Şeytani Orman’daki Belirleyici Savaş (6)

“Güle güle, insan!” (Setekh)

Aniden ortaya çıkan, İblis Efendisi’nin sırdaşı Setekh'di.

Tüm vücudunda küçük çatlaklar olan vücudu eskisi ile aynıydı, ama farklı olan, geçmişte içi boş olan yerde şimdi şiddetle parlayan parlak kırmızı gözler vardı.

Demek bunlar efsanevi Taşlaştıran Gözler!

“…”

“…”

Sonra bir süre birbirimize baktık.

Setekh şaşkın bir ifadeyle bana bakıyordu.

(He? Bu sessizlik de neyin nesi?) (Makoto)

“…”

“…”

Setekh-san başını yana eğiyordu ve hiçbir şey yapmadı.

Saldırmayı denemeli miydim?

“Su Ruhu Kaplı: [Su Kılıcı].” (Makoto)

Ruh Büyüsü’nü kullandım ve kılıç büyüsü ile ateşlemeyi denedim.

Dev bir büyü kılıcı Setekh'e saldırdı.

“Ooooh!” (Setekh)

Setekh, su kılıcından kaçınırken aşırı tepki vererek bir köprü kurdu.

Matrix?

Daha doğrusu, bu onun için çok kolay görünüyordu.

Sürpriz bir saldırı olmasına rağmen.

“B-Bu garip… Neden taşlaşmıyorsun…? O zaman, doğrudan!” (Setekh)

Hızlıydı!

Sa-san veya Geralt seviyesindeydi, hatta onlardan daha hızlıydı!

Setekh'in devasa zifiri siyah pençesi, hayatımı almayı hedefleyerek bana doğru geliyordu.

[Kaçınma]!

Kahretsin, bundan kaçınamayacağım!

* Shuan! *

Setekh'in pençesi püskürtülürken donuk bir ses çıktı.

““Ha?””

Setekh ve ben aynı anda şaşırmış sesler çıkardık.

“B-Bir kez daha!” (Setekh)

Dev pençe bir kez daha püskürtüldü.

* Shuaaan *

Pençe bana çarpmadan birkaç santimetre önce görünmez bir bariyer tarafından durduruluyordu.

Bu Nuh-sama’nın Tanrı Zırhı, ha.

Ömrümü azaltmak zorunda olduğum bir büyüden beklendiği gibiydi, şaşırtıcı bir etkisi vardı.

Yine de ses efekti oldukça acıklıydı.

(Bu arada, Tanrı Zırhı ile stratosfere hücum ederken bile zarar görmeden kalabilirsin.) (Nuh)

Nuh-sama'nın göğsünü gururla dışarı ittiğini hayal edebiliyordum.

Ciddi misin?

“İmkansız... Taşlaştıran Gözlerim işe yaramıyor üstelik saldırılarım bile ulaşmıyor...” (Setekh)

Setekh-san iki elinin üstünde yere düştü.

Evet, ben de şaşırdım.

(Ne yapmalıyım… Setekh de önemli bir düşman ama…) (Makoto)

Taşlaşmış Rüzgar Ağacı Kahramanı’na baktım.

Maximilian-san…

Furiae-san'ın taşlaşma lanetini bozmasını sağlayacağım!

Lütfen orada biraz bekle.

Ve böylece, Ölümsüz Kral Bifrons'un yeniden doğmuş bedenine baktım, bu şu an bile sırtımda ezici bir baskı yaratıyordu.

Bu adam benim önceliğim olmalıydı.

Elimde hançerimle dev bir binaya benzeyen bu canavara yaklaştım.

“Bekle, lütfen! Nuh-sama, Kötü Tanrı'nın Öncüsü olabilir misin?! Neden bize karşı geliyorsun? Kutsal Tanrıların Kahramanlarına karşı 1000 yıl önce bizimle birlikte savaşmamış mıydın?!” (Setekh)

Setekh bana seslendi.

Ah, fark etti, ha.

Setekh'in daha önce gözleri yoktu, bu yüzden beni ilk kez görmesi gerekiyordu.

