Yıkımın Gölgesi

“O-Olga-sama… devam edecek misin?” 

Spiker endişeyle sordu.

Kahraman Olga, odaklanmamış gözlerle başını iki yana sallıyor.

(Eh, gururlu kutsal kılıcının saldırısı işe yaramadı ve sonuçta uçarak gönderildi...) (Makoto)

Ona daha fazla meydan okuyacak olsaydı, oldukça güçlü bir zihinsel güce sahip olurdu.

Geralt-san'ın gerekirse yine de çıplak elle saldırmaya devam edeceğini düşünüyordum.

Ayrıca önemli kutsal kılıç bükülmüştü.

…Bu kutsal kılıç, İblis Efendilerine karşı savaşa kadar tamir edilebilir miydi?

“P-Peki o zaman! Bayanlar ve baylar, bu seferki özel gösteri maçı… hayır, bu düello Katılımcı Sasaki Aya'nın zaferiyle sonuçlandı!”

Spiker, Sa-san'ın zaferini ilan etti.

“““UOOOOOOOOOOOOHHHH!!!”””

Kalabalıktan şiddetli alkışlar yükseldi.

Ateş Kahramanının yenilgisinden dolayı bir isyan çıkma olasılığı konusunda gerçekten endişeliydim, ancak Ateş Ülkesi halkı Sa-san'ın zaferini normal bir şekilde kutluyorlardı.

Güçlü olduğun sürece gerçekten sorun değil, ha.

Bir anlamda anlaşılması kolaydı.

“Aya! Başardın!” (Lucy)

“Kazandım, Lu-chan!” (Aya)

Sa-san ve Lucy beşlik çaktı.

Prenses Sofia hala şaşkındı.

Furiae-san, Tsui ile oynuyordu.

Hiç endişeli değildi.

Bakışımı fark etmiş olmalıydı, buraya baktı ve yarı kapalı gözlerle konuştu.

“Ne de olsa bu geleceği zaten görmüştüm.” (Furiae)

“Ah, öyle mi?” (Makoto)

Tabii o zaman endişelenmezdi.

‘O zaman geri dönmemizin zamanı geldi’ diyecektim ama Furiae-san aniden inanılmaz bir güçle omzumu tuttu.

“Bekle, Şövalyem. Tuhaf bir şeyler var.” (Furiae)

“? Tuhaf? Nedir?” (Makoto)

Kahraman Olga ringi parçalara ayırdığı için personel temizlik yapıyordu.

Ödül töreninin ve Ülkenin Atadığı Kahraman atama töreninin ringde yapılmasının planlandığını, ancak sahne bittiğinden daha sonraki bir tarihte Büyük Keith Kalesi'nde yapılacağını belirten bir duyuru duyuldu.

Seyirciler gitmek üzereyken konuşuyorlardı.

Hatta hemen etrafta parti yapanlar bile vardı.

Çok huzurluydu.

Özellikle tuhaf bir şey yoktu.

“Ne oldu, Fu-chan?” (Aya)

“Prenses Sofia, geri dönelim.” (Lucy)

Sa-san ve Lucy de buraya geldi.

“Hey, Prenses, ne...” (Makoto)

“Kahretsin, berbat ettim. Bunu kaçırdım! Hemen kaçıyoruz!” (Furiae)

Furaie-san sorumu yanıtlamadı ve bize bunun acele olduğunu söyledi.

Lucy, Sa-san ve ben birbirimize baktık ve başımızı eğdik.

Şu anda öğleden sonra saat 14.00 civarındaydı.

Dışarısı hala sıcak ve güneş göz kamaştırıyordu.

Görünürde bulutsuz mavi bir gökyüzü vardı.

O sırada, Furiae-san'ın neden bu kadar tedirgin olduğunu ayrıntılı olarak sormak üzereydim...

Gökyüzü aniden karardı.

