Ayaz Ejder Lordu- 3

Bu YGGDRASIL’de gerçekleşen bir şeydi ancak Ainz, bir gölü geçerken birden aşağısında yüzen devasa yılanımsı canavarları gördüğü zamanı hatırlamaktan kendini alamıyordu. Hoş bir anı değildi fakat bu tecrübe, beşinci katı yaratırken oldukça işe yaramıştı.

Kumandana veda ettikten sonra dördü birden, harekete geçti. Shalltear ile Aura aşağıya bakıyordu. Endişeleri boşa çıkmıştı ve hiçbir şey göremeden diğer tarafa ulaştılar.

Ayakları tekrar sert zemine bastığında rahatlayarak nefes geçirdi. Elbette bunu başkalarından sır olarak saklamalıydı.

Ainz etrafına bakındı.

Burada sadece dört tane düşman cesedi vardı, yani bu da demekti ki Ölüm Şövalyeleri burada yenilmişti.

“Shalltear, şu anda sana söylemek istediğim birkaç şey var.”

Shalltear’ı çağıran Ainz, Aura’ya baktı ve onun yeri incelediğini gördü.

Belki de Aura’yı da çağırması iyi olurdu. Böyle düşünmüş olmasına rağmen bu sefer önderliği Shalltear’a vermek istiyordu. Daha sonradan Aura’ya özet geçerdi.

“Bir dakika durun, Ainz-sama!”

Shalltear bir defter çıkarttı ve hızlıca açtı.

“Tamam, şimdi devam edebilirsiniz.”

“Oh. Umu. Bir defter demek... Çok dikkatlisin. Ahem! Şey, tehlikeli bir yere girmek üzereyiz. Neden tehlikeli olduğuna gelirsek, çünkü orada benim Ölüm Şövalyelerimi yenebilmiş bir varlık var. Elbette seni, Ölüm Şövalyelerim ile karşılaştırmak biraz hakaret gibi ama..”

“Sorun değil, Ainz-sama. Yarattığınız Ölüm Şövalyelerini yenebilecek her türlü varlığa karşı tam gücümü kullanacağım.”

“Hayır, tüm gücünü kullanmamalısın.”

“Ha, o neden ki? Eğer düşman güçlüyse benim de tüm gücümle saldırmam gerekmez mi? Böyle bir soruyu sorduğum için affedin beni Ainz-sama!”

“Hiç de bile. Sorun oldukça mantıklı.”

Ainz ellerini sırtına götürdü ve ona bilinmeyen bir düşmanla nasıl başa çıkılacağını anlattı.

“Bu yüzden de karşı tarafın bizim nasıl davranacağımızı beklediğine dikkat etmelisin. Düşmanın en çok istediği şey bilgidir. Bir başka deyişle bizim dövüş kapasitelerimiz. Gözden çıkarılabilecek bir pusu ekibi kurup dövüş gücümüzü öğrenmek isteyebilirler. Yani başka bir deyişle yeteneklerimizden emin olacaklar ve kazanabileceklerini hissettikleri zamanda da, kaçamayacağımız ve kaybedeceğimiz bir anda saldıracaklardır.”

“Böyle yapacaklarını düşününce...”

“Elbette  düşmanın bu kadar ileri gidip gitmeyeceğini bilmiyoruz.”

“Ah... Ainz-sama...”

Aura endişeli bir şekilde seslenmişti ki bu onun için oldukça nadirdi. Normal şartlar altında Shalltear’a anlattığı şeyi kesip Aura’yı dinlerdi.

Ancak şu an iyi olduğu bir konuda uzun uzadıya konuştuğu için iyi bir havasındaydı.

Bundan dolayı da Ainz, Aura’ya döndü ve işaret parmağını ağzına koyarak susmasını işaret etti.

“Ah, peki!”

Aura anlamıştı. Ainz şu anda iyi bir ders veriyordu, o yüzden susmasını istemişti. Aura da Ainz'in ne demek istediğini anlamıştı.

“Dediğim gibi, Shalltear. Ben de güçlü bir düşmanla savaşacak olsam böyle yapardım. Hayır, dostlarım da aynısını yapardı.”

