Eğitim Adası

Özel Sermaye Akademisinde mezuniyet günüydü. Herkes eğleniyor, dereceye girenler ödüllendirilip kıvançla kutsanıyorken bir sandalyenin düşme sesiyle müzik kesilmişti. Herkes bakışlarını sese doğru yöneltmişler ve o zaman törene geç kalan arkadaşlarını ve babasını yerde yuvarlanırken görebilmişlerdi. Baba tükenmiş gücüne rağmen son bir gayretle oğlunu kucaklamak için davrandı ancak gerek kalmamıştı. Görevli olduğunu düşündüğü genç bir adamın güçlü kolları biraz önce yere düşen sandalyeyi düzelterek Leo’yu tek hamlede oraya oturttu. Oğlunun üzerini çırparken mahcup bir ifadeyle söyleniyordu.

“ Üzgünüm oğlum benim yüzümden arkadaşlarına rezil oldun. “

“ Aksine senin sayende mezun olabiliyorum baba hem de dereceyle. Hakkım olan birinciliği vermeyeceklerini bilsem de bu notlarla illa ilk on sırada adım okunacak bu sayede de düzgün bir gelecek bizi bekliyor olacak. Yaptığın her şey için minnettarım baba. “

Akademi müdürü müziğin kesilmesini fırsat saymış, sahne merdivenlerinden yukarıya doğru tırmanıp mikrofonu eline almıştı.

“ Sevgili Leo da geldiğine göre tüm öğrencilerimiz burada demektir. Bu durumda güzel bir geleceği garanti altına alan, başarı ve akademimize yaptıkları bağışlarına göre şekillenen ilk on kıymetli öğrencimizi açıklamamak için bir neden yok. 1. Sırada çok sevgili  Thomas. “

Thomas’ın adının söylenmesiyle büyük bir alkış tufanı kopmuştu. Herkes onu ve ailesini tebrik ediyorlardı. Leo’nun içi burkulmuş olsa da zaten bunu bekliyordu ve gönülsüz de olsa o da alkışlamaya koyulmuş, gülümsemeye çalışıyordu. Akademi müdürü isimleri tek tek saymaya devam etti. Onuncu ismi açıklamak üzereydi ve hala Leo’nun adı okunmamıştı. Leo ürkmeye başlamıştı. Notları ismi okunan herkesten daha yüksekti ve kendisi gibi diğerlerinden daha başarılı olan başkalarının da isimleri okunmamıştı.

“ ... ve onuncu ve şanslılar içinde de sonuncu ha ha olan sevgili öğrencimiz Rias. “

Alkış tufanı devam ediyor, insanın hüzünlenmesine dahi fırsat vermeyen hareketli bir müzik son sesle çalıyordu. Leo konuşmak istiyor ancak kızarıp titremekten başka bir şey yapamıyordu. Müzik sesi kendisini iyice rahatsız etmeye başlamış, sıkıntısını gidermek adına gömleğinin yakasını açmıştı. Thomastan başlayıp Rias ile sona eren dereceye giren öğrencilerin konuşmaları tamamlandığında diğer öğrenciler de diplomalarını almak için sahneye davet edilmişlerdi. Thomas sahneden inerken karşısından gelen Leo’nun yüzüne baktı, muzaffer sırıtışını takınmışken fısıldadı.

“ Senin gibi çöplükten gelen ailelerin Trinovan’ın geleceğini etkileyecek pozisyona gelmelerine izin vereceğimizi düşünmedin değil mi çolak? “

Bunu duymasıyla Leo iyice tuhaf hissetmeye başlamıştı. Sahneye görevlinin desteğiyle çıktığında başı dönüyordu.

Görevli “ Sen iyi misin? 11. Sırada mezun olmuşsun bence bu süper baksana bir sürü öğrenci arasından 11. Sin ve bununla mutlu olmalısın. “

Başıyla onaylayabilmişti. Prosedürler sona erdiğinde diğerleri sahneden indirildiler ve şampiyonlar tekrar sahneye çağrıldılar. Bu kez ilk 10 sırada mezun olan öğrenciler ve başarı notları birincisi olan Leo prosedür gereği bundan sonraki hayallerinden bahsedeceklerdi. Aslında Leo’nun söyleyeceklerinin bir önemi yoktu zira kıymetli anlaşmalar ilk on sıradaki öğrencileri kapsıyordu.

