Kötünün Talebesi

Zanaatkâr Teknobaz – 2. Bölüm: Kötünün Talebesi

Heybetli ama tehdit edici değil. Bu Kilian'ın gerçek yaşına rağmen 20 yaşından büyük görünmeyen adama dair ilk izlenimiydi. Yatıştırıcı bir yakışıklılığa sahip, yontulmuş yüzü, mükemmel kaşları ve omuzlarına kadar inen bukleli siyah saçlarıyla çoğu kadının hayallerini süsleyen beyaz atlı prens gibi görünüyordu. Orloth’ta halk ve köylüler saçlarını rasta yaparken, asiller buklelerle gezerdi. Yine de yüksek rütbeli asillerin bu geleneklere uymalarına gerek yoktu, bazıları neredeyse yere kadar inen abartılı peruklar takıyordu. Ancak halkın böyle bir seçeneği yoktu.

Kilian’a bakarken adamın mavi gözlerinden nezaket akıyordu, ancak Kilian bu gözlerde yalnızca dünkü olayların tekrarını görebiliyordu. Katliam tekrar etti, ölüm ruhuna yapıştı, yanan elleriyle çığlık attı ve ona neden, neden, neden diye sordu.

Neden böyle sefalet içinde yok olmak zorundaydılar?

Neden hepsini lanetlemişti?

Neden kül ve kan kokusu kuzeyi sararken şu anda o kadife çarşaflarla bezenmiş büyük boy bir yatakta tek başına yatıyordu?

Bu sorular, Kilian'ın beynini içten dışa doğru delen iğnelere dönüştü. Etrafındaki dünya döndü ve başını tüm gücüyle tuttu, keder içinde uludu! Klaus hiçbir şey yapmadı, hala Kilian'a aynı şekilde bakıyordu ve sanki karşısında kederli bir çocuk değil de paha biçilmez bir mücevher varmış gibi hiçbir hareketini kaçırmıyordu.

O anda Kilian, içinde bir şeyler koptuğunu hissetti. Adlandıramadı, ama kopmuştu. Böylece gözlerini Klaus’a çevirdi, yeni babasına sakin ve ifadesiz bir şekilde baktı. Klaus tek bir kelime dahi etmeden sağ elini uzattı, hiç yoktan bir tabanca yarattı ve Kilian’a uzattı.

“Bu teknobaz bir arkadaşımdan aldığım bir oyuncak. Kabilenizde böyle bir şeyle karşılaşmamış olabilirsiniz, ancak tamamen dolu, öldürücü bir silahtır. Ortalama bir insanın okundan daha hızlı ateşlenir ve daha kesin bir şekilde öldürür. Sana intikam alman için bir şans veriyorum. Kaçmayacağım ya da engellemeyeceğim.

Seçimini dikkatlice yap.” Klaus’un açıklaması, Kilian’ın gözlerini bir anlığına kısmasına sebep oldu. Klaus’un beklentilerinin aksine, silâhın gücünü çok iyi biliyordu. Ortalama bir mermi saniyede 760 metre hızla giderdi. İnsanlar mermilerden ne kaçınabilir ne de engelleyebilirdi. Bu yüzden Dünya’da ateşli silahlar, kılıçların yerini almıştı.

Dünya mantığına göre eğer silâh gerçekten doluysa, Klaus hayatını Kilian’ın ellerine bırakıyordu. Ancak şaşırtıcı bir şekilde Klaus’un sözünün eri olduğunu bilse de Kilian altıpatlara üç saniyeden fazla bakmadı. Daha sonra tekrar Klaus'a doğru itti.

“Ha? Denemek istemiyor musun? İntikam almak istemiyor musun?” Klaus bu hareketten ziyade sebebiyle daha çok ilgileniyordu ve zevkle sordu.

“Muhafız kaptanın kılıç kullanıyor,” diye yanıtladı Kilian soğukkanlılıkla. Ve bu sözleri on iki yaşında birinden duyan Klaus, onaylamadan edemedi.

“Aferin. Bunun gibi oyuncaklar bizim gibilerin karşısında hiçbir işe yaramıyor. Basit tapınakçılara bile işlemezler. Yalnızca köylüler ve halk bu araçları kullanabilir. Ne yazık ki en alt seviyedeki askerler bir yana, halk bile onlara bakmıyor,” dedi Klaus başını çevirip ayağa kalkarak.

“Nefretini yutmayı, öfkene rağmen yargılamayı ve mantıklı bir karar vermeyi öğrendin. Aferin.

