Ayaz Ejder Lordu- 22

“...Bu konuda ne kadar özür dilesek azdır. Kısa kılıcı bırakıp cevheri aldı ve onu size geri veremiyoruz. Arama ekiplerimizi çoktan yolladık ve bulur bulmaz geri vereceğiz. O hâlde eğer izin verirseniz, size o zırhın yerine başka bir şey sunmak isteriz. Bize verdiğiniz cevhere kıyasla sönük kalıyor, fakat şu an gösterebileceğimiz en büyük çaba bu.”

“Bu üç adamantit zincirli zırh setini hazırlamayı ve onları yeteneğimiz el verdiğince efsunlamayı planlıyoruz.”

“E-Eğer bir kalkan isterseniz, size orichalcumdan bir tane yapabiliriz.”

“Umu.”

Kendisi şikayeti olan kötü bir müşteri olduğundan, şimdi olay çıkarmanın tam sırasıydı. Ancak Ainz böyle bir müşteri olmak istemiyordu.

Yine de cevherin kaybı─

─Bana bir zararı var mı? Nadir bir şey değil; bende ondan daha çok var. ...Ve metalin burada bulunmadığını biliyorum, fakat başka bölgelerde bulunabilir. O hâlde daha fazla zırh seti almak daha iyi olur, değil mi? Bir de onları efsunlayacaklarını söylediler... Ayrıca cevheri de bulurlarsa diğer eşyaları geri isteyemezler, değil mi? O zaman bu baya sağlam bir anlaşma olur...

“...Eğer sizde yoksa, yapacak bir şey yok. Bu mevzuyu burada kapatalım. Bunu daha sonra Zenberu’yla görüşün ve ne istiyorsa hazırlayın.”

Cüceler rahatlayarak nefes verdiler.

Onlara daha zorlu zamanlar yaşatmalı mıydı? Yine de insanlar adiliğinden ötürü krallığından şüphe duyarsa bu kötü olur. O hâlde belki de tekliflerini kabul etmek, başkalarının onu cömert biri olarak görmesini sağlardı.

Yine de bir iki istekle iyi olurlardı.

“...O hâlde bir şey daha isteyebilir miyim?”

“...İsteğiniz nedir Majesteleri?”

Donuk sesleri, hâlâ ona karşı tetikte olduklarının bir göstergesiydi.

“Bu kadar gergin olmanıza gerek yok. Bu önemli bir mevzu değil sonuçta. Yalnızca rün demircilerinin alımı konusunda ülkenizin desteğini istiyorum.”

“B-Bundan kastınız nedir?”

Ülkede bir kutlama düzenleyip onların ülkemde çalışacağı konusunu halka duyurur musunuz? Bu onları kesinlikle mutlu eder.”

Cüceler birbirlerine baktılar ve hemen kafa salladılar.

“O hâlde... Lütfen yemek konusunu ulusumun halletmesine izin verin. Bunları hazırlamak biraz zaman alacak, umarım bir süre burada kalmamı sorun etmezsiniz.”

Cüce tarafından herhangi bir itiraz yoktu.

Ainz içten içe güldü. Artık E-Rantel’e dönmesine gerek yoktu.

En başta bu konu üzerine daha fazla zaman harcayacağını sanmıştı, ama Kraliyet Başkentini çabucak alıvermişti. Bu çok kötüydü.

Bunun ilk sebebi Albedo’yu, [Mesaj] kullanarak İmparatorluğun kulluk isteği konusunda bilgilendirmek ve bunu Demiurge’la planlamasını sağlamak istemesiydi.  Eğer o burada olsaydı işler çok kötü olurdu. Bu yüzden Ainz’in geri dönmemek için bir sebebe ihtiyacı vardı.

Ayrıca Cücelerle olan dostluğunu geliştirmek istiyordu ve bu da gayet makul bir sebepti.

Ainz ayrıca Cüce şehrinden üç tane şey öğrenmek istiyordu:

1: Oyuncuların olup olmadığı. Eğer şu an hiç yoksa bile, geçmişte bazı oyuncular olmuş olabilirdi.

2: Rün ve ona dair bilgileri daha fazla araştırmak. Bu konuda yeterince şey bilmiyordu. Rün demircilerinden az çok bir şeyler öğrenmişti; rünler uzun zamandır vardı, ama ne zaman ortaya çıktıkları veya kimin çıkardığı bilinmiyordu. Bunun sebeplerinden biri İblis Tanrıların çıkardığı kargaşaydı, ama Hejinmal’in kitaplarında veya Hazinede buna dair bir bilgi yoktu.

3: Demircilik ve cevher konusunda bilgi edinmek. Rün demircilerini bu konu için atadığından, yapması gereken tek şey bilgileri onlara yavaş yava şvermekti. Ancak beklediği gibi burada hiç prizmatik cevherler yoktu.

İkinci kısma gelince, Ainz, Cücelerin gelecekte Kraliyet Başkentine döndüklerinde daha fazla şey bulmasını istiyordu, bu yüzden onlarla sıkı bir dostluk kurmaya niyetliydi.

***

Uzun masalarda bir sürü tabak vardı ve her biri de çeşit çeşit yemekle doluydu.

Dumanı üstünde yemek, çekici bir aroma yayıyordu ve bu da Ainz’i cezbetti.

