Takatsuki Makoto Bir Kötü Tanrı Öncüsü

“1000 yıl önce çok sayıda Kahramanı soğukkanlılıkla öldüren Çılgın Kahraman, Cain. İnsanın takip ettiği tanrı, dünyanın yok edilmesini isteyen bir Kötü Tanrı’ydı.”

Kader Kahini Esther konuşmasına akıcı bir şekilde devam ediyordu.

(…Bu kötü.) (Makoto)

Yanağımdan soğuk ter aktı.

(E-Evet, bu rahatsız edici. O Eir, Tanrıça Ira'ya söylemedi mi?) (Nuh)

Nuh-sama bu durumdan ciddi şekilde rahatsız oldu ve bu tedirginliğimi uyandırdı.

(Doğru! Ya Eir-sama?) (Makoto)

(Son zamanlarda yüzünü göstermiyor.) (Nuh)

Hayatım…

“Ve Büyük İblis Efendisi’nin yaklaşan dirilişiyle, Kötü Tanrısı’nın Öncüsü dünyaya bir kez daha kaos getirmek için planlar yapıyor. O Öncü saflarımıza sızdı.” (Esther)

“Bu nasıl olabilir?! Bu göz ardı edilmemeli!”

Sözlerini takip eden yüzünde bir sırıtma ile Dağlık’ın ilk prensiydi (sanırım).

Adını hatırlamıyorum.

“Bize bu dünyada kim olduğunu söyleyebilir misin, Esther-dono?”

Tanrıça Kilisesi Papası, son vuruş sorusunu sakin bir tavırla sordu.

Eir-sama kayıptı.

Şu anda yardım isteyebileceğim tek kişi Prenses Sofia'nın baktığı kişi, Prenses Noel’di, ha.

Fakat Prenses Noel ifadesiz biri olduğu için ne düşündüğünü okuyamıyordum.

“…Rozes Kahramanı, Takatsuki Makoto; takip ettiğiniz tanrının adını söyleyin.” (Esther)

Kader Kahini Esther'in sözleri herkesin bana dönmesini sağladı. 

(Şimdi ne yapmalıyım?) (Makoto)

Yalan mı söylemeliyim?

Sessiz mi kalmalıyım?

Fakat Kader Kahini, Nuh-sama'nın Öncüsü olduğumdan son derece emin görünüyordu.

Üstelik burada Nuh-sama dışında birinin adını söylemek istemiyorum.

(Gerçekten umursamıyorum, biliyor musun?) (Nuh)

Sorun bu değil.

(Fakat sen bu durumdan kurtulabilir misin…?) (Nuh)

İşte sorun bu…

Bana bakan insanlara baktım.

Sakurai-kun huzursuz görünüyordu.

Lucy, Sa-san ve Prenses Sofia'ya gelince, söylemeye gerek bile yoktu.

Furiae-san’ın ifadesi sertti.

Diğerleri yoğun bir şekilde cevabımı bekliyorlardı.

“Haaah…” (Makoto)

İç çektim ve doğruca Kader Kahini’ne baktım.

“Takip ettiğim Tanrıça Nuh-sama.” (Makoto)

Bunu sakince ve gururla duyurdum.

Çevre gürültülü hale geldi.

…Kötü Tanrı’nın Öncüsü olduğum gerçeği nihayet daha büyük bir kitleye açıklanmıştı.

Kötü Tanrı’nın Öncüsü olduğumu duyup şaşırmayan 3 kişi vardı.

Kader Kahini, Dağlık’ın ilk prensi ve Tanrıça Kilisesi’nin Papası.

Görünüşe göre 3’ü iş birliği içindeydi.

Bu bilgilerle durum daha iyi olacak değildi.

“Kötü Tanrı Nuh… İlahi Alem Savaşında mağlup olan Eski Tanrı… Ne kadar iğrenç. Onu derhal asmalıyız.”

Hey hey hey, bu ne biçim söz, Papa.

Ona baktım ve bana dini fanatizmle bakıyordu.

Sanki ‘Kötü Tanrı, seni affetmeyeceğim. Seni kesinlikle öldüreceğim.’ Diyordu.

Bu yaşlı adam korkutucu.

“Şimdi, bir dakika bekleyin, Kutsal Efendimiz. Kötü Tanrı Öncüsü’nü Kuzey Seferi'nin temel bir bileşeni yapmak isteyen biri var. Sorumluluk açısından ona daha ağır gelmeli. Doğru değil mi, Noel?”

