Ayaz Ejder Lordu- 18

İki yanındaki astları ayrıldı ve karşı taraf da bir şeyin geldiğini hissediyor gibiydi. Düşmanın hareketlerini gözlemlemek için durduğunu görebiliyordu.

“Beklettiğim için özür dilerim.”

İlk konuşan taraf Riyuro oldu ve sesi düşmanın birbirine bakmasını sağladı.

Etrafına bakındı. Beklediği gibi etrafta başka kimse yoktu. Ejderle karşılaşan iki kişi daha vardı ve ikisi de burada değildi.

“Ha?” Sen de kimsin?” diye yanıt verdi esmer bıcırık.

Kızıl zırhlı bir Golem gibi görünüyor. Yanındaki insanımsıya kıyasla daha solgun ve uzun. Yine de ilk bakışta yapay bir varlık olduğunu anlamanın imkânı yoktu ─ çok gerçekçi görünüyordu.

“Bendeniz Pe Riyuro, burada yaşayan Quagoa Kabilelerinin Lorduyum. Peki ya sizler kimsiniz?”

Bizler buraya bu topraklara hükmetmek için gelen Yüce Overlordun emri altındayız.”

Konuştu!

Kızıl zırhlı konuştu. Golemlerin konuşabildiğini duymamıştı, o hâlde onun bir Golem olmadığı kesindi.

Şaşkınlığını gizlemeye çalışan Riyuro yanıt verdi:

“Hükmetmek mi?”

“Doğru. Lordumuz buraya size boyun eğdirmeye geldi. Karşısında diz çökün ve eğilin.”

O hâlde ne yapmalıyım? Riyuro çabucak düşündü.

Yeni bir hükümdara boyun eğmeyi sıkıntı etmezdi. Yapmaları gereken tek şey o hükümdarın altında gelişip ona darbe yapmaktı.

Esas sorun, güçlerini bilmeden onlara boyun eğememeleriydi. O Ejdere diz çöktürmüş olabilirlerdi, ama o Ejder, Ejder Lordu değildi. Bildiği kadarıyla diz çöktükten sonra Ejder Lorduyla dövüşebilirlerdi.

“...Sizden iki kişi daha vardı. Onlara ne oldu?”

“Orası seni ilgilendirmez. Yalnızca boyunduruğumuz altına girmeyi kabul ediyor musun etmiyor musun onu söyle.”

Ona hiçbir şey açıklamıyorlardı. Yani düşmanın niyetini soruşturmak ─ gerçekten dövüşmeye niyetleri var mı yok mu görmek ─ çok önemliydi.

“...Bize hükmetmek istediğinizi söylüyorsunuz. Ancak gücünüzü bilmeden bu teklifi kabul etmek bizim için çok zor. Bu size mantıklı geliyor mu?”

Başka bir deyişle “eğer bana ne kadar güçlü olduğunuzu söylerseniz, size boyun eğmeyi umursamam” demeye çalışıyordu.  Ancak ikisi yalnızca birbirlerine baktılar ve omuz silktiler.

“Demek öyle. Bize verilen emirler eğer boyun eğmeyi kabul etmezseniz sayınızı azaltmamız ve sizi boyun eğmeye zorlamamız yönünde. Ardından geriye 4000 erkek, 4000 bin kadın ve 2000 çocuk kalana kadar öldüreceksiniz. Kimin daha değerli olduğunu ayırt edebilirsiniz, değil mi?”

“Sonra sizden geriye 10 bin kişi kalınca, sizi ülkemiz Büyü Krallığı’na geri götüreceğiz ve orada çalıştırılacaksınız.”

Kabile Lordu aniden korkmaya başladı.

Bunun sebebi mesajın gaddarlığı değildi. Bu mesajı verirken içinde biraz bile kibir bulunmayan ses tonlarıydı.

Bu ikisinin bunu gerçekten yapabileceğini hissetti.

Evet.

Bu ikisi 60 bin kişiden daha büyük bir orduyu gebertebilir.

Deliler miydi? Kendilerine fazla mı güveniyorlardı? Yoksa─

Bu inanılmaz tavır, Riyuro’ya daha sonra ne yapacağını şaşırttı.

Böyle çılgınca emirlere uymalarına imkân yoktu.

Belki de tarafından düşmanlık sezmiş olacaklardı ki ikili birbirlerine baktı ve yüzlerinde çarpık bir gülümseme belirdi.

Cüceler kıllıydı, bu yüzden onları anlayabiliyordu. Bu iki kaşının başlarının tepesi dışında hiçbir yerinde kıl yoktu, bu yüzden ifadelerini okuyamıyordu. İki farklı tür arasında büyük bir fark vardı.

“D-Durun─”

Onlardan bekleme istediğini tamamlayamadı.

“─O hâlde sayınızı makul bir seviyeye düşürmeye başlayacağız. Bu yüzden kıyafetlerinizi başka kimseye vermeyin.”

Quagoalar aslında kıyafet giymiyorlardı. Tepeden tırnağa tüylerle kaplıydılar çünkü.

