Tanrıça ile Buluşma

“Makoto, bugünkü toplantıya başlıyoruz.” 

Fark ettiğimde Nuh-sama oradaydı.

Sabah 2'ye kadar antrenman yapıyordum ama bir noktada uyuyakalmıştım.

Nuh-sama nedense her zamanki gibi değildi.

Dar siyah etek ve beyaz iş gömleği giyiyordu.

Bu arada, gözlükleri de vardı.

Kadın öğretmen tarzı mıydı?

“Sizi sağlıklı görmek güzel, Nuh-sama. Bu kıyafetler de ne?” (Makoto)

“Birlikte dünyayı tersine çevirmeyi hedefliyoruz! Güvenilir bir kadın gibi görünmüyor muyum?” (Nuh)

Söylediği gibi gözlüklerini yukarı itti.

Ona baktığımda…

(Sadece cosplay olarak görebiliyorum…) (Makoto)

“Ne kadar kabasın. Pekala, hedefimizi hatırlıyorsun, değil mi?” (Nuh)

“Büyük İblis Efendisi tehdidini ortadan kaldırmak. Aynı zamanda, Kutsal Tanrıların inananlarının imanını azaltmak, değil mi?” (Makoto)

Tanrıça havada süzülen beyaz tahta üzerine yazıyordu.

Sonra ‘Bam!’ diye beyaz tahtaya vurdu.

“Şimdi! Bundan sonra ne yapacağız, Makoto?” (Nuh)

Tanrıça gerçekten bu işe kendini vermişti.

“Güçlü yoldaşlar bulmak?” (Makoto)

Dünyanın sistemini kendi başıma tersine çevirebileceğimi sanmıyordum.

“Güzel cevap. O zaman, kimleri müttefikin yapacaksın?” (Noah)

“Hmm, Sakurai-kun, belki? Kahramanlar?” (Makoto)

Ancak Kutsal Tanrılardan güçlü bir şekilde etkileniyorlardı, bu yüzden onları müttefiklerimiz yapmak imkansızdı.

“Kulağa kötü gelmiyor. Ancak kahraman grubu güç açısından güçlü olsalar da dünyayı etkilemek açısından bir sınırları var.” (Nuh)

“Dinlerini yavaş yavaş seninkine dönüştürmek imkansız olurdu herhalde?” (Makoto)

“Doğru! Bu yüzden amacımız bu insanlar!” (Nuh)

Nuh-sama'nın beyaz tahtaya yazdığı şey…

“… Kahinler mi? Eh?” (Makoto)

“Tanıdığın iki Kahin var, Makoto.” (Nuh)

Prenses Noel’in ve Prenses Sofia’nın isimleri orada yazılmıştı.

“Hayır hayır hayır, bu kesinlikle imkansız.” (Makoto)

Prenses Noel, Sakurai-kun ile nişanlanmıştı ve Prenses Sofia benden nefret ediyordu.

Ya da daha çok, onunla başa çıkmakta iyi değildim.

“Sorun değil! Sevginin tersi ilgisizliktir. Nefreti sevgi ile değiştirebilirsin!” (Nuh)

“Bir galge oyunu kadar sorunsuzca olmayacak.” (Makoto)

Fuji-yan'ın sevdiği galge oyunlarında, başta kahramandan nefret eden ana karakterler ortaya gelince aşık oluyorlardı.

Ama bu oyunlarda olurdu.

Deneyimlerime göre, bir kız tarafından nefret edildikten sonra o şekilde kalıyordun.

“Peki Noel-chan’ı çalmaya ne dersin?” (Noah)

“Katiyen olmaz.” (Makoto)

Tüm insanlar arasında Sakurai-kun'un kız arkadaşını mı?

Bunu yapmamın bir yolu yoktu.

“İlk olarak, Kahinlerle bir şey denersem Kutsal Tanrılar intikam almaz mıydı?” (Makoto)

“Doğru. Bununla birlikte, kıtadaki Tanrıçaların Kahinleri büyük bir nüfuz gücüne sahip. Onlarla ilişkinin nasıl olacağını düşünün. En azından, daha önce gelen bu tutum iyi değil.” (Nuh)

“…Anlaşıldı.” (Makoto)

Endişeyle başımı salladım.

Yaşadığın yerden prensesin nefret etmesinin iyi olmadığı doğruydu.

“Ben de bir şey söyleyebilir miyim?” (Makoto)

“Fumu, devam et ve söyle, Makoto.” (Nuh)

Gözlüğünü her seferinde yukarı itmek zorunda değildin.

“Fuji-yan'a ve grubuma amacınızı anlatmayı düşünüyorum ve yardım etmelerini umuyorum.” (Makoto)

“Hmm, ama iş birliği yapmayabilirler.” (Nuh)

“Böyle bir şey olursa vazgeçeceğim. Onları zorlamayacağım.” (Makoto)

“Seni kiliseye şikayet edebilirler, biliyorsun.” (Nuh)

“Bunu yapmazlar.” (Makoto)

Biraz sinirli bir şekilde cevap verdim.

