Ayaz Ejder Lordu- 23

“Mm, hıhı. Güzel olduğu kesin. Fakat benim gibi eski kafalı birine biraz yavan geliyor.”

“Ağzınızı şarapla ıslatmanız gerek çünkü.”

“Ne? Bir deneyeyim... Ohoh! İnanılmaz! Lezzeti tam kıvamında!”

“Şarap da çok iyi. Acaba benim karım da bundan yapabilir mi?”

“Görünüşe göre Büyü Krallığı bize bir süre yemek yollayacak. Onları da yiyeceğiz desene.”

“Ben şaraplarını yeğlerim. Bu Büyü Krallığı’ndan, değil mi? Ödemeye hazırlansan iyi olur!”

Yerken bağıra bağıra konuştular. Ardından─

“Bu rün demircilerini kıskanıyorum. Ne zaman isterlerse böyle şeyler yiyebiliyorlar mı?”

“Bu şeyler baya pahalı olmalı, değil mi?”

“Öyle görünmüyor, değil mi?” İnsan ülkelerine bak, sebzeler hep ucuz. Aynısı Büyü Krallığı için de geçerli olabilir.”

“Mm, biraz şanslılar. Ve henüz azıcık yedim, ama bana mı geliyor yoksa Büyü Krallığı’nın şarabı çok mu iyi?”

“Umu. Ben yalnızca bir yudum aldım. Ahhhh, lezizdi. Yine de üzüm şarabı güzel; ama fazla güçlü değil.”

“Büyü Krallığı’nı ziyaret etmek için bir sebebimiz yok mu?”

İki ülkenin vatandaşlarının ülkeler arasında rahat rahat seyahat edebileceğini planladıklarını söylediler.”

Hop, hop. Buradaki herkes baya kıdemli, ama böyle şeyleri söylemeden evvel biraz daha dikkatli olman gerekmiyor mu?”

“Yok ya, zaten halka duyuracaklar zaten. Gelecekte bu ülke bir sürü yerde aktif olacak ve bu sayede bir dedikodu, ama Kraliyet Başkentini geri aldığımızı söylüyorlar.”

“Dedikodulara göre Kraliyet Başkenti bir Ejder yuvasıymış. Büyü Krallığı gerçekten müthiş.”

Ainz doğal olarak bu sözleri duydu.

Bunlar doğrudan Ainz’e yapılan övgülerden ziyade, Büyü Krallığı hakkında iyileşen görüşlerini gösteriyordu. Bu muhtemelen gelecekte de dost olmaya devam edeceklerini gösteriyordu.

Ainz tatmin olmuş bir şekilde gülümsedi ve yeniden Gondo’ya döndü.

“Gidip onlarla konuş Gondo. Ben bir süre dönmeyebilirim.”

“Demek öyle. ...O hâlde madenlerdeki o çocuklarla konuşacağım.”

Gondo gözünde kötücül bir bakışla bir Cüceye bakıyordu.

“Peki ya siz ne yapacaksınız Majesteleri?”

“...Ülkemden bir ulak geldi. Onunla buluşmam gerek. Sonra görüşürüz.”

Ainz elveda dermişçesine elini kaldırdı ve yürüdü.

Esasen geniş, ferah odanın köşesinde duruyordu. Kapıyı açıp çıktı ve misafir ağırlama odasına gitti.

Burası oldukça lüks döşenmiş bir odaydı. İçinde masalar, sandalyeler, dolaplar falan vardı. Odada Demiurge duruyordu.

“Sana bu kadar yol teptirdiğim için özür dilerim.”

“Hiç de bile. Siz neredeyseniz ben de oraya gitmeliyim Ainz-sama.”

Ainz odada dolaştı ve bir sandalyeye oturdu. Ardından Demiurge’tan da oturmasını istedi.

“...Raporları okudum. Burada çalışıyorum, bu yüzden senden onları dillendirmek yerine yazmanı istediğim için özür dilerim.”

Bahsedilen raporlar, Demiurge’ün Kutsal Krallık’taki hazırlıklarını ve aktivitelerini detaylı biçimde anlatıyordu. Tabii ki bunları Demiurge’ün kendisinden duyarsa, bu Ainz’in gizliliğini zedeleyebilirdi. Bu da göz önünde bulundurulmuştu.

“Yine de beklediğimden iyi bir iş çıkardın Demiurge. Başarıların yalnızca olağanüstü olarak tanımlanabilir.”

“Çok teşekkür ederim Ainz-sama.”

Demiurge eğildi.

“Yine de size denk olmayı rüyamda bile göremem Ainz-sama... Cücelerin kalbini başarıyla ele geçirdiniz.”

Ainz, Kraliyet Başkentini geri alışını veya rün demircilerini işe alışını kast ettiğini düşündü. Ancak gerçekten bundan mı bahsediyordu?

“Hımm. Demek çoktan anladın Demiurge. Sence Cüceler anlamış mıdır?”

“Anlamaktan ziyade, başka seçeneklerinin olmadığını düşünüyorum.”

Neden burada başka kimse yoktu? Eğer biri olsaydı her zamanki taktiğini kullanabilirdi. Ainz, Demiurge’ü detaylıca çalışmıştı, yüzünde bir gülümseme fark etti.

...Bu kadar komik olan ne?!

Demiurge’ün gülümsemesi, Ainz’in olmayan karnını ağrıtıyordu. Albedo’nun gülümsemesi de bunun kadar korkunçtu. Numarasını görmüş olabilme ihtimali bile olmayan kalbini küt küt attırıyordu.

“E-Eğer Cüceler anladıysa, sence ne yapmalıyım?”

