Ayaz Ejder Lordu- 14

Hejinmal boynunu çevirdi ve Efendisinin kararını bekledi.

Hejinmal’in annesini bağışlamasını isteyecek kadar ileri gitmeye niyeti yoktu. Eğer kurtarılırsa iyi olurdu, ama bunun uğruna hayatını da riske atmak istemedi. Ondan nefret ettiğinden falan değildi, yalnızca Ejderler arasındaki aile ilişkisi pek güçlü değildi.

Yuvayı terk ettikten sonra kendi kardeşleri bile düşmanları olurdu. Ayrıca hazineleri seven Ejderler için birbirlerinin eşyalarını görünce kapışmak gayet yaygındı.

Özellikle de yuvalarını terk eden Ejderlerin bir arada yaşaması çok nadirdi. Aşırı güçlü bir Ejder onları bir araya toplamadığı sürece böyle bir şey asla yaşanmazdı.

Bu yüzden herkesi dış mihraklara karşı bir araya toplayan babası Olasid’arc bir anormallikti. Hatta ona bilge bile denebilirdi.

“Yapacak bir şey yok. Anneni sağ bırakmaya çalışacağım.”

“Çok teşekkür ederim Majesteleri.”

Ağzından hemen bu övgüler döküldü çünkü ona bu kadar merhamet gösteren bu adamın sinirini bozmak istemiyordu. Ayrıca eğer annesi sağ kalırsa ileride üzerine düşecek yük azalabilirdi. Ancak diğer yandan, eğer daha fazla Ejder olsaydı, kendi nadirliği düşerdi. Eğer onlara bir değeri olduğunu düşündürmek istiyorsa, onları tatmin etmek için elinden gelen her şeyi yapmalıydı.

“Yine de Majesteleri biraz fazla... eh. Artık istersen Büyücü Kral veya Ainz’i de kullanabilirsin.”

Bu bir tuzak mıydı yoksa bir sınav mıydı? Hejinmal hiç endişe etmeden doğru olduğunu düşündüğü ilk kelimeleri dillendirdi:

“Anlaşıldı, Majesteleri Büyücü Kral!”

Nasıl olur da Ainz’in münasip bulduğu seslenme biçimlerini unutabilirdi?

“Mm, hadi gidelim.”

“Anlaşıldı!”

Dikkatli bir biçimde sessizce rahatladı.

Demek bu bir sınavdı. Eğer dikkatsizlik edip ona saygıda kusur etseydi kesinlikle bunun cezasını çekerdi. Öldürülüp iç organları çıkarılabilirdi.

Eğer Hejinmal’in kalbine kazıdığı bir şey varsa o, asla kibirli olmaması gerektiğiydi.

Kısa süre sonra hedeflerinin kapısına ulaştılar.

Açılmak için bir Ejderin gücüne ihtiyaç duyan bir çift kapı vardı. Görünüşe göre Cüceler de girip çıkmak için benzer ufak kapılar kullanıyorlardı. Koca kapılar yalnızca kutlamalar için falan kullanılırdı.

Hejinmal sırtındaki Efendisini düşürmemeye dikkat ederek omzuyla kapıya baskı uyguladı ve kapıları iteleyerek açtı.

Babası Olasird’arc’ı Altın Tahta oturmuş hâlde gördü. Annesi Kilystran ve diğer iki metresi Munuinia ve Mianatalon da oradaydı.

Üç çift şaşkın göz Hejinmal’i süzdü. Bir çift de başka bir yere, sırtındaki kişilere bakıyordu. O son göz çifti annesi Kilystran’a aitti.

Kimse konuşmadan evvel Hejinmal bağırdı:

“Sırtımda oturan kişi Büyücü Kral Ainz Ooal Gown’dur! Kendisi bu topraklara ve biz Ejderlere hükmeden kraldır!”

