Ayaz Ejder Lordu- 17

“Ne demek ‘Ne demek istiyorsun’? Çoktan söyledim, değil mi? Ainz-sama, Ölüm Şövalyelerinin Büyük Yarık’tan düşerek öldüğünü çoktan biliyordu.”

“Haaa?!”

“Haaa... Neden o zaman olanları düşünmüyorsun? Ainz-sama sana açıklama yaparken Ölüm Şövalyeleri düşerek mi öldüler diye sormak istemiştim, ama Ainz-sama doğrudan bana baktı ve sessiz olmamı emretti. Fark etmedin mi? Bize talimat verdiği anda yaşandı bu.”

Shalltear şaşkın bir biçimde gözlerini kırptı. Efendisinin öyle bir hareket yaptığını görmüştü. İlk başta bunun Aura bir şey söylemeye çalıştığı için yapıldığını sanmıştı. Ancak Yüce Varlık dahi bir strateji uzmanıydı, yani Aura’nın açıklaması çok daha mantıklıydı.

Eğer durum böyleyse, neden ona tüm bu açıklamaları yapmıştı?

“Bu nasıl bir ifade böyle? Üstüne biraz kafa yorarsan anlarsın.”

Aura’nın dalgın lafları, Shalltear’ın kalbini sanki bir girdaba atılmış gibi büzüştürmüştü.

“Yoksa bu... Benim için olabilir mi? Bunu beni eğitmek için bilerek mi yaptı? Ne demek istiyorsun?”

“...Cevap başka ne olabilir ki? Gelirken güçlü bir düşman olabileceğini söyledin ve Ainz-sama’ya bir sürü şey sordun. Eğer Büyük Yarık’a düştüklerini biliyorsan, niye o kadar çok şey sordun? Ah, bunu Ainz-sama’dan saklar mısın? Hepsi Ainz-sama’dan şüphe duyduğun için...”

“Ainz-sama’nın yeteneklerinden şüphe duyduğumu mu söyledin? Bu nasıl olur?”

Shalltear bir Yüce Varlık’ın hünerine güvenmediği konusunda sessiz kalmasını umdu.

“Bunu sır olarak saklayalım. Ainz-sama bunu senden saklamamı istemişti, o yüzden sen de ağzını açma.”

“Tabii ki.”

Eğer bunun üzerine sakin kafayla düşünülürse, Aura ölümcül bir günah işlemişti. Bir Yüce Varlık’ın emirlerini görmezden gelmişti. Ancak bunun sebebi Shalltear’ın Yüce Varlık’a saygısızlık edeceğini hissetmesiydi.

Yani Yüce Varlık’a kabalık eden ben miydim yoksa Aura mıydı? Yoksa ikimiz birden mi? Hım─

Shalltear’ın başı ağrıdı ve kılı kırk yarmayı bırakıp bu sır saklama mevzusunu bir daha açmamaya karar verdi.

“...Yine de bu da bir saygısızlık işareti değil mi? Hımm...”

“...Hm ─ Hazır lafı açılmışken, eğer Ainz-sama’ya boyun eğmezlerse sayısını 10 bin kişiye indirecekmişiz. Kadınların bir kısmını sağ bırakın dedi, ama çocukları ne yapacağız?”

“Özellikle belirli bir rakam istedi mi?”

“Ayrıca çocukken metal yiyerek güçlenmiyorlar mı? Eğer onlara hükmedeceksek, çocukların beynini yıkamak daha kolay olmaz mı? Shalltear─”

Aura’nın yüzünde kötücül bir gülümseme belirdi.

“Eğer Ainz-sama herhangi bir belirli talimat vermediyse, o zaman bu bir sınavdır, değil mi? Talimat istemek için Hanzo’yu gönderebiliriz, ama Ainz-sama bu işi sana bıraktığını söyledi, değil mi? Yani bence Ainz-sama, senin bu işle nasıl ilgilendiğini görmek istiyor. Bir Numaralı Kat Gardiyanımız bu görevin icabına bakabilir mi?”

Shalltear bu yanıt karşısında gülümsedi. Kendisine emir verildiğinden beri bunu düşünüyordu.

“4 bin erkek ve kadın, ayrıca 2 bin çocuk yeterli olur.”

“Ha?” Hımm ─ Sanırım. Bu işi baya kolay hallediyorsun ha?”

Aura sessizleşti ve elini kulağına götürdü. Shalltear onun ne yaptığını biliyordu ve olabildiğince sessiz kaldı. En nihayetinde çok mutluydu.

“Ah, bir süre evvel büyük bir Quagoa grubu harekete geçti.”

“Kaçıyorlar mı yoksa güçlerini mi topluyorlar?”

“Yalnızca sese bakarak tamamen emin olamam, ama kaçıyor gibi görünmüyor. Daha çok şehrin dışına yayılıyor gibiler.”

Görünüşe göre burada 80 bin Quagoa var. Yarı insanlar büyüdükçe güçlenen türler. Başka bir deyişle hepsi askerdi. Eğer 10 bin kişiden fazlasını şehrin içine yollarlarsa, sayısal avantajları yarıya düşerdi.