“Şakaydı. Ancak kime söyleyeceğini seçerken dikkatli ol.” (Nuh)

Kötü bir Tanrı inananlığına maruz kalmak her şeyden önce kötü olurdu.

“Anladım. Dikkatli olacağım ve güvenebileceğim insanları arayacağım.” (Makoto)

“Doğru. İlk olarak, yakınınızdaki insanlar. Bence bu iyi bir fikir.” (Nuh)

Nuh-sama'nın uzlaşmasını sağladım.

O zaman Fuji-yan, Lucy ve Sa-san ile konuşacaktım.

“Bu arada, Nuh-sama, Derin Deniz Tapınağı'na meydan okumak ne zaman uygun olur?” (Makoto)

Derin Deniz Tapınağında hapsolmuş Tanrıça'yı kurtarmak.

Hedeflerimden biri buydu.

Unutmamıştım.

Ancak Tanrıça başını endişeliymiş gibi kaşıdı.

“Derin Deniz Tapınağı, Kral Neptün'ün Leviathan’ı tarafından korunmakta.” (Nuh)

“Bunu duymuştum.” (Makoto)

Mitolojide.

“Kutsal canavar Leviathan… okyanusun içinde savaşacaksan Büyük İblis Efendisi’nden daha güçlüdür.” (Nuh)

“…Eh?” (Makoto)

“Burada, sadece 1000 yıl önce yer yüzü dünyasını on binlerce yıl boyunca denizin hükümdarı olan bir canavara yöneten iblislerin bir kralı hakkında konuşuyoruz. Karşılaştırmamıza gerek yok.” (Nuh)

Bana söyleseniz bile Maceracı Loncası'nda yazılan bilgilerde bu yoktu.

Son patrondan daha mı güçlüydü? Bu gizli bir patron değil miydi?

“İlk önce Büyük İblis Efendisi hakkında bir şeyler yapacağım.” (Makoto)

“Akıllı seçim.” (Nuh)

Nuh-sama kolları çapraz olarak birkaç kez başını salladı.

“O zaman, bugünlük bu kadar.” (Makoto)

“Güle güle.” (Nuh)

Nuh-sama beni el sallayarak uğurladı.

Eğleniyor gibi görünüyordu.

◇◇

Kedi Kulağı Bahçe’sinin derinliklerindeki tatami^{1} odasındaydık.

Nuh-sama meselesini Fuji-yan'a anlattım.

Bunu reddedecek olsaydı biterdi…

“Haah…” (Fujiwara)

Fuji-yan büyük bir iç çekti.

“Sorunlu bir yol seçmişsin…” (Fujiwara)

“E-Evet.” (Makoto)

“Çeşitli seviyelerde oyun oynarken her zaman en zor olanı seçecek türden bir adamdın.” (Fujiwara)

“Kolay ve Normal seviye birbirlerini destekliyor.” (Makoto)

“Yine de bu dünyada aynı politikaya sahip olmana gerek yok…” (Fujiwara)

Evet, ben de böyle düşünüyordum.

Ama seçmiştim.

“Makul ölçüde yardımcı olacağım.” (Fujiwara)

“Teşekkür ederim!” (Makoto)

Çok memnun olmuştum! Bu gerçek bir kazançtı.

Rahat bir nefes alırken koltuğun arkasına düştüm.

Çok gergindim.

Fuji-yan bir kahkaha attı.

“Biz burada ortağız, Takki-dono.” (Fujiwara)

“Ama sınırlar var, biliyorsun.” (Makoto)

Bu sefer, sonuçta oldukça çılgın bir şey istemiştim.

Ondan sonra günlük sohbet ettik ve aniden verilmiş bir sözü hatırladım.

“Konuyu değiştiriyorum.” (Makoto)

Nina-san bana bunu sormuştu.

“Nina-san hakkında…” (Makoto)

O anda, Fuji-yan yüzünü buruşturdu.

Eh? Kötü müydü?

“Hayır… Senden saklayacağım bir şey değil, Takki-dono.” (Fujiwara)

Fuji-yan konuşurken sorun yaşıyormuş gibi konuşuyordu.

“Şaşırtıcı bir şekilde, Christiana-san onunla evlenmemi istediğini söyledi!” (Fujiwara)

“Vay. O zaman şimdi bir asil olacaksın Fuji-yan.” (Makoto)

Ah, ama Nina-san…

“Nina-dono'ya henüz söylemedim… Ya da daha fazlası, kabul etmeli miyim, etmemeli miyim bilmiyorum.” (Fujiwara)

“Yani endişelisin.” (Makoto)

“Sonuçta Chris-sama ve Nina-dono iyi anlaşamıyorlar.” (Fujiwara)

“Evet, ölümüne düşmanlar.” (Makoto)

“Hepsi bu değil-desu zo.” (Fujiwara)

Görünüşe göre bu kıtanın soyluları canavarlar ve elfler gibi yarı insanları küçük görüyorlardı.