“Yüce Varlıklarlar da mı öyle yapardı? Ancak bu düşmanı Yüce Varlıklar ile kıyaslamak biraz...”

“Gerçekten mi? Düşmanın benim yapabildiğim her şeyi yapabildiğini varsaymalısınız. Sadece bir apta kendini çok özel sanar. Her daim dikkatli kalın. Her şekilde, düşmanın tüm dövüş gücümüzü görmesini istemiyorum.”

Hanzoları yakında tutmak da aynı zamanda düşmanın kumpaslarını bozmak içindi.

“Bu yüzden, Shalltear, benimle Cüce Başkenti’ne yolculuk ederken sana birkaç kısıtlama getireceğim. Düşmanın ana üssüne varmadan.”

“Evet! Nasıl kısıtlamalar peki?”

“Umu. Büyü ile ilgili... 10. Seviyeye kadar büyüleri kullanmana izin veriyorum ancak çok fazla farklı büyü kullanma. Kendini en fazla bir ya da iki ile sınırla.”

“Anladım, böylece düşman kendinden çok emin olacak ve biz de bir karşı saldırı ile onları yeneceğiz. Bu durumda... Neden beni 5. Seviye ya da daha düşük seviyelerle sınırlandırmadınız?”

“Hayır, düşman böyle bir yemi yutmaz. Düşman bizim tam gücümüzü ölçtüğünü düşündüğü anda bize saldırıya geçecek ve biz de tam o anda düşmana ölümcül darbeyi vuracağız. Benim durumumda, eğer düşman bana sadece 5. Seviye ve altındaki büyülerle saldırsaydı hemen yeteneklerini gizli tutmak istediği sonucuna varırdım.”

“Öyle bir durumda, öyle bir düşmana karşı ne yapardınız?”

“Onlar hakkında nasıl bilgi edineceğimi düşünürdüm. Örnek olarak, elden çıkarılabilir bir üssü terk ederdim. Ardından yavaşça bilgi toplardım.  Düşman bir üs ele geçirdiğinde de onu ellerinde tutmak isteyecektir. Bu tavır da düşmanın hareketlerini kısıtlayacak ve gerçekte ne olduklarını açığa çıkaracaktır.”

“Bu kadar dikkatli olmaya gerek var mı?”

Oyunda olsaydı bir kaybı telafi edebilirdi. Ancak bu dünyada bir daha asla geri gelmeme ihtimalleri vardı. Bu özellikle de oyuncu ölümleri hakkındaki araştırmasını bitirmemiş olan Ainz için doğruydu.

“Bu şeyler, o şartlara karşı göstereceğin hareketler. Shalltear, düşünmen lazım, anladın mı?”

Her durumda, konu buna geliyordu. Ainz, Aura’ya döndü.

“Ee, Aura, ne oldu?”

“Hayır, bir şey yok.”

Aura’nın gözleri parlıyordu.

Konunun ne olduğunu anlamamıştı ama belki de Shalltear’a anlattığı taktiklerden etkilenmiş olabilirdi.

Hm~ En basitler de olsa belki de Aura’ya da biraz tavsiye vermeliyim. Şu PvP taktikleri kitabını ödünç mü versem? Ama o da beni NPClerden üstün kılan tek şey... Ne yapsam ki? Ayrıca, bilgiyi öyle har vurup harman savurmak da iyi olmaz. Daha önce biri bana öyle söylemişti.

Tam Ainz düşüncelere dalmıştı ki Gondo konuştu.

“Ah, strateji tartışırken sizi böldüğüm için özür dilerim ancak hareket etsek iyi olmaz mı sizce de? Eğer patika ökerse başka bir yol bulmak zorunda kalırız.”

“Doğru... Büyülü hayvanlarla ilerleyelim mi?”

“Öyle yapmamak daha iyi olabilir. Yoldayken küçük patikalarla karşılaşabiliriz ve eğer binek sırtında olursak onları orada bırakmamız gerekir.”

Ruh Yiyen gibi, binek olarak kullanabilen bir namevt kullanmayı düşünmüştü. Problem olursa hemen bir tane daha yaratabilirdi. Ancak Gondo’nun tavsiyelerinde uymak şu anda daha mantıklı olurdu.

“Anlıyorum. Gidelim o zaman.”

***