Ayaz Ejder Lordu- 2

Ainz, Shalltear ve Aura önden gitti. Gondo ise on civarı asker ve askerlerin kumandanı ile, kaleyi almaya gitmek için hizalanmıştı. Ardından kapılar yavaşça açıldı. Açıklıktan bir ölüm kokusu yayılıyordu, o yüzden ne bekleyecekleri hakkında hiçbir fikirleri yoktu. Ancak sonra tüyler ürperten manzara karşılarına çıktı.

Bu eğimli tünel genişti ve kolay geçilmesi için birkaç seviyeye ayrılmıştı. Ancak duvarlar ve zemin tamamen kana, bağırsaklara ve et parçalarına bulanmıştı. Quagoa cesetleri yerde yatıyordu.

“Öğğ!”

Ölümün kokusu tüm odayı kapladı. Bu, bir asker tecrübesi olmayan Gondo için çok fazlaydı ve öğürmeye başlamıştı. Cüce askerlerinin de yüzü yeşile dönmüştü ve bunun sebebi herhangi bir ışık değildi.

Ainz’in bedeninin mide bulantısı gibi bir fonksiyonu yoktu, o yüzden bu ona bir sorun teşkil etmiyordu. Ancak bu koku onun da hoşuna gitmiyordu.

Ayaklarının altından bir şlap sesi geldi Görünüşe göre ölmüş bir quagoanın iç organlarından birine basmıştı.

Ainz iç geçirdi ve [Kitle Uçuşu] yaparak herkesin uçmasını sağladı.

Görünüşe göre Ölüm Şövalyeleri burada bir katliam yapmıştı. Bu tünelde kayıp düşen herkes koku ve pislik yüzünden gücünü kaybedebilirdi. Daha da önemlisi, yürürlerken yanlarındaki birinin kanlar içinde gezinmesi de oldukça kötü bir görüntüydü.

Grup eğimli pasaj boyunca uçtu ve büyü sayesinde kirlenmeden ilerlediler.

Yol boyunca dizilmiş loş bir şekilde parlayan parlak taşlar sayesinde hala görebilmelerine yetecek kadar ışık vardı. Ancak taşlar arasındaki boşluklar karanlıkla doluydu. Elbette Ainz’in karanlıkta görme yetisi vardı, o yüzden bu ona bir sorun teşkil etmiyordu.

Eğim boyunca, yaklaşık 100 metre kadar gittikten sonra önlerindeki kalenin girişini görebiliyorlardı. Hayır, kalenin arka kapısı demek daha doğru bir betimleme olurdu.

Açık kapılardan kaleye girdiklerinde kalenin önüne gidebilecekler ve asma köprüyü aşabileceklerdi. Batıya doğru da birkaç gün boyunca gittikten sonra eski Cüce Başkenti’ni görebileceklerdi.

Kalenin girişi de quagoa cesetleriyle kaplanmıştı. Bazıları Ölüm Şövalyeleri tarafından değil, dişlenerek öldürülmüş gibi görünüyordu. Bunlar Ölüm Şövalyelerinin zombilerinin kurbanları olmalıydılar.

Ainz’in namevt tespit etme yeteneği bir şey algılamıyordu. Büyük ihtimalle Ölüm Şövalyeleri yok edildikten sonra zombiler, sıradan cesetlere döndüğü içindi bu.

Ainz etrafına bakındı. Herhangi bir namevt reaksiyonu yoktu ancak onları bu şekilde hissetseydi, namevt dünyasının karakterislikleri düşünüldüğünde işler oldukça tehlikeli olabilirdi.

“Cesetleri öylece bırakmanın namevtlerin doğmasına yol açtığı bilinen bir gerçek. Ne yapmayı planlıyorsunuz?” Ainz onları takip eden askerlere sormuştu.

“Evet, efendim. Onları temizleyeceğiz,” diye cevap verdi kumandan. “Eh, temizlemekten bahsediyoruz ama daha çok hepsini toplayıp Büyük Yarık’tan atarak bir canavar çekseler bile bizden uzakta olmalarını sağlayacağız.”

“Ardından da kaleyi onarmanız ve quagoaların nasıl saldırdığını bulmanız gerek. Görünüşe göre önünüzde birçok iş var.”

Burada yollarını ayıracaklardı. Cüce Başkenti’nin tekrar alınmasında rol oynayacak tek kişiler Ainz, Aura, Shalltear ve Gondo olacaktı. Eh, Hanzolar da etraftaydı ancak bunu bilmelerine gerek yoktu.

Cüceler buruk bir şekilde gülümsedi. Araştırmaların riskli olduğu doğru olsa da -sonuçta quagoalar ile karşılaşma riskelri vardı- Ainz’in quagoaların ana kampına saldırması ile kıyaslanamazdı bile. Büyük ihtimalle bunu demek istemişti.

“O zaman, biz kaleye gireceğiz. Güvenli olduğundan emin olmak için ilk biz gireceğiz, o yüzden o zamana kadar siz de dışarıda bekleyin. Gondo’yu da koruyun olur mu?”