“Üzgünüm ama bu sefer Büyük İblis Efendisi’nin müttefiki olamam.” (Makoto)

Kutsal Tanrıların müttefiki de ben değildim.

Benden önceki kişinin de hedefini devralacağıma dair hiçbir söz yoktu.

Ben Nuh-sama'nın müttefiki ve dünyanın düşmanıydım.

“Bu olamaz! Neden?!” (Setekh)

Neden mi?

Şey, eğer doğru hatırlıyorsam Nuh-sama bunu uzun zaman önce söylemişti...

“1000 yıl önce, Tanrınızın Nuh-sama'ya ihanet ettiğini duydum.” (Makoto)

Değil mi, Nuh-sama?

(Evet! Typhon tarafından kandırıldım! Artık ona inanmayacağım!) (Nuh)

Doğru, 1000 yıl önce Nuh-sama’ya yalan söyledi.

Nuh-sama'yı kandırmak her şeye rağmen kolay görünüyordu.

(Hey?!) (Nuh)

(Pfft, Nuh, Mako-kun seni haşladı.) (Eir)

(Kes sesini Eir. Al bunu!) (Nuh)

(Haha! Çok yavaşsın!) (Eir)

Kafam gürültülüydü.

Hiç gerginlik yoktu.

“… Öyle mi. Tanrımız, Kötü Tanrı'ya olan sözlerini iptal etti…” (Setekh)

Setekh üzüntü içinde omuzlarını indirdi.

“Nuh-sama'nın Öncüsü-dono ile tekrar yan yana savaşmak istedim.” (Setekh)

Setekh'in sesinde keder vardı.

Bu suratı yapması onun için biraz üzülmeme neden oldu.

Ama onların tarafına gitmeyecektim.

Hiçbir şey söylemedim ve Bifrons ile yüzleştim.

“…Nuh-sama'nın şu anki Öncüsü-dono, bunu biliyor muydun? 1000 yıl önce, Ölümsüz Kral Bifrons, tüm iblisler içindeki en güzel asil olarak adlandırılıyordu.” (Setekh)

“… Öyle mi.” (Makoto)

Bunu bilmiyordum.

Şu anda bir dokunaç canavarıydı.

Şu anda güzel değildi.

Her neyse, bu kadar büyük bir canavarı nasıl yenmeliydim?

“Ama şimdi bu acınası şekle dönüştü. Bana eskisi gibi aynı görünümde yeniden doğacağı söylendi, ama… Bu başpiskopos Isaac-dono’nun bana söylediklerinden çok farklı…” (Setekh)

Anladım. Yani bu İblis Efendisi’nin figürü Setekh için de beklenmedikti.

Üstüyle tekrar karşılaşabileceğini düşünüyordu ama şimdi tuhaf bir canavar haline geldi. Şok edici olmalıydı.

Öyle bile olsa şu anda zıt uçlardaydık, bu yüzden bu boş konuşmayı yapmalı mıyız bilmiyordum.

“Beni İblis Efendisi’ni yenmekten alıkoymayacak mısın?” (Makoto)

Setekh'in düşmanlığını kaybetmesi gerçeğine garip hissederek sordum.

“Buradaki bildiğim Bifrons-sama değil... Ayrıca sana dokunamıyorum bile. Kendimi hiç bugünkü kadar güçsüz hissetmemiştim. Bu durumda sonuna kadar izlemek benim görevim.” (Setekh)

“...Ne kadar takdire şayan.” (Makoto)

Oh evet, ısrarla yoluma çıksaydı beni rahatsız ederdi.

Sessizce izleyeceğini söylediyse şikayet etmeyecektim.

Ama onu yenmenin bir yolunu düşünemiyordum.

(Makoto, dev canavarın tam merkezinde, Bifrons’un Reenkarnasyon Büyüsü’nün özü vardır. Eir, hançer yoluyla gücünü sana ödünç verecek, bu yüzden acele et ve Bifrons'un bedenini yok et.) (Nuh)

Eeh, ciddi misin, Nuh-sama?

Kıpır kıpır dokunaçları olan o dev canavara karşı mı?