İstilacıların sayısı az olduğundan bir ordu sayılmazlardı, ama çok büyük bir savaş güçleri vardı. Ejder mevzusu Quagoalara yayılmış olmalı. Eğer öyleyse, daha zeki insanlar diğerlerini şehirden tahliye etmeye önderlik edecek ve düşmanı bir savaş için şehre çekecek bir düzen kuracaklar. Eğer düşmanın ufak bir kısmı şehre girerse, şehri saran Quagoalar ve saldırı dalgaları onları elit savaşçı ekibi son vuruşu yapana dek yoracaktır. Bu en uygun savaş stratejisi gibi görünüyordu.

Ne olursa olsun bu kadar fazla gücü mevzilendirmek için geniş, açık bir alana ihtiyaçları vardı.

Shalltear da bunu umuyordu.

“Oradalar. O hâlde pazarlıklara başlayalım.”

“Tabii ki. Ainz-sama’yı bekletmemek için sıkı çalışmamız gerek.”

***

60 bin savaşa hazır Quagoa, vaziyet almış ve düşmanı bekliyordu.

Hamile olmayan veya çocuğu olmayan kadın Quagoalar da erkekler kadar iyi savaşçılardı, bu sayede bu kadar çok kişi toplayabilmişlerdi. Tarihte eşi benzeri görülmemiş bir güç topladıkları hâlde Klan Lordu Pe Riyuro hiç de mutlu değildi.

Bu fazla tuhaftı. Kraliyet Başkentine giden mağara aniden sisle kaplanmıştı.

Neler oluyordu?

Savaşa hazır birlikler dizilmeye başladılar, Kraliyet Başkentinin karşısındalardı. Eğer düşman sayılarından korkup da dışarı çıkmıyorsa, o zaman bu onlar için en iyisi olurdu. Bu yüzden yanlarına az miktarda erzak almışlardı ve Cüce hazinelerini geride bırakmışlardı. Düşman salak olmadığı sürece savaşmalarının bir anlamı yoktu.

Ancak Kraliyet Başkentinden biri çıktı.

Aralarından biri kırmızı bir zırh giyiyordu, diğeriyse esmer tenli, Cüce olmayan bir varlıktı.

Kraliyet Başkentinin dışındaki Ejderle karşılaşanlara göre ikiden fazla kişi olmalıydı, fakat hiçbirini göremiyorlardı. Bu ikisi onlar için zaman kazanıyorken hazineyi götürüyor olmalılar.

“Doğrulamak için soruyorum, bu bir Golem değil, değil mi?”

“Evet, bir golem değil.”

Yozu’ya göre Golemler, kara zırh giyen uzun heykellerdi. Yani bu kızıl zırh bambaşka bir şeydi. Ancak─

Belki de bir çeşit Golemdir. Öyle olduğunu düşünmek daha iyi olur. Yine de neden on binlerce kişilik ordunun karşısına çıktılar? Hepimizi öldürebilecekleri konusunda kendilerine güvendikleri için mi? ─ Hayır, bu olamaz. Bu imkânsız.

Riyuto aklına gelen korkunç görüntü karşısında kafasını salladı.

Karşı taraf bu tuhaf boyutu yarattığından akla hayale sığmaz bir güçleri olduğunu tahmin edebiliyordu. Bir Ejdere bile dövüşmeden karşılarında diz çöktürebildiklerine göre gerçekten güçlü olmalılardı.

Yine de sayıları 60 binden fazlaydı. Bu yalnızca yüzlerce veya binlerce kişiden tamamen farklıydı. Bu kadar fazla düşmanla savaşmalarına imkân yoktu.

Ancak eğer Golemlerse, o zaman bu anlaşılabilirdi.

Golemler canlı varlıklar gibi yorulmazlardı. Sonsuza dek savaşabilirlerdi ve eğer Riyuro’yu yenebilecek kadar güçlülerse, o zaman teoride buradaki herkesi öldürebilirlerdi.

Yine de bunlar yalnızca teorideydi.

Eğer birkaç Quagoa şans eseri hasar verebilirse, birkaç bin tur dövüşten sonra verecekleri düşük hasarlar, düşmanı indirmeye yetecekti.

Sayı güçtü. 60 bin kişilik ordusuyla yerde dövüştükleri sürece bir Ejder Lordunu bile yenebiliyor olmalılardı.

“─Ben gidip şunlarla konuşacağım. Siz burada bekleyin. Eğer öldürülürsem... O zaman istediğinizi yapın.”

“Çok riskli” dedi danışmanlarından biri, gayet açık bir gerçeği belirterek.

“...Golemlerle konuşamayız, bu yüzden yanındakiyle konuşacağım. Eğer hedeflerini öğrenmezsek çok kötü olur.”

Ne olursa olsun Riyuro, bir konuşma başlatmaya niyetliydi.

Düşman güçlü olmalıydı. Eğer öyleyse, onlarda amaçlarını sormalıydı. Eğer onlarla anlaşabilecekse, karşılığında belirli bir bedel ödemeyi sorun etmezdi. Eğer Ejder Lordunun peşine düşebileceklerse, o zaman onları yeni efendileri olarak tanımakta bir sorun görmüyordu. Bu imkânsız olsa bile, onlara taraf değiştirmeleri için Cücelerin ödediğinden daha büyük bir miktar ödeyebilirdi.

“Kimse beni takip etmesin. Eğer tek seferde çok kişi gidersek onları tetikleyebiliriz.”

Astlarına daha fazla şey söylemeden öne çıktı.