Çocukluğumun Gölgesi - JiMin

JiMin

6 Nisan Yıl 11

           Tek başıma 'Botanik Çiçek Bahçesi'nin ön kapısına çıktım. Gökyüzü bulutlarla kaplı, hava da biraz esintiliydi. Ama iyi hissediyordum. Okulun piknik günüydü ve ailem her zamanki gibi, gelebilmek için fazla meşguldü. Bu durum moralimi bozmuştu, ama çiçek çizim yarışmasında yüksek bir derece yapmıştım ve arkadaşlarımın anneleri bana “Çok olgun ve naziksin.” demişlerdi. İşte o zaman çok havalı olduğumu düşündüm.

           “JiMin, burada bekle. Sadece bir dakika sürecek.” Öğretmenim bunu, piknik bittikten ve botanik bahçesinden gitmeye hazır olduğumuz zaman söyledi. Beklemedim. Kendi başıma yolu bulabileceğimi biliyordum. İki elimle çantamın askılarını tuttum ve emin adımlarla yürümeye başladım. Herkes bana bakıyormuş gibi hissediyordum, bu yüzden omuzlarımı dik tuttum. Biraz yürüdükten sonra, yağmur yağmaya başladı. Sınıf arkadaşlarım ve aileleri çoktan gitmişti ve kimse beni umursamamıştı. Bacaklarım acıyordu. Yakınımdaki ağacın altına çömeldim. Yağmur git gide daha da sert yağmaya başlamıştı. Kafamı uzatıp, herhangi bir yerden birileri geliyor mu diye baktım ama etrafta kimse yoktu.

           Sırt çantamı iki elimle başımın üzerinde tutarak koşmaya başladım. Yağmur gittikçe daha da hızlanıyordu. Yalnızca birkaç adım attığımda pantolonum sırılsıklam olmuştu. Görünürde hiçbir dükkân, ev ya da otobüs durağı yoktu. O an uzaklarda, bir geçit gördüm. Hiç düşünmeden ona doğru koşmaya başladım. Çantamı sıkıca tuttuğum için ellerim uyuşmaya başlamıştı. Su içinde kalmıştım ve dişlerim birbirine vuruyordu. Geçidin üzerinde Botanik Çiçek Bahçesi yazılı bir tabela vardı. Arka kapıydı burası. Geçidin hemen içerisinde bir depo vardı.