“Ah, bulut mu?” (Lucy)

Lucy gökyüzüne baktı.

Dikkatimi çekti ve yukarı baktım, karanlık bir gölge görüşüme girdi.

Parlayan güneş ışığını bir şey engellemişti.

“Oha! Bu da ne?!”

Bu bir bulut değil, değil mi?

“Bir kaya…?”

“Saçmalık. O kadar büyük bir kayanın var olması...”

Mekandaki insanların hepsi gökyüzündeki karanlık gölgeyi işaret etti.

Gökyüzünde aniden bir şey belirdi.

“Makoto! O şey buraya düşüyor!” (Lucy)

Lucy'nin sesi beni kendime getirdi.

“Lucy, bu ne?!” (Makoto)

“Bilmiyorum! Aniden ortaya çıktı!” (Lucy)

Doğru, o şey kesinlikle bir dakika önce orada değildi.

Ancak, kesinlikle tepemizde yüzen dev bir kaya benzeri şey vardı.

Hayır, Lucy'nin sözleri doğruysa o zaman buraya mı düşüyordu?

(Hala uzak, ama… bu oldukça kütlesi olan bir nesne, değil mi…?) (Makoto)

Çapı birkaç kilometre değil miydi?

Ona kaya demek yerine, sanki bir ada üzerimize düşüyor gibiydi.

Gökteki Kale’nin özsuyu mu bitmişti?

(Makoto! Şaka yapmayı bırak ve Furiae-chan'ın dediği gibi yap! Koş!) (Nuh)

Nuh-sama, ne oluyor?

(Mako-kun! Daha sonra açıklarız! Koş! Bu, Şeytani Yılan Tanrı'ya tapan grupların yaptığı bir şey…) (Eir)

Eir-sama alışılmadık bir panikle konuşuyordu.

Görünüşe göre şimdilik harekete geçmeliyiz.

Koruyucu Şövalye Yaşlı Adam ile göz teması kurdum ve merkezde Prenses Sofia ile hareket etmeye başlamak üzereydik.

Fakat sonra…

“Hey oradakiler. Korkaklar, böcekler.”

Ringden yankılanan büyüyle güçlendirilmiş bir ses.

Daha önceki spikerden farklıydı, bu sesin bir çeşit viskozitesi vardı.

“Bak, Takatsuki-kun!” (Aya)

Sa-san'ın işaret ettiği yerde, spikerin şimdiye kadar olduğu yerde, siyah cüppeli bir adam duruyordu. Elinde bir ses yükseltici büyülü aleti vardı.

Spiker dahil çevredeki insanlar, ani davetsiz misafirden uzaklaşıyordu.

Güvenlik onu hemen yakalamalı!

“Seni piç, kimsin sen?!”

Ateş Ülkesi Şövalyeleri onu çoktan çevreliyordu.

Ah, az önce bağıran, daha önce Yılan Kilisesi boyunduruğunda bizimle bir araya gelen Yaptırım Şövalyesi’ydi.

Siyah cüppeli adam genişçe sırıttı.

“Benim adım Isaac. Büyük Hükümdar İblis-sama'nın oğlu ve Yılan Kilise Başpiskoposu.”

Oh, tanıdık bir isim.

“Yine mi o? İnatçı bir adam, değil mi Makoto?” (Lucy)

“Güneş Ülkesi’nin başkentinde kamikaze saldırıları yapan ve canavarları kontrol eden adam mı, Takatsuki-kun?” (Aya)

“Evet, Odun Ülkesi olayının arkasındaki asıl fail de o… görünüşe göre.” (Makoto)

Ne kadar çalışkan.

Yine de çalışkan bir teröriste ihtiyacımız yok.

“Yakalayın onu!”

Ah, kendini tanıttığı an, Yılan Kilisesi adamı tutuklandı.

“B-Beni çözün!”

Adam direniyor gibi görünüyordu, ancak bastırılıyordu.

