Dönüşünden Önceki Gün

“Bütün ihtiyaç duyduğunuzun bu kadar olduğundan emin misin?” Gözlerim elimdeki el çantasına bakarken konuşmuştum. Tek başına Nell’in bütün valizini oluşturuyordu.

“Hı-hı.” başını sallayarak onayladı.

“Gerçekten mi? Bana kalırsa eli boş görünüyorsun ama peki, öyle diyorsan.”

“Zaten yanımda pek bir şey getirmemiştim."

“Ah evet, doğru. Unutmuşum.”

Anca hatırlatılınca onun sadece sırtındaki kıyafetlerle buraya ışınlandığını hatırlamıştım. Kılıcı bile yanında değildi. Savaş alanında bırakılmıştı.

Yanında götüreceği el çantası ona ait olan eşyalardan biri değildi ama benim ona DP ile aldığım bir şeydi. Ortalama bir el çantası gibi görünüyor olmasına rağmen, aslında benim eşya çantam gibi çalışması için efsunlanmıştı. Tutabildiğinden çok daha eşyayı tutabilmesini sağlayan bir uzay-zaman yarığı içeriyordu. Benim envanterim kadar eşya tutabilme yetisine sahip değildi, ama yine de içinde gayet geniş bir boşluğu vardı. Aptalca davranıp cesetle doldurmadığı sürece muhtemelen bir sorunla karşılaşmayacaktı. Asıl sınırlama, çantanın sadece ağzından sığan şeyleri kabul etmesiydi. Ona verdiğim tek eşya çanta değildi. Göreve çıktığı zaman yanlış bir şeyler gitmesini engellemek için birkaç ekstra şey de vermiştim.

“Ayrıca, bu çanta bütün eşyalarım için yeterince büyük değilse, ne işe yarar bilemiyorum.” Alaycı bir şekilde sırıttı. “Bütün bir serveti kolaylıkla alabilir.”

“Bu durumda, bir taşımacılık şirketi kurmaya ne dersin?” Dedim şaka yollu. “Bence gayet iyi iş yapar.”

“Adını da İblis Lordu Kargo koyarız.”

Bu fikir beni öyle güldürmüştü ki, boğazımı temizleyip en iyi CEO taklidimi yaparak şakayı bir adım ileri götürmeye karar vermiştim. “Biz İLK’te kendimizi kıtanın en iyi posta hizmetini sağlamaya adadık. Size üç kurye sunuyoruz, bir iblis lordu, bir fenrir ve bir yüce ejderha. Takımımızın her bir üyesi, paketlerinizi taşırken azami özenli davranmak için eğitilmiştir ve göndericiden alıcıya en hızlı zamanda ulaştırmak için gerekli ekipmanlarla donatılmıştır.”

“Yüce ejderha seçeneği kulağa gerçekten hızlı ve güvenilir geliyor, ama ayrıca bu çok pahalı olmaz mıydı?” dedi Nell gülerek.

“Muhtemelen, evet. Karşılığında çok fazla tatlı isterdi. ...Tekrar düşününce bu muhtemelen üçünün içinde en ucuz olacağı anlamına geliyor.”

“Haklısın.”

Lefi’nin bir postacı olarak çalıştığı fikrini hayal ederken karşılıklı gülmüştük.

“Ah, ve unutmadan. Senin için birkaç şey paketlediğimi sana söylemem gerek. Hepsini çoktan çantaya koydum.”

“Teşekkür ederim! Ne koydun?”

“Bir bakalım... O tür bir sıkıntı ile karşılaşırsanız diye önlem olarak, 20 iksir ve 10 geçit kristali. Ayrıca hücum açısından beş mitril bıçak koydum. Hepsi Patlayan Közler’le efsunlandığı için, gayet iyi bir ordu karşıtı silah olurlar. Sadece tek kullanımlık olduklarını aklından çıkarma ve patlamaya yakalanmamak için uzaktan kullandığından emin ol.” dedim. “Ah ve sana iblis diyarındayken verdiğim küreyi hatırlıyor musun? Çantanda onun gelişmiş bir sürümü var. İletişim küresi model II, model I’den çok daha iyi. Uzaktan bile olsa konuşabilmemize izin veriyor, o yüzden ne zaman istersek birbirimizin sesini duyabiliriz. İstediğin zaman beni aramaktan çekinme, ama dikkatli ol, çok fazla mana tüketiyor. Ayrıca, aslında Leila’nın pişirip paketlediği acil durum kumanyaları da var. Neye ihtiyacın varsa, tam öğün ya da atıştırmalık olarak ayrıldılar. Ah ve ayrıca ş---”

“B-bir dakika! Yuki bekle! Dur!”