Dağlık Prensi yüzünde bir sırıtışla bakışlarını Prenses Noel'e yöneltti.

(Hmm… bu…) (Makoto)

Görünüşe göre prensin hedefi ben değil, Prenses Noel idi.

Onu tahtın halefi olarak bir numaralı yerinden düşürmek için Prenses Noel'in hatasını göstermek mi?

Tüm bakışlar üzerinde toplanan Prenses Noel ifadesizdi... hayır, bana baktı ve gülümsedi.

Ve sonra yavaşça buraya geldi.

“Sorun değil, Makoto-san.” (Noel)

Prenses Noel yanıma geldi.

“Sorun nedir?! Bu adam bir Kötü Tanrı'yı takip ediyor, biliyor musun?!”

“Evet bu doğru. Ve Althena-sama buna izin verdi.” (Noel)

“““““Ne?!”””””

(He?) (Makoto)

(Gerçekten mi?) (Nuh)

Mekandaki insanlardan çok sayıda şaşkınlık sesleri geldi.

Aklımda, ben ve Nuh-sama’dan da.

…Neden şaşırdın, Nuh-sama?

(Biliyorsun, yaklaşık 1000 yıldır Althena ile konuşmadım.) (Nuh)

(Bu oldukça uzun bir süre.) (Makoto)

Yani Büyük İblis Efendisi’ne boyun eğdirilmesinden beri?

“İmkansız! Althena-sama'nın böyle bir şey söylemesine imkan yok!”

Papa gürültü yapıyordu.

“Öyleyse Tanrıça'ya sormak ister misiniz? Althena-sama’yı hemen şimdi buraya çağırabilirim. Bu durumda, ona ‘Bunu gerçekten söyledin mi, Althena-sama?’, diye sormanız gerekir, Kutsal Efendimiz.” (Noel)

“…Ben... Ben böyle bir şey söyleyemem.”

Papa acı bir ifadeyle geri çekildi.

“Nii-sama, herhangi bir fikrin var mı?” (Noel)

“……….Hayır.”

Prens cıkladı.

“Öyle görünüyor ki, Makoto-san, Sofia-san.” (Noel)

Prenses Sofia derin bir iç çekti ve bayılmak üzereydi ama ona yakın bir şövalye ayaklarının üzerinde kalmasına yardım etti.

(Bu etkileyici.) (Makoto)

Althena-sama'nın adını söyleyerek her şey geri alınabilir, ha.

Hile yapmak gibi bir şey.

Peki şimdi ne yapacaksın? Bakışlarımı Kader Kahini’ne çevirdim.

Kader Kahini sakin görünüyordu.

Sanki bunun olacağını tahmin etmiş gibi.

“Althena-sama'nın sözleriyse, elden bir şey gelmez.” (Esther)

Kolayca geri çekildi.

“O zaman, bir sonraki. Söylemem gereken bir şey daha var.” (Esther)

Hey hey, daha fazlası var mı?

Beni rahat bırak.

“Oradaki Lanetli Kahin, Furiae. O kız bu dünyaya felaket getirecek. Onu derhal yeraltı hapishanesine kapatmalıyız ve Büyük İblis Lordu zapt edilene kadar dışarı çıkmasına izin verilmemeli.” (Esther)

(Ha?) (Makoto)

Bu kadın ne diyor?

“Ha?! Dalga geçme!” (Furiae)

Furiae-san bağırdı.

“Ne diyorsun, Esther-san?” (Noel)

Prenses Noel bile bu durumdan heyecan duydu.

Bu çirkin ifadeyle gafil avlandı.

“…Esther-san, Ay Kahini hakkında, Symphonia başkentini geçmişte kurtardı ve şimdi onunla iş birliğine dayalı bir ilişki içindeyiz. Ancak bu bilginin diğer ülkelere zaten aktarılmış olması gerekiyor.” (Noel)

Prenses Noel, sanki onu eleştiriyormuş gibi söyledi.

“Esther-sama, Ay Kahini şu anda Su Ülkesine emanet edildi, herhangi bir düşmanca eylemde bulunmadı ve hiçbir şeyi engellemeden iş birliği yaptı.” (Sofia)

“Odun Ülkesi’nde bazen öğün atlayarak ve bazen uyuyarak taşlaşmış insanlarımızı kurtardı. Ona karşı bu tür eylemlere izin vermem.” (Flona)

Prenses Sofia ve Orman Kahini Flona-san, Prenses Noel'den sonra devam etti.