Buraya ne yapmak için gelmişti?

“Beni yakalasanız bile artık çok geç! Çağırma Büyümüzle göktaşı çağrıldı! Yüzlerce kölenin ömrünü kullanarak! Geçmekte olan kuyruklu yıldızı kullanarak yönünü en yakın yer olan Ateş Ülkesi olarak değiştirdik! Sadece birkaç dakika içinde Ateş Ülkesi'nin başkenti kıtadan silinecek!”

Çoktan kalın iplere sarılan Yılan Kilisesi adamı bunu ses yükseltme büyüsü ile haykırdı.

(Bu adam az önce çirkin bir şey söyledi.) (Makoto)

Başkente bir kuyruklu yıldız düşürmek?

Böyle bir büyü mümkün mü?

Sanki yanlış duyan ben değilmişim gibi, şimdiye kadar tehlike duygusundan yoksun olan seyirci bir anda çığlık atıp kaçmaya başladı.

Uzaktan çocukların çığlıklarını ve ağlamalarını duyabiliyordum.

Toplu histeri.

“İnsanları başkentin dışına çıkarın! Kaledeki tüm büyücüleri çağırın! Görevde olmayanlar da dahil!” (Tariska)

General Tariska emirlerini astlarına bağırdı.

Arkasında, Kralın tahliyesi gibi görünen şeyi görebiliyordum.

“Kahraman-dono, ne yapmalıyız?"

Koruyucu Şövalye Yaşlı Adam telaşlı bir ifadeyle sordu.

“Prenses Sofia'yı... ve yoldaşlarımı başkentin dışına götürmeni istiyorum.” (Makoto)

“Anladım! …Sen ne yapacaksın, Kahraman-dono?”

İsteğimi güvenilir bir şekilde kabul etti ve sonra bana endişeli bir ifade yöneltti.

“Beni rahatsız eden bir şey var, bu yüzden General ile konuşmaya gidiyorum. Size yetişirim.” (Makoto)

“Ne diyorsun Şövalyem?! Birlikte kaçmalıyız!” (Furiae)

“Kahraman Makoto?! Bunun için zaman yok…” (Sofia)

Furiae-san ve Prenses Sofia yanıma geldi.

“Sorun değil, o yüzden sonra görüşürüz.” (Makoto)

Burada tartışmak için zaman değerliydi, bu yüzden ikisini Koruyucu Şövalye Yaşlı Adam'a ittim ve onları mekandan tahliye etmeleri için çağırdım.

Rozes kraliyet grubuna Ateş Ülkesi şövalyeleri öncelik veriyordu.

Bununla tamam olmaları gerekiyordu.

(Endişelendiğim diğer şey Fuji-yan…) (Makoto)

Mekandaki kaos sakinleşme belirtileri göstermiyordu, onun yerine kaos tüm şehre yayılıyordu.

Tepedeki dev kaya yavaşça bize doğru geliyor gibiydi.

İyi olmalılar… Eminim öyledir.

Fuji-yan bir şeylerin olup bittiğini hemen anlar, bilgi toplar ve ona göre davranırdı.

Doğru şekilde kaçabildiğine inanacağım.

Yaşlı Adam'ın artık gittiğini onayladım ve General Tariska'nın bulunduğu yere doğru ilerledim.

“Hey hey, Takatsuki-kun, neden rahatsız oluyorsun?” (Aya)

“Makoto, kaçmaman gerçekten sorun değil mi?” (Lucy)

Sa-san ve Lucy bana iki taraftan baktı.

Bekle…

“Neden ikiniz kaçmadınız?!” (Makoto)

Herkesin Yaşlı Adam ile tahliye edilmesini istedim, değil mi?!

“Eh, Takatsuki-kun kalıyor diye.” (Aya)

“Sen kalıyorsan yanında kalırım.” (Lucy)

“Hey o…” (Makoto)

Böyle bir şey söylersen beni mutlu eder!