“Dur mu? Niye?”

Nispeten paniklemiş bir Nell tarafından engellenince şaşırmıştım.

“G-gerçekten minnettarım ama açıkçası bana çok şey veriyorsun!” diye ciyakladı. “Bunlar olmadan da iyi olacağım, özellikle ordu karşıtı şey olmadan. Savaşa gireceğim yok sonuçta.”

“Ah, hadi ama. Şu anda saçmalıyorsun.” dedim. “Benim tatlı küçük eşim yolculuğa gidiyor. Evde en azından iyi donanımlı olduğundan emin olmadan öylece oturabileceğimi mi sanıyorsun cidden?” Gözlerimi kıstım ve bir elimi çeneme götürdüm. “Tekrar düşününce, henüz yeterince malzeme aldığını düşünmüyorum şu anda. Biraz tedirgin hissediyorum. Belki de çantaya birkaç şey daha atmalıyım, tedbir olsun diye.”

“B-bana zaten fazlasıyla şey verdin. İyi olacağım, teşekkür ederim.” İçine bir şey tıkıştıramadan el çantasını ellerimden kaptı. “Öff Yuki. Benim için bu kadar endişeleniyor olmandan memnunum, ama fazla korumacı oluyorsun.”

“Hı? Öyle mi?” Birkaç kez şaşkın şaşkın gözlerimi kırpıştırdım. “Kusura bakma. Olmamaya çalışıyordum.”

“Sana güvenmem gerektiğinden emin değilim.” Dedi, mutlu ama bıkkın bir kıkırdamayla.

Bugün Nell’in zindandaki son günüydü. Yarın erkenden yola çıkacak ve medeniyete geri dönecek. Bu yüzden Lefi ve Lyuu sırayla, “İkiniz biraz yalnız vakit harcasanız daha iyi olur.” ve “İkinizi yalnız bırakacağız, bu sayede kimse sizi gözetlemeden istediğiniz gibi birbirinize sokulabilirsiniz.” dedikten sonra diğer sakinlerle birlikte kaleye geri döndüler.

Gerçi, pek kendi başımıza çok zaman geçirdiğimiz de yoktu. Çoktan ikindi vakti gelmişti ve hem kahraman hem de prenses için büyük bir veda partisi olacağından, akşam yemeği için kaleye dönmemiz gerekiyordu. Bu etkinlik, bütün gün oyun oynamış olsalar bile, çocuklarda heyecan patlamasına sebep olmuştu. Bu kadar enerjiyi nereden bulduklarını anlayamıyordum. Sadece sabahki oyun seanslarına katılmak bile beni tamamen tüketmeye yetmiş de artmıştı bile. Dostum... kızlar gerçekten beni yaşlı hissettiriyor. Bir dakika, grubun içinde en genç ben olmam gerekmiyor mu? Teknik olarak, doğumumun üzerinden sadece bir buçuk yıl geçmişti.

İkindinin büyük bir kısmını aklımıza gelen rastgele konular üzerine konuşarak geçirmiştik. Ama akşam yaklaştıkça, ya şimdi ya hiç diye karar verince, bir yandan yanağımı kaşıyıp utangaçlığımı gizlemek için yüzümün bir kısmını saklayarak, gergin bir şekilde bütün gün konuşmak istediğim şeyin bahsini açtım.

“Ah şey... konuşmak istediğim bir şey vardı.” 

“Hı-hı?”

“Bana bir iyilik yapıp sol elini uzatabilir misin?” Envanterime uzandım ve onun için yaptığım yüzüğü çıkardım.

"...Tamam.” Görünce yanakları kızarmıştı, ama bu, mutlu bir şekilde elini uzatmasını engellememişti.