Namevt olduğundan Ainz yemek arzulamıyordu, ama Suzuki Satoru’nun kalıntıları arzuluyordu. Biraz deneyip lezzetinin nasıl olduğuna dair merakını gidermek istiyordu.

Bu bedenin iyi ve kötü yanları var...

Açlığını zapt edebilirdi, ama merakını asla. Sonuçta merakı, zihninin bir parçasıydı ve bu da namevt bedeni tarafından etkilenmiyordu.

Eğer karşısındaki yemekler E-Rantel veya Nazarick tarafından yapılmış olsaydı belki merakını cezbetmezdi, ama bunlar Cüceler tarafından yapılmıştı.

Rün demircileri tüm ailelerini Büyü Krallığı’na getirmek istediğinden, etkinliğin yemeklerini karıları, anneleri, kızları ve diğer kadın akrabaları yaptı. Tabii ki buradaki 2000 kişilik yemeğin çoğu Ainz ─ Nazarick tarafından tedarik edilmişti.

Tabii ki Ainz eşyaları boşa harcayan biri değildi, bu yüzden bunların çoğu E-Rantel mutfağındandı. Et, Ejderler tarafından sıradağlardan toplanmıştı, şarap tüccarları E-Rantel’de kalan Krallık ve İmparatorluktan geliyordu.

Masalar yemeklerle doluydu, ama kadınlar yine de kendi yaptıkları yemekleri sunuyordu.

Cücelerin kadın ve erkekleri arasında çok az görüntü farkı vardı. Aralarındaki en büyük fark sakal şekilleriydi. Erkeklerin sakalları çok uzundu ve genelde üç kez örülüydü, kadınların sakallarıysa seyrekti. Seyreklerdi, ama yine de sakalları insan erkeklerinkine benziyordu. Ancak kadınların burunların altındaki sakalları kesmek gibi bir alışkanlığı vardı.

Bunun neresi alışkanlık bilmiyorum... Kültür farkı sanırım. Büyü Krallığı boyunduruğu altına çeşit çeşit insanımsıyı aldı. Bu mevzu üzerine çok fazla kafa yormak, gelecekte bazı sıkıntılara yol açabilir.

Ainz bakışlarını hâlâ yemek servis eden kadınlara çevirdi. Gözleri karşısındaki sayısız Cüce kafasıyla buluştu ve karşısında yükselen platforma kilitlendi.

Büyülü Krallık’a bağlı demircilerin bazıları, Konsey üyeleriyle duruyordu.

Ve ardından Konsey onları Büyü Krallığı’na göçme konusunda bilgilendirdi.

“Başladı.”

“Demek başladı.”

Cevap, Ainz’in yanındaki Gondo’dan gelmişti.

“...Onların temsilcisi sensin. Önlerine çıkmamanda sorun yok mu?”

“Beni biraz rahat bırakın Majesteleri. Bir rün demircisi olarak resmen işe yaramazım. Benim gibi birinin onları temsil etmesi resmen utanç verici olur. ...Siz daha iyi bir seçim olmaz mıydınız Majesteleri?”

Ainz ve Gondo bir anlığına bakıştılar ve kıkırdadılar.

Ainz doğal olarak sahneye çıkıp insanları selamlamak istemiyordu. Az önce söyledikleri yalnızca zoraki şeylerdi.

“Yine de...” Gondo’nun ifadesi ciddileşti. “Size ne kadar teşekkür etsem azdır Majesteleri.”

“Nedenmiş o?”

“Bu bir elveda partisi. Lütfen sahnedeki kişilere bakın.”

Ainz bir kez daha sahneye baktı. Konuşmayı bitirmemişlerdi ve akla gelen tek şey buydu. Ancak Gondo bu konuyu açtıktan sonra hiçbir şey fark etmediğini söylemesi duygusuzluk olurdu.

“Umu... Anladım.

En nihayetinde uygun bir cevabı kendisini gizlemek için kullandı.

“Tıpkı majestelerinin tahmin ettiği gibi. Herkesin gözleri değişti.”

“Kesinlikle değişti,” dedi Ainz hiç düşünmeden, ama hâlâ neler olduğuna dair bir fikri yoktu. “Ama bunun sebebi ne ki?”

Gondo kıkırdadı, bunu komik buldu.

“İnsanların onlara yeniden gururla bakmasının getirdiği sevinç. Bugün daha önce hiç görmedikleri malzemelerle ve alkol çeşitleriyle verdikleri bu parti, rün demircilerine satıldıklarını değil, Büyülü Krallık tarafından işe alındıklarını göstermek içindi.”

“Sizden çok şey bekliyorlar, farkında mısınız?”

“Mm. Bir seferinde Majestelerinin nezaketinin karşılığını ödeyeceğimi söylemiştim. Bu diğerleri için de geçerli. Çok teşekkür ederim. Uups, görünüşe göre vakti geldi Majesteleri.”

Gondo’dan büyük bir bira bardağı aldıktan sonra, bardağı tıpkı diğerleri gibi masaya vurdu. Ardından Ainz kadeh kaldırdı ve içemeyeceği için onu Gondo’ya geri verdi.

Kendilerini bunca zamandır tutan Cüceler bir anda hareketlendi. Bir sürü Cüce yemeğe saldırdı, karşılarındaki yemekleri löp löp götürüyorlardı.

“Bu da ne? Müthiş bir şey! Bunu cidden karın mı yaptı?”

“Mm. Malzemeleri Majesteleri sağladı. Denerken çok fazla hata yaptık.