“Bunun büyük bir sorun olacağından şüpheliyim. Sonuçta rün demircilerinin elveda partisine yemekleri siz tedarik ettiniz. Bu sayede Cücelerin diyeceği her şeye omuz silkebilirsiniz.”

...Neden bahsediyor bu?

“Bunun önemli olmadığına güveniyorum o hâlde.”

Artık Demiurge’ü yemleme çalışmaları başarısız olduğundan, Ainz bu mevzuyu burada bırakmaya karar verdi. Onun gibi zeki birine fazla soru sormak çok tehlikeliydi.

“O hâlde İmparatorluğu kulluğumuz altına alma işi nasıl gidiyor?”

“Evet. Albedo ve ben mevzuyu görüştük ve bir taslak çıkardık. Ardından sizin taslağa göz atmanızı ve görüşlerinizi bildirmenizi istiyoruz.”

Eğer Demiurge ve Albedo taslağı birlikte hazırladıysa, o zaman benim karışmama gerek yok diye düşündü Ainz ama bunu dillendirmedi.

“...İmparatorluğa yeterince pay verdiniz mi? Komşu ülkelerin İmparatorluğa bakıp “Büyü Krallığı’nın tebaası olduğumuzda hayat güzel olacak” diye düşünmesini sağlayacak kadar verdik.

“İyi olacak.”

Ainz içten içe “Evet” diye mırıldandı. O hâlde taslağa bakmadan onaylayabilirdi.

“Yine de Cüce Krallığı ve İmparatorluk konusundaki başarılarınız gerçekten nefes kesici. “Anlaşılmaz Bilgelik” deyimi sizi tanımlamak için çıkarılmış sanki Ainz-sama.”

“Hiç de bile. Senin de bunları kolayca başarabileceğine eminim Demiurge.”

Demiurge nadir bir ifadeye büründü ─ acı acı gülümsüyordu. Ardından başını salladı.

“Kesinlikle, eğer hepsi buysa. Yine de Büyü Krallığı’nın geleceğinin ne kadarını planladınız?”

Yarını bile planlamadım. Ama tabii ki böyle diyemezdi.

Ainz nasıl bir cevap bir hükümdâra yakışırdı diye düşündü. Ardından YGGDRASIL’deki lonca adını hatırladı.

Adı Milenyum Krallığı’ydı.

Keşke Büyü Krallığı da gerçekten bin yıl ayakta kalabilse. Belki de bu düşünceden ötürü olacaktı ki aklına tanıdık bir anı geldi.

Loncanın sembolü neden turnaydı bilmiyordu ve Ainz de bunu Yamaiko’ya sormuştu. Ardından Yamaiko ona, turnaların mitolojide bin yıl boyunca yaşadıklarını söylemişti. Buna benzer şekilde kaplumbağalar da─

“─On bin yılını.”

Ainz ağzından bu kelimeler kaçarken suratını astı. Kazara fazla bir rakam vermişti. Ainz çabucak Demiurge’a bakıp kendini düzeltmeye niyetliyken, artık bunun için çok geç olduğunu fark etti.

“B-Bu kadar ilerisini planlamanız...”

Demiurge’un gözleri fal taşı gibi açıldı ve mücevhere benzeyen göz bebekleri daha da parladı.

Bu çok kötü.

“Şaka yap-”

“─Namevtleri etrafa salmanız falan da kesinlikle diğer ulusların askerlerimizi tehlikeli birlikler olarak görmemelerini sağlamak için olmalı Ainz-sama. Bu kesinlikle olaylara bu kadar geniş açıdan bakan biri için en doğru hareket. Ne kadar korkutucusunuz...”

Ainz neler dediğini hiç bilmiyordu, ama bildiği tek şey şu an yapabileceği bir şey olduğuydu. “Aferin Demiurge. Planlarımı tamamen yerine getirdin, senden de bu beklenirdi.” Ancak bu taktiği sürekli kullanmazdı. Bu yüzden bu sefer diyeceği şey ─

“Fufufu, henüz o kadar ilerisini düşünmedim Demiurge.”

“Demek öyle. Anlaşıldı. Bu mevzuyu kalbime kazıyacağım.”

Demiurge’un nazik gülümsemesini görünce, Ainz’in kalbinden soğuk terler aktı.

Ha? Ne? Neler oluyor? ...Pek emin değilim, ama artık çok daha kırılgan bir durumda mıyım?

Ancak Ainz buna dair hiçbir çözüm düşünmemişti. Bu yüzden mevzuyu sahte bir gülümsemeyle geçiştirmeliydi.

“Fufufu... Bu işi sana bırakıyorum Demiurge.”

“Fufufu... Anlaşıldı, Ainz-sama.”

Buna karşılık Demiurge’ün gülümsemesi hiç olmadığı kadar parlaktı.

Ağlamak istediği hâlde Ainz kendine geldi ve titrek bir sesle soru sordu.

“...O hâlde Demiurge. Gönderdiğin rapor konusunda... Sence ne zaman gerçekleşecek bu?”

“Güz mevsiminde başlayacak, fakat size kışa kadar sıkıntı çıkaracağım Ainz-sama. Başlangıcı iyi olmalı fakat karşı taraf da harekete geçince, onları manipüle etsek bile bazı aksaklıklar çıkabilir.”

“Bu planı sen yaptın Demiurge. İşleri sana rahatlıkla emanet edebilirim.”

“Çok teşekkür ederim Ainz-sama! İmparatorluğun tebaalaştırılması konusuna gelince─”

“─Detayları geri döndüğümde dinleyeceğim. Öncelikle bana planın bir kopyasını verebilir misin?”

“Anlaşıldı!”

“...O hâlde bu projenin nasıl ilerleyeceğini merak ediyorum, Demiurge.”