Güneş Ülkesi buna karşı en güçlü eğilime sahip gibi görünüyordu.

Soylular böyleydi, sadece Su Ülkesinde de değildi.

Ayrıca, Nina-san'ın efendisi olan asil kötü bir kişiliğe sahipti ve Nina-san'ı soylulardan nefret ettirmişti.

“Anlaşamadıklarına şaşmamalı... Ama Nina-san'ı seviyorsun, değil mi?” (Makoto)

“Elbette. Bu dünyada işe ilk başladığımda işe aldığım ilk kişi o. Şimdiye kadar elinden gelenin en iyisini yaptı ve mağazamda yardımcı oldu.” (Fujiwara)

“Tavşan kulakları sevimliydi.” (Makoto)

“… Evet.” (Fujiwara)

Bu noktada bundan utanmasına gerek yoktu.

“Chris-san hakkında ne düşünüyorsun?” (Makoto)

Neden onu bu kadar sorgulamıştım?

Ama Fuji-yan'la bunun hakkında konuşmak önceki dünyamızda düşünülemezdi. Biraz eğlenceliydi.

Sonuçta kadınlarla hiç ilişkimiz olmamıştı.

“Chris-dono… onunla ilk tanıştığımda geleceği ve evlenme konusunda sıkıntılıları vardı. Bu şeyler hakkında bana danıştı.” (Fujiwara)

“Görünüşe göre ailesinin asil olarak hazırladığı kişi hakkında şüpheleri vardı.” (Fujiwara)

Ve Fuji-yan bunu konuşma yetenekleriyle ortaya çıkarmıştı.

O zaman, bir tüccar olarak başarılı olmak için soylulara yaklaşmak istiyordu.

Biz diğer dünyalıların burada akrabaları veya bağlantıları yoktu, bu konuda elimizden bir şey gelmiyordu.

“Yani fark ettiğin zaman o sana aşık olmuştu, ha.” (Makoto)

“Hatta benim için, ayarlanan evliliğini reddetmek kadar ileri gitti…” (Fujiwara)

“O-Ooh… bu oldukça büyük bir sorumluluk…” (Makoto)

Evet, zaten tamamen farklı bir dünya gibi hissettiriyordu.

“Benim sorunum bu. Bu hakkında bir şeyler yapacağım-desu zo.” (Fujiwara)

Fuji-yan birasını içti.

H-Hmm, çok olguncaydı.

Konuyu değiştiriyormuş gibi görünüyordu.

“Senden bir şey isteyebilir miyim?” (Fujiwara)

“T-Tabii ki.” (Makoto)

Kötü bir Tanrı’ya inanan bana yardım etmesini istemiştim.

Ona mümkün olduğunca yardım etmeyi planlıyordum ama ona yardım edebilecek miydim?

“Geçen gün Rozes'te özgürce iş yapma iznine sahip oldum, değil mi? Yeni bir iş yapmayı düşünüyordum ama iyi fikirler arıyorum.” (Fujiwara)

“Hooh, anladım.” (Makoto)

Ama bir acemiye böyle önemli bir şey sormak.

“Bu tür şeyleri çeşitli insanlara sormak daha iyidir.” (Fujiwara)

“Hmm, sevdiğin canavar kulaklarıyla ilgili bir şey olması gerekmez mi?” (Makoto)

“Zaten tüm bu-desu zo ları yaptım. Çoktan bu işyerinin sahibiyim.” (Fujiwara)

“Eh?” (Makoto)

N-Ne?! Kedi Kulağı Bahçesi'nin sahibi Fuji-yan mıydı?

… Bilinmeyen bir zamanda, arkadaşım her zaman gittiğimiz dükkanı satın almıştı.

“O zaman, onları çok sevdiğin için bir ramen^{2} dükkanı açmaya ne dersin, Fuji-yan.” (Makoto)

“Ramen yapımı için bir domuz çiftliği ile sözleşme yaptım. Bence ideal tadı yakalamak üzereyiz.” (Fujiwara)

“…Vay.” (Makoto)

İyi değildi. Uzun zamandan beri benim düşündüğüm işi başlatmıştı.

Düşünce tarzımı değiştirdim ve su büyüsü yeterliliğimle ilgili bir şey düşünüyordum.

“Peki buna ne dersin?” (Makoto)

“… Fumu, fumu, fumu, fumu… ne?! Böyle bir şey mümkün mü?! Bunu kullanabiliriz!” (Fujiwara)

Görünüşe göre bu uygulanabilir bir fikirdi.