Ayaz Ejder Lordu- 20

5

Ainz ve Gondo hazineliği birlikte terk ettiler. Bir Ejder sürüsü karşılarında boyun eğdi. Hejinmal de dahil olmak üzere toplam 19 tane Ejder vardı.

Başka bir deyişle, Hejinmal’in bahsettiği tüm Ejderler buradaydı. Artık onları avlamaya gerek yoktu.

...İtaatkâr olmaları iyi hoş, ama daha fazla Ejder cesedimin olmaması çok kötü... Birkaç tanesini daha gebertmek için bir bahane mi uydursam? Hayır, bu kötülük olur. O hâlde neden üremelerine izin verip daha sonra toplamıyorum? Bu da aynı şey değil mi?

“─Büyücü Kral Hazretleri. Sadık hizmetkârlarınız karşınızda toplandı.”

Ainz düşünürken Hejinmal konuştu. Düşüncelerini bir anlığına bir kenara bırakan Ainz yanıt verdi:

“Başlarınızı kaldırın.”

Diz çöken Ejderler, aynı anda başlarını kaldırdı.

Bedenlerinin büyüklüğünden ötürü, ayağa kalktıklarında Ainz’den çok daha uzunlardı, ama ona tepeden baktıklarına dair hiçbir iz yoktu.

Ancak aralarından birkaçı şaşkın görünüyordu.

Daha önceden duymuşlardı, ama hâlâ babaları Ejder Lordunu öldüren kişinin Ainz olduğuna inanmakta güçlük çekiyorlardı. Dahası onların yerinde Ainz olsa, o da aynı şeyi düşünürdü. Görülmeden inanılmayacak çok fazla şey vardı.

Ainz böyle düşünürken, Ejderlerden biri kükredi.

“Bunu kabullenemem! Babamızı öldüren kişi aslında bu mu? ─ Ne?”

Ainz, kükreyen Ejderin karşısına çıktı. Ardından gülümsedi ve el işaretiyle onu çağırarak “Elinden geleni yap” der gibiydi.

Ejder, pençelerini Ainz’e savurdu.

Hızlılardı, fakat daha yeni kapıştıkları Troll kadar hızlı değillerdi.

Ainz onları savuşturmadı. Ejderin saldırısına kafa attı. Ainz’in vaktinde savuşturamayacağını düşünen Ejder, piç piç gülümsedi, ama Ainz’in saldırısını savuşturmaya ihtiyacının olmadığını görünce yüzündeki gülümseme kayboldu. Ejderin bunu anladığına emin olduktan sonra Ainz, bir büyü yaptı.

“[Kalp Kavrama].”

Ainz’in bakışları tıpkı babası gibi yere düşen Ejderden diğerlerine döndü.

“Başka kapışmak isteyen var mı?”

Sessizlikten osnra Ejderler az evvelkinden daha çok eğildi, sanki yerle bir bütün olmuşlardı. Artık kimse Ainz’in gücünden şüphe duymuyordu.

Ainz bir [Geçit] açtı ve Ejderin cesedini içine attı. Ardından Gondo’yu alıp Hejinmal’in sırtına bindi.

Annesinin sırtı daha büyüktü, bu yüzden bir hükümdârın onu sürmesi, Hejinmal’den daha iyi olacaktı.

Ancak Ainz çoktan buraya kadar Hejinmal’le gelmişti, yolun geri kalanında da onu sürmeye devam edebilirdi.

“Bu şehri terk edin. Astlarım orada bekliyor olmalı.”

Ejderler aynı anda uçtular ve Hanzolar onları bir sürü Quagoanın diz çöktüğü yere götürdü.

Sayısız Quagoanın sessizce biat etmesi oldukça tuhaftı ve Gondo bunu görür görmez boğuk bir sesle ciyakladı.

Ainz de aynı sesi çıkarmak üzereydi, ama gülen yüzleri sanki “Gerçekten çok sıkı çalıştık!” diyen Muhafızlarının karşısında böyle bir şey yapamazdı.

“Ainz-sama! Tıpkı emrettiğiniz gibi Quagoaları ayıklamayı bitirdik. 4000 erkek, 4000 kadın ve 2000 çocuk var. Geri kalanların hepsi ölü. Ayrıca onlara sağlam bedenleri iyileştirip başka bir yere koyma izni de verdik.”

“Demek öyle. Demek merhametimi reddettiler ve şimdi de hayatta kalmak için son umutlarına sarılıyorlar. Tam bir ahmaklar sürüsü.”

Önlerinde diz çökmüş kıyafetli Quagoanın titrediği görülebiliyordu.

“Kralları nerede peki?”