Yüzümde kocaman bir gülümseme belirecekti, bu yüzden yüzümü normal tutmak için Salim Zihin’i kullandım.

“Ayrıca, durum gerektirirse hem Takatsuki-kun hem de Lu-chan'ı taşıyabilir ve koşabilirim! Bana bırak!” (Aya)

“Aah, bu aslında iyi bir fikir olabilir.” (Makoto)

Sa-san'ın bacak gücüyle, bir anda başkentten çıkabilmiştik.

Bir kez denemiştik ve oldukça hızlıydı.

Taşınmak hiç de rahat değildi. En kötü ulaşım yöntemiydi.

Güvenlik önlemleri olmayan bir hızlı tren gibiydi.

“Hahahaha, yeterli değil, Aya! Biliyor musun, onunla cehennem eğitimim sırasında annemden Işınlanma’yı öğrendim!” (Lucy)

“He?! Gerçekten mi?” (Makoto)

“Vay canına, harika, Lu-chan!” (Aya)

Bu mutlu bir haber.

Işınlanma ile kaçmak kelimenin tam anlamıyla bir an sürer.

(…Hmm?) (Makoto)

Aniden fark ettim.

Lucy ile uzun zamandır birlikteyim.

Işınlanma’yı gerçekten öğrenmiş olsaydı başından beri gururla övünürdü.

“Bu arada Lucy, Işınlanma için büyünü bitirmen ne kadar sürüyor?” (Makoto)

“…Yaklaşık 10 dakika?” (Lucy)

Biliyordum.

“…Bu arada, başarı oranı?” (Makoto)

“…10%?” (Lucy)

“Lu-chan…” (Aya)

Yüzdesi kadar düşük bir sesle cevap verdi.

Lucy üzgün bir surat yaptı.

“Öyle bir şey olduğunu anladım. Her ihtimale karşı hazırlan. Ana planımız Sa-san'ın bizi taşıması olacak.” (Makoto)

Sa-san yumruğunu sıkarken, “Bana bırak dedi!”

Lucy beceriksizce söylemeye başladı.

Bu arada, görünüşe göre Lucy’nin annesi komşu bir ülkeye konuşmadan ışınlanabiliyordu.

Kızıl Cadı-sama cidden bir canavar.

Lucy'miz bir gün o seviyede olacak mı?

Fakat Rosalie-san yüz yaşından daha yaşlıydı.

Lucy bu kadar yaşlandığında muhtemelen hayatta olmayacaktım.

Bunu düşünürken...

“Ateş!” 

Bir haykırış yükseldi.

Yukarı baktığımda devasa kayaya doğru giden birkaç ışın gördüm.

Kuyruklu yıldıza saldırı büyüsü gönderenler büyük olasılıkla Ateş Ülkesi büyücüleriydi.

Ya da canavar karşıtı büyülü silahlar olabilir.

“Vurmuyor, değil mi?” (Aya)

“Hayır, çoğu ulaşmıyor bile.” (Lucy)

“İkinizin gerçekten iyi gözleri var.” (Makoto)

Sa-san ve Lucy, büyünün yörüngesini bile açıkça görebiliyordu.

Uzağı Görüş kullanmama rağmen...

Şimdiye kadar göremedim.

Grup üyelerimin özellikleri neden bu kadar yüksekti?

“Burada ne var? Bu Kahraman-sama ve Su Ülkesi’nin Kahramanı Makoto-sama değil mi?”

“Şu anda büyük bir sorun bu, değil mi?” (Makoto)

Bizi gören ve bize doğru gelen, Yaptırım Şövalyesi idi.

“Evet, her şeyin böyle olacağını düşünmek... Canavarlar olsaydı on binlerce canavar gelseydi kaçmazdık, ama böyle bir büyünün geçmiş kayıtları yok...”