İntikam almanın ilk kuralı zamana bırakmaktır. Öğretilerimi takip et, beni geride bırak ve von Karsten hanesinin ihtiyaç duyduğu bir adam olduktan sonra canımı alabilirsin,” dedi Klaus ve kollarını sırtında birleştirip odadan çıktı, şaşkınlıktan dili tutulmuş Kilian’ı bu sözlerin ardında bir bit yeniği var mı yok mu diye düşünmeye itti.

Orloth Krallığı 3,000 yıldır vardı ve kurulduğundan beri von Draken tarafından yönetiliyordu. Benzer şekilde von Karstenler de 3,000 yıldır Kars’ın dükleri olmuşlardı ve her zaman ülkenin en güçlü asillerinden biriydiler. Ancak bu iki kuşaktaki iki isim sayesinde değişti: Otto von Karsten ve Klaus von Karsten.

Klaus'un babası Otto, kendinden geçmiş, aç soyluların en basit örneğiydi. Halkı ve tebaalarını ezmek için gücünü kötüye kullanıyor, adamları dehşete düşürüp kadınlarını alıyordu - özetle kendisine karşı çıkanları öldürüyordu - ve bütün Orloth’u kendine düşman ediyordu. Kral Erik’in en yakın kuzeni olduğundan büyük ayrıcalıklara sahipti ve ona karşı çıkmaya cesaret edebilecek çok az kişi vardı.

Ancak gizli gizli hoşnut olmayan soylular, von Karstenleri yok etme planları yapmış, Otto’nun altıncı oğlu genç Klaus’u erkenden büyümek zorunda bırakmışlardı. Kendisini Orloth’un bir numaralı büyücüsü olarak ortaya çıkardığında, Klaus varislikte kendisinden önce gelen herkesi öldürdü, babasını halka açık bir şekilde yargılayıp kellesini uçurdu ve düklüğü üstlendi. O andan sonra Kars durmadan gelişti, kralın mülkünü bile geride bıraktı.

Orloth’ta magiler üç rütbeye ayrılırdı: Küçük Magi, Öz Magi ve Yüce Magi. Tapınakçılar da benzer unvanlar kullanıyordu. Ancak Klaus, Yüce Magileri bile aşıyordu ve Orloth tarihindeki ilk Hükümdâr’dı. Onun gibi bir adam için von Draken hükümetini devirmek çocuk oyuncağıydı. Ancak bu asla onun niyeti değildi.

Kilian kendine dahi demeye cesaret edemezdi, ancak makul derecede zeki olduğuna inanıyordu. Ve gözlemlerine dayanarak, eğer altıpatları almaya cesaret ederse, Klaus’un işini bitireceğinden emindi. Kendini koruduğu için değil, yetersiz olduğunu ispat ettiği için bitirirdi.

O andan itibaren titiz eğitim başladı. Pazartesileri dersle başladı, Pazarları dersle bitti. Kilian sabah 6’da kalkıp akşam 10’da yattı, gününün ilk yarısını Klaus’un öğretilerini dinlemekle ve öbür yarısını da ev ödevi ve meditasyon aracılığıyla bu öğretileri özümseyerek geçirdi. Tarihten coğrafyaya, matematikten fiziğe kadar haftalar ve aylar boyunca Klaus’un işlemediği tek bir konu bile kalmadı.

“Seni ana rahmine düşürürken özel bir ritüel kullandığım ve kendin yetenekli olduğun için Dra rezervlerin olağanüstü, Küçük Magilerin çoğunu aşıyor. Ama tam da bu yüzden büyü öğrenmek için acele edemezsin.

Büyü, bilgi üzerine kuruludur. Dokuduğun her şeyi anlamak temeldir. Yeterince idrak edemezsen yalnızca zihnini mahvetmekle kalmazsın, kendini havaya uçurabilirsin de. İçsel Dra’n ne kadar yüksekse, hata yapman da o kadar kolaydır. Bu yüzden ilk altı yıl boyunca bu dünya hakkındaki bilgini oluşturacağız,” dedi Klaus ve Kilian da her zaman olduğu gibi yanıt vermedi.

Klaus sessizliğe aldırmadı. Oğlunun hızlı ilerlemesini görmek yeterince zevkliydi. Olağanüstü bir performans sergilediğinde Klaus, Kilian'ı yürekten övdü, başarısız olduğu nadir durumlarda, onu onayladı ve doğruluğa yönlendirdi. Kilian kısa süre sonra bu dünyadaki bilimsel bilginin, Dünya’nınkini uzun zaman önce aştığını fark etti, aynı zamanda dini inanç diye bir şey yoktu. Kimse Tanrı'ya inanmıyordu.

