Ortalama Bir Günden Kesit

Öğleden sonrası bitmek üzereydi. Akşam neredeyse gelmiş, ama karanlık henüz belirmeye başlamamıştı. Zindanın yaşlı sakinleri taht odasındaki bir masanın etrafında, ellerinde kartlarla toplanmıştı. Beşi de kayıtsız, rahat bir fikir savaşına tutulmuş, sadrazam oynuyorlardı. Detay verecek olursak, düşük seviyedeki kartların ek etkilerinin olduğu Japon bir türeviydi. [1]

“Pekala Lefi, bil bakalım kim sırasını pas geçiyor?” Üzerinde beş rakamı olan kartı oynayıp hemen yanımdaki kızı değerli sırasından alıkoyarken pis pis gülümsedim.

“Nraaagh!? Yine mi!? Elinde kaç tane beşli var!? Ve neden onları tek tek atmakta bu kadar ısrarcısın!? Tek niyetin beni, sıramı pas geçmeye zorlamak mı!?”

“Nereden bildin?” dedim. “Stratejimi çözmüş olmana şaşırdım.”

“Strateji mi!? Bu bir strateji değil! Sadece beni bezdiriyorsun!”

Nell, “İkiniz flörtleşmeyi kesebilir misiniz artık?” diye uyardı. “Yedili oynayacağım, böylece elimdeki istemediğim kartlardan birini sonraki kişiye verebileceğim. Al bakalım Lyuu.”

Hizmetçi kız, “Pof... En azından işe yarar bir şey alabileceğimi düşünmüştüm ama bu benim işime yaramıyor...” diye homurdandı. “Sanırım dokuzlu oynayacağım o zaman.”

“Turun sonunda ikili oynayacağım,” dedi Leila. “Sonrasında ise bir çift sekizli ile devam ederek bir sonraki turu bir joker ve son kartım olan altılıyla hemen sonlandıracağım.”

Şaşırmış bir şekilde “Hay sıçayım. Az önce galibiyeti ellerimden aldın,” dedim.

Leila’nın bir saniye içinde beş kartını da oynayabilmesini ben pek takdir edemesem de bu, keyifle gülmeye başlayan Lefi’nin hoşuna gitmiş gibiydi.

“İyi iş başardın Leila. Sadece şu aptalın suratını hayal kırıklığıyla buruşturmadın, ayrıca bana oyunu ‘aylak’ olarak bitirmeme fırsatı sağladın!”

Nell, “Şey... Lefi... Bence sonuncu olmamaktan biraz daha yukarıyı hedeflemelisin.” dedi.

“Leila’nın kazanacağını hissediyordum,” dedi Lyuu. “Bu tarz oyunlarda gerçekten çok iyi.”

Leila ayağa kalkarken, “Hepsi gelen kartların iyi olması sayesindeydi,” dedi. “İzninizi isteyeceğim. Akşam yemeğini hazırlamaya başlamam gerek.”

“Gerçekten o kadar geç oldu mu ya?” Zindanın duvarında asılı olan saate baktım. Hmm... gerçekten de geç oluyor. Farkına bile varmamışım.

Normalde akşam yemeği saatleri geldiğinde çocuklar eve gelirlerdi. Her zamankinden geç kalmış olmaları beni şaşırtmıştı. Dostum, sadrazam cidden eğlenceli, özellikle herkes oynuyorsa. Zamanın bu kadar hızlı geçiyor olması ne kötü.

“Öyleyse bu günlük bu kadar diyelim, etrafı toplayalım ve çocuklar geldiğinde sıcak bir şeyler yiyebilsin diye akşam yemeğini pişirmeye başlayalım.”

“Dert etmeyin efendim.” Her şeyi kendi başıma yapabilirim. Dördünüz oynamaya devam edebilirsiniz.”

“Yoo, sorun değil.” Onu yerine oturttum. “Bütün işi senin yapmana izin veremeyiz, değil mi? Hadi millet, hadi bugün Leila’nın hayatını biraz kolaylaştıralım.”

“Hı-hı,” dedi Nell.

“Tamam!” diye ekledi Lyuu.

“Geride kalmışken bırakmaktan memnun değilim, ama sanırım elden bir şey gelmez,” dedi Lefi.

Üç eşim hemen kartları toplayıp kenara kaldırdıktan sonra ayağa kalktı ve mutfağa doğru ilerleyişimizde bize katıldı.

“Herkese teşekkür ederim.” Leila gülümsedi. “Hepinizin yardım etmeye bu kadar istekli olmasından mutluyum.”

***

“Hanımlar beyler, Yuki’nin Mutfağı’nın bugünkü bölümüne hoş geldiniz!” Açılışı yaptıktan sonra televizyonda izlediğimi hatırladığım klasik bir yemek programının müziğini mırıldanarak devam ettim.

