olarak nitelendirilebilirdim. Onu eleştiriyormuş gibi bir ses tonu kullandım.

Öyle bile olsa, Eir-sama'nın ifadesi huzurluydu.

Nazik bir ses tonuyla şöyle dedi, ‘Sorun değil, çünkü…’

“Biz dünyanın hükümdarlarıyız.”

Bunu söylerken Eir-sama'nın gözleri soğuktu.

Gözler sanki yerde sürünen karıncalara doğru yönlendiriyordu.

Bu o muydu?

(Tanrılar için ölümlüler sadece böcekler mi?) (Makoto)

“…Cık.” (Nuh)

Nuh-sama hoşnutsuzlukla kollarını kavuşturdu ve diğer tarafa baktı.

“Makoto, Rozes Su Ülkesi'nden ayrıl. Ülke Tarafından Atanmış Kahramanı gittikten sonra her halükarda iyi olacaklardır.” (Nuh)

“Ama Su Ülkesini terk edersem, başka yer yok...” (Makoto)

Büyük ülkeler hakkında konuşursak, bu Güneş Ülkesi olurdu ama… oradaki hiyerarşi sistemi katıydı.

“Neden bahsediyorsun? Orman Ülkesini kurtardın. Orman Kahini, Rüzgar Ağacı Kahramanı ve hatta efsanevi kahraman Rosalie-chan. Onlar senin müttefiklerin, Makoto. Oraya herkesle birlikte taşının. Ve oradayken Su Kahini ile evliliğinizi iptal et.” (Nuh)

Nuh-sama da söylediklerini çokça değiştirdi.

Bana Kahinler ile iyi geçinmemi söyleyen sendin, biliyorsun değil mi?

“Bekle! Öyle değil! Sofia-chan ağlayacak!” (Eir)

Eir-sama aniden telaşlandı.

“Ha! Durum bu olsa bile, sanki Makoto'yu kullanışlı bir araç olarak kullanmana izin veririm!” (Nuh)

“M-Mako-kun~, bundan sonra sana karşı dürüst olacağım, bu yüzden en azından lütfen Sofia-chan ile evliliği iptal etme...” (Eir)

Eir-sama inanılmaz derecede garip davranmıyor muydu?!

Yanağımı kaşıdım ve biraz düşündüm.

(…İlk olarak Prenses Sofia ile evlilik daha çok sözlü bir anlaşma. Herhangi bir belge imzalamaya gerek yok mu?) (Makoto)

“Kahraman işime devam edeceğim ve Prenses Sofia ile ilişkim...” (Makoto)

‘Aynı kalacak’ diyecektim… ama sonra fark ettim.

(Eir-sama bir bakışta nazik görünüyordu, ama şu anki gibi zifiri karanlık bir tarafı vardı, bu yüzden belki kahini Prenses Sofia'nın da karanlık bir yanı vardır...) (Makoto)

“Bekle, Mako-kun! Bu bir yanlış anlaşılma! Sofia-chan benden farklı. O gerçekten masum bir kız!” (Eir)

Ah, aklımı okudu.

Eir-sama ‘benden farklı’ dedi.

Bakışımı Nuh-sama'ya yönelttim.

“Sofia-chan benim inananım olmadığı için kesin olarak söyleyemem, ama... o kız muhtemelen iyidir. Sırf Tanrıça'nın kötü bir kişiliğe sahip olması, inananların aynı olduğu anlamına gelmez. Özellikle mükemmel bir yüzü olan Eir.” (Nuh)

“Aman Tanrım, ne kadar zalimce. Ama Sofia-chan her zaman Mako-kun için çok endişelenir, her gece onun için dua eder, biliyor musun? Sevimli değil mi? Bu yüzden ona değer ver, tamam mı?” (Eir)

“Bunu bana söylemende bir sakınca yok mu?” (Makoto)

Onun yüzüne bakmak zor olacaktı.

“Bundan sonra sana ben de gücümü vereceğim, tamam mı?! Ben Su Tanrıçasıyım, yani iyi bir yakınlığımız yok mu, Mako-kun?” (Eir) 

“Fazla yalan söyleme, tamam mı?” (Makoto)

Ona güvenemiyordum.

Şey, Nuh-sama da kendisinin bir Kötü Tanrı olduğunu saklamıştı.

Tanrıçalar yalancıydı!

Yine de bunun hepsi için geçerli olup olmadığını bilmiyordum!

“Ah, Makoto, görünüşe göre Furiae-chan taşlaşmayı geri almış. Uyanmak üzeresin.” (Nuh)

“O-Oh, anlıyorum. Yine de biraz daha konuşmak istiyordum.” (Makoto)

Özellikle iblislerle olan savaş hakkında.

Her şeyden önce Kahramanların katılımı zorunluydu...

Kaybetme şansı yüksek olan bir savaşı gerçekten istemiyordum...