Açıkçası kendisi Kara Elf Aura’nın hizmetkârıydı. Ancak onlara bu şekilde anlatmak daha kolay olurdu ve bu duyuruyu gerekli izni aldıktan sonra yapmıştı.

Kelimeler sönüp giderken odayı sessizlik kapladı. Diğer Ejderlerin, Hejinmal’in sözlerini işlemesi biraz zaman aldı.

“Sen delirdin mi seni ufak delikanlı?!”

Babası aniden sinirden kudurdu.

Bu gayet doğaldı. Babası bu toprakların lorduydu. ─Hayır. Eski lord idi. Bu yüzden bu onun için gayet doğal bir tepkiydi.

Oturduğu yerden kalktı ve ona doğrudan saldırıya geçmesini sağlayan bir dövüş duruşuna geçti.

Hiiiieee!

Açıkçası çok korkutucuydu.

Kendisi ve Olasird’arc arasında kıyaslama yapılacak olursa, babasının daha güçlü olduğuna şüphe yoktu. Bu yalnızca güç ve sertlik konusu değildi, ayrıca aralarında çok büyük bir tecrübe farkı da vardı. Ayrıca Olasird’arc’ın bedeni de Hejinmal’inkine kıyasla daha zayıf ve sıradandı.

Bunlara bakıldıktan sonra Hejinmal’in hiçbir kazanma şansı olmadığı kesindi.

Ancak bu duyuruyu yapmaktan başka şansı yoktu. Hejinmal’in kitaplarına göre hiçbir takipçi, Efendisine kendisini tanıttırmazdı.

Bu yüzden gizli gizli babasına yüzünde “bu benim fikrim değildi” dermiş gibi bir ifadeyle baktı.  Ancak tamamen görmezden gelindi. Kızgın bakışlar yalnızca Hejinmal’e odaklanmıştı. Ejderlerin en güçlü ırk olduğuna inanan babasının gözünde Efendisi ve Cüceler bakılmaya bile değmezlerdi.

“─Ejderlerin Kralı. Canın karşısında bana boyun eğecek misin?”

“Sen neler saçmalıyorsun lan seni İskelet?!”

O nasıl bir İskelet olabilir! Hejinmal içten içe inledi.

Efendisinin giydiği hediyeleri almadığı için kesinlikle bir kızgınlık vardı. Belki de o kadar kızgındı ki fark etmemişti.

Eğer onu kışkırtmasaydım işler bu hâle gelmezdi belki?..

Hayır, bu imkânsızdı. Hatta daha bile kötü olabilirdi. Hejinmal’in zihninde hayaller dönüp dolaşırken, babasının yüzünde şaşkın bir ifade belirdi.

“...Hayır, dur. Giydiğin bu kıyafetler de ne?”

Belki de biraz sakinleştikten sonra Ejder burnu çalışmaya başlamıştı.

Hejinmal bunun çok kötü olduğunu düşündü ve yardım için çevresine bakındı. Ancak metreslerin yüzlerinde de aynı heyecanlı ifade vardı, gözlerinin önündeki hazine için hayvanımsı bir açlık duyuyorlardı. Yalnızca annesi gizlice buradan çıkmaya çalışıyordu, fakat onun da oğluna yardım etmeye niyeti yoktu.

“İlk kez böyle bir hazine görüyorum. Eğer ahmaklığını affetmemi istiyorsan, o hâlde bana kıyafetlerini sun, İskelet.”

“Umu... Ahmaklarla uğraşmak gerçekten çok yorucu.”

Soğuk bir ses çınladı.

Babasının içgüdüleri neden ona Ölümün onu beklediğini söylemiyordu? Şu an Ejder para tutkusu aktif olmalıydı.

“Seni salak! Az önce hayatta kalmak için son şansını da bir kenara attın! Hayır, seni öldürmeliydim─”

“[Kalp Kavrama].”

Ve böylece babasının bedeni güçsüz bir şekilde yere düştü.