Kumandandan olumlu yanıt olduktan sonra Ainz açık kapıdan adım attı.

Trajedinin ortasına adım attığı sırada Ainz, arkasında duran Aura’ya bir soru sordu.

“Aura, burada gizlenme yeteneği kullanan birisini seziyor musun?”

“Hayır. Bu kalede canlı hiçbir şey yok.”

Aura elini uzun kulaklarından birine götürdü ve bunu cevaplarken dinlediğini gösteren bir hareket yaptı. Eğer Aura gibi i sürebilen birisi böyle dediyse bu kalede canlı hiçbir şey olamazdı.

Yine de gardlarını indiremezlerdi.

Ainz’in Ölüm Şövalyelerini yenen kişi buradan geçmiş olmalıydı. Eğer o kişi, gizlenme odaklı çokça yetenek aldıysa Aura’nın algı yeteneklerini aldatabilirdi.

Yine de genellikle öyle olan kişilerin saldırı gücü az olurdu, o yüzden bir pusu kursalar da hemencecik yenilirlerdi.

Kalede birçok ceset vardı ancak az önceki eğimli tünelin aksine burada cüce cesetleri de vardı.

Ainz, girdikleri kapının tam aksi yönündeki geçide doğru yürürken kale boyunca yürüdü. Kapıyı açtıktan sonra Ainz, önünde uzanan Büyük Yarık’ı gördü. Ainz bile en dibi göremiyordu.

İleride quagoalar olmadığına göre büyük ihtimalle burada bir üs kurmadan geri çekilmişlerdi.

“Bu Büyük Yarık olmalı..”

Ainz bakışlarını soldan sağa gezdirdi.

“Ama asma köprüye dair hiçbir şey yok... Şu bir köprü bacağı mı? Eğer öyleyse bu demektir ki...”

“Geri çekilirken düşman köprüyü yıkmış olabilir,” dedi Shalltear yan taraftan.

“Hımm...”

Eğer düşmanları Ölüm Şövalyelerini kolaylıkla yenebilecek biriyse neden köprüyü yıkmaya ihtiyaç duymuşlardı ki? Eğer bu saldırılarını bloklamak içindiyse, güçlerine güvenleri yok mu demekti bu? Hayır.

Ainz kafasını salladı.

Ölüm Şövalyeleri bu dünyada nadirdi. Bu yüzden de düşman, iki Ölüm Şövalyesi kontrol eden çok güçlü bir varlık olduğunu öngörmüş olmalı. Bu durumda da köprüyü yıkmaları çok büyük bir kayıp değildi.

“Hiç de fena değil... Cücelere yolun güvende olduğunu söyledi.”

“Anlaşıldı!”

Shalltear’ın cücelere doğru gitmesini izlerken Aura’nın çömeldiğini gördü. Ne yaptığını sormak istedi ancak suratındaki ifadeye bakarak, dikkatini dağıtmaması gerektiğini düşündü.

Ainz Büyük Yarık’a bakmak için döndü, ardından eline bir taş alarak fırlattı. Bunu yapmasında bir anlam yoktu, sadece bir hevesle yapmıştı. Yine de taşın dibe çarptığını duyamamıştı.

“Derinliği belirsiz, Majesteleri,” dedi Shalltear’ın beraberinde getirdiği kumandan. Ainz'in yaptığını görmüş olmalıydı. “Araştırmak için iki sefere çıkıldı ancak iki grup da geriye dönmedi.”

“Demek öyle. Büyük ihtimalle yaratıklar mesken tutmuştur. Yukarı çıktıkları oluyor mu hiç?

Şu ana kadar öyle bir şey yaşanmadı efendim. Bu sebepten dolayı da artık sefere çıkılmama kararı verdik. Çok derinlere inmek akılsızca olur.”

“Eh, o kadarı doğru.”

Ainz, hayaletler gibi cisimsiz namevtler oluşturabilir, büyü kullanarak onların hislerini hissederek kapsamlı bir araştırma yapabilirdi. Ancak şu anda bunun gibi bir şeyin sırası değildi.

Şu anki durumlarına bakılınca, Büyük Yarık’ı araştırmak çok düşük öncelikli bir şeydi. Yine de yapılması gerekiyordu. YGGDRASIL’de, bunun gibi mekanlar genellikle değerli eşyalar ve zindanlar içerirdi.

Eğer bunu oyun geliştiricileri yapmış olsaydı Büyük Yarık’ın dibine bir tünel gizlemiş, içini de nadir metallerle doldurmuş olurlardı. Kesinlikle böyle yaparlardı. Aslında, daha önce böyle olmuştu.

“O zaman, karşı tarafa geçecek, kaçan quagoaları kovalayacak ve onları Kraliyet Başkenti’ne kadar gerileteceğiz.”

Uçma büyüsü hala etkili olduğu için karşıya geçmeleri problem değildi. Ancak Ainz’i endişelendiren şey, karanlıktan fırlayacak bir şeylerdi.