“Bir kuyruklu yıldız düşürmek… düşman bunu iyi düşünmüş. Nasıl durdurulacağına dair bir fikriniz var mı?” (Makoto)

Her ihtimale karşı sormayı denedim, ama sonu gelmeyen ateş ettikleri büyü, onu durdurmanın yolu olmalıydı.

Ve çok da etkili görünmüyordu.

“Hayır, ne yazık ki iyi bir yöntemimiz yok ve şu anda çeşitli şeyleri test etmeye çalışıyoruz... bu yüzden lütfen hemen uzaklaşın.”

“O halde, lütfen General Tariska ile görüşmeme izin verir misiniz? Onunla konuşmak istediğim bir şey var.” (Makoto)

“General ile…? Fakat…”

Su Ülkesinin Kahramanı olabilirim, ama belki de yabancı bir ülkenin ordusundaki en yüksek kişiyle görüşmek zor olabilirdi?

Ama en azından ona bir şey söylemek istiyorum.

“Anlaşıldı, Kahraman-dono. Lütfen buraya gelin.”

Görünüşe göre tereddüt etmişti, ama en azından isteğime cevap verecekmiş gibi görünüyordu.

◇◇

Kolezyumun bir bölümüne getirildim.

Burası bir çeşit askeri komuta odası haline gelmişti.

Başkent halkına tahliye emri veren ekip.

Yaklaşan kuyruklu yıldızla başa çıkmayı planlayan ekip

Halen durumu kavramamış kişileri bilgilendiren ekip.

Kaostan yaralanan insanlara tıbbi tedavi sağlayan ekip.

Ve merkezindeki de General Tariska.

Her ekibin raporlarını duyunca sert bir ifade yapıyordu.

Yan tarafta Kahraman Olga inliyordu.

O iyi mi?

Yaptırım Şövalyesi General'e yaklaştı ve ona fısıldadı.

General buraya baktı ve bir an için şüpheli bir ifade yaptı, ama beni görmezden gelmeden bize doğru geldi.

“Özür dilerim. Yeni bir Ülkenin Atadığı Kahramanın kararlaştırıldığı bu tarihi anda, böyle bir duruma dönüştü…” (Tariska)

General Tariska'nın yaptığı ilk şey özür dilemek oldu.

“Yine de yavaş konuşma zamanı değil. Ateş Ülkesi kriziyle ilgili bir şeyler yapacağız, bu yüzden acele edin ve çıkın. Sasaki Aya-dono şu anda Ateş Ülkesi’nin Kahramanı olma hakkını elde ettiği bir eyalette, bu yüzden burada kalmasına gerek yok.” (Tariska)

Şövalye, sanki bize rehberlik edeceklerini söylüyormuş gibi elini işaret etti.

Görünüşe göre diğer ülkelerden insanlar bir anda kaçmalıydı.

Bununla başa çıkmanın normal yolu buydu.

O anda kelimeler havada süzülüyordu.

[Ateş Ülkesi Büyük Keith'i krizden kurtaracak ve onları size borçlu yapacak mısınız?]

Evet

Hayır

RPG Oyuncu-san!

Söyleme şeklin!

Son zamanlarda kişiliğin daha da kötüleşmedi mi?

(Şey, kendi duygularımı dile getiriyor olmalı.) (Makoto)

Bu kişiliğimin kötüleştiği anlamına mı geliyor?

Hayır hayır, durumun böyle olması mümkün değil (sanırım).

(Gerçekten mi~~?) (Nuh)

Nuh-sama, dinliyor muydun?

İyi değil, dikkatim dağılıyor.

Tekrar General’e baktım.

“General, gökyüzündeki o şeyle ilgili bir şeyler yapmamız uygun mu?” (Makoto)

Gökyüzünde yaklaşan meteoru gösterdim ve ona bunu söyledim.

“…Bir planınız var mı?” (Tariska)

General beni duydu ve gözleri keskinleşti.