Tüm gözler en güçlü Ejderin bedenine odaklandı.

Hiç hareket etmediğinden uyuyormuş gibi görünüyordu. Ancak durum tabii ki öyle değildi.

Oda bir anda buz kesti ve Yüce Varlık konuştu.

“Son sözlerine hiç ilgim yoktu. Hejinmal, söyle bakalım, annen hangisi? Ona merhamet edeceğim ve canını bağışlayacağım. Diğerlerine gelince, onları da ayırdıktan sonra çeşitli işlerde kullanabileceğimize eminim.”

“Benim!”

“Benim!”

“Benim!”

Aynı anda üç ses birden yankılandı. Bir anlığına Hejinmal’in de “Benim!” diyesi geldi.

“...Bu da ne? Seni doğuran, yetiştiren ve ilgilenen üç farklı annen olduğunu söyleme sakın?”

Hejinmal onunla kan bağı olmayan iki Ejdere baktı.

İkisi de korkudan donup kalmıştı.

Gözleri dehşetle kapanmıştı. En güçlü Ejder karşılarında bir anda öldürüldüğünden bu da gayet doğaldı.

Savaşmak veya kaçmak üzerine kafa yormamışlardı. Kendilerine sunulan tek hayatta kalma fırsatına tutunmuşlardı. Tıpkı kendisi gibi onlar da yaşamak için en doğru kararı vermişlerdi.

Gözlerinde yaşlarla Hejinmal’e bakarlarken kendilerini ona sevdirmeye çalışıyorlardı. Eğer “Hayır, yalnızca tek bir annem var” derse nasıl tepki verirlerdi?  Mutlak efendisi diğer ikisini kesinlikle hiç endişelenmeden gebertirdi.

Şu an diğer iki Ejderin hayatı Hejinmal’in ellerindeydi. Ancak bundan hiç hoşlanmıyordu. Hissettiği tek şey kendisiyle aynı durumdakiler için duyduğu sempatiydi. Aynı anda uzun zamandır “annelerini” kendisine borçlu bırakmayı planlıyordu.

“Tıpkı dediğiniz gibi, majesteleri. Üç tane annem var!”

“Öyle mi? Ne kadar yazık. Ancak söz sözdür. Pekâlâ, onları sağ bırakacağım. Fakat yalnızca tek bir Ejder cesedi mi var? Ejderler çok işe yararlar. Bir tane yeterli olmayacak gibi görünüyor... Ne kadar yazık.”

Etrafa bakındıktan sonra üç metres de Ainz’in önünde biat ettiler.

“Burayı terk edin ve bütün Ejderleri toplayın. Ardından onlara artık benim emrim altında olduklarını söyleyin. ...Eğer bunu kabullenmeyen olursa, onlarla bizzat ilgileneceğim. Şimdi gidin.”

Metresler son hızda harekete geçtiler. Bu ya izleyenleri şaşırtacak ya da korkudan ağzını açtırmayacak bir hızdı.

Hejinmal bir anlığına bile kaçmaya çalışacaklarını düşünmedi. Bu yüce büyücünün karşısında kaçma ihtimalleri neredeyse sıfırdı. Onlar da bunu fark etmiş olmalıydı. Hayır, Hejinmal için kaçsalar da bir şey fark etmezdi. Sonuçta kaçsalardı bile Büyücü Kral’ın onları nasıl bulup ilgileneceğini biliyordu.

Tak. Biri hafifçe Hejinmal’in kafasına vurdu. Arkasına döndüğünde Efendisinin gözleri ona bakıyordu.

“Senin için bir emrim daha var. Bu çok önemli bir emir. Bütün Cüce kitaplarını topla, hatta bitmemiş olanları bile. Odanın dışındaki kitapları da topla ve hepsini bana getir.”

“Evet! Anlaşıldı! Hemen getiriyorum!”

İkisini gergince indirdikten sonra Hejinmal tüm gücüyle koştu.

***