Thomas “ Dürüst olmak gerekirse hayal edebileceğim kadar güzel bir hayat yaşıyorum ancak artık yaşım gereği bu güzel hayata benim de katkıda bulunmam gerekiyor. Benim hayalim ailemin asilliğine yakışır bir yönetici olmak “

.

.

.

.

Rias “ Bu soruyu bana çocukken sorsaydınız sanırım kedileri iyileştiren bir veteriner olmak istiyorum derdim ama şimdi durum farklı. Az da olsa hayatın gerçeklerini görebiliyoruz. Adaletin yoksunluğunu ve ona olan ihtiyacımızı artık fark edebiliyorum. Sanırım adalet sisteminin en tepesine çıkabilmek benim hayalim. “

Rias alkışlardan büyük bir pay almıştı. Kast sisteminden çekinmese söyleyecekleri daha farklı olurdu ancak bu kadarını dahi söyleyebilmek onu rahatlatmıştı. En azından ailesinin düşüncelerini küçük çapta da olsa yansıtabildiğini düşünüyordu. Mikrofon bu kez Leo’nun elindeydi ve Leo bir süre boş boş bakmıştı. Müdür için ayrılmış koltuk sahneye çıkarılmıştı ve onun üzerine oturmuştu. Bu yanlışı yapan kişi hemen arkasında duran görevliden başkası değildi. Sessizliğinin süresi artınca görevli kulağına eğildi ve fısıldadı.

“ Hadi ama Leo başarı notları herkesten yüksek olan birinin nasıl konuştuğunu göster onlara. “

Leo biraz da olsa kendine gelmiş, sonunda konuşmaya girebilmişti.

“ Sanırım bugün bir hayalime ulaşamadım. Uzun süredir hayatımı bugüne adadığımdan bir sonraki aşamada ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Baktığımda dereceye giren herkesin bir şekilde asilzade olduklarını fark edebiliyorum. Belki de o aileler düşünüldüğü gibi tanrı tarafından seçilmişlerdir. Bakınsana ülkenin yönetimiyle uğraşmakla meşgul olan anne babalarına rağmen eğitimlerini hiç aksatmayıp her biri kendilerinden beklendiği gibi dereceye girdiler. "

Her şey sorunsuz ilerliyorken Leo'nun gözleri eziş büzüş olmuş babasına takıldı. Muhtemelen kendisini sorumlu hissediyordu. Derin bir nefes aldı, cesaretini topladı ve devam etti.

" Sanırım babam kendisini sorumlu hissediyor. Notlarım herkesten iyi olsa da o şanslı gençlere dahil olamamam sanki onun suçuymuş gibi... Belki de insanlar yanılıyorlardır asil diye adlandırdığımız aileler hayatın her kulvarında pozitif ayrımcılığa uğradıklarından başarılı diye nitelendirildiler belkide. Bakınsana bir eğitim kurumundan en yüksek notlarla mezun olmama rağmen başarı listesinde on kişi önüme geçebiliyor. Bana hayalimi mi sormuştunuz? Madem öyle şu anki hayalimi size söyleyeyim. Ben İntibah’ın Yargıcının yerinde olmak isterdim yani hizmetkarın. “

Leo’nun bu sözleri söylemesiyle yüzlerce insanın olduğu salonda nefes sesi dahi duyulacak bir sessizlik olmuştu. Hoşuna gitmeyen bir çok bölüm olmasına rağmen Leo'nun sözünü kesmeyen müdür son cümleyle beraber tamamıyla pişman olmuştu.

Müdür “ Haddini aşıyorsun Leo. Ne zamandır Trinovanlılar Trinovan’ın düşmanlarının yerinde olmak istiyorlar? “

Leo “ Kendileri haksızlığa uğradıklarından beri. “

Leo’nın babası bağırıyor, oğluna durması için yalvarıyordu ancak Leo bir kez gözünü karartmıştı.