“Şurada” diyerek gösterdi Shalltear. Tıpkı beklediği gibi kralları, titreyen Quagoaydı. Ainz onu çağırmadan evvel obsidyen yayan halesini aktifleştirdi. Araştırmalarına göre bu, bir hükümdâra en çok yakışan etkiydi.

Ejder sürüsünün mırıldanmalarını ve fısıltalarını dinlerken, Quagoa Lordunu çağırdı.

“Quagoa Kralı, başını kaldır.”

“Emredersiniz!”

Quagoa Lordunun bedeni, başını kaldırırken zangır zangır titriyordu. Ardından gözleri fal taşı gibi açıldı ve sanki donmuş gibi öylece kalakaldı.

Ainz onun “Hiiiiieeeee...” dediğini duyabiliyor gibiydi.

“...Ben merhametiyle bilinen bir kralım. Teklifimi anında kabul etmemenin cezası, halkının kan dökmesiyle ödenecek. Ancak eğer hayatlarınızı ve sadakatinizi bana sunarsanız, refahınızı garanti ediyorum.”

“Anlaşıldı! Bizler sizin hizmetkârlarınızız ve çocuklarımız hatta onların da çocukları siz Majestelerinin emrine amade olacaktır!”

“Güzel bir yanıt. Tatmin oldum.”

“Evet! Çok teşekkür ederim!”

Konuşma biter bitmez Ainz, elini salladı, sanki Quagoa Lordunun eğilmeye devam edebileceğini ima ediyor gibiydi.

Mükemmel! Görünüşe göre tüm çalışmalarım meyvesini verdi.

Ayna karşısında sözleri ve duruşları sayısız kez tekrar etmesi, nihayet işe yarıyordu. İçten içe bir zafer pozu verdikten sonra Ainz, görevlerini mükemmel biçimde tamamlayan iki Muhafızına doğru döndü.

“İyi iş çıkardınız. Siz ikinizle gurur duyuyorum.”

“Çok teşekkür ederim!”

“Sözleriniz, önceki görevden beri kalbimde bulunan utancı temizledi ve size içtenlikle teşekkür ederim.”

“Hımm?”

Shalltear’ın mutluluğunu gören Ainz, doğru kelimeleri kullandığına emindi.

“Bu miktar yeterli mi? Eğer fazla geldiyse, siz tatmin olana dek sayılarını azaltabiliriz Ainz-sama.”

“Hayır, buna gerek yok. Bu yeterli bir miktar. Şimdi aklıma geldi de, aralarında güçlü birileri var mıydı? Bizim standartlarımıza göre tabii ki yoktu. Fakat bu dünyaya göre vardı.”

“İçtenlikle özür dilerim. Bu varlıklar─”

“Hayır, öyle değil. Konuştuğunuz Kabile Lordu güçlü sayılırdı, fakat gücüne hiç tanık olmadık.”

“Demek öyle...”

Ölüm Şövalyelerinin nasıl yenildiğinden emin değildi, muhtemelen bir tesadüftü. Bildiği tek şey─

Büyük Yarık’tan düşmüş olabilirler...

Bunu düşünür düşünmez Ainz çok utandı. Shalltear’a öyle içtenlikle ders verdikten sonra hata yaptığını fark edince sanki alevler içinde yanacak gibi hissetti ─ ama utancı kayboldu. Utancın yerini için için yanan bir üzüntü kapladı. Ardından Shalltear’ın nasıl not aldığını düşününce bu üzüntü daha da derinleşti ─ ve sonrasında normale döndü.

Blöf yapmayı denemeli miydi?

Ancak eğer batırırsa diğerleri “Ainz-sama şöyle dedi, ama aslında şöyleydi~” diyebilirdi.

Bu çok kötü. Gerçekten çok kötü! Kendimi fazla kaptırıp onlara bilgiçlik taslamamalıydım! Ağlayasım geldi.

Ainz derin bir nefes verdi.

Şimdi aklına gelmişti de bu, Muhafızlara kendisinin de işleri batırabileceğini söylemek için harika bir fırsat değil miydi? Bu sayede inanılmaz bilge bir hükümdardan sıradan bir hükümdara dönüşebilirim ve bu da beni bu duygusal işkenceden kurtarır. Ve böyle yaparsam Muhafızlar hatalarımı fark edip beni uyarabilir.

Ejderlere gitmelerini emretti, çünkü çok keskin hisleri olduğunu biliyordu. Ardından Quagoalara da araya biraz mesafe koymalarını emretti. Gondo yalnız başına çok mutsuz görünüyordu, ama birazcık dayanması gerekiyordu.

Üçü baş başa kalınca Ainz yutkundu.

Birazdan yapacağı şey bütün o sıkı çalışmasını boşa çıkarabilirdi. Ainz bunun durumları nasıl değiştireceği ve gelecekte neler olabileceği konusunda endişeli hissediyordu. Korku nedir bilmeyen bedeni korkmaya başlamıştı. Buna rağmen konuşmak için cesaretini topladı.