O devasa bedeni bu hançerle kesecek olsam bile ulaşabileceğini sanmıyordum.

Hasar vermek istiyorsam içeriden olması gerekiyordu.

(Başka seçenek yok ve zaman yok…) (Makoto)

İç çektim ve ilerledim.

Beni yakalamaya çalışırken vücuduma birkaç yüz dokunaç dolandı ve bu dokunaçlar Nuh-sama'nın Tanrı Zırhı tarafından püskürtüldü, böylece vücuduma hiçbir şey ulaşamadı.

Ancak dokunaçlar Tanrı Zırhını sarmaya çalışıyordu.

Bu gerçekten iyi olacak mıydı…?

“A-Aynen böyle mi dalacaksın?! Sanırım şu anki Bifrons-sama tarafından yakalanacak olsam bile öleceğimi düşünüyorum… Demek bu bir Kötü Tanrı-sama'nın İlahi Koruması… Haha, senin dengin olamamama şaşmamalı.” (Setekh)

Setekh şok içinde sesini yükseltti ve kuru bir kahkaha attı.

Nuh-sama, övülüyorsun.

(Haha, devam et ve beni daha çok öv – bekle, bunun için zaman yok! Acele et Makoto!) (Nuh)

Ah, doğru.

Zaman sınırı yaklaşıyordu.

Ama sen de oyaladın.

“Pekala, gidelim.” (Makoto)

İblis Efendisi’ni yenmek için ileri!

İblis Efendisi ile karşı karşıya geldim ve hançerimi tuttum.

“Nuh-sama'nın Öncüsü-donos, Bifrons-sama'nın muhtemelen hiçbir vasiyeti kalmamıştır, ama... lütfen ona saygılarımı ilet.” (Setekh)

Setekh'in sesine hafifçe başımı salladım ve yüzlerce dokunacının beni kenara çekmeye çalıştığı yöne doğru ilerledim.

Dev canavar büyük ağzını açtı.

Ağzın içi karanlıktı ve ürkütücü bir renge sahipti, cehenneme giriş gibiydi.

Vay canına, korkutucu!

Salim Zihin: %99!

(Tereddüt etme. İlerle!) (Makoto)

Canavarın ağzına atladım.

Ve sonra, karanlık tarafından aynen böyle yutuldum.

(Hiçbir şey göremiyorum.) (Makoto)

Demek bu bir canavarın içiydi, ha...

Bu çok açık, ama ilk defa bir canavar tarafından yeniliyordum.

Bunun daha boğucu olacağını düşünmüştüm, ama – Tanrı Zırhı yüzünden mi bilmiyorum – gerçekten tuhaf bir şey hissetmiyordum.

Zemin yumuşak ve gevşekti, yürümeyi zorlaştırıyordu.

Ve vücudumun etrafında yapışan bir şey vardı.

Nuh-sama’nın Tanrı Zırhı bunu püskürtüyordu.

(Denemeliyim.) (Makoto)

[Fedakarlık Tekniği: Adak].

Eir-sama'ya sordum ve etrafı hançerimle kesmeye çalıştım.

Cevap yoktu.

Hm?

(Mako-kun~, Bifrons’un bedenini ara. Onu bıçaklamalısın.) (Eir)

O kadar karanlık ki hiçbir şey göremiyordum.

(Sorun değil~, dümdüz yürümelisin.) (Eir)

Buradaki yönü bile anlayamıyordum.

(Kendi başına içine çekileceksin, yani sorun değil.) (Nuh)

Böyle mi çalışıyordu?

Nuh-sama'ya inandım.

Bir süre karanlıkta ilerledim.

Kulağımda kötü niyet gibi iniltiler duyabiliyordum.

Bu diğer dünya mıydı?

Umarım cehenneme düşmedim?

Çabucak geri dönmek istiyordum.

Önümde aniden bir şey belirdi.

(…Bu nedir?) (Makoto)

Yanılsamalar etrafımda beliriyor ve yok oluyordu.

Bu yanılsamalar savaş videolarını gösteriyordu.

Şeytanlara zulüm.

Küçük çocuklar köle olarak satılıyordu.