Bunu düşünürken Nuh-sama ve Eir-sama'nın figürleri soldu.

Görünüşe göre uyanmak üzereydim.

“Ah doğru! Ağaç Tanrıçası Freya'dan bir mesaj! Sana teşekkür etmemi istedi! Minnettar oldu.” (Eir)

Bunu Eir-sama'dan zayıf bir şekilde duydum.

Görüşüm saf beyaza boyanmıştı ve bilincim uzaklaştı.

◇

Yanağımda sert bir şey hissettim.

Yanıma baktım ve siyah bir kedinin yanağımı yaladığını gördüm.

“…Tsui, ha.” (Makoto)

Benim için endişelendi mi?

“Ah, uyandın, Heykel Kahraman-san.”

“…”

Tam uyandığımda, birisi bana güzel bir sesle alaycı bir yorum yaptı.

Gözlerden uzak bir hanımefendininkine benzeyen o sevimli yüz...

“Prenses, ha...” (Makoto)

“Sen… Neden diğer elflerin ve şövalyelerin lanetini anında geri alabildim ve yine de kendi şövalyeminki bir hafta sürdü? Sıfır büyü direncini hafife mi alıyorsun?” (Furiae)

Furiae-san bıkkın bir ses tonuyla iç çekti.

“Bu konuda yapabileceğim hiçbir şey yok. Ne kadar seviye atlasam da İstatistiklerim hiç yükselmiyor.” (Makoto)

Kalkmaya çalıştım ama vücudum kurşun gibi ağırdı.

39 derecenin üzerinde ateşim olduğu zamanlar gibi geliyordu.

“Yerde kal. Hala mükemmel durumda değilsin.” (Furiae)

Furiae-san zorla yerde kalmamı söyledi.

Başımın arkasında yumuşak bir şey hissettim.

(Hm?)

Şimdi düşündüm de Furiae-san bana yandan bakıyordu.

Bu pozisyon o olabilir mi...

Dışarıdan bakmak için Perspektif Değişikliğini kullandığımda, Furiae-san’ın kucağında yatıyordum.

(B-Bu biraz utanç verici.) (Makoto)

“Hayır, şimdi iyiyim.” (Makoto)

Kalkmak için elimden geleni yaptım.

“Hah? Şövalyem burada utanıyor mu? Pekala, dünyanın en güzel yüzüne yakından bakınca, böyle hissetmene elden bir şey gelmez. Şimdiden büyülenmiş olmalısın.” (Furiae)

Furiae-san eğleniyor gibi görünüyordu.

(Dünyanın en güzel, ha…) (Makoto) 

Az önce rüyamda gördüğüm Nuh-sama ve Eir-sama'yı hatırladım.

İkisinin sağduyuyu aşan bir güzelliği vardı.

Hmmm.

(Onu onlarla karşılaştırmamalıyım.) (Makoto)

Açıkça söylemek gerekirse bu ikisiyle karşılaştırma yaparsam, Furiae-san normal görünürdü.

“O yüzün nesi var?” (Furiae)

Furiae-san şüpheli bir ifade yaptı.

Hay aksi, yüzümle belli ettim.

“…Sana kaç kez baksam da çok güzelsin, Prenses.” (Makoto)

"Hey! Neden bundan kurtulmaya çalışıyormuş gibi söylüyorsun?! Bana acıyormuş gibi bakman sinir bozucu!” (Furiae)

Kafama vurmaya başladı.

Tsui, Furiae-san'ın sesine şaşırmış olmalı, bir yere gitti.

“Bekle, çok acıtıyor!” (Makoto)

Zayıf bedenimin, insanlığın en güçlülerinden biri olan bir Kahin'in vurmasına dayanmasının imkanı yok!

Ama Furiae-san durmadı.

“Seni gerçekten affedemem! Büyücü-san ile Savaşçı-san'ı aldın ve sadece beni geride bıraktın. Şövalyem umursamaz bir heykel olarak geri döndü!” (Furiae)

“Ah, endişelendin, ha. Teşekkürler, prenses.” (Makoto)

“Kapa çeneni, kapa çeneni! Bir dahaki sefere beni de al!” (Furiae)

“Hayır, yapamam.” (Makoto)

Savaş alanına bir Kahin getirmek bir iyi olmamalıydı.

(Ama onu endişelendirdiğim için kendimi kötü hissediyorum.) (Makoto)

Kafama vurmaya devam eden Furiae-san'ı sakinleştirmeye çalıştım ve ileride kendimi bu kadar zorlamamayı düşündüm.

Yeni uyandım ve kafam hala yarı uykudaydı.

Bu yüzden yaklaşan birini fark etmedim.

“Eğleniyor gibisin, Kahraman Makoto.”

“He?” (Makoto)

Prenses Sofia soğuk gözlerle ve ses tonuyla bana bakıyordu.