İnce, narin parmaklarını benimkilerle tuttum ve aksesuarı dördüncü parmağına yavaş ama sabit bir şekilde geçirdim. Yüzüğü, yarattığım diğer şeylerin aksine, Silah Dönüştürme uygulamadan yaptığım bir şeydi. Tersine, el ile yapmış olduğum bir şeydi. Bu dünyaya gelince, çeşit çeşit eşyaları ince ayrıntılarla şekillendirmek için çok fazla zaman harcamıştım. Böylece, el zanaatları ve benzeri işlerde gayet ustalaşmıştım. Diğer bütün statlarımdan daha yüksek olduğu için, bunda aşırı şişkin maharet statımın da büyük payı olduğundan gayet emindim. Ama durum buysa, neden başka alanlarda işime yaramıyor ki? Kılıç oyunu ve ben hala iyi geçinemiyoruz. Çaba harcamıyor da değildim. Düzenli olarak eğitim yapıyorum, ama işe yaramıyor.

“Ve şey... özür dilerim. Orijinal bir tasarım bulmaya çalıştım, ama bu bir işe yarayacak gibi görünmediğinden, benimki ve Lefi’ninkine benzedi.

Düşündüğüm fikirlerden biri, her bir eşime eşsiz yüzükler yaratmaktı, ama kısa süre sonra hepsiyle benzer yüzükleri olsun diye üç farklı aksesuar takmak zorunda kalacağımı fark edince vazgeçmiştim. Pek kullanışlı gelmemişti, o yüzden o planı iptal etmiştim.

Nell’in yüzüğü, üzerinde çalıştığım tek yüzük değildi. Aslında Lyuu’nun yüzüğünü de bitirdim, ama babası tekrar ortaya çıkana kadar resmi olarak evlenemeyeceğimiz için, onu bir prototip olarak etiketleyip depoya kaldırdım ki zamanı gelince daha iyi bir yüzük yapabileyim.

“Bu kesinlikle sorun değil. Gülümsedi. “Çok teşekkür ederim Yuki.” Ona verilen mücevheri incelemek için elini yüzüne kaldırırken hafifçe kıkırdamıştı. “Sanırım bu, resmi olarak eşlerinden biri olduğum anlamına geliyor... S-sana canım demeye başlamalı mıyım?”

Of. Ne tatlısın.

“T-tabii ki hayır. B-bunu yapabilmemin mümkünatı yok.” Nell yüzünü elleriyle kapadı ve sağa sola sallamaya başladı. “N-ne diyorum ben? Bu çok utanç verici!”

“Sakin ol Nell, kendini düğümleyeceksin.” Kıkırdadım. “Bana seslenme şeklini değiştirmek zorunda değilsin. Yani, Lefi’ye bak, hala bana ismimle hitap ediyor. Bunda hiçbir sorun yok.”

“G-Gerçekten mi?” Başta, sadece parmaklarının arasından bana bakmıştı, ama sakinleştikçe ellerini yavaş yavaş indirmişti.

T a t l ı.

“Hı-hı... Sanırım şimdilik sana Yuki demeye devam edeceğim.” dedi. “Ama bir gün, sana canım diye seslenmenin normal hissettirmesini istiyorum.”

Hnnnnnnng. Hay anasını. Beni bu kadar tatlılıkla öldürene kadar boğmaya mı çalışıyor? Lanet olsun, üçlü kombo yaptı bana. Hem de ölümcül bir tane. Lanet olası kahramanlar, sinsi sinsi takılıyorlar. Yaptığın şeyin farkındayım! Olmadığımı sanma!

“Kahramanlar korkutucu.” dedim. “Lanet olası süper korkutucu.”

“Ne?” Bana şaşırmış, boş bir bakışla baktı.

“Tam olarak neyin peşinde olduğunu biliyorum. Lanet olası tatlılığını silahlaştıracak, onu bir kitle imha silahına çevireceksin ve var olan bütün iblis lortlarını yok edeceksin.”

“Şey... Yuki?”

“Ve böylece, Yuki olarak bilinen iblis lordu dizlerinin üzerine çöktü ve dünya bir kez daha barış ve huzur durumuna geri döndü. Son.”

Hepsi bu kadar millet! Okuduğunuz için teşekkürler!

“Yuki? Merhaba?” Ben tepki vermeyi ya da kendimi açıklamayı reddederken, Nell şaşkın bir şekilde bakıyordu. “Gerçekten! İçine bu sefer ne kaçtı senin!?”