Ancak bir kralın otoritesini göstermesi gerekirdi, bu yüzden kendisini diğerlerinden kolayca ayıracak bir şeye ihtiyacı vardı. Bu yüzden Cüceler tarafından yapılmış ve üzerinde Kabile Lordunun mührünü bulunduran kıyafeti ve tacı giyiyordu. Aynı zamanda diğerlerinin de kendisinin dublörü olarak davranması için giymelerine izin veriyordu ki diğer ırktan düşmanları kandırabilsin.

Bu planı öngörüp şimdiden önünü kesmeye mi çalıştılar?

Düşmanı sakat bırakmak için liderlerini gebertmek, en belirgin zafer şartıydı. Ancak neden böyle yapmamışlardı?

Hayır, durum bu değildi. Bunun başka bir sebebi olmalı... Yoksa... Öyle olmalı. Beni öldürmeye çalışmıyorlar, beni kazara öldürmemeye çalışıyorlar!

Türler arasındaki fark gitgide açılıyordu. Ancak kıyafetlerini giydiği sürece Kabile Lordunun kim olduğunu anlayabilir ve onu sağ bırakabilirlerdi. Bu kibirli duyurunun anlamı buydu.

“O hâlde senin geri dönme vaktin gelmedi mi? Sizin taraf bize doğru harekete geçtiğinde başlayacağız. Eğer hayatta kalmasını istediklerinizi önceden seçerseniz iyi olur.”

“Hemen geri dön bakalım.”

Ona veda ettiler ve geri dönmesi gerektiğini ima ettiler. Başka bir deyişle daha fazla konuşmanın gereği yoktu.

Bu beklentilerinden çok daha farklıydı.

Onlara diz çökmeye niyetli olduğumu söyledim, ama neden biraz imtiyaz vermediler? Bunu yapmak istemiyorlar bile... Yani hayatlarımızı değersiz mi görüyorlar?..

Bu kibrin karşısında Kabile Lordu, kalbindeki dehşeti bastırmakta zorlandı.

Ne olursa olsun... 60 bin kişiyi 10 bine düşüremezler. Evet. Sebebi bu olmalı. Güçlerimizi gördükten sonra kafayı sıyırmış olmalılar!

Normal şartlar altında bu düşünce doğru olurdu. Ejderler bile bu kadar büyük bir miktarı düşüremezdi.

O an Kabile Lordu bir şeyi fark etti.

Yoksa vur kaç yapmayı mı planlıyorlar?

Eğer Ejderler gibi savaşacaklarsa, o zaman bu baya sıkıntı olur.

Böyle açık bir alanda bunu yapmak, zararlı olur.

O hâlde güçlerini yerleşim bölgesine geri mi çekmeliydi?

Ancak bu da tehlikeli olurdu. Eğer düşman binaları yok edebiliyorsa bu, evlerine büyük hasar verirdi. En nihayetinde burası savaşabilecekleri tek yerdi.

Birliklerine geri döndükten sonra Kabile Lordu astlarını yanına topladı.

“O bir Golem miydi? ...Neler oldu? Çok rahatsız görünüyorsun.”

İfadesi diğer ikisini korkutmuş olmalıydı. Kabile Lordu yüzüne vurdu ve emirlerini verdi.

“Ahh... Ne olur ne olmaz diye Mavi ve Kırmızı Quagoayı toplayın.”

“Şahsi muhafızlarınız mı olacaklar?”

“Yalnızca o yüzden değil. Kabiledeki bütün istisnai şahısları bir araya toplayın.”

***

Riyuro yüksek sesle bağırdı. Bu Kabile Lordu pozisyonuna geldiğinde edindiği bir bağırıştı. On bin kişiden daha büyük ordusunun çığlıkla beraber düşmanın üstüne atladığını görünce biraz tatmin oldu. Ancak bu saldırının sonuçları izlenmeyecek kadar kötüydü. Tıpkı duvara çarpan bir su akıntısı gibi, saldıran askerler görünmez bir bariyere çarpıyordu ve uçuyorlardı.

Sağa sola çarpan şey su değil, Quagoa veya eskiden Quagoa olan şeylerdi. Böyle bir görüntünün Ejderler veya Devlerle kapışırken oluşması daha mantıklı olurdu, ama rakipleri Quagoalardan bile küçük varlıklardı.

“Uçuyorlar...” dedi astlarından biri kendi kendine.

Bu bir metafor değildi. Saldıran Quagoalar kelimenin tam anlamıyla havaya uçuruluyordu. Üstelik tek tek de değildi. Düzinelercesi tek seferde uçuruluyordu.

Toz hâline gelen cesetlerin et parçaları toz hâlinde yoldaşlarının üstüne yağıyordu. Üstü başı et olmuş birlikler saldırılarına devam ettiler ve daha fazla et, yoldaşlarının üstüne düşmeye devam etti. Bu resmen kâbuslardan çıkma bir görüntüydü.