Müdür “ Haksızlığa falan uğradığın yok. Sistemi biliyorsun ve bu yüzden bağış… “

Leo “ O adam bu okulu satın alabilecek kadar çok para vermişti size. Bu yüzden bana bağıştan bahsetmeyin. “

Müdür “ Öyle olsa bile şu an o herif piyasa da yok ve şu anki velin okulumuza ne kadar bağış yaptı biliyor musun? Hiç. Burada asillerin, dükanların çocukları varken senin gibi kölelikten gelme bir çocuğu okula almama bile minnettar olmalısın. Birini suçlamak istiyorsan beni değil babanı ve aileni suçla. “

Leo “ Babamı mı suçlayayım? Beni beş yıl boyunca gıkını bile çıkarmadan sırtında okula taşıdığı için mi? Hem de otuz kilometre yürüyerek. Bizi bu şehre almıyorsunuz ve köyümüzden buraya yürüyüp tüm derslerde birinci olmama rağmen beni ilk ona dahi sokmamanızın suçlusu babam mı? Benim durumumdan dolayı tek bir kez yüzünü düşürmemiş, isyan etmemiş olan babam mı? Kardeşim de sakat olursa ikimize birden yetişemez diye çocuk yapmamış olan babam mı? Köle olarak pazarlandığı imparatorluğa sırf benim geleceğim için kin duymayıp katlanmaya çalışan babam mı? İşte bu yüzden İntibahın Yargıcı olup kendimi ve yıllardır haksızlığa uğramış olan herkese hak ettiğini verip, buradan ve diğer okullardan hakkıyla mezun olan arkadaşlarımla doğru düzgün bir Trinovan inşa etmek isterdim. “

Müdür “ Bu kadarı yeter. Alın şunu sahneden. Akademimden mezun olmayı hak etmiyor, diplomasını ve buradaki kayıtlı her şeyini de silelim. Köyünde pislik içinde yaşamaya devam edersin artık kölenin oğlu. Aksilik için kusura bakmayın lütfen, müziği başlatın da eğlenelim. “

Resmi giyimli iki adam sahneye ilerlemişlerdi bile. Onların arkasından ağır adımlarla bir asil geliyordu. İki adam Leo’yu koltuk altlarından tutup karga tulumba havaya kaldırdıklarında asil olan adam konuşmuştu.

“ Edepsizlik ve hakkaniyet arasındaki farkı öğrenememişsin yarım adam. Bugünkü hadsizliğinden sonra sizin için Trinovanda yaşayabileceğiniz bir yer yok. Baban tekrar köle olacak ve sen de muhtemelen pis bir dilenci olacaksın. Gerçi belki de seni idam edip halkımızdan dileneceğin paraların ceplerinde kalmalarını sağlayabilirim. Unutma artık senin üzerinde yaşayabileceğin bir toprak parçası trinovanda ahhhhhhhhhhhhhh “

Asil adam suratında patlayan yumrukla neye uğradığını şaşırmıştı. Sırtında sarılı bir kılıç taşıyan yumruk sahibi birer yumruk da Leo’yu havada tutan adamlara attıktan sonra Leo’ya yardımcı olan görevliye öfkeyle bağırmıştı.

“ Neyi bekliyorsun lan Behmura? “

“ Ducia’ya mevzu çıkarmayacağını söylediğinden şey yapamadım patron. Hem kendi başıma bir şey yapsam da Ragnossa kızıyor sonra. “

“ Bu durumda şu çocuğu ve ailesini koruyacak kararı vermem için beni bekliyorsan hep üvey evlat olacaksın demektir Behmura. Ducia sadece Trinovan’ın güçlü olduğu topraklarda dikkatli olmamızı söylemişti ama böyle bir şeye kayıtsız kalsam o da kızardı. Ayrıca  hani bu mezuniyetler nefis ve çok eğlenceli olurdu. Burada resmen drama var ve çaldıkları müzikler de osuruğuma benziyor. “

Turgan iflah olmamıştı. Yere kapaklanmış suratını tutan asili havaya kaldırdı, korkuyla dolu gözlerinin içine bakarak konuştu.

“ Onun Trinovanda yaşayacak yeri olmayabilir seni puşt ama şunu bilmelisin ki senin bu dünyada nefes alabileceğin hiçbir yer yok zira rütbeli olmana ve bu yanlışlığı düzeltebilecek olmana rağmen zaten hayatı zor olan bir çocuğa ve kıymetli babasına hakaret edip ölümle tehdit ediyorsun. Bu durumda bugünden sonra nefes almayacağının garantisini verebilirim asil köpek. “

O zaman salonda ortalık karışmıştı. İnsanların çoğu salonu boşaltmış olsalar da bir deste insan orada kalmışlardı. Rias da kalanlardan birisiydi. Korkmayı bırak sahne merdivenlerinden koşar adım çıkmış, Leo’yu kucağında tutan Behmura’nın önüne gidip Leo’nun durumunu incelemeye koyulmuştu.