“Bu, onun garip skeçlerinden bir başkası olmalı. Bundan ne anlamamız gerektiğini bilmiyorum.” dedi Lefi. Üzerine bir önlük geçirmiş ve hatta gözlerine girmesini engellemek için saçlarını at kuyruğu şeklinde bağlamıştı. Klasik ev hanımı kılığındaydı.

Aynı şekilde giyinmiş Nell de, “Kesinlikle öyle görünüyor...” dedi. “Ne yapıyorsun Yuki?”

Nell’in at kuyruğunun Lefi’ninkinden daha kısa olduğunu belirtmem gerek. Kısa saçtan çok uzun saçı sevdiğimi öğrendiğinden beri saçlarını uzatmaya başlamıştı. Ve bu, onda sevdiğim şeydi. Bunu sadece benim için yapıyordu. Eğer bu kalbinizi titretmiyorsa, ne titretir bilemiyorum.

“Seyircilerimizden birkaçı konsepte yabancı gibi görünüyor, öyleyse bugünkü bölüme hızlı bir göz atarak başlayalım,” dedim. “Yuki’nin Mutfağı, pahalı olmayan malzemeler kullanarak evinizde basit ve lezzetli yemeklerin nasıl yapılacağını öğretir!”

“Şeyyy... Sanırım bunu mırıldanmaya başlamadan önce açıklasaydın daha mantıklı olurdu,” dedi Nell. “Ve girişin gerçekten de önemli olduğundan pek de emin değilim.”

Lefi, “Katılıyorum,” diye onayladı.

“Vay anasını be, ikiniz bana bir iyilik yapıp sakin sakin her şeyi incelemeseniz mi? Teşekkürler.” Boğazımı temizledim ve sonrasında hiç yarıda kesilmemiş gibi devam ettim. “Her neyse, hanımlar beyler, her şeyden önce size hoş asistanlarım Gizemli Hizmetçi X ve Gizemli Hizmetçi Y’yi tanıtmak isterim!”

Algılaması pek de güç olmayan işaretin ardından iki kişi sahneye çıktı.

Gizli kimliği kararlaştırılmadığı belli olan maskeli kurt kız, “Gizemli Hizmetçi X, hazır ve nazır!” dedi.

“B-bu maskeyi gerçekten takmak zorunda mıyım? Bu biraz utandırıcı...”

Her ne kadar Gizemli Hizmetçi X fazlasıyla istekli ve hararetli olsa da Gizemli Hizmetçi Y tam tersiydi. Bir elini yanağına koyup yüzünü hafifçe çevirmesinden anlaşılacağı üzere, kılığı onu tamamen utandırıyordu.

“Demek mutfağa girmeden önce seni kenara çekmesinin sebebi buydu...” dedi Lefi. “Leila, eğer onun saçmalıklarından hoşlanmıyorsan rahatsızlığını dile getirmelisin.”

“Çok ısrarcıydı...”

Maske hizmetçinin yüzünü gizliyor olsa da sıkıntılı bir gülümseme takındığı belliydi. Gerçi programa saatinde girebilmek için bunu gözardı etmeyi seçmiştim.

“Bugünün ilk yemeği için tofu ve yeşil soğana ihtiyacımız var. Gizemli Hizmetçi Y, lütfen soğanları doğrayın. Gizemli Hizmetçi X, lütfen onu cesaretlendirin.”

“Anlaşıldı, lordum,” dedi Hizmetçi Y.

“Merak etmeyin efendim!” dedi Hizmetçi X. “Ona elimden geldiğince yardımcı ola---bir dakika, ben neden sadece cesaretlendiriyorum!? Benim de bir şeyler pişirmem gerekmiyor mu!?”

Tofuları büyük küpler şeklinde doğrarken her ortalama işverenin yapacağı gibi Hizmetçi X’in şikayetlerini göz ardı ettim. Mutfak tezgahının diğer tarafında, Gizemli Hizmetçi Y soğanları öyle kusursuzlaştırılmış bir teknikle hazırlamıştı ki neredeyse büyülenecektik.

“Sonraki adım, her bir tofu parçasını tabaklayıp Gizemli Hizmetçi Y’nin harika doğradığı soğanlardan biraz üzerine yerleştirmek,” dedim. “Ve işte! Soğutulmuş tofunuz hazır!”

“...”

“...”

Ortama sessizlik hakim oldu. Görünüşe göre izleyicilerin ikisi de pek etkilenmemişti.

“Ah hadi ama, öylece durmayın! En azından bir tepki falan verin!"

Neden bana, benim dışarıda oynayan çocuklara baktığım gibi bakıyorsunuz!? Hadi ama, kesin şunu. Bu çok utanç verici.

“Sadece... yaptığınız yemek, başlarken yaptığın büyük girişe hiç uymuyor.”

Lefi, ancak bir şeyler söylemeye zorladıktan sonra karşılık verdi. “Ama, çok az malzeme olmasından dolayı başka ne bekleyebilirdik ki?”

“Bu da ne demek? Soğutulmuş tofuyla bir sorunun falan mı var? Çok lezzetlidir!”