Ve... etrafta yatan çok sayıda ceset vardı.

İzlemesi hoş olan şeyler değildi.

(Bu, İblis Efendisi’nin zihinsel saldırısı mı…?) (Makoto)

Çok fazla bakmamaya ve yürümeye devam etmeye çalıştım.

Birden ceset yığını kayboldu.

Sahne değişti.

Görüntülerde küçük bir çocuk vardı.

Sınıfında izole olmuştu.

Çocuk sürekli oyun oynuyordu.

Çocuğun hiç arkadaşı yoktu.

Çocuk...

(Bu... ben miyim?) (Makoto)

Orada gösterilen şey benim çocukluğumdu.

Bu da neydi?

Geçmiş anılarımı mı tekrar ediyordu?

Çocukluğum boyunca video oyunları oynuyordum.

İzlemesi eğlenceli değildi.

Ama bunun bir anlamı mı vardı?

(Hey Nuh, bu, hedefin ona bakmaktan dolayı zihinsel bir çöküş yaşamasına neden olan bir tür büyü mü?) (Makoto)

(Evet, ama senin için anlamsız, Makoto.) (Nuh)

(Vay canına, zihin saldırıları gerçekten senin üzerinde hiç işe yaramıyor.) (Eir)

Görmezden gelemeyeceğim bir konuşma duydum.

He? Bu tehlikeli bir büyü müydü?

(Aldırmana gerek yok Makoto.) (Nuh)

(Tabii ki umursayacağım!) (Makoto)

Sonunda geçmişimin videoları da kayboldu.

Bir kez daha tam karanlık geri döndü.

Bu yorucuydu.

Ayrıca, bu canavarın içi de çok genişti.

Eminim buradaki boşluk çarpıktı.

Biraz daha ilerledikten sonra…

Karanlıkta beyaz bir şey belirdi.

İnsansı bir şey şekillendi.

Aceleyle yaklaştım.

Saf beyaz ten, saf beyaz saç.

Gözleri kapalı, uyuyormuş gibi görünüyordu.

Ya da belki ölüydü.

Bir kadının güzelliğine sahipti ama çıplak vücudunu görünce onun bir erkek olduğunu söyleyebilirdim.

O güzel adam birçok siyah el tarafından tutuluyordu ve havada asılı duruyordu.

(Bu İblis Efendisi, Bifrons.) (Nuh)

(Onu gerçekten iyi yakala☆.) (Eir)

Çok umursamazca söylüyorlardı.

Sanki uykusunda ona saldırıyormuşum gibiydi ve bu doğru gelmiyordu.

(Eğer dirilirse Odun Ülkesi düşer ve Su Ülkesi’ne benzeri görülmemiş bir hasar verir…) (Makoto)

Bir Kahraman olarak, ne olursa olsun yenmem gereken bir düşmandı.

Üzgünüm Setekh.

[Fedakarlık Tekniği: Adak].

Eir-sama'ya dua ettim ve hançerimi hazırladım.

Onu adamın göğsüne saplamak üzereydim...

“?!” 

O parlak kırmızı gözler açıldı.

Nuh-sama'nın hançerini tuttuğum elimi tuttu.

Kahretsin, bilinci yerinde miydi?

Dikkatsizce mi yaklaştım?

Hançeri aceleyle geri çektim ve aramıza mesafe koydum.

Ama İblis Efendisi’nin açık gözleri boştu.

Neye baktığını bilmiyordum ama gözleri odaklanmamıştı.

Setekh, benlik duygusunu kaybettiğini söylemişti.

İlk başta huzursuzca etrafına baktı.

İblis Efendisi Bifrons konuştu.

“Ben… can sıkıcı Kahraman Abel tarafından yenildiğimden beri ne kadar zaman geçti…? Ne… bu beden de ne…?” 

Sözlerini, sanki zihni doğru yerde değilmiş gibi ifade ediyordu.

Görünüşe göre bilinci düzgün değildi.

Şimdi ne yapmalıydım...

Ama Bifrons benimle göz göze geldi ve ifadesi büyük ölçüde değişti.

“Neden buradasın?!” (Bifrons)

…He?