Şükürler olsun. Herkes Furiae-san’a destek çıktı.

“Şimdiye kadar nasıl olduğundan bahsediyorsunuz, değil mi? Ben burada gelecekten bahsediyorum.” (Esther)

Kahin Esther kötü bir gülümsemeyle karşılık verdi.

“Geleceği görmeye gelince, Kader Tanrıçası Ira-sama'yı geride bırakan kimse yok. Bu Althena-sama için de geçerli. Ve Ira-sama şöyle dedi: ‘Lanetli Kahin Furiae bu dünyaya felaket getirecek’. Bu durumda, o gelecek kesindir. Yoksa bir felaket olacağını bilmenize rağmen onu bırakacak mısınız? Akıl sağlığınızı sorgulamalıyım.” (Esther)

“““……”””

Esther'in sözleri karşısında herkes sustu.

“Şimdi, birisi oradaki Ay Kahini’ni götürsün.” (Esther)

“Hayır.” (Makoto)

“…Şövalyem?” (Furiae)

Furiae-san'ın önünde durdum.

Kötü Tanrı Öncüsü işinde sessiz kaldım, ama bu sefer bırakmayacaktım.

“İğrenç Kötü Tanrı Öncüsü, yerini öğren.” (Esther)

“Prensesi almak, onun Koruyucu Şövalyesi olarak göz ardı edemeyeceğim bir şey.” (Makoto)

Kader Kahini’ne baktım ve açıkça ifade ettim.

“Bir Kötü Tanrı Öncüsü ve pis Lanetli Kahin. Gerçekten uygun.” (Esther)

Kahin Esther acımasızca ağzını çarptı.

(…Bu kadın…) (Makoto)

Eğleniyor gibi görünüyor.

Zayıf olanla oynamayı eğlenceli buluyor gibi görünüyordu.

Ne hoş bir kişiği var.

(…Ne kadar sinir bozucu.) (Nuh)

Ben de öyle hissediyorum, Nuh-sama.

(Ira'yı kopyalıyor mu? Konuşması bile benziyor.) (Nuh)

Kader Tanrıçası böyle mi?

Onunla tanışmak istemiyorum...

“Bize karşı çıkacaksan ikinizle de ilgilenmemize ne dersin?” (Esther)

Kahin Esther gülümsemesini bozmadan konuşmaya devam etti.

“Ancak, Lanetli Kahin'i öldürmek, Ölüm Laneti'ni sağlayacaktır. Eğer sadece bir kolu kesiyorsa Canlanma’yı kullanabilirim.” (Esther)

O bir Aziz Seviye Büyücü, ha.

Sonuçta o bir Kahin.

Sıralanmış Güneş Şövalyeleri ve Tanrıçaların Kahramanları bizi izliyordu.

Fark ettiğimde Sa-san, Lucy, Furiae-san ve beni çevreleyen bir kalabalık vardı.

Prenses Sofia ve Prens Leonard bizim tarafımıza koşmak üzereydiler, ama Koruyucu Şövalye Yaşlı Adam onları durdurdu.

Yaşlı Adam'ın gözleri, ‘Bir şey olursa seninle birlikte savaşacağım’ diyordu.

…Peki şimdi ne yapmalıyım?

“Şimdi, Tanrıçaların İlahi Korumasına sahip olan Kahramanlar, oradaki iki vahşi köpeği ezecek.” (Esther)

Kâhin Esther beni işaret etti ve emri verdi.

Altı Büyük Tanrıçanın Kahramanları burada toplanmıştı.

Güçlerini birleştirip Furiae-san ve beni ele geçirirlerse kazanamazdım.

Fakat…

“Takatsuki-kun ile dövüşmeyeceğim. Elbette Furiae ile de.” (Sakurai)

Sakurai-kun hemen cevap verdi.

Ona güvendim; çocukluk arkadaşım.

“Ha? Bunu yapmamın hiçbir yolu yok.” (Geralt)

“Pas.” (Olga)

“Reddediyorum.” (Max)

Yıldırım Kahramanı Geralt, Kavurucu Kahraman Olga, Rüzgar Ağacı Kahramanı Maximilian-san; hiçbiri Kader Kahini’nin emrine uymadı.