“Öyle olduğunu yadsıyamam, ama yine de sunum hakkında söylenecek çok fazla şey var...”

Nell, “Hmm... tofu kesinlikle lezzetli ve basit bir yemek, ama bu, yapmak için zindanın güçlerini kullandığın bir şey değil mi?” diye sordu.

“Evet.”

“Tofuyu diğer malzemeleri yediğimiz gibi yiyoruz ama bu onu, nadir bulunan, lüks bir malzeme yapmaz mı?”

Teknik olarak evet. Ama bu noktada bu pek bir anlam ifade etmiyor. Yediğimiz her şey yüksek sınıf. Ve evet, programın temsil etmesi gereken her şeye ters gittiğini biliyorum. Şşş. İstediğimiz tüm yüksek sınıf malzemeye erişimimiz olması benim hatam değil.

“Bu akşamki ikinci yemeği---aman siktir et. Bundan sıkılmaya başladım. Hadi bunu sonlandırıp işleri her zamanki yoldan yapalım.”

“Tam bir maymun iştahlısın...” dedi Lefi.

Lyuu, “Yani bu, artık Gizemli Hizmetçiler olmak zorunda olmadığımız anlamına mı geliyor?” diye sordu.

“Evet, en azından şimdilik. Muhtemelen çocuklarla oynarken bunu tekrar yapmanızı isteyeceğim,”

“Tamam! Zamanı geldiğinde barış ve adalet için savaşacak hizmetçi rolünü oynamak için elimden geleni yapacağım!”

Leila tedirgin bir şekilde, “Artık maskeyi çıkarabilir miyim...?” diye sordu.

“Tabii, rahat ol. Pekala kızlar, Yuki’nin Mutfağı sona erdi! Madem Gizemli Hizmetçi Y maskesini çıkarıp aslında kim olduğunu açığa çıkardı, programın ismini artık Leila’nın Mutfağı yapacağız!”

Yeni bir programın başladığını belirtmek amacıyla bir kez daha bir şarkı mırıldanmaya başladım.

“Bu garip melodinin amacı tam olarak nedir?” diye sordu Lefi.

“Emin değilim.. Ama gerçekten akılda kalıyor,” dedi Nell.

Evet, gerçekten de öyle. Tüm gün kafamda takılıydı.

***

Kapı ardına kadar açıldı ve üç küçük kız taht odasına giriş yaptı.

“Eve geldik!” Geldiğini söyleyen ilk kişi Illuna’ydı; diğer ikisi hemen ardından onu takip etti.

“Hoş geldiniz kızlar. Ellerinizi yıkar yıkamaz akşam yemeği hazır olacak,” dedi Leila.

“Tırnaklarınızın arasına kaçan toprakları çıkardığınızdan da emin olun,” diye ekledi Lefi.

“Tamam!” dedi Illuna ve Shii.

“...Hı-hı,” dedi Enne.

Leila’nın da söylediği üzere, akşam yemeği neredeyse hazırdı. Zaten masayı kuruyorduk ve kızlar masayı geldiğinde işimiz bitmişti.

Vampir kız gözleri sonuna kadar açık, “Vay canına! Bugün masa çok süslü. Bir şey mi kutluyoruz?” diye sordu.

“Yok. Sadece, herkes yardım ettiği için her zamankinden biraz daha güzel görünüyor,” dedim.

“Ah, tamam! Bu kadar fazla yemek görmek beni çok mutlu etti! Sanki parti veriyormuş gibi!”

Lyuu, “Ben de aynı şeyi düşünüyordum,” dedi. “Normalde özel bir durum falan olmadığı sürece bu kadar yemek yapmayız. İşte bu yüzden yemeğimiz olmuş tüm yaratıklara, onlara sahip olabildiğimiz için şansımıza ve onları yapanlara gerçekten çok minnettar olmalıyız.

“Evet evet! Sadece onlara bakarak bile çok minnettar hissediyorum!”

“Ben de! Ben hep mintarım!” dedi Shii. [2]

“...Hı-hı. Lezzetli şeyler önemlidir,” diye onayladı Enne. “Minnettarlık doğal bir şey.”

“İstediğini söyleyebilirsin Lyuu, ama bu kadar yapmış olmamızın tek sebebi, tencereye kürekle tuz atmış olman ve bunu düzeltmek için daha çok malzemeyle doldurmak zorunda kalmamız.”

“T-tek ben değildim! Lefi de aynı hatayı yapıyordu!"

Ejderha, “B-bunu onlara söylemene gerek yoktu Lyuu!” diye kekeledi. “Bu iftiranı hemen geri almanı talep ediyorum!”

“Neyse ki bir buzdolabımız olduğundan kalanları daha sonra yemek için plastik kaplarla saklayabiliyoruz,” diyerek güldüm.

“Onları muhtemelen yarın kahvaltıda yiyeceğiz,” diye onayladı Leila.

Bir yandan konuşurken bir yandan yerlerimizi aldık. Ve aileyle birlikte hoş bir akşam yemeğinin tadını çıkardık.