“Ah, siz ikiniz, beni dinleyin. ...Burada Ölüm Şövalyelerini yenebilecek bir varlık olabileceğini söylediğimi hatırlıyor musunuz?”

İkisi birbirlerine baktı ve yüzlerinde sanki bir şeyi fark etmişler gibi bir ifade belirdi.

“Evet, o konuda. Sanırım yanılmışım. Öldürdüğüm Ejder, Ölüm Şövalyelerini yok etmiş olabilir, ama başka kimse öldürebilecek gibi görünmüyor.”

“Anlaşıldı, Ainz-sama. Bana bir şeyler eğitmek için öyle konuştunuz. Benim deneyimsizliğim yüzünden kendi adınızı lekelemeniz... Bendeniz Shalltear Bloodfallen, siz yüce hazretlerine böyle merhametli düşüncelerinizden ötürü içtenlikle minnettarım!”

“...Ha?”

Ainz çok şaşırmıştı, ama ona gözlerinde büyük bir saygıyla bakıyorlardı. Hatta Shalltear’ın yüzü kızarmış, gözleri ıslanmış ve dudakları dümdüz olmuştu. Ağzı sanki ağlamanın eşiğindeymiş gibi titriyordu.

Bunun neresi saygıyı hak ediyordu? Ainz şaşırıp kaldı. Bir şekilde onları içlendirmiş miydi?

Ayrıca Shalltear’ın dediğini reddetmem gerek, değil mi? Hayır, Shalltear bu yolculukta çok şey öğrendi. O hâlde sana inanacağım Shalltear!

“Görünüşe göre fark ettin Shalltear.”

“Evet!”

Gözleri daha da parlıyor gibiydi.

Ne dedin─? Ainz böyle düşündü ama yine de kendisini açıklaması gerekiyordu.

“Yine de ben bile başarısız olabilirim ve hatalar yapabilirim. Umarım bu gerçeği asla unutmazsınız.

“Evet! Yüce hükümdârımızın bir hata yapabileceğine hiç ihtimal vermiyorum, ama anlıyorum Ainz-sama!”

Shalltear artık dayanamayacak gibiydi. Dizlerinin üstüne çöktü ve ağlamaya başladı. Dişlerini gıcırdatıp bol bol ağlarken, Aura elini Shalltear’ın omuzlarına koydu ve onun da gözleri doldu. Bu dostluklarını gösteren duygusal bir sahneydi, Ainz’in neler olduğuna dair hiçbir fikri yoktu ve düşünebildiği tek şey namevt bir varlık olan Shalltear’ın bu gözyaşını, salyayı ve diğer vücut sıvılarını nerede gizlediğiydi. Bu yüzden gerçeklikten, biyoloji hakkında düşünerek kaçındı.

Ainz’in işlerin nasıl bu hâle geldiğine dair hiçbir fikri yoktu, işleri şimdilik olduğu gibi bırakmaya karar verdi. Evet, bu dünyada mantığı geçersiz kılan çok fazla durum vardı, dahası mantıklıymış gibi görünen durumlar vardı. CEO’sunu önemli durumları açıklarken dinlerken böyle hissediyordu.

Ainz bunun yalnızca yoldaki tenekeyi tekmelemekten ibaret olduğunu biliyordu, ama aynı zamanda gelecekte bu sorunla yeniden karşılaşacak hâli daha iyi biri olacakmış gibi hissetti. Bu yüzden Ainz şu anki hâlinin yapabileceği tek şeyi yaptı.

Shalltear’ın önünde diz çöktükten sonra tıpkı çocuğunun gözyaşlarını silen bir baba gibi gözyaşlarını sildi.

Ve o an Shalltear’ın yanaklarından daha fazla gözyaşı akmaya başladı.

“Ainş-şama...”

“Geçti, geçti. Ağlama Shalltear. O zaman da aynısını söylemiştim, değil mi? Bu güzelim yüzüne ağlayarak yazık edemezsin.”

“Şijin ijinize yağadım mı?”

“Evet. İyi iş çıkardın. Muhafızımdan beklediğim her şeyi yerine getirdin.”

“Ainş-şama~”

Shalltear, Ainz’in cübbesini sıktı.

“Ş-Şey. Artık ağlamayı bırakmaya ne dersin?”

“P-Pekiğ...”

Shalltear, burnundan nefes alıp gözyaşlarını silmeye çalışırken Ainz’e baktı.

“Bana gösterdiğiniz nezaket için size çok teşekkür ederim!”

“Mm, hıhı. Pekâlâ, o zaman harekete geçelim. Daha yapılacak çok işimiz var, değil mi?”

***