花樣年華 THE NOTES 1 - The Most Beautiful Moment In Life
Çocukluğumun Gölgesi - SeokJin
SeokJin
21 Temmuz Yıl 12
Giriş kapısı sürekli açılıp kapanıyordu. Hava alanının bekleme odasında oturmuş, ona bakıp duruyordum. Bavullu insanlar geçip gidiyordu, kimilerinin güneş gözlükleri vardı. Elektronik gösterge panosu, gelenlerle, rötar olanlar ve iptal edilenlerle değişip duruyordu. Sürücü, gözleri telefonuna odaklanmış bir şekilde mırıldanıyordu. “Ondan hala bir haber yok.” Saatime baktım. Babamın geleceğini söylediği saatin üzerinden bir saatten fazla zaman geçmişti.
Kendimi bildim bileli, hep tek başımaydım. Babam meşgul, annem ise umursamazdı. Bana, yapmamı istedikleri şeyi yapmamamı ve başka bir şey denememem gerektiğini söylemişlerdi. Sözlerinden çıktığımda, beni sessizlikle cezalandırırlardı. Ailemi memnun etmek istiyordum.
Annem, kısa bir süre önce ölmüştü. Babam, ağlamamı söylemişti ve kendisi de ağlamamıştı. Dediğini yapmaya çalışmıştım lakin pek kolay değildi. Beni, anneannemin yanına, Amerika'ya yollamaya karar verdi. Pek de üzgün görünmüyordu.
Babamın sürücüsü, pasaportumu elime tutuşturdu. Gitme vakti gelmişti. Çıkış kapısına doğru yürürken arkama baktım. Giriş kapısı kapandı. Sürücü, bana el salladı. Uçak, sonunda pistte hızla ilerlemeye başladı. Babam gelmemişti.
Koltuğumun yanındaki küçük pencereden dışarı baktım. Bulutlar geçip gidiyordu ve gökyüzü simsiyah olmuştu. Hostes bana yemeğimi getirdi, meyve suyumun olduğu bardak türbülansa girdiğimizde yere düştü. Utanarak, birkaç peçete istedim. Hostes iyi olup olmadığımı sordu. Pilavım ve etim meyve suyu içinde kalmıştı. Ellerim yapış yapış olmuştu ve pantolonum sırılsıklamdı. “Değilim.” Cevap olarak fısıldadım ama hostes duymuşa benzemiyordu. Tepsimi götürürken endişelenmememi söyledi. Başımı salladım ve yere bakmaya devam ettim.