Dünya Ülkesi ve Ülke’nin Kahramanları’nın biraz… kafası karışmıştı.

(…Kimse gelmiyor mu?) (Makoto)

Esther-san orada çok konuşuyordu ama pek popülaritesi yoktu...

“Ha! Sevilmiyorsun!” (Furiae)

Furiae-san! Onu kışkırtmana gerek yok!

Ancak Kahin Esther'in ifadesi değişmedi.

Hala hafifçe gülümsüyordu.

Sanki her şeyin ilerisini görebiliyormuş gibi o yüzün nesi var?

“Aptallar... Kötü Tanrı Öncüsü’nün tarafını tutacağınızı düşünmek. Gel, Alexander.” (Esther)

Birden Kahin Esther'in yanında birkaç sihirli daire belirdi ve ardından yanında iri yapılı bir adam belirdi.

2 metreyi aşan ve iri kaslı bir yükseklik.

Beyaz zırhlı bir adam belirdi.

"…"

Yeni Ülke Tarafından Atanmış Dağlık Kahramanı, Alex.

Sanki nereye baktığını bile bilmiyormuş gibi gözleri açılmıştı.

“Güneş Kahramanı, Alexander, ona gücünü göster.” (Esther)

“…”

İri adam hiçbir şey söylemedi ve hafifçe başını salladı.

Bu Kahramanın enerjisi yoktu.

Kahraman Alex, odaklanmamış gözleriyle buraya döndü.

Ve sonra…

Kahraman Alex’in vücudu gökkuşağı renginde parladı.

Bir sonraki an, ezici ve korkutucu bir baskıya maruz kaldım.

“Kuh!” (Makoto)

Sesim dışarı çıktı.

Mana bir fırtına gibi kasıp kavuruyordu.

Ve odaya saldıran gerçek güçlü bir fırtına vardı.

Lucy ile senkronize olurken bile bu kadar mana yoktu.

Bu... Titan Yaşlı Adam'la ve Prenses Sofia'da Eir-sama’nın indiği zaman ile karşılaştırılabilir bir manaydı.

Elbette bu tanrılara uymuyordu, ama… bir insanın çok ötesinde bir manaydı.

“Hiiih!” 

Dağlık Prensi poposunun üstüne düştü.

Aynı şey hiçbir savaş yaşamamış diğer soylulara da oldu.

Geralt-san'ın babası kollarını kavuşturmuş ve solgun bir suratla orada duruyordu.

Militarist soylu bir aileden beklendiği gibi.

Furiae-san'ın soluk bir yüzü vardı, ama Lucy ve Sa-san sanki onu ondan koruyacakmış gibi önünde duruyorlardı.

Sakurai-kun ve diğer Kahramanlar, silahları olmamasına rağmen savaş duruşları sergiliyorlardı.

Görünüşe göre herkes bizim tarafımızı tutuyordu.

Minnettarım ama...

(…Cidden burada savaşacaklar mı?) (Makoto)

Burası Dağlık Kalesi’nde bir odaydı.

Dahası, burada yüksek mevki sahibi insanlar var. Hatta onlara ülkelerinin merkezi figürleri diyebilecek kadar yüksekler.

Akıl sağlıklarını sorgulamalıyım.

“H-Hadi duralım! Kahraman Alex! Böyle bir yerde ne yapıyorsun?!”

Papa yüksek sesle bağırdı.

Yine de poposunun üstüne düşmüş olması üzücüydü.

“Kahraman Alex, hemen kes şunu!” (Noel)

Prenses Noel'in sesi yankılandı.

Gerçekten yürekliydi.

Ancak Güneş Ülkesi Tarafından Atanmış Belirlenmiş Kahraman, Papa ve Prenses Noel'i dinlemedi.

Kahin Esther'le yüzleşirken yaptığım yüz, ‘Ne yapmalı?’ idi.

“Elden bir şey gelmez. Alexander, dur.” (Esther)

“…….” 

Kahraman Alex, öfkeli manasını Esther'in sesiyle sakinleştirdi.

(O bir Dağlık Kahramanı ve yine de Dağlık’ın Papası ve Prenses'in emirlerini dinlemedi...) (Makoto)

Bu adamın nesi var?

Ortada tuhaf bir ruh hali yayıldı.

“Bu toplantıyı başka bir güne erteleyelim.” (Noel)

Prenses Noel açıkladı.

Gerçekten konuşulacak bir ortam yoktu.

“Esther-san, seninle özel olarak konuşmam gereken bir şey var. Gelir misin?” (Noel)

“Tabii, Noel-sama.” (Esther)

Prenses Noel'in ses tonu biraz sinirliydi ama bunun aksine Kahin Esther sakindi.

(Bu neydi?… Sonunda neyi başarmak istedi?) (Makoto)

Benim bir Kötü Tanrı Öncüsü olduğumu ifşa etmesi konusunda o kadar kararlı değildi.

Ay Kahini’ne düşman olduğunu düşündüm ve sonra bize bir Kahramanla saldırmayı denedi.

Bundan da kolayca geri çekildi.

İlk olarak, Kader Tanrıçası'nın Kahini ise geleceği biliyor muydu?

Birçok şey hakkında kararsızlık hissederken odadan çıktık ve Dağlık Kalesi'nden ayrıldık.

◇◇

“O kadının nesi var?!” (Furiae)

Furiae-san sesini yükseltti.

Toplantı sona erdiğinde Su Ülkesi grubu Symphonia başkentindeki bir hanın odasındaydı.

Bu arada, Prenses Sofia ve Prenses Noel konuşacaklarını söylediler ve kısa süre sonra ayrıldılar.

“Hey… iyi olacak mıyız?” (Lucy)

Genellikle güçlü olan Lucy bunu tedirgin bir ses tonuyla söyledi.

“Sorun değil, Lu-chan. Bir şey olursa Takatsuki-kun ve ben seni koruruz. Doğru değil mi, Fu-chan?” (Aya)

“Çok güçlüsün, Aya.” (Lucy)

“Evet... teşekkürler, Savaşçı-san.” (Furiae)

Lucy ve Furiae-san'ın gülümsemeleri Sa-san'ın sözleriyle geri döndü.

(Benim hatam, değil mi...?) (Makoto)

Kötü Tanrı Öncüsü olarak duruşum nihayet ağır bir eksi oldu.

Camelon Ülkesi’nde gerekli düzenlemeleri önceden yapmalı mıydım?

Ama o Kahin ile pazarlık yapabileceğimi sanmıyorum...

*Tık tık*

Biri kapıyı çaldı.

Bir an gerginlik oluştu.

Odaya giren, altın zırhlı zayıf bir kadın şövalye olan Janet-san'dı.

“Bir şey mi oldu?” (Makoto)

Buluşmaya söz verdiğimiz gece olmalıydı.

Şu anda öğleden sonrayı biraz geçmişti.

“Bu... zor olmalı.” (Janet)

Janet-san'ın ifadesi biraz acımasızdı.

Büyük ihtimalle önceki gürültüyü duymuştu.

“Muhtemelen bugün kendini iyi hissetmiyorsun, o yüzden başka bir gün görüşelim, tamam mı…? Bahar Kütüğü’nde birlikte savaştığımızı bil. Ben senin müttefikinim. Buraya sadece bunu söylemek için geldim.” (Janet)

Janet-san bunu söyledi ve gitmek üzereydi.

“Bekle.” (Makoto)

Aceleyle ona koştum ve kolunu tuttum.

“Şey… ne oldu?” (Janet)

Kadın şövalye bana şaşkın bir ifadeyle baktı.

“Gitmek istediğim bir yer var. Lütfen benimle gelir misin?” (Makoto)

Janet Valentine, Kuzey Gök Şövalyeleri'ndeki Pegasus Şövalyelerinin kaptanıydı ve bu onu yalnızca belirli durumlarda lider yapıyordu.

Ancak, Beş Kutsal Soyludan biri olan Valentine ailesinin kızıydı.

Konumu buradaki herkesten daha yüksekti (Prenses Sofia yok).

“Önemsemiyorum...” (Janet)

Janet-san'ın kafası karışmıştı, ama o kabul etti.

“Makoto… nereye gitmeyi planlıyorsun?” (Lucy)

“Takatsuki-kun, yine tuhaf bir şey mi düşünüyorsun?” (Aya)

“Şövalyem… bu tür zamanlarda kadınlarla takılmak mı?” (Furiae)

Durum böyle değil, Furiae-san.

Fakat yoldaşlarıma açıklamalıyım.

Döndüm ve düşüncelerimi söyledim.

“Kader Kahini Esther'in yerine gidiyorum.” (Makoto)

““““HA?!””””

Mekandaki herkes şaşkınlıkla sesini yükseltti.