Bu, Kilian’ın kabullenmesi birkaç hafta süren garip bir kavramdı. Ama en nihayetinde kabullenmek zorundaydı. Bu dünyada “Tanrı uzun zaman önce ölmüştü”. Büyü ilk ortaya çıktığında, insanlık Dra’yı şekillendirme yeteneğini ilk kazanıp Büyülü Çemberler oluşturup büyüler dokuduğunda, çeşitli inançları çöktü.

En başta dini düzenler büyüyü kontrol etmeye çalışıp rahipleri tek öğrencileri yaptılar, bunu Tanrı'nın bir ödülüymüş gibi gösterip halkı itaat etmeye zorladılar. Ne yazık ki onlara büyü yeteneğini veren dindarlık değil doğaydı.

Büyük Emirler’i kurup büyük ordularıyla “inançlarını yayarken” kafirler magi oldu ve sırlarını hanelerine yaydılar. Aristokrasinin kurulup kendi başına bir güç olması üç yüzyıl sürmedi. Tapınakçılar ve magiler el ele verip ruhban sınıfını yok ettiler ve onların yerine güçlü alemler kurdular.

Ruhban sınıfını yok etmek için verilen savaş yıllar sürse de Arcadia kıtası artık onlara Tanrı’nın Son Nefesi diyordu. Sonraki bin yılda magiler dini inanca dair tüm izleri sildiler ve büyüyle büyü bilgisini tek inanç hâline getirdiler. Büyücü soylu haneleri kurdular, haneler arası evliliklerle ittifaklar kurdular ve büyücü soyunun saflığını sağlayıp magi sayısını artırdılar.

Yıllar boyunca zanaatlarında ustalaşıp daha da bilediler, kendilerini sıradan insanlardan ayırıp elitist bir kitle hâline geldiler. Artık büyükrotlar dünyayı yönetiyorlar ve nüfusun yalnızca %0.1’ini oluşturmalarına rağmen magiler halktan olan kimseleri karşı konulamaz bir şekilde ele geçirmiş hâldeler. Azınlığı devirmelerine imkân yok.

Soylular bu gerçeği fark ettiklerinde kızılca kıyamet koptu ve halkın aristokrasinin karşısında hiçbir şansının olmadığı bir distopik toplum doğdu. Kilian bu dünyanın ne kadar karanlık olduğunu şimdi anlamıştı.

Ancak sadece bilimsel ders kitaplarındaki bilgileri öğrenmedi. Klaus ona müzik, psikoloji, devletçilik, kılıç ustalığı, öldürme sanatlarını öğretti ve zaten olağanüstü sanatsal becerilerini güçlendirdi. Yine de, her şeyden önce, Klaus ona hayat dersleri verdi. Kilian bunlardan ikisini özellikle çarpıcı buldu ve her zaman hatırlardı:

“Kendini sonuç, sebepleri makul kılar gibi kendini üstün gören saçmalıklarla kandırma. Yaptığın her şeyi kendin için yap, dünyayı yönetenlerin ülkeleri kuranların ve rejimleri değiştirenlerin her zaman kötü olduğunu unutma. Kötülük, insan hegemonyasının köküdür. Tarih çapulculara ve katillere methiyeler düzerken iyi insanları şehit eder.” Bu sözler Kilian’ın biyolojik babasına ilk defa ilgiyle bakmasına sebep olmuştu.

“Ona güvenebileceğini söyleyen herkes boynunun peşindedir. Bu engin dünyada kimse yenilmez olduğunu iddia edemez. Eğer kapını koruyanlara bile güvenemezsen, geceleri nasıl uyuyabilirsin? Eğer sırtını yaslayabileceğin tek bir kişi bile yoksa nasıl nefes alabilirsin? Eğer senin için kılıçlarını çekip büyüler yapanlar bile güvenine layık değillerse, nasıl savaşabilirsin?

Güven yanlış değil. Asıl mesele onun temelinde yatmakta. Dikkatli ol, çünkü bu bir gün ihanetin kökü olabilir. Adamlarına neden güvendiğini bil, neden emirlerine uyduklarını bil, neden sırtını kolladıklarını bil ve neden hayatlarını senin için riske attıklarını bil. Kalplerindeki değerini öğren ve bu değeri tart. Ancak o zaman kime güvenebileceğine dair doğru dürüst muhakeme yapabilirsin.” Kilian o esnada Klaus’un bir evlat değil, mükemmel bir varis istediğini